Gek word ik ervan, 40x "mama" per wakker uur is niet overdreven. Als er iets in de weg staat, als iets niet lukt, als hij iets wil hebben, als ik mee moet komen. 30x van de 40 kan hij het zelf oplossen maar ho maar, als mama niet stante pede komt opdraven is het krijsen geblazen, wordt hij boos en valt of loopt in al zijn woede ergens tegenaan. Dan is het dus nog erger . Ik zeg dus ook telkens: "David, je kan het zelf" "Doe het maar zelf" vaak probeert hij het dan en het lukt (joh ). Ik heb alleen niet het idee dat het zijn vruchten afwerpt, dit gaat nu al anderhalve maand zo en het is een beetje op ondertussen. Ik hoop dat het gaat beteren als hij beter leert praten maar ook voor de woorden die hij wel kent gebruikt hij vaak "mama". Ik probeer hem al zoveel mogelijk bij vanalles en nog wat te betrekken (hij mag helpen stofzuigen, wasmachine inladen, knijpers vasthouden, krijgt tijdens het koken zijn eigen pannetje en lepel....) maar hij kan geen seconde meer alleen spelen. Het is vast heel normaal dreumesgedrag maar heeft er iemand tips hoe ik ermee om moet gaan? Mijn vriend werkt en woont tijdelijk elders, David gaat 2 dagen naar de gastouder en voor de rest ben ik alleen thuis met hem.
Poehee komt heeeel bekend voor!!! Hier ook al paar weken mamamamama en ik kan echt niks meer alleen doen. Volgens mij hebben we nu even de piek bereikt (althans dat hoop ik) en word het weer minder. Slapen gaat ook erg onrustig. Gelukkig kan ze al praten en daardoor heeft ze geen woedeaanvallen, maar verder...pfff. Moeilijk zeg dat je er alleen voor staat eigenlijk, misschien is het daarom nu ook zo erg? Ik heb helaas geen tips, kan alleen laten weten dat mijn dochter ook in zo'n fase zit
hier precies dezelfde fase. Ook een hele dag mama mama mama Slapen is opeens ook een drama tewijl ze altijd heel erg goed sliep....