Niet elke verhaal hoeft zo mooi te zijn, want voor iedereen is het gevoels kwestie. Dus voel je zeker niet schuldig dat het bij jou wat langer heeft geduurd.
Voor mij is het een onbeschrijvelijk geweldig gevoel! Ondanks dat ik al meer dan 72u niet geslapen had en nog in een roesje zat van de pijnstilling was ik zo dol gelukkig. Ik heb ook alleen maar geroepen; huil maar schat, huil maar! Ik was zoo moe, dat ik mijn ogen bijna niet open kon houden, maar oh wat was ik gelukkig en ik vond het zo bijzonder bij het horen van mijn stem dat de kleine rustig werd.
Heel gek, maar ik heb bij alle 4 geen traan gelaten, en mijn man ook niet... Ik weet wel dat ik bij de oudste echt overbluft was. Ik was nog helemaal stoned van de pethidine en snapte het niet allemaal. Ik vond ze alle 4 ook heel erg groot (8 pond +) Wat ik me vooral herinner is dat ze zo lekker zoet roken en zo heerlijk warm. Ik was wel blij dat ze bij mij alle vier lekker schoon waren toen ze geboren werden. Dus geen dikke laag huidsmeer of bloed.
Mijn eerste bevalling was heel heftig geweest, toen de baby geboren was wilde ik hem niet omdat ik nog de trauma niet over me heen kon krijgen. Het heeft een tijd geduurd voordat ik mijn zoontje in mijn armen nam, ik was in depressie gegaan maar gelukkig in kort tijd was ik weer mijzelf en kon toch van mijn zoontje genieten. Bij mijn tweede bevalling was alles perfect verlopen, toen ik mijn zoontje op mij buik kreeg schrok ik in eerst stand omdat hij zo groot was de vreugde tranen liepen van mijn ogen het was een heel mooi gevoel.
Ik moet zeggen dat ik meer met de bevalling zelf bezig was dan met het gevoel dat ons zoontje eraan kwam. Toen hij eruit was, was het eerste wat ik zei dan ook "Het is voorbij, hij is er!" Maar ik was nog behoorlijk overbluft door alle gevoelens rond de bevalling. Had hem op mijn buik, maar hij lag vrij hoog dus ik kon hem ook niet zo goed zien. En ik durfde hem ook nog niet zo goed vast te pakken. Maar langzaamaan kwam het besef dat ons kindje bij mij lag, en toen ik hem echt in mijn armen had en goed kon aankijken was ik verkocht! Eindeloos gekeken naar zijn gezichtje, handjes, geluisterd naar die lieve kleine geluidjes... Dat was echt geweldig!
Oohw zoooo bijzonder...!!!! Ik kan niet wachten! Ik vond de bevalling vreselijk, maar het voelen van ons kindje op mijn borst was echt geweldig! Maar wel heel onwerkelijk, ik kon niet beseffen dat hij in mij heeft gezeten. Maar het was een hele bijzondere tijd, ook de tijd die volgde. Echt een soort waas, roes, ik voelde me vlak daarna ook helemaal hyper..!
Oh, zo bijzonder! Dat warme glibberige lijfje en het besef dat dit hem dan echt was, dat we elkaar nu gewoon kende. Het voelde allesoverheersend en geweldig. Zo'n mooi moment.
Waaauuuww!! En huilen van blijdschap... en die waaauuww... Ik was gelijk helemaal verliefd op mijn kleine meisje! Ik heb geen zware bevalling gehad en geen pijnmedicatie dus was 100% bij mijn positieven, maar heerlijk! Gewoon heerlijk... En tegelijk zo onwerkelijk... Heb zo vaak aan mijn vriend gevraagd of ze echt mag blijven, of ze echt van ons is haha ik zat helemaal in een roes nog van mijn weeen geloof ik haha of hormonen?? In ieder geval... die roes heeft al snel plaats gemaakt voor een dikke roze wolk. En die wolk is groot, en chronisch, en groeit met de dag, en gaat nooit meer weg!!! Heeeeeeeeeeeeeeeerrrlijk!!!
