Mijn zoontje van 4 jaar komt af en toe s'nachts zijn bed uit en is dan bang, zegt dat er spoken en monsters op zijn kamer en onder zijn bed zitten, hoe kan ik hier het beste mee om gaan?
Ik ga er niet in mee. Mijn oudste is nogal bangig aangelegd dus als ze het erover heeft, vertel ik altijd heel duidelijk dat monsters, of spoken, niet bestaan. Alleen in verhaaltjes of op televisie. Maar net als Dora (of welk tv figuurtje dan ook) zijn spoken en monsters dus ook niet echt. Ik zeg meestal ook dat ik er zelf ook nog nóóit eentje gezien heb en dat ze er dus echt niet bang voor hoeft te zijn. Bij haar werkt een dergelijke nuchtere aanpak het beste. Als ik er in mee zou gaan en ze weg zou jagen of weet ik wat, zitten er de volgende avond twee keer zoveel vrees ik. Ik ben liever duidelijk en eerlijk.
Dat doe ik ook idd, het is vaak zo sneu hij kan helemaal in paniek raken ervan Ook is ie bang in het donker. Heb dus altijd een lampje aan in zijn kamer.
Er zijn twee aanpakken die vaak gebruikt worden. Aan de ene kant gewoon zeggen dat monsters en spoken niet bestaan. Of je gaat er in mee en jaagt ze weg. De gedachte achter die laatste manier is dat (jonge) kinderen in een 'magische' wereld leven. Ze hebben een rijke fantasie en dat is hun waarheid. Om dam te zeggen dat ze het helemaal fout hebben, dat wat zij 'zien' niet echt is, kan er ook voor zorgen dat het kind zoch niet begrepen voelt en nog angstiger wordt. Hoe kunnen papa en mama je beschermen als ze niet snappen dat er ècht een monster onder het bed zit? Ik laat het vaak een beetje in het midden. Hier geen hele toneelstukken midden in de nacht waarbij ik spoken verjaag ofzo. En ik benoem op momenten dat onze zoon niet angstig is ook wel het verschil tussen verhalen (verzonnen) en dingen die echt bestaan. Maar ik merk ook nog wel dat de werkelijkheid en zijn fantasie voor hem echt nog één geheel zijn. Zeker ' s nachts in het donker, valt er niet logisch te redeneren tegen zulke gevoelens. Ik heb eerst verteld dat zijn knuffelhondje hem bewaakt 's nachts. Alleen kwam hij na een paar nachten met het verhaal dat zijn hondje nog maar een puppy is en zelf ook nog bang voor spoken. Dus dat werkte niet echt. Onze zoon heeft een keer gezegd dat hij bordjes wilde 'verboden voor spoken en monsters'. Dus die heb ik gemaakt. Gewoon geprint, gelamineerd en voorzien van een magneetje. Er hangt er één bij zijn bed en als hij ergens anders gaat slapen, nemen we er ook een paar mee die hij dan op strategische punten ophangt, haha. Dat werkt als een tierelier!
Wij gaan er ook in mee. Hebben hem geleerd om boe te roepen. Voor het na bed gaan lopen we een rondje door zijn kamer en roep boe boe boe en noemen alle figuren op waar hij zijn bed weleens voor uit komt. En het verzoek of ze willen vertrekken omdat zl gaat slapen. Dit werkt bij ons heel goed. Hij komt een stuk minder.
Lege plantenspuit, sticker printen met anti monsterspray en een monsterplaatje en spuiten voor het naar bed gaan!
Dat deden mijn ouders ook! Werkte goed! Wat vond ik mijn ouders stoer zeg, dat zij de monsters konden verjagen
Haha grappig die monster spray. Hier zoonlief ook aangeleerd dat enge monsters od spoken alleen opl tv bestaan of in verhaaltjes, maar dat als hij bang is hij best kan roepen "boe, ga nu weg!". Dan schrikken ze zo en dan gaan ze weg. Ook een nachtlampje naast bed en geleerd dat hij veilig is als die brand, alle enge dingen zijn bang voor die lamp en durven dan niet in zijn slaapkamer te komen