Ok, ik wordt echt gek van mezelf. Bijna 14 maanden geleden bevallen van mijn tweede dochter. Zo zoet als de eerste was, zo'n draak is de tweede. Of het volgens de boekjes een huilbaby was weet ik niet, maar het kwam er in ieder geval heel dicht in de buurt. Ik ben dus ook heel blij dat ze het jaar gepasseerd is en we nu weer in een wat relaxtere tijd zitten. Maar nu komt het. Sinds dat de jongste een maand of 4 oud is heb ik een beetje jaloerse gevoelens voor zwangere vrouwen. Niet dat ik ze het misgun, meer het gevoel dat ik zelf ook wel weer zwanger zou willen zijn. Mijn man en ik hebben besloten om het bij twee kids te laten en dat is eigenlijk iets waar ik achter sta. Hoe komt het dan toch dat ik heel stiekem toch aan het bedenken ben hoe we het zouden moeten doen met 3 kinderen. We hebben seks met condooms, maar soms schiet het er toch wel eens bij in om die om te doen. Rond de eisprong zorg ik ervoor dat we zeker veilig vrijen. Een week voordat ik ongesteld moet worden laten we hem af, dan zou er theoretisch niks meer kunnen gebeuren. Waarom heb ik dan toch elke keer het gevoel.........oh misschien ben ik toch per ongeluk zwanger en op datzelfde moment zou ik dat dus ook helemaal niet erg vinden. Ik weet dat het een gevoel is die waarschijnlijk ergens vandaan komt, maar ik weet niet wat ik er mee moet. Mijn man wil absoluut geen kinderen meer, zeker niet na het drama van afgelopen jaar. Ik wil diep van binnen denk ik ook geen kinderen, maar waarom bekruipt me dit gevoel dat soms. Is het misschien omdat ik besef dat het gewoon nooit meer gaat gebeuren en dat dat me een soort van jaloers maakt op zwangere vrouwen. Oke, ik klink alsof ik rijp ben voor het gesticht. Het valt natuurlijk allemaal wel mee. Ik loop er niet dagelijks mee rond, hoef er niet non stop aan te denken en ik heb nog geen plannen om gaatjes in een condoom te prikken om zo 'per ongeluk' zwanger te worden, maar hoop gewoon op meer mensen die dit herkennen.
Klinkt mij alsof je misschien toch nog zou willen... Of misschien het zwanger zijn mist! Weet niet of je zwangerschappen fijn waren of juist vreselijk omdat je veel ziek was..? Wij hebben 2 kindjes en willen nog wel een derde, maar pas volgend jaar ofzo. De jongste is nu bijna 5 maanden. Maar wij hadden beiden nog het gevoel dat we wel wilden!
Ja ik denk dat het idd echt is dat ik mijn zwangerschap mis. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn. Ik denk ook dat ik puur zwanger zou willen zijn om het zwanger zijn. Niet omdat ik perse nog een kindje wil. Maarja, die 2 gaan natuurlijk niet apart haha. Ik moet het gewoon maar afwachten en hopen dat het gevoel weg gaat.
Ik heb dit na elke zwangerschap gehad, ook na de derde. Toen zij eenmaal de leeftijd had dat er de keren ervoor weer een baby kwam (zit 3 jaar tussen elk van de kids) kon ik het loslaten en is het gevoel langzaam over gegaan. Ik wilde zeker geen 4e dus dat was het niet. Miste denk ik mijn buik en de bijzondere tijd.
Herkenbaar hoor. Ik miste het zwanger zijn al heel snel en tot nu toe is dat gevoel ook nog niet weg gegaan. Vond zwanger zijn heerlijk en bevallen heel bijzonder. Dat wilde ik meteen weer meemaken. Wij willen in de toekomst nog wel een kindje, maar nu nog niet. Maar ik merk inderdaad ook dat ik best een beetje jaloers ben als ik hoor of zie dat er iemand zwanger is..
