Dat bovenstaande is niet van mij. Maar wat ik vooral in jouw verhaal proef is dat je het moeilijk vindt dat mensen iets ‘vinden’ van hoe jullie gezin eruit ziet bijvoorbeeld. Maar daar zou ik me als ik jou was sowieso geen zorgen over maken.
De onzekerheid valt gelukkig wel mee, juist omdat we er zo open over zijn en we nog geen een vervelende reactie uit onze omgeving hebben gekregen. We zijn zo blij met ons kindje en de situatie dat we soms ‘vergeten’ dat we een donor hebben gebruikt Maar dat neemt niet weg dat bepaalde reacties wel kunnen kwetsen. het ging mij er meer om dat sommige reacties in het begin zo bekrompen waren. Dat je kind zonder biologische ouders problemen gaat krijgen. Je ziet er gewoon aan af dat er veel onwetendheid speelt. Dat ze totaal niet weten waarover ze praten. Ik ben dan dus ook benieuwd of een debat of discussie daar veel aan bijdraagt, of zij open staan voor uitleg.
Ik heb het ook niet over jou persoonlijk maar over allerlei negatieve reacties in dit topic. Ik lees een heleboel dingen waarvan ik denk: doe je research. Kom dan terug. En laat dat ‘schat’ maar achterwege.
Wat super mooi en goed omschreven! Ik ervaar de negatieve reacties in het begin van dit topic ook als kwetsend. Tegelijkertijd weet ik uit ervaring dat het soms helaas toch niet gaat veranderen. Wij hebben mensen in onze directe omgeving die deze opvattingen blijven houden, al zullen ze dat nooit meer hardop zeggen. Terwijl ik al zo’n 5 jaar een super moeder ben, al zeg ik het zelf. En aan hechting geen gebrek, mijn vrouw is soms jaloers op mij op dat vlak. Maar helaas is blijft het voor sommigen een no go, omdat het niet in een standaard plaatje past. Ik gun deze mensen vaak een direct familielid dat op dat vlak een totaal ander pad (moet) bewandelen dan zij. Niet om ze te pesten, maar omdat het hopelijk een verrijking van hun leven en opvattingen oplevert.
Dat is hetzelfde als dat er vaak beweerd wordt dat kinderen die alleen met een moeder opgroeien " volgens onderzoeken" gegarandeerd problemen zullen gaan krijgen. Voor galg en rad op zullen groeien omdat er geen vader in het spel is. Die "onderzoeken" en beweringen zijn 9 van de 10x gebaseerd op gezinnen waarbij de vader aanwezig is geweest en er vandoor is gegaan en waar bijv sprake is van vechtscheidingen enz. Waarbij kinderen/familie in de steek gelaten zijn door vader en kinderen daardoor een trauma op hebben gelopen, gedragsproblemen krijgen enz. Totaaaaal andere situatie dan wanneer een kind al vanaf begin af aan alleen met een moeder opgegroeid is. Hoe vaak ik bovenstaande niet gehoord heb Echt onwetendheid.
Ik gun dit stel en hun kindje het allerbeste en fijn dat het zo kan! Vanuit mijn geloof kan ik er niet achter staan dat mensen van hetzelfde geslacht een relatie hebben. Maar wat is het fijn dat zij op een andere wijze toch ouders kunnen worden van een kind wat ook biologisch van ze is. Ik geloof niet dat er een probleem met hechting kan ontstaan omdat een ouder een kind niet heeft gedragen. Het kindje is toch gelijk na de bevalling naar zijn ouders gegaan. Ik zeg wel eens, ik heb biologische ouders en ben daar ook opgegroeid maar een band voel ik nou niet echt. Als het van mijn geloof zou mogen dan zou ik best draagmoeder willen zijn voor homo's.
