Lieve (bijna) moeders onder ons, Aangezien ik veel aan dit forum heb, her der op andermans topic meesurfte (nog bedankt hiervoor Belle ) uiteindelijk maar besloten een echt eigen topic te openen. Waar ik heel egocentrisch al mijn wel & wee van me af kan schrijven. Goedkoper dan de psych...en er wordt je ook nog met regelmaat een hart onder de riem gestoken. dus wat wil ik nog meer ...behalve zwanger worden uiteraard. Een kleine update van wat er gebeurd is: Laat ik bij het begin beginnen. Mijn vriend, die al 2 schatjes van kindjes heeft uit zijn vorige huwelijk, besloot toch nog een keer met mij het avontuur aan te willen gaan. Na een jaar hard oefenen zijn we (gezien ik medisch belast ben) doorverwezen naar de beroemde MMM. Traag zaad (?) en de enige oplossing ICSI. En ik dacht dat het aan mij lag! En dan ineens lijkt de hele wereld zwanger...je beste vriendin...de buren....steeds vaker de tram naar IJburg moeten nemen...waar je vroeger nog niet dood gevonden wilde worden.... Stiekem kijk je zelf ook al om je heen naar een fijn huis met tuin. Het oergevoel moeder te willen worden. is ineens allesoverheersend...en alles wat vroeger zo van zelfsprekend was valt uiteen zodra je in de VEVO achtbaan bent beland. Na onze 1e ICSI poging belande ik tijdens de wachtweken doodziek in een obscuur ziekenhuis in Frankrijk waar ik de chirurg ternauwernood kon overtuigen naar mijn Gyn te bellen alvorens mijn buik open te snijden. OHHS = Zware overstimulatie! Na een slopende terugreis direct door naar de de EH waar ik direct werd doorgestuurd naar de verloskamer. Ik leek wel 8 maanden zwanger! Maar het grote nieuws!: Geen 8 maanden maar toch echt zwanger! Na een paar dagen ziekenhuisopname heb ik volop genoten van mijn overstimulatie en bijbehorende buikje. De wereld van Prenatal, mensen die opstaan in de tram...een vies alcoholvrij biertje bestellen..was de mijne. Zielsgelukkig! Wist je dat zwangere vrouwen veel aardiger behandeld worden? Jurkjes stonden prachtig met mijn dikke (nep)buikje. Met vriendlief en zijn 2 kindjes op vakantie naar Spanje. Vrijwillig ingestemd met een camping...leuk voor de kids/niet voor de ouders...maar zo kon ik alvast oefenen in het jezelf wegcijferen. Na de 2e week ineens bloedverlies. Paniek! Geen krampen of pijn alleen bij het afvegen wat roods. Omdat we de kindjes nog niets verteld hadden (lastige ex) moest ik alleen naar t Ziekenhuis waar ik met handen & voeten te horen kreeg dat in elk geval 1 vruchtzakje een dood vruchtje bevatte en dat het andere twijvelachtig was, het zag er niet goed uit maar er kon nog niets met zekerheid gezegd worden. Kortom...afwachten en in NL pas weer naar het ZH. Wat een verdriet, nog een week vakantie te gaan en niets kunnen laten merken en wat een onzekerheid. Diep van binnen wel gevoeld dat het niet goed zat en zo ook gezondigd met een goed glas wijn. (=fles) Omringd door gelukkige gezinnetjes en zelfs mijn partner die mijn verdriet niet echt kon delen omdat hij genoot van zijn 2 kids 3 weken om zich heen die hij niet met dit verdriet wilde belasten. Terug in Nederland werd mijn grootste angst bevestigd, een miskraam met 8 weken. Ik zit nu in het laatste staartje van de abortus. De cytotec heeft zijn werk goed gedaan. Liters bloed verloren en kilo's afgevallen. Probeer afleiding te vinden in werk, leuke dingen doen, SHOPPEN, doen of er helemaal niets aan de hand is en surfen op dit forum. Maar er zijn ook veel momenten dat ik me verloren voel, mislukt (niet in staat een zwangerschap uit te dragen) en heel erg mensenschuw. En dat terwijl ik aan