Ik herken het wel een beetje. Alleen had ik het bij mijn eerste twee al tijdens de zwangerschap dat ik er graag nog eentje bij wilde. Bij de zwangerschap van J. Had ik juist heel sterk het gevoel dat het de laatste keer was en ik vond dat ook prima. We wilden graag 3 kindjes. Maar toen ik 30 weken zwanger was overleed mijn oudste dochter, en nu blijf ik het gevoel houden van: we zouden 3 kindjes hebben om voor te zorgen en groot te brengen. En we hebben natuurlijk 3 kindjes, maar voor eentje kunnen we niet meer zorgen. Op rationeel niveau weet ik dat het waarschijnlijk klaar is, ook omdat mijn man echt niet meer wil, maar op emotioneel niveau betrap ik mezelf af en toe op de gedachte dat ik het allemaal graag nog eens zou willen meemaken. Het is een heel bijzondere tijd, maar ik vond het ook heel erg pittig, zeker de laatste zwangerschap. Maar diep van binnen zou ik het echt nog eens willen meemaken zonder dat het overschaduwt wordt door zoiets vreselijks als het verliezen van een kind. Maar ja ik besef me des te meer dat het dus vooral emotioneel is en dat het er waarschijnlijk dus niet meer van gaat komen. En eigenlijk vind ik dat heel verdrietig.
Oh ik herken het zo erg! Alleen willen wij nog wel een 3e kindje, alleen niet nu. Maar toch die jaloezie als ik zwangeren of hele kleine baby's zie hihi. Ook altijd een wens gehad voor 3 kindjes. Mijn oudste wordt over 2 weken 2, en de jongste is bijna 9 maanden. Nu ga ik eerst een opleiding volgen, zodat ik beter werk kan krijgen en het financieel beter is. Maar daarna gaan we er weer voor Al zal dat helaas pas over een jaar of 3 gaan zijn..
Pfff ik ben dus niet gek hihi. Thnx voor jullie reacties dames. Het zal waarschijnlijk gewoon een gevoel zijn omdat ik weet dat het niet meer gaat gebeuren. Een soort afsluiting. Ach, met de tijd zal het gevoel wel weg gaan.
Zo herkenbaar...ik had dat na onze tweede ook. Heel graag een derde willen, af en toe toch twijfelen, maar het bleef zo erg kriebelen, en zie daar: nummer 3!!! Ik dacht echt compleet te zijn, alles voor de laatste keer beleven, maar.... ook ik kijk weer jaloers naar zwangere vrouwen, vind onze baby van 3 mnd al zoo groot, echt bizar. Ik hoop maar dat het overgaat (zal wel moeten, mijn man wil echt geen derde meer), ik vind het zelf ook wel mooi zo, maar dat gevoel....
ik heb het ook en mn jongste is bijna 2,5 jaar nu ik laat mn verstand maar, het gaat niet gebeuren en dat is prima. mss mis ik alleen het zwanger zijn het leven voelen in mn buik.. het is ook het afsluiten van een fase.
Ja gek he. Ik vind baby's eigenlijk niet eens leuk. Je kan er niks mee. Deze tijd vind ik veel leuker. Je hebt nu echt contact met ze. Maarja, dan ben ik de babykleertjes in maat 50/56 aan het opruimen en dan kijk ik ernaar en smelt ik gewoon. Zo'n klein weerloos frummeltje blijft dan stiekem toch ook wel weer iets wat ik blijkbaar mis. Mijn man wil niet meer. Maar als hij de garantie zou hebben dat het een jongetje wordt en heel zoet is, dan hoeft hij niet te twijfelen hahaha mannen......
Helemaal niet gek hoor! Ik lees het best vaak en hoor het ook in m'n omgeving! En zelf heb ik het ook, zelfs nog na de derde. Hier is het inmiddels wel weggezakt tot een soort nostalgisch idee, en neemt het verstand de overhand. Een vierde zit er, om diverse redenen niet in, en voor mij is het goed zo. Maar na de tweede had ik het ook en toen zijn we uiteindelijk toch voor de derde gegaan. Wat bij mij wel hielp is; bedenk of je écht nog een kindje wilt of meer heimwee hebt naar bijv de zwangerschap, de babytijd (al was die bij jullie wel heftig) etc. Maar, als je man zo overtuigd is dat er echt geen kindje meer mag komen, dan zou hij ook niet zo laks om moeten gaan met condooms.. want daar is hij dan toch ook echt zelf bij.. Succes