Sowieso de opmerking dat ze gegarandeerd problemen zullen krijgen is natuurlijk al idioot. Er zijn genoeg kinderen die bij hun moeder wonen nadat hun vader ze in de steek hebben gelaten en die geen problemen hebben en zeker niet voor galg en rad zijn opgegroeid. Als ik mij niet vergis is Barack Obama ook alleen bij zijn moeder opgegroeid nadat zijn ouders zijn gescheiden en ik vind president worden nou niet echt een voorbeeld van een probleemkind. Daarnaast zijn er andere factoren die veel invloed hebben, als je oudersnauwelijks kunnen rondkomen en constant stress heeft, dan is de kans op schade ook veel groter, maar om nu alle arme ouders af te schrijven lijkt me ook onwenselijk.
allereerst fijn dat je voor een stuk toch open staat voor het geluk van deze mensen en het kindje. Mooi om te zien. Ik hoop dat je deze vraag niet moeilijk vindt maar waarom zou je vanuit je geloof het niet goed vinden dat 2 mensen van het zelfde geslacht verliefd zijn en daarom geen draagmoeder willen/mogen zijn? Zelfs een familielid van mij die al jaren als non leeft in een klooster vind 't het "gewoon" dat m'n schoonbroers verliefd zijn en samenwonen, naastenliefde noemt ze dat altijd. Ik vraag het mij altijd af waarom de ene gelovige daar wel voor open staat en de ander dat een no go vindt. ( als je geen antwoord wil geven is het ook prima, ik ben gewoon nieuwsgierig)
Dat is volgens mij verboden. En dat wilde diegene ook niet. Dan is het natuurlijk echt voor 50% haar kindje en nu is ze alleen de drager.
Ik denk dat het heel moeilijk is om een kind dat biologisch van jezelf is op te geven. Ik heb wel eens nagedacht over draagmoedersschap, ik zou dat best willen doen. Mijn enige voorwaarde zou dan wel zijn dat het een eitje is van een ander. Ik zou mijn eigen kind (eigen eitje) nooit op kunnen geven namelijk. Maar een eitje van een ander voelt voor mij echt wel anders. Dat zie ik niet als opgeven maar als teruggeven.
Ja als je zo redeneert snap ik het wel. Al zou ik me denk ik evengoed gaan hechten aan een kind dat biologisch gezien niet van mij is, maar wel 9 maanden in mijn buik groeit.
Omdat mijn God man en vrouw geschapen heeft en er staat in de Bijbel dat God het niet wil dat mensen van het zelfde geslacht een relatie hebben. Net als jou familielid zie ik het wel als naastenliefde maar zoals ik het al zeg van mijn God keurt het af. Dat wil niet zeggen dat ik mij beter voel dan anderen.
Sommige mensen willen wel draagmoeder zijn maar niet met hun eicel. Eerst mocht het niet in Nederland zoals het nu gedaan is. Dan moest de eicel van de vrouw van een echtpaar zijn of van de draagmoeder. In het buitenland kan het al wel een tijd zoals het bij deze vaders is gebeurt.
Dat begrijp ik wel. In dat geval is de draagmoeder ook biologisch de moeder. En is het dus volledig haar eigen kind. En daarmee ook een halfbroer of zus van haar eigen kinderen die wordt afgestaan. Nu is ze alleen drager van een kind dat op geen enkele manier biologisch aan haar of haar eigen kinderen verwant is. Dat is een hele andere situatie. Zoiets mocht eerst niet in Nederland maar sinds kort dus wel.
Dat laatste heb ik nooit gezegd, ik vroeg mij gewoon af waarom, aangezien in het bijbelstuk waar je het over hebt ( wat trouwens alleen over man en man en "het bed delen"gaat) ook overspel bijvoorbeeld als doodzonde word genoemd. De een vindt het ouderwets en vind dat het net zoals heksenvervolgingen als oude taal die niet meer zo letterlijk moet opgevat worden en de ander houdt zich er aan vast. Ik vroeg het me dus af waarom je aan de ene kant wel mooi vind en aan de andere kant het af keurt( als in God vindt het niet goed bedoel ik dan) Dat was alles. Iedereen bekijkt die teksten gewoonweg anders ik was benieuwd naar je drijfveer om het zo maar te zeggen. Zonder waardeoordeel verder.