Mijn eerste echt liefde en vriendje heb ik 1,5 jaar wat mee gehad. Wij hebben een moment gehad dat we elkaar via msn weer spraken en we elkaar erg misten enz. We hebben toen afgesproken, maar ik had toen een vriend (oeps) en als ik die vriend niet had gehad waren we miss nog bij elkaar... Maar ik denk er nu niet zo vaak meer aan eigenlijk. Die tijd ligt nu echt achter me en de vraag wat als..is bij ons eigenlijk al aan de orde geweest. Ik zie hem nooit meer en spreek hem ook nooit meer. Zijn zusjes heb ik nog wel op msn en hyves, maar ook die spreek ik eigenlijk nooit. Ben gelukkig nu en ja het was een mooie tijd toen daar denk ik nog wel es aan maar meer niet.
Mijn eerste echte liefde, is de 'vader' van mijn dochtertje. We hadden 3,5 jaar een relatie, ik hield zó veel van hem. Maar het was een 'abusive relationship' en mijn zelfvertrouwen was zo de grond in getrapt door hem, dat ik niet wist hoe het zou moeten zijn in een relatie. Ik bleek 14 weken zwanger en hij vond het verschrikkelijk, ik ben weggegaan en heb voor mijzelf en mijn dochtertje gekozen. Dit is de beste keuze die ik ooit gemaakt hebt. Ik weet niet of mijn huidige vriend mijn enige echt ware is, maar ik ben heel verliefd en gelukkig, ik geniet ervan! Ik geloof ook absoluut niet in de ware, trouwens.
niet zo zeer mijn eerste liefde... maar wel een andere liefde... dat als ik hem spreek dat ik denk... wat als??
Zeker niet mijn eerste liefde...maar er is wel een bevlieging die nog regelmatig door mijn hoofd spookt en waar ik t zeer warm van krijg als ik m zie... Woont bij mijn ouders in de buurt, dus is met regelmaat Helemaal niet geschikt voor mij, dus ik heb er geen spijt van en zou m ook echt niet terug willen. Wij hebben ook nooit echt een relatie gehad, maar wel innige momenten gedeeld zullen we maar zeggen hihi. Maar toch, heeft die gozer wel zon sterke aantrekkingskracht op mij....ik weet nu waarom foute mannen zo interessant zijn, want fout voor mij is ie zeker! Stomme is, dat ik m al ken vanaf dat ik 5 en hij 3 is, en pas toen ik 19 was sloeg er ineens een vonk over... God, terwijl ik nu aan m denk krijg ik t weer helemaal warm
ik heb het bij een vakantieliefde... was toen pas 13 ofzo en heb een hele zomer met hem doorgebracht als "vrienden" hij wist niet dat ik verliefd op hem was maar ik had wel het gevoel dat hij hetzelfde voor mij "voelde" maar het ook niet durfde zeggen 2 zomers later was hij er weer. en weer hetzelfde verhaal. ik vond het altijd jammer dat ik hem niet heb verteld hoe het echt in elkaar zat... nu nog zelfs.. niet dat het had kunnen blijven duren want hij woont ergens in flevoland ofzo? en dat als 13 - 15 jarige is niet te doen maar had vast een hele leuke (nog leukere) tijd kunnen worden... ben gelukkig met mijn mannetje nu. of het voor eeuwig is zien we wel.. zoals het nu loopt heb ik er een goed oog in!
ow, en ook heb ik het pas geleden wel gehad met een ex vriendje. had ik al heeeel lang een crush op toen ik 15 was ofzo (jaja vele malen verliefde geweest als puber!) en toen iets van 2 weken mee gehad... achteraf zat hij gewoon bij mij op school, zagen elkaar dagels en waren gewoon heeeele goede vrienden! toen ik mijn huidige partner heb leren kennen en ik uiteindelijk ging werken is het contact verwaterd. nu heeft hij onlangs (van de zomer) een zwaar auto ongeluk gehad waar hij bijna is in gebleven. wel kwamen mijn gevoelens voor hem toen weer naar boven.. niet echt houden van zoals ik dat met mijn partner doe. maar vond het zo jammer dat ik het contact heb laten verwateren enzo! pas als de dood zo dicht bij komt weet je wat je zou kunnen missen. nu hebben we wel weer iets of wat contact maar zien doen we elkaar nooit omdat we 70km van elkaar wonen enzo..
Nu ik dit topic lees komt er een hoop bij me naar boven... We waren echt supergoede vrienden, al 7 jaar. Ondertussen leerde ik mijn man kennen. Contact verwaterde, wist niet waarom. 2 jaar later kwam ik hem op internet tegen, kriebels kwamen weer terug. Achteraf bleek dat het contact verwaterde omdat hij het niet kon hebben dat ik ging samenwonen. 1 jaar later sprak ik hem weer, 2 mnd later was ik zwanger van mijn man. Knallende ruzie kwam eruit voort en nu spreek ik hem niet meer. We hebben nooit een relatie gehad, maar hij was mijn beste vriend en een heel bijzonder persoon in mijn leven. Hij zorgde ervoor dat ik mijzelf kon zijn, mijn gevoel kon ik bij hem kwijt. Op 1 persoon na is dat nog niemand gelukt. En nu mis ik hem, elke dag weer..... Maar mijn 1e "echte" liefde is mijn man! We zijn stapelgek op elkaar, hebben een prachtzoon en voor mijn gevoel zijn we (bijna, ligt aan de omstandigheden) compleet!
Niet direct mijn eerste liefde, maar de jongen die het lef had vreemd te gaan en met mij uit te maken Inmiddels zijn we ruim 17 jaar verder en ik ben zielsgelukkig met mijn vriends. Maar ik kom hem sinds een jaar of 8 elk jaar tegen met de carnaval en dan krijg ik toch altijd nog rode wangen als ik m zie en voel ik me gelijk weer 16 haha (zal vast ook een beetje door de drank komen). Blijft een mooie jongen, maar qua karakter geen steek veranderd. *zucht* sweet memories *zucht* Gr Heel