Hallo allemaal, manlief en ik hebben sinds 2013 een kinderwens. Na een jaartje proberen besloten we eens contact met de huisarts op te nemen. Na nog even wachten op advies van de arts, die heel goedbedoeld meegaf dat als je eenmaal in de MMM stapt, je er ook echt in zit, gingen we na een half jaar toch naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Niks gevonden. Ik ben heel blij met een regelmatige cyclus, en ook van manlief is niks mis met het aandeel Toch was het ook gek; ik hoopte ergens dat ze 'iets' zouden vinden. Met natuurlijk bijbehorende oplossing en hoppa, zwanger! Het liep iets anders. Na de buikfoto en het doorspuiten van de eileiders, mochten we het nog een half jaar proberen. Onze arts vertelde ons dat nu mijn eileiders waren vrijgemaakt, er een grotere kans zij kunnen zijn dat we alsnog op de natuurlijke manier zwanger zouden kunnen raken. Dat gebeurde helaas niet, en een goed jaar geleden begon zo onze eerste echte stap: hormonen en IUI. Ik startte met 75 Menopur en 5000 Pregnyl. Een eitje en een kleintje. Helaas werd ik ongesteld. Dat was een jaar terug. Door allerlei prive perikelen, waarbij het starten met een nieuwe baan wel de grootste was, besloten we even een rustpauze in te lassen. Natuurlijk klusten we tussendoor gewoon verder Ik vond het fijn te merken dat, ondanks de goedbedoelde waarschuwing van mijn huisarts, ik/wij zelf het tempo bepalen. Een aantal maanden terug voelde ik me weer sterk genoeg om het opnieuw te gaan proberen. De dosis Menopur werd verhoogd naar 112,5 en is zo gebleven. In het begin vervloekte ik het gehannes met het opzuigen van de vloeistof met een naald, die rommel over drie potjes verdelen en de helft injecteren. Maar het injecteren zelf ging goed en na wat opvliegers in het begin, had ik van de Menopur zelf geen last en voelde ik me prima. De Pregnyl is wel een ander verhaal. Elke maand is het anders, met vermoeidheid als steeds terugkerend thema. Ik heb bij ronde 2 veel last gehad van mijn borsten en kon geweldig goed ruiken (niet altijd prettig btw). Ronde 3 was vooral vermoeidheid waar niet tegenop te slapen viel. En ronde 4, waarvoor we nu op dag 5 na inseminatie zitten, is vooral vermoeidheid en wat gerommel in mijn buik. Even plat gezegd: ik ruft me echt een ongeluk :O Ook af en toe een huilbui. Bij de vierde poging IUI vertelde de verpleegkundige dat we hiermee de laatste poging ondergaan. En, in goed overleg met de arts, IVF het volgende wordt voor ons. Ik wist dat mijn ziekenhuis standaard 4 pogingen IUI doet, en had me er al een beetje op voorbereid. Toch vond en vind ik de stap naar IVF eng. Wel hebben mijn man en ik besloten het toch te gaan doen, mocht deze ronde IUI niet zijn gelukt. Hij laat de keuze vooral bij mij, als vrouw doorsta je toch het meeste met alle hormonen, het geprik en de metingen enzo. Dus gaan we ervoor. Dus daar staan we nu; in afwachting van de laatste IUI poging en met een voet voorzichtig de deur naar IVF openend. Ik ben benieuwd of er meer dames zijn in hetzelfde schuitje! Natuurlijk geldt dat ook voor andere behandelingen als ICSI en OI. Wie weet kunnen we onze dilemma's, angsten, ervaringen en overwinningen met elkaar delen. Wie kletst er mee?
Spannend allemaal. Onderzoeken hebben veel stress bij mij opgeleverd maar eigenlijk mag ik wel blij zijn dat er onderzoeken bestaan. 2014 kinderwens juni 2015 zwanger helaas miskraam en augustus 2015 zwanger helaas een BBZ gehad in het buitenland. Nare en heftige operatie gehad in het biitenland eenmaal in Nederland gekomen met veel onzekerheden gezeten heb ik mijn eileiders heb ik mijn eierstokken HSG onderzoek durfde ik niet aan. Toch werd het mij geadviseerd omdat te doen zodat ik mijn rust in acht kan nemen( zat vol met stress). Na 6 maanden gewacht na mijn BBZ toch besloten om een hsg te doen. De dag was aangebroken voor HsG helaas was deze mislukt ik zat vol met angst en paniek aanvallen van mijn nare operatie in het buitenland. 2de poging hsg gehad onder begeleiding ging gelukkig goed en geen bijzonderheden alles had ik nog zowel mijn eierstokken en eileiders waar ik heel bang voor was dat ik ze niet zou hebben na die nare operatie in Marokko. Man zaad onderzoek gehad was goed in 2015 en in 2016 helaas niet goed. Wij starten in December met onze eerste IUI poging ben benieuwd hoe dit gaat lopen. Ik ben goed vruchtbaar en geen bijzonderheden tot nu toe...
