hoi lieve leden, ik zit met iets wat al een jaar afspeelt. Mijn zoontje zit een groep 1/2 klas. Daar was een moeder een Egyptisch expat gezin die vlakbij ons huis woonde en mijn zoontje 1 keer mee heeft samen gespeeld buiten. We maakte een praatje waarna ze vervolgens tegen mij begon te schreeuwen het ging over paspoort etc. Ze zei dat ze bewust Nederland hebben gekozen want je kon na 4 jaar wonen als expat hier je andere nationaliteit inruilen voor een Nederlandse. Ze vroeg mij vragen alsof ik een social worker was. Ik zei tegen haar dat ze de gemeente moet bellen voor haar vragen en niet mij. Toen noemde ze mij dom / stupid in Engels. Ik ging toen netjes weg met mijn zoon en negeer haar volkomen sinds. Maar haar dochter plakt constant bij mijn kind. Je mag als ouder de eerste 15 minuten in de klas komen. Ik ga altijd mee met mijn zoontje en ik zie en hoor vaak dat dat Egyptisch meisje naar mijn zoon en zijn vriendjes komt en tegen zijn vriendjes zegt op een dwingend manier dat zij straks met mijn zoontje gaat spelen en niet hun. Mijn zoontje zegt niks terug hij durft niet echt voor zichzelf op te komen. Mijn zoontje is ook vaak naar mij toe gekomen en zegt dat dat meisje heel vaak plakt bij hem dat vind hij niet leuk. De moeder komt vaak ook altijd naar mij toe op schoolplein als ik in gesprek ben met andere moeders hoi te zeggen. 1 keer negeerde ik haar bewust toen raakte ze mijn schouders zelfs aan en zegt hoi hoi. Ik zei netjes hoi terug met een glimlach but that’s it. Ik negeer die moeder compleet. (Ik ben niet racistisch. Mijn ouders waren gastarbeiders.) Soms stuurt ze haar kinderen naar mij toe als ik mijn zoontje naar school breng….haar zoon en dochter plakte bij mij en zeiden we moeten van ons moeder bij jou blijven. Ik vond dit niet netjes en best irritant. Ze snapt toch wel dat ik haar negeer en geen aandacht geef? En nu stuurt ze haar kinderen naar mij toe. Die vrouw heeft geen baan en zit hele dag thuis ze kan wel zelf op haar kinderen letten vind ik. Ik ga niet zomaar op andermans kinderen letten. Vervolgens als ik naar huis loop plakt ze bij mij elke dag! De hele weg naar huis. Mijn zoontje komt thuis met woorden als poep, plas, piemel en zegt dit herhaaldelijk. Dit is niks voor hem ik vroeg aan hem van wie hij deze woordjes heeft geleerd en hij zegt van die meisje. Ik heb tegen hem gezegd dat hij niet meer met haar moet gaan spelen als hij dat niet wilt. Hij zegt dat ze telkens bij hem plakt. Mijn zoontje kan niet goed voorzichzelf opkomen. Moet ik die moeder aanspreken op de schoolplein? Wat moet ik dan zeggen? Want ik ga liever geen confrontatie aan ik hoop dat die dochter na de zomer na groep 3 gaat ofzo dan zitten ze hopelijk niet meer samen in de klas. Of de juf aanspreken? Maar wat gaat zij van dit situatie vinden?
Wat een bijzonder verhaal weer. Iemand negeren lijkt me minder volwassen en vooral minder duidelijk dan gewoon uitspreken dat je liever geen contact wilt. Thanks but no thanks.. zeg maar. En voor je kind zou ik het heel oppervlakkig houden richting juf. Mijn kind voelt zich ongemakkelijk bij dit meisje. Wil je ze een beetje in de gaten houden? Kan hij wat vaker bij een ander groepje? Etc. Eigenlijk denk ik dat door je onduidelijkheid en het jezelf opvreten hierover, je het veel groter of moeilijker maakt dan het is. En misschien moet deze vrouw nog even wennen he, in een vreemd land
Ah joh die woorden van je zoontje horen erbij haha, hoort bij de leeftijd. Tot mijn zoon zn 4 a 5e was t ook een net kind hoor. Nr 2 neemt het nu al van zijn broer over en is al langer aan t piemelen. En verder, ik denk écht dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt: wees gewoon duidelijk. Blijkbaat is zij in de veronderstelling dat je haar wel aardig vindt en contact wil. Geef je zoon het goede voorbeeld zou ik zeggen als moeder het niet durft uit te spreken, is het voor hem ook lastig om voor zichzelf op te komen Ik zou wel even aan juf melden, of je zoon wel ruimte krijgt om met anderen te spelen.
Dankje voor je berichtje. Ik ken de mevrouw verder niet. Vandaar dat ik met mijn eigen vriendinnen/moeders op de schoolplein een praatje mee maak. Maar ik vind het niet netjes als moeder zijnde je een ander moeder uit de auto ziet stappen en gelijk je kinderen daarnaartoe stuurt om vervolgens zelf weg te rijden naar huis en je kinderen de boodschap te geven om met mij mee te gaan naar de klas. Spreek dit van te voren af met desbetreffende moeder af of zij dit ook oké vind, aangezien ik haar verder niet persoonlijk ken. Er zijn een heleboel Arabische moeders op de schoolplein met wie zij in Arabisch kan praten, ook in de klas. Dat doet zij niet. Ik snap ook niet waarom zij verder alleen bij mij plakt. Mijn zoontje krijgt niet de kans om met zijn vriendjes te spelen door haar dochter. Ook als ze een kringetje zitten duwt ze zijn vriend weg en dwingt gewoon een Zitplek naast mijn zoontje. Besef dat dit 5 dagen per week gebeurt. Ik vind dit echt opdringerig.