het enig-kindsyndroom lijd en altijd zoveel mogelijk mensen om me heen verzamel. Vriendlief & ik lijken elkaar momenteel ook niet echt te begrijpen....we lopen op onze tenen en alles word verkeerd opgevat. In t ziekenhuis is iedereen ontzettend lief, ze kennen allemaal het dossier en lijken erg betrokken. Volgens de arts hebben we echt alle statistieken tegen gehad: De zware overstimulatie op t eind die ze niet konden voorkomen en uiteraard het meest trieste..........de innesteling van twee emmy's die het niet gered hebben. De kans dat bij een volgende ICSI poging weer overstimulatie zal optreden is erg groot. Maaaaarrrrr....we hebben nog 5 Cryo's, of zal ik zeggen Fryo's, in de vriezer. Nog 3 rietjes hoop! Het is nu wachten op de eerstvolgende menstruatie en dan kunnen we weer verder. Ondertussen surf ik me gek naar alle mogelijkheden om de kans op ons diepvrieskindje te vergroten. Het ziekhuis heeft goede hoop, gezien er zich al bij de 1e ICSI-poging 2 emmy's hebben ingenesteld zijn de kansen goed! Meer dan gemiddeld=15%, da's meer dan kans op de staatsloterij ik vind t bijzonder weinig. Ach...het blijft uiteindelijk natuurlijk gewoon een kwestie van WEL of NIET zwanger. Alle tips van wondermiddeltjes, acupunctuur, afleidingstechnieken.......een hart onder de riem zijn welkom. Intussen blijf ik trouw al jullie verhalen en het goede nieuws volgen zodat uiteindelijk het positivisme en het optimisme weer de overhand krijgt. Veel liefs, Ciara
Hoi Ciara, heb je verhaal net gelezen en zal je blijven lezen, wel heftig hoor, vooral ook je miskraam en het bizarre gevoel waar je man/vriend doorheen moet zijn gegaan, omdat hij tegelijk ook blij was zijn kindjes bij zich te hebben.... wij zijn bijijijijijna aan de beurt om te starten met onze 1e ivf behandeling. in ieder geval wens ik jullie veel succes met de komende cryo-tp's en evt icsi's! Het helpt echt, he, zo alles van je afschrijven!? Eef
Ik heb geen wondermiddelen voor je in de aanbieding, helaas. En als ik ze had, dan had ik ze ongetwijfeld helemaal voor mezelf alleen gehouden. Maar ik lees en leef met je mee. You go girl! Liefs, Belle.
Aaaah Belle, dan had ik ik ze stiekem wel tussen de regels van je update gelezen hoor En Eef, ja dit forum heeft een therapeutisch effect....net als flesjes wijn, zon en gezelligheid maar t werkt ook verslavend en t kan je helemaal gek maken. Spannend dat je voor de 1e poging staat. Ik ga hard voor je duimen dat jullie er maar een nodig hebben. Maar zoals vriendje & ik vanavond al tegen elkaar zeiden; als je eenmaal gezond en wel zwanger bent....ben je alle ellende in een klap weer vergeten. En laten we hopen dat dat ons zo snel mogelijk gegund is. Enneh... (ff wat peptalk ook voor mezelf) dat het ons ooit gaat lukken is een ding wat zeker is, toch? Liefs, Ciara
Hoi Ciara, ik had je verhaal al eerder gelezen, maar nu je een eigen topic hebt zal ik je zeker schrijven en misschien raad kunnen geven. Als eerste sterkte met het verwerken het valt niet mee. Wij gaan in September beginnen met onze 5e icsi. Met mijn 4e icsi ben ik zwanger geraakt van onze tweeling met hulp van acapunctuur, ik heb hier heel veel vertrouwen in gekregen. Helaas ben ik bevallen bij 27,5 week en is mn tweeling overleden na drie dagen. In ieder geval loop ik nu weer bij acapunctuur om op alles voor te bereiden. Heel veel sterkte en succes met je fryo's.
Hoi Ciara, Ook wij kennen elkaar al van diverse topics, fijn dat je nu een eigen topic hebt geopend. Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je wens heel snel vervuld mag worden!