Bedankt voor je reactie! Het is ook allemaal spannend he? Mag ik vragen waarom je in Marokko een operatie hebt ondergaan? Succes met je eerste IUI straks. Ik vond het al met al wel goed te doen, had denk ik vooral last van de spanning eromheen. Meer dan van de eigenlijke behandeling en de hormonen. Als je vragen hebt stel ze gerust!
Ik was met vakantie in Marokko en vandaar die operatie daar pijn was heel heftig waardoor ik niet durfde terug te vliegen. Ik heb een HsG gehad zag er goed uit, maar stel dat verklevingen zijn ofzo in de buikholte of ergens anders wat ik natuurlijk niet hoop. Zou de IUI dan wel of niet aanslaan weet je daf misschien ?
Hai sugarcoated, Onze verhalen lijken best op elkaar! 2013 begonnen, geen problemen bij beide, eind 2015 kijkoperatie gehad (alles goed) en nu in afwachting of onze 6e en laatste IUI misschien is gelukt.. 8 december hebben wij de intake voor ivf. Ik klets graag verder!
Hoi Boedah, 2 maanden terug hebben we ook via deze weg elkaar op de hoogte gehouden. Erg vervelend om te lezen dat nu de iui kansen voorbij zijn! Bij mijn zkh krijg ik 6 pogingen. Ik zit sinds vandaag ook weer op het wachtbankje. 4e poging iui. Erg spannend ! Ik ga voor jou duimen. Groetjes Amy
Jou verhaal lijkt ook wel wat op de mijne! In 2014 gestopt met de pil, na jaar naar de huisarts en doorgestuurd. Alles was goed dus half jaar zelf proberen. Daarna begonnen met iui, 6x gehad maar allemaal niet gelukt. Ondertussen ook een hsg en laparoscopie gehad, hier bleek ook alles goed. Toen dus even paar maanden moeten wachten ( 3 maanden) voor alles voor IVF in gang was gezet en ik het schema had. En nu zit ik sinds een week aan de pil om in januari te starten!
Ha dames, wat een herkenbare verhalen allemaal. Een operatie tijdens je vakantie lijkt me heel erg spannend en naar. Wat kansen zijn met IUI als je eierstokken verkleefd zijn weet ik niet precies, daar kan je arts het denk ik het beste over adviseren. Maar lijkt me niet dat ze IUI gaan doen als ze niet denken dat het kans van slagen heeft? @ Alle dames, hoe bereiden jullie je voor op de IVF die in zicht komt?
Ik heb er erg veel over gelezen.. Verder toch wel zenuwachtig, de ene dag gaat het beter dan de andere dag..
Ik heb er ook heel veel over gelezen, ook ga ik sinds 3 maanden naar acupunctuur. Heb veel artikels gelezen dat als je IVF samen met accupentuur doet je de kansen verhoogd. Dus ik dacht baat het niet, schaat het niet! Heb vaak ook nog wel moeilijke dagen, mijn grootste angst ia dat er geen bevruchtingen zullen komen.. En we de eerste IVF kans verloren hebben. En we dan weer moeten wachten op icsi.. Maar soms heb ik ook juist weer veel hoop dat dan wel gewoon moet lukken
Ook dat klinkt herkenbaar. Ik lees me goed in en probeer de horrorverhalen maar even te laten voor wat ze zijn Ergens vind ik het fijn precies te begrijpen wat er gaat gebeuren, mochten we door moeten voor IVF. Aan de andere kant kan iets mee of juist heel erg tegen vallen en probeer ik me maar vooral open te stellen en het, als het nodig mocht zijn, te ondergaan. We zien het wel. Nu nog afwachten na deze ronde IUI. Sterkte allemaal!
Wat merk je precies van die acupunctuur en waar doen ze dat dan (op je lijf)? En wordt dat vergoed als ik vragen mag? Ik hoor het inderdaad wel vaker. Sterkte!
Ik merk op zich niet heel erg veel, ze prikt iedere x ook op verschillende dingen. Waar me lijf op dat moment behoefte aan heeft. Ze voel voor ze begint aan mijn beide polsen. Daar kan ze uit voelen hoe het met mijn organen is. ( geen idee hoe ik voel alleen hartslag haha) En daar voelt ze bij mij dat mijn lever zwak ik ( slik medicatie die slecht voor lever zijn) maar dit wist ze eerst niet. Maar ze merkte dat wel aan me lever. Ook ben ik heel vaak moe en had ik hele erge darm krampen tijden menstruatie ( door darm ziekte). Nu heeft ze daar een aantal x op geprikt en is dat heel veel minder geworden. Ook mijn vermoeitheid is minder vaak. Ze prikt dan op verschillende plekken op mijn lichaam. Zoiezo 3 naalden in mijn onderbuik voor de eierstokken en baarmoeder. En dan voor vermoeidheid en lever en soms darmen op verschillende plekken op mijn armen, benen of voet. Moet dan half uur blijven liggen en soms voel ik dan stroompjes bij die plek van de naald, heel apart! Ik ben aanvullend verzekerd en Ik krijg 40 euro per dag vergoed tot max 550 euro per jaar. Per x kost het 60 totaal waar van ik dus 20 zelf betaal.
