even hart luchten!

Even mijn hart luchten hoor. Mijn man en ik zijn sinds 11 maanden bezig om onze kinderwens te vervullen maar tot nu toe zonder resultaat. Vorige maand naar de dokter geweest om het toch even voor te leggen wat hij er van vond. Hij zei doodleuk van nou op dit moment kan ik eigenlijk weinig voor jullie doen omdat er bij iedereen wel bekend een jaar voor staat minimaal maar toch wilde hij dan wel een spermanonderzoek doen bij me man zodat hij wist dat dat in ieder geval goed was. Zo gezegd zo gedaan en de uitslag kwam het was dus niet goed. Zijn zaad beweegt bijna tot niet. het leek of mijn wereld instortte op dat moment. Je hoort wel verhalen van mensen die ziekenhuis in en ziekenhuis uit gaan om hun kinderwens te vervullen maar je verwacht niet dat het jou ook overkomt. 8 oktober zijn we naar de uroloog geweest voor mijn man omdat hij dus een operatie heeft gehad omdat hij een niet goed ingedaalde zaadbal had op zijn 16de . eenmaal bij de uroloog verschillende onderzoeken uit laten voeren. Lichamelijk onderzoek bloedonderzoek, spermaonderzoek op bacteriën, urineonderzoek. De hele mikmak. Toen zei de dokter dat hij over 3 maanden nogmaals sperma in moet leveren om te kijken naar de beweeglijkheid e.d. nou toen ze 3 maanden zei kreeg ik weer een opdonder. Zat gelijk daar te huilen en het enige wat de dokter zei was van ja normaal gesproken kan je pas hier naar een jaar komen ( zo van je hebt geluk gehad) en je bent nog jong. Nee dat maakt het minder erg. Ze adviseerde wel om mij ook gelijk te laten onderzoeken door de gynacoloog maar daarvoor moest ik dan wel eerst even naar de huisarts voor een verwijzing. Eenmaal gezegd zo gedaan. Ik giseren naar de huisarts. Die vond dat dus grote onzin om mij door te verwijzen want waarom zouden ze niet eerst mijn man zijn probleem aanpakken. Waarom gelijk mij ook door de mangel halen terwijl er geen aanleiding voor is . ik word elke maand netjes rond de 30 – 31 dagen ongesteld. Maar toch de verwijzing gekregen. Gelukkig maar want ik ben ergens bang dat stel je voor bij mijn man alles goed blijkt te komen dat het dan ook nog aan mij ligt dan zit je weer. En psychologisch vind ik het zeer fijn om alles tegelijk te doen. Mocht alles goed zijn bij mij dan weet je dat in ieder geval. En mocht het bij mijn man toch niet te verhelpen zijn dan kan je gelijk door . lijkt me logisch toch . de dokter vermoedde ook dat het niet te verhelpen was bij mijn man omdat hij geopereerd en dit dus dan gewoon het gevolg daarvan was. Niets aan te doen dus. Maar dat is zeker nog afwachten. Dat is eigenlijk het enige wat ik kan doen afwachten. Ik zeg altijd maar van je kan beter snel leren om geduldig te zijn in het leven anders ga je het nog heel zwaar krijgen maar dan nog is het een geestelijke strijd . ik word er moe van. Volgende week weer een heftige week voor de boeg.. maandag onderzoek dinsdag onderzoek woensdag belafspraak voor de uitslagen van de onderzoeken. Zo sukkelen we maar door. Misschien dat jullie ook een nare ervaring hiermee hebben of er graag over willen praten

Groetjes

Meriam