gisteren moest ik mijn krantenwijk lopen endan gaat iris altijd naar oma . we hebben nooit geen last ze heeft het altijd erg naar haar zin ed maar toen ik gisteren mijn jas aan deed begon ze opeens te huilen terwijl ze bij oma zat. ik ben toch weggegaan want oma moest om 18.30 ook weer weg dus had weinig tijd. toen ik terug kwam hoorde ik van oma dat ze al die tijd heb liggen huilen en niets was goed oma heeft er maar op bed gelegd daar was ze wel stil. in eerst instantie denk je dan ze is moe (thuislag ze alleen te keten maar toen ik haar in de wagen had gedaan en oma zei haar gedag en we reden de deur uit begon ze weer te huilen en dit dot ze nooit is dit nu verlatingsangst ? hoe moet ik handelen bij zoiets of is dit een sprong wie helpt mij aub voel me zo machteloos.
Laten merken dat je er voor haar bent. Ook kun je kiekeboe spelletje spelen hierdoor leren ze toch eventjes alleen te zijn maar weten dat je toch in de buurt bent. ook andere mensen zoals oma/opa kunnen dit doen. Of ipv kiekeboe steeds eventjes weglopen voor minuutje en dan terugkomen en steeds opbouwen. Verder tja weet ik het eiglk ook niet veel succes in ieder geval
naar je gevoel handelen. Mijn dochter heeft ook flinke verlatingsangst, al zeker 2 maanden. Het lijkt wel alsof ze er beter mee om kan gaan, maar ze meot nog steeds wel huilen hoor. Ik zou er echt niet minder om gaan knuffelen en aandacht geven, het is een fase.
wij doen al boe spelletjes ed met haar en als zij beneden in de box ligt en ik ben boven bezig gaat het ook prima en huilt ze ook niet of zo dus ik snap het niet maar hoe kan ik haar knufflen als ik er niet ben ?