Het klinkt heel apart, en als je je er goed bij voelt is dat volgens mij het allerbelangrijkste. Ik heb ooit een paar behandelingen shiatsu gehad. Bij de intake had ik erg twijfels, omdat die therapeut begon te praten over verkleuringen in mijn aura. Daar kan ik persoonlijk niet zoveel mee, en ik vond het lastig haar daarna nog heel serieus te nemen, maar ik dwong me maar om het toch te proberen. En daar heb ik geen spijt van gehad! Ik ga me er ook maar eens in verdiepen. Hoe vaak ga jij en hoe heb je je acupuncturist (?) uitgezocht? Ken je iemand die ervaringen met haar heeft of ben je het maar gewoon gaan proberen?
Ja zij kon ook dingen vertellen wat ze helemaal niet kon weten. Zoals dat me lever slecht was. Ze wist niet welke medicatie ik moet slikken en waar die slecht voor zijn. Na dat ze zei dat me lever slecht was heb ik het pas verteld. Ik ken niemand die accupentuur doet. Ik ben gewoon gaan zoeken op google en was bij verschillende sites uit gekomen. Sommige hadden hele apparaten en medicatie maar dat vond ik weer te. Bij diegene waar ik nu loop, had ik een goed gevoel bij haar site. En heb haar toen natuurlijk ook op facebook opgezocht zodat ik wist bij wie ik kwam. En dat leek me ook wel een aardige vrouw. Heb toen maar gewoon een afspraak gemaakt en voelde wel gelijk goed. Na de eerste x moest ik 2 weken later weer. En tot nu toe 1 x per maand voor mijn eisprong. En straks met IVF moet ik 1 x voor ik begin met hormonen spuiten en 1 x rond de terugplaatsing.
Sugarcoated., waar zit jij nu in je cyclus? Ik op dag 14 ná inseminatie. 15 dagen na pregnyl 5000 Op dag 3,6 en 9 na inseminatie heb ik pregnyl 1500 gespoten om een innesteling te bevorderen. Maandag was dus de laatste x. Vandaag hele dag misselijk, maar dat heb ik elke cyclus met hormonen rond deze dagen . En zere tepels.. Ook bekend Die laatste wacht dagen zijn echt killing!!
@Boedah ja die zijn echt niet leuk! Hoe ga jij ermee om? Ik ga vooral afleiding zoeken. Gister appeltaart staan bakken (en ik ben echt geen keukenprinses), maar voelde ergens al dat er iets aan zat te komen. Moest mijn gedachten even verzetten. Ik zit nu op dag 12 na inseminatie en vanmorgen merkte ik wat menstruatie op. Niet heel veel, maar herkenbaar, gebeurt altijd een paar dagen voor ik ongesteld word. Deze ronde merkte ik de uitwerking van de Pregnyl ook heel duidelijk. Kon bijna klokken dat de vermoeidheid weg was. Even daarna lage rugpijn, nu wat last van mijn harries P) en sinds vanmorgen ook buikpijn. Nog heel zeurderig allemaal, maar het is er. En tussendoor Pregnyl prikken voor het bevorderen van de innesteling, dat lijkt me echt naar! Nou ja goed dat de optie er is en ik duim superhard voor je dat het helpt!! Maar als jij ook zo moe wordt van Pregnyl lijkt 3 injecties me geen lolletje. Hoe is het nu? Wanneer weet je wat? Wil je ook appeltaart?
Update voor zover het niet al in mijn vorige berichtje stond: de rode duivels zijn overduidelijk in aantocht hier. Verdrietig, boos, opgelucht (want het is maar duidelijk) en nog meer emoties even naast elkaar. Maar vooral opluchting. Omdat ik het nu weet, geen wachten en hopen meer voor deze ronde, en aandacht vestigen op de volgende optie. Omdat ik weet dat ik, als we met de artsen hebben gesproken, in januari even op adem mag komen na 3 IUI-rondes achter elkaar. Omdat ik weet dat mijn lijf dan heeeel even weer van mij is, begin 2017. En vooral omdat ik weet: er zijn nog meer opties, we zijn nog niet 'uitbehandeld', het kan allemaal nog. Volgend jaar IVF. Nu even wennen aan die wending? En even op adem komen, dingen een plek geven, even met iets anders bezig zijn dan hormonen, follikelmetingen, bijwerkingen, afspraken en klinisch gedoe. Even niet meer, en erna weer volop gas!
Ah sugarcoated.. Balen! Maar ik snap wel dat het ook als opluchting kan voelen ja! Hier vanmorgen opeens wat kramp, ik dacht dat ik ongesteld ging worden.. Maar daarna weer niks gevoeld. Ik wordt inderdaad ook ontzettend moe van pregnyl. Ik werk, eet, douche, slaap op de bank, poets m'n tanden, en slaap verder in bed. En als m'n wekker dan gaat, voel ik me alsof ik nog wel zon rondje kan doen.. Aan de ene kan ben ik ook wel toe aan duidelijkheid. Óf zwanger het jaar uit, of aankomende donderdag alles bespreken voor ivf, en volgend jaar beginnen..