He Ciara Ook van mij al een paar reacties gehad...ik blijf je volgen...heel veel succes met de cryo's en hopen dat we allemaal heel snel zwanger mogen worden. Het is niet de vraag OF we zwanger gaan worden...maar WANNEER
Vandaag een intensief dagje achter de rug. Vanochtend net niet onder een auto beland met de fiets en bijna een kettingbotsing veroorzaakt. Iedereen naar z'n hoofd wijzen en roepen dat ik zo'n geluk had gehad............maar ik heb net een miskraam gehad mompelde ik mezelf als een soort van zwak excuus. Maar goed...andere mensen in gevaar brengen kan ook niet echt de bedoeling zijn van mijn warrige druk doordenderen. Vervolgens op mijn werk probeerde ik via het GAK nog centjes terug te krijgen voor mijn ziekte wegens zwangerschap. (OHHS en miskraam) maar aangezien ik dit pas na de ziektedatum meldde werd mij door een onaardige baliemedewerkster te kennen gegeven dat er flink gekort zou worden. Mijn tegensputteren dat ik binnen onze kleine organisatie de personeelszaken doe mocht niet baten. Iedere vorm van emphatie was ver te zoeken....dus besloot ik het maar t elaten voor wat het was. Na gezellig met een grote glimlach met een collega gekletst te hebben die 9 weken zwanger is (we liepen bijna gelijk op in het ICSI-proces) besloot ik flink te googelen en mijzelf eens lekker te trakteren op een IVF-acupuncturist. (met arts-diploma) Ik kon nog vanavond terecht. Een mooie praktijk, een dossier vol met wetenschappelijke artikelen...het zag er goed uit. Na mijn hele medische verhaal doorgesproken te hebben, het plan van aanpak doorgesproken. Chinese kruiden (a E 100,- p/m!) tot aan mn menstruatie 1 x per week prikken en zodra de behandeling in het H start 2 x per week. Normaal had ik iedereen voor gek verklaard maar mijn miskraam heeft me meer dan ooit doen beseffen dat ik moeder wil worden en wel NU! Zwanger worden kan ik ...nu dat laatste staartje nog. De kruiden zijn voornamelijk om een miskraam te voorkomen en dat gaat er bij mij natuurlijk in als koek. Mijn lichaam gaat zich voorbereiden op de ideale broedmachine. Verder werd mijn hartslag gemeten en tong bestudeerd. AAAAAHHHH, ik voelde me ineens weer 6 jaar oud. De korte diagnose die gesteld werd is dat mijn lichaam totaal op slot zit. Verhoogde hartslag en iedere vezel gespannen. Waarschijnlijk het resultaat van maar doordenderen en goed toneelspelen. Nu moet op doktersadvies mezelf iedere avond een uurtje terugtrekken om het verdriet eruit te gooien. Het is vanavond al weer mislukt maar het doet me wel beseffen dat ik alvorens verder te gaan met het traject misschien iets meer stil moet staan bij afgelopen tijd. Fijne avond jullie allemaal!
Hey girl! Weet je wat ik het enge vond van dat verdriet toelaten, van stilstaan bij wat er allemaal gebeurd was en wat dat met mij had gedaan? Het was (is) zo groot dat ik het niet kon overzien. Ik had nog nooit zoiets ingrijpends, zoiets pijnlijks meegemaakt en het feit dat het zo reusachtig en zo onbekend ook is maakte het voor mij heel bedreigend. Liever liep ik door, stond ik er niet zo bij stil, want dat kende ik. En niemand kon me beloven dat ik, wanneer ik eenmaal begon te huilen, ooit weer zou ophouden. Doodeng! Maar ik kwam er niet onderuit. Al schrijvende kon ik mijn verdriet voelen, mijn boosheid, mijn verongelijkte jaloezie op al die vrouwen die wél gewoon normaal zwanger worden en kinderen krijgen, mijn pijn, mijn gemis, mijn verlangen... En het is reusachtig, enorm, overweldigend, maar het wordt kleiner. Het blijft pijnlijk, maar de pijn slijt een beetje en je went eraan. Maar dan moet je het wel eerst voelen, leren kennen. Ik weet niet wat jouw favoriete vorm van expressie is, maar je vindt vast een manier om je gevoel weer vrij te laten. En je zult zien, dat helpt. Liefs, Belle. En je weet me te vinden hè...
He belle, Da's lief! Zulke berichtjes helpen wel bij het laten lopen van de tranen. Ik zie dat jij bijna je eisprong hebt...wat spannend zeg....ik wacht nog met smart op mijn eerste ongi Ja..ik weet je te vinden..en wat zou het nou leuk zijn als we tijdens ons ZW-schapsverlof samen weer op een terrasje aan de spa zitten. DAAR STREEF IK NAAR!
