We zijn snel na de eerste weer zwanger geworden, wat betekend dat er zo meteen 15 maanden tussen zit. Dolgelukkig zijn we ermee! Alles gaat goed. Maar af en toe ben ik bang dat mijn man het lichtelijk onderschat. Het werk, het slaapgebrek, het gehuil, het (nog meer) inleveren van eigen tijd. Hij ziet het (nog) niet in. Hij praat af en toe over verbouwen, of over hobby's. Dat ik denk ik heb je nodig straks, we gaan dit samen aan. Hij is dol op z'n dochtertje, en ook al op z'n zoontje, maar hij moet niet vergeten dat hij alle zeilen bij moet zetten, ook al neem ik straks de nachtvoedingen op me, als dochter bijv ook wakker wordt moeten we het samen doen! Wie herkend dit?
Herken het zeker. Ben ookheel benieuwd hoe het straks gaat. Mijn man heeft gelukkig al zijn vakantiedagen opgespaard voor na de bevalling om zo samen in het ritme te kunnen raken. Ik probeer er niet te veel aan te denken want ik heb er nu toch geen invloed op. Straks is de baby ontzettend makkelijk en helpt onze dreumes goed mee. Dan heb ik voor niets gestressed Succes met je laatste weekjes!