de eerste kwam een niet al te zware bevalling (9 uur waarvan 50 min persen) maar er moest wel ff flink geknipt worden. dat ik m op mn borst kreeg dacht ik t eerst 'ja zonder knip had t niet gelukt' hij was niet supergroot hoor.. had alleen een heel rond hoofd vrij direct kwam ook t gevoel van ' Wow dat heb ik gewoon geknutseld daarbinnen!' direct verliefd op m de tweede kreeg k na 5 min persen bij me (had en heeft een smaller koppie) wilde m meteen niet meer loslaten en wilde ook eigenlijk zsm naar huis zodat anderen m niet zouden pakken on te wegen e.d! zelfs vriend kreeg m niet zomaar mee
Zo bijzonder! Maar ik vond het vooral ook heel "raar" dat ze er ineens was. Volgens mij heb ik een paar keer gezegd, "dit is zo raar, dit is zo raar" Hahaha! Weet ook nog dat ze heel warm en glibberig aan voelde, zo apart!
Ik heb niet gehuild maar goed mijn man noemt me niet voor niks IceQueen Ik voelde wel onmiddellijk onvoorwaardelijke liefde en de ENORME behoefte om haar tegen alles te beschermen en dat is nog steeds in alle heftigheid aanwezig.
Blijdschap, ik vond het vooral zooooo geweldig om haar eindelijk te ontmoeten! Ik sta ook overal met een big smile op de foto's. Ze lag eerst een poosje op mijn blote borst, en daarna naast me aan de borst. Echt prachtig vond ik het! Dat moment kijk ik nu ook weer heel erg naar uit.
Volgens mij mag je dat zelf aangeven, als je liever wilt dat ze de baby eerst wassen. Bij ons niet gedaan, gelijk met navelstreng en al op mn buik, voelt heel warm en glibberig. Ik vond t wel wat hebben Zelf voelde ik niet zoveel, behalve dat ik beroerd werd. Bleek dat ik op dat moment vrij snel aan het bloeden was. Een uur of 4 later zag ik haar weer in de wieg, ik was gehecht, gecuretteerd en was nog flink dizzy van de narcose. Pas toen ik thuis was 2 dagen later kwamen de tranen en de gevoelens.
Ik vond de bevalling heel heftig, Ik heb flink wat lopen janken en heb aardig wat gevloekt haha. Ik was ook zo ontzettend bang voor een knip of dat ik een hechtingen zou krijgen. Toen Max er was ging er een gevoel van liefde door me heen wat niet te beschrijven is. Ik was zo trots ik was zo verliefd (nog steeds ) en kon niet stoppen met naar hem kijken. Ik heb alleen maar zitten praten tegen hem. Ben je er eindelijk, wat ben je mooi, wat heb je veel haar, wat houdt mama veel van jou. Ik had wel wat hechtingen, maar ik was zo druk met Max dat ik niet eens gemerkt hebt en het al klaar was voordat ik het door had.... En nu is Max alweer 2 maanden. Geloof het of niet elk dag hou ik nog meer van hem.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik wel een paar keer benoemd dat mijn voorkeur uit ging dat ze hem eerst zouden wassen, maar op het moment dat hij er bijna aankwam vroeg de verloskundige: "moet hij eerst gewassen worden?" En direct kreeg ik een gevoel over me heen, dat hij direct lekker warm bij mama moest liggen, dat wassen komt later wel! Ik vond het heerlijk, dat warme glibbere kleine mensenlijfje!
Volgens mij leggen ze je baby gewoon standaard meteen op je neer. Dat is het moeder/kind contact, wat heel belangrijk is. Je kunt een baby toch niet meteen wegnemen en gaan wassen? Dat kind weet niet wat 'm overkomt. Ik zou zelf dus nooit kiezen om de baby eerst te wassen en dan pas bij me te leggen. Meteen veilig bij mama, zoals het hoort (vind ik).
De eerste kennismaking met mijn 1e zoon was ong. een uur na zijn geboorte. Hij was aangekleed en had een mutsje op en ik zag een roze gezichtje en hele kleine handjes. Ik ben bevallen met een spoedkeizersnede met algehele narcose. Ik werd net een beetje wakker uit de narcose en het eerste wat ik zag waren mijn man en mijn zoontje. Ik voelde me zo blij dat hij leefde en gezond was en zo trots dat dat ons mannetje was. Ik vond het heerlijk om hem vast te houden. Ik hoop dat ik over een week of 10 mag meemaken hoe zo´n pas geboren, glibberig, warm mensenlijfje voelt.