Dankje je hebt helemaal gelijk. Ik denk ook dat dit ik dit mijzelf heb aangedaan. Ik ben veela te netjes en aardig met iedereen. Ook al bijv toen ze ging schreeuwen naar mij. Bleef ik netjes en beleefd. Soms moet je gewoon direct zijn met mensen. Ik ga denk ik met de moeder over praten op schoolplein. Ik hoop alleen dat ze zich niet gekwetst gaat voelen, ik moet ook denken aan mijn zoon.
Dat claimen in de klas zou ik wel even bespreken met de juf, zij kan dan erop letten dat het meisje grenzen leert respecteren en je zoon kan leren zijn grens duidelijker aan te geven (en her vriendje bv ook, als zij hem wegduwt van zijn plekje). Ik herken dit overigens wel enorm bij kleuters, goed om in de gaten te houden dat hij niet over zich heen laat lopen (en de juf kan dan goed in de gaten houden dat dat meisje dus niet zo opdringerig is).
Hier is de fase van de stiekem grote stoute woorden ingegaan waarvan hij amper de betekenis weet. En straattaal. Mijn 7 jarige die loesoe ging en ik moest googlen wat t was (en ik maar boos worden omdat ik dacht t is een schunnig woord: betekende weg gaan. Hoewel ik straattaal thuis niet wil hoor, doet ie maar met zn vrienden) En hij zit op een keurige school en heeft leuke vriendjes met normale ouders maar die youtube filmpjes van vloggende gamers helpen niet mee. Hoewel die niet vloeken maar wel straattaal gebruiken Geef mij de giebelfase om poep zeggen
Dit ja, gewoon duidelijk zijn naar de juf dat dat meisje jouw zoon continu claimt en hij daar niet tegenin durft te gaan. Hier ook bij de hand gehad en we moesten echt duidelijk zijn, want anders gebeurt er gewoon niets. Wat betreft de moeder en de situatie buiten school om, daar zul je zelf ook duidelijker naar haar moeten zijn, misschien lastig (je zoon heeft het misschien niet van een vreemde?), maar dat is denk ik de enige manier om de situatie te veranderen.
Ik zou ook naar juf gaan en vragen wat ze ziet. Aangeven wat je zoontje zegt en hoe hijzich voelt. Juf kan hem dan helpen. Betreft de moeder het is lastig als je nergens echt bij past. Ze heeft in ieder geval veel vertrouwen in je. Als jij je niet prettig voelt dat ze de kinderen zo dropt moet je dat aangeven. Wel lastig als iemand veel aanweziger is dan de ander.
Poep, plas en piemel zijn toch normale woorden? Vind t eerder gek als kind het voor zijn 4e nooit gebruikte.
Aansluitend op wat de anderen schrijven, zou ik vooral (ook samen met school, maar ook zelf) proberen je zoontje weerbaarder te maken. Er gaan nog grotere dingen komen in het leven dan plakkerige klasgenootjes. Dat is echt iets waar ik zsm mee aan de slag zou gaan als het hem belemmerd.
Inderdaad een goede aanvulling! Hier was eerst de bewustwording van de leerkracht nodig, en daarna werd op school ook duidelijk dat die van ons geclaimd werd, dus toen ging de juf ook aan die van ons vragen wat zij dan wou, i.p.v. klakkeloos aand de vraag van claimende kind te voldoen (juf, dochter van Felice en ik willen samen die opdracht doen, terwijl mijn dochter dat helemaal niet wou, in elk geval niet telkens met haar) Kind voelde zich gezien, en durfde uiteindelijk steeds meer voor zichzelf op te komen. O.a. dus door gezien te worden, training op school en ook zijn we er thuis mee aan de slag gegaan. En met betreffende kind gaat het prima nu met die van ons, zijn nog steeds vriendinnen.
Het plakkerige gedrag van. Het meisje zou ik even bespreken met de juf. Misschien valt het mee en praat je zoontje vooral naar wat jij wilt horen en misschien is het echt zoveel en kan de juf helpen. Je zoontje moet verder ook leren wat weerbaarder te worden, zou dit ook in overleg met de juf kijken hoe je dit op kan pakken. En zelf, moet je duidelijk zijn, dat die mevrouw joh gedrag niet snapt , snap ik wel. Ik snap er ook niks van. Als je geen contact wilt met haar moet je duidelijk zijn. Maar Ik denk ook dat die mevrouw het helemaal niet kwaad bedoeld, jij schrijft zelf ook vrij onduidelijk, dus wie weet zit daar een barrière tussen jullie? Maar als ze haar kinderen afzet op school en dan weg gaat, wat moeten ze dan nog met jou? Ik zou het even bij haar navragen , misschien was er die dag wel wat aan de hand. Probeer wat minder te veroordelen en wat meer open te staan en zelf ook duidelijk je boodschap te communiceren. Vage hints snapt niemand. En verder, poep, plas, piemel (en straks nog veel meer woorden) is een hele normale kleuter ontwikkeling. Als bij ze niet al van dat meisje had gehoord had hij ze binnen een minuut van andere gehoord. Het is vooral raar dat hij ze woorden niet kende voor de kleuters. Het is een jongen, hij heeft een piemel, plast en poept. Dat zouden hele normale woorden moeten zijn.