Hey meis, bedankt voor je lieve berichtje. Wat een verhaal zeg, ik wil jou ook heelveel succes wensen en sterkte! Ik heb erg veel vertrouwen in de alternatieve geneeswijze, we lopen nu ongeveer 1,5 mnd bij de acupunctuur die ook met chinese kruiden werkt. Omdat mijn cyclus weer erg lang duurt zonder hormonen lopen we een beetje vertraging op bij de acupunctuur. Ik kan dus nog geen (goede) ervaringen vertellen van mij kant, behalve misschien dat ik een paar dagen vreselijke (darm)krampen had en na chinese kruiden gebruikt te hebben, was het verdwenen. In september mogen we weer beginnen met iui (na 4 mnd pauze), maar we willen eerst bij de acupuncturist aan de slag, dus misschien dat we dat zelfs even uitstellen. Ik houd je op de hoogte en ik hoop dat jij heel snel ongesteld wordt, zodat je weer verder kan. Groetjes Jinky
en oja ik had het in mijn eigen topic ook al gezet, kijk eens op www.acupunctuur.nl Daar vind je allerlei acupuncturisten in heel Nederland, die lid zijn van NVA Succes!
Hey Ciara, thanks voor je aanmoediging op mijn topic, dat doet me goed. Ik ben er ook voor jou, laat nu maar gauw je ongi komen. Veel succes alvast, liefs Hope
Hoi Ciara, Bedankt voor je lieve reactie op mijn topic. Ik heb net jouw verhaal gelezen en ik wens jou al het geluk van de wereld en dat de volgende behandeling helemaal goed mag gaan. Bij iedereen natuurlijk, het is wel een achtbaan van emoties. Heel veel sterkte met alles en ik hoop dat je snel goed nieuws mag brengen. liefs caro
Daaag Allemaal, Heb even enorme offday vandaag. Vanaf aanvang januari heb ik ongeveer wekelijks in t ZH gebivakkeerd en wie had gedacht dat ik ooit nog zou zeggen....maar ik mis t. Het niets kunnen doen behalve afwachten wanneer het lichaam weer normaal zn werk gaat doen, daar word ik helemaal GEK van Vriendje is er niet, ik heb weekend maar zit vastgeplakt achter de laptop, zoekend naar positieve ICSI/Cryo verhalen. Getver...ik kan zo balen van mezelf! Het lijkt (lees:=) het enige wat me bezighoudt. Vriendje & ik willen een vakantie plannen aangezien de laatste 2 ernstig in de soep zijn gelopen door de overstimulatie en de miskraam doen we dat niet nog een x op die manier. Maar helaas laat t lichaam zich niet plannen. Zwanger durven we niet meer weg....en niet zwanger wil ik aan de vlg poging beginnen. Iemand nog goeie tips om half oktober naar toe te gaan? De zon moet er schijnen en geen massatoerisme. Laat ik daar nou eens naar googelen word ik vast een stukje vrolijker van. Maandag heb ik gelukkig de eerste prikbehandeling bij de acupunctuur, dan ben ik er op een bep manier toch nog mee bezig. Verder heb ik overigens sinds de MK ontzettend last van mn darmen (excuus voor deze intieme details) hebben hier mensen ervaring mee? En wanneer komt die Ongesteldheid nou? Heb normaal een cyclus van 27 dagen en voel nog geen enkele eisprong naderen , ik ben vlgs mij op 25 juli met de cytotec gestart en die heeft z'n werk gedaan, heb overigens wel vrij lang gevloeid. Zo...de ellende is er weer een beetje afgeschreven, ga zo maar lekker douchen, wat leuks aan trekken en een belronde houden wie er allemaal tijd heeft om iets gezelligs te ondernemen. Daaaaaaggg, fijn weekend allemaal! xx Ciara
hey daar, iemand gevonden om gezellig mee te zijn? ik hoop het.. al een leuke vakantie gezien? ook dat hoop ik voor jullie. even ertussen uit zal jullie goed doen! dikke knuffel!
Zit nog steeds ongedoucht achter de laptop Heb net wel een artikel gevonden waarin ze beweren dat cryos waarmee econceptie heeft plaatsgevonden een groter slagingspercentage hebben. Weer iets om me aan vast te houden Ga nu echt douchen.......
Zeker iets om vast te houden, tja het lichaam kan je goed in de maling nemen daar ben ik ook al achter helaas. Een vakantie in Oktober met zon misschien Egypte iets, wij gingen ook altijd in Oktober naar Egypte heerlijke weer en mooi water om te snorkelen of te duiken. Probeer daar een beetje naar te zoeken leid je gelijk af. Sterkte en succes knuf Vergo