Mijn dochter gaat steeds meer praten, maar ik begrijp nog niet altijd wat ze zegt, dus dat is soms lastig ontcijferen. Zo zegt ze al weken 'apoi!' en ik wist steeds maar niet wat dat betekende, tot gisteren eindelijk het kwartje viel. Ik realiseerde me dat ze 'oma' altijd uitspreekt als 'opa' (tot hun ongenoegen ) en dat ze een tijd terug ook vaak 'papa' zei in plaats van 'mama', dus dat ze waarschijnlijk '(wat) mooi' bedoelt. Ik vroeg het haar en die blik in haar ogen, echt van: 'Hè hè, eindelijk snapt ze wat ik wil zeggen.' Ze zegt ook 'tate' in plaats van 'kijken' (die hadden we sneller door ). Een tijdje terug las ik ergens in een topic hier dat een 'k' als een 't' uitspreken vaker voorkomt. Ik wist dit niet en vind dit waanzinnig interessant. Daarnaast grijp ik elke kans aan om zo snel mogelijk mijn kind beter te kunnen begrijpen, dus ik vraag me af of er meer van dit soort veelvoorkomende klankverwisselingen (heet dat zo?) zijn? En is dat ontcijferen herkenbaar voor jullie, dat je ziet dat je kind echt al van alles kan zeggen en het ook consequent op die manier uitspreekt maar dat buitenstaanders (en eerst ook jijzelf...) er totaal geen chocola van kunnen maken? Alvast bedankt!
Hier kan dochter (nu bijna 3) de NG-klank niet zeggen, dat wordt N (Vinner i.p.v. vinger) En verder slist ze ook nog wel eens, heb begrepen dat dat normaal is.
Ng is inderdaad een veel voorkomende evenals de k/t verwisseling en l/d. En de r blijft een lastige. Verder de medeklinkerclusters dus meerdere medeklinkers achter elkaar. Spelen wordt bijvoorbeeld vaak pelen.
L/D wist ik ook niet, heb je een voorbeeld? Van de medeklinkerclusters wist ik wel, logisch ook wel Mijn dochter beperkt zich sowieso vaak tot de laatste lettergrepen: -nken (drinken) bijvoorbeeld De r spreekt ze inderdaad nog niet uit. De g wel, en hárd! Erg jammer als je nu al merkt dat je kind een andere uitspraak gaat krijgen dan jijzelf
Een ding weet ik wel je word er steeds handiger in. Ik kan haar woorden over het algemeen direct verstaan maar onbekenden moeten soms wel nadenken.
Ik heb er geen theorie achter maar ik vind het altijd bijzonder dat ik 9 van de 10 keer snap wat hij bedoelt en een ander denkt dat hij willekeurige geluiden zit maken. Al snap ik soms er ook niks van en dat zorgt weer voor frustratie bij hem. Een broek is hier een koegn
Ja, heel herkenbaar. Dochter is nu bijna 2,5 en ze wordt nu pas ook verstaanbaar voor de omgeving, haha. Daarmee is ze wel wat laat volgens mij.
Jullie klinkt dan bijvoorbeeld als 'juddie' Komt omdat de plek van de tong bij deze klanken vrij dicht bij elkaar ligt. Wat ik nog van onze oudste weet is dat ze in een bepaalde fase woorden om ging draaien, bijvoorbeeld kin werd nik. Op een gegeven moment had ze het over 'kots'. Bleek ze een stok mee te bedoelen
Babygebaren. Eigenlijk gewoon Nederlands met ondersteunende gebaren, maar dan dus de gebaren die voor baby's handig zijn om te weten. Sok dus, en mama en drinken, maar in ons geval ook giraf, slang en baby. Voor 'mooi' deden we echter geen gebaar, dat was dus meteen moeilijker om te begrijpen
Interessant, ik ga er eens wat informatie over opzoeken. Mocht jij een goede link hebben hou ik me aanbevolen
Dat ontcijferen is herkenbaar. Vooral met televisieprogramma's die ze dan zei, waarvan ik dan geen idee had wat ze bedoelde. Hier werd de 'k' aan het begin van het woord ook vaak een 't', maar aan het einde juist een 'g'. Dus koek werd dan toeg.
hier zegt zoontje Maar Mij goed maar Meneer wordt Baneer en Mevrouw Bevrouw. jongens klinkt als Jommens. (die hoor ik ook vaak bij nichtjes/neefjes) Hij is nu bijna 2,5 en doet structureel meervoud fout. Dus 1 schoen, 2 schoenes. En ipv eten hoorde ik m etes zeggen (hij is wel consequent )
Mijn zoontje 1,5jaar kan wel heel duidelijk auto uitspreken. Maar motor maakt hij momo van. Dus nu flink oefenen tot het motor word En een vogel noemt hij popo
Leuk om te zien hoe blij je kind is als je eindelijk begrijpt wat ze bedoelen! Mijn zoon is 2 en roept regelmatig "poekaan"! En dan vooral bij stoom uit een pan of uitlaatgas bij de auto. Ik snapte er echt niets van. Tot vorige week een vriendin binnen kwam lopen toen we net aan tafel zaten. Weer riep hij "poekaan" en wees naar de pan. Die vriendin zei meteen "met de damp die van de pan afkomt lijkt het inderdaad nét een vulkaan". Zoontje helemaal gelukkig. Eindelijk iemand die hem snapt