dames ik heb een vraagje, zou het kunnen dat mijn mannetje nu al eenkennig begint te worden./ zal even het verhaal uitlegen: daarnet bij mijn ouders gewest oma pakt hem op en kei hard krijssen. ik pak hem over en hij is stil, naar een tijdje nog een keer aan oma gegeven en weer kei hard krijsen de tranen rolde over zijn wangen. vind het zo zielig. wat moet ik hier nu mee als ik hem pak is het goed maar als opa of oma hem pakt is het steeds huilen wat kan dit zijn.?? is dit eenkennigheid>>? kan dit al zo jong??? bedankt dames !!! kus joanita
Hoi, Heeft hij dat vaker, of was het voor het eerst? Want het kan natuurlijk zijn dat hij een dagje had dat hij lekker veilig bij mama wilde zijn... misschien voelde hij zich net iets minder lekker, of was moe en dan is bij mama zijn natuurlijk het allerfijnste. Of het echt al eenkennigheid is weet ik niet, denk het niet eigenlijk... Volgende keer gewoon weer proberen, misschien vindt hij het dan wel allemaal prima. Blijft toch gewoon goed naar je kindje luisteren op die leeftijd, dan hebben opa en oma maar even pech. Wat ook helpt is dat jij er naast blijft zitten en dan eerst bijvoorbeeld nog even over zijn bolletje of ruggetje blijft aaien, zo is de overgang minder groot en kan hij even wennen... succes!
hallo wen bedankt voor je reactie wat jij nu aangeeft is al zeker 3 weken zo als we bij opa en oma zijn en eerst zit die dan bij mij en dan voorzichtig geef ik hem over is het krijsen. wat jij ook zegt over zijn ruggetje aaien en bolletje allemaal al uitgeprobeerd en niets helpt pak ik hem is het goed snap er niets meer van
Goh lastig zeg, en als je juist helemaal weg gaat en het even 2 minuutjes aankijkt... dan wordt het niet minder? Ik heb ook niet echt tips verder eigenlijk. Ik heb het idee dat de verlatingsangst/eenkennigheid hier begon met 8 mnd en later nog wel een paar keer hoor... ik denk dat 't bij jou zoontje dat ook nog niet is eigenlijk... maar wat dan wel he?! Misschien hebben anderen herkenning en tips... hoop voor je dat deze fase snel voorbij is!
dankje wen vanavond heb ik oma de fles laten geven en zelf naar de keuken gelopen nou het was krijsen joh echt zo zielig vind het gewoon rot voor me ouders maar me zoon is het belangrijkste nu
misschien weet jij onbewust hoe hij het liefste opgepakt wil worden en doen jou ouders het toch anders? Emma heeft dat ook wel eens, dat ze gaat krijsen maar als ik haar pak dat het dan goed is.
Mijn dochtertje deed dat op die leeftijd ook wel hoor, bij sommige mensen. Mijn schoonmoeder trok haar altijd gelijk uit de maxicosi als we uit de auto kwamen en ze net wakker was. Dan had ze net een sigaret uitgespuugd en ging met een stem praten alsof ze hardhorend was en ja...dan ging ze huilen. Gelijk opmerkingen dat ze eenkennig was, maar ze wou gewoon even wakker worden en geen krijsende stinkadem in haar gezicht , dat zou je zelf ook niet fijn vinden. Misschien als je gewoon eerst met je zoontje op schoot hem een beetje laat wennen en dan rustig bij en ander zet. En net als hierboven al genoemd, wie weet pakt ze hem ook anders vast en voelt dat niet zo fijn.
Mijn dochtertje had dit ook rond de 4 mnd, vooral bij bepaalde mensen (hier ook een rokende schoonmoeder ). Is vanzelf weer over gegaan. Ik weet niet of het eenkennigheid was, mss gewoon het besef dat het niet mama of papa is die haar oppakte? Nu heeft ze het alleen nog bij mijn vader, hij is donker ik denk dat dat ermee te maken heeft. Verder vindt ze het nu weer prima om bij iedereen op schoot te zitten. Ik heb mijn dochter steeds terug gepakt als ze moest huilen bij iemand anders, jammer voor hen, maar op zo'n moment heeft je kleintje jouw veilige armen even nodig toch
hier heeft ze het ook vrij lang gehad bij de mannen in de familie en met name de donkerharige... vanaf dat ze 13/14 maanden is, is het over gegaan. Met haar verjaardag moest ze nog steeds niets van m'n broer hebben. Hij mocht haar rondrijden in haar nieuwe fiets, maar oppakken, neeeeeeh, echt niet.
Ik herinner me dat Celeste dat ook heeft gehad toen ze 4 maanden was. Ze huilde bij iedereen, behalve bij ons (zelfs bij opa en oma!) Het duurde maar heel kort en ging snel weer over...
Hier was het steeds rond de sprongetjes uit Oei ik groei. De eerste maanden kon ik Thirza bijna naast het boek leggen, na een tijdje ging ze het juist helemaal anders doen. Maar die eenkennigheid was hier dus ook. Brullen als ze doorhad dat ik 'r aan iemand anders gaf, of als ik weg ging (bij de gastouder ook een tijdje ). Het gaat weer over
dames echt super bedankt voor jullie tips, ga toch van alles nog eens uitproberen. echt super bedankt kus van ons
Mijn zoontje had dit ook toen hij 4 maanden was. Het heeft hier best lang geduurd, een maandje of 2. Op een gegeven moment was het zo erg dat hij zelfs ging huilen als zijn papa hem oppakte. Dan zat hij op zijn arm zielig huilend naar mij te kijken. Toen hij 6 maanden was, gingen we met de hele familie naar Center Parcs. Daar is hij door zoveel mensen vastgehouden en geknuffeld, dat het in één klap over was. Nu gaat hij heel makkelijk bij anderen op schoot. Maar ik weet wel dat ik het heel moeilijk vond, die eenkennige periode. En het kan weer terugkomen als ze iets ouder zijn
Bij onze dochter ook gehad (is inmiddels bijna 5 jaar). Al vanaf een paar weken wilde zij bij niemand meer op schoot of vastgehouden worden dan door papa/mamma/of oma. Ze is heel erg lang verlegen geweest en dat heeft tot op de kleuterschool geduurd. Ze staat nu nog niet direct vooraan en kijkt de kat eerst uit de boom. Ook stapt ze niet zomaar bij iemand naar binnen. Maar als ze iemand wat beter kent gaat het goed. En vaak gaat ze nu ook bij vriendinnetjes spelen. Op en duur komt het goed. Ik heb de omgang met anderen in beperkte mate gestimuleed. Toen ze net 1 1/2 jr. was zijn we eerst samen gaan gymen, daarna peuterspeelzaal en langzaam aan opgebouwd. Verder heb ik er gewoon geen groot probleem van gemaakt. Het gaat nu prima. Soms verbaas ik me er wel eens over dat ze zomaar op iemand afstapt en iets vraagt.
Ja, Zoey heeft dit ook laatst gehad bij opa en oma en bij haar oom ook. Als ik naar mijn ouders ga, dan gaat alle aandacht naar haar. Iedereen wil even knuffelen en kijken hoe groot ze nu alweer is. Super leuk natuurlijk en fijn dat iedereen zo dol op haar is. Maar dan ineens gaat ze huilen. Misschien iets te veel prikkels of even geen zin meer om 'leuk' te doen. Eenkennigheid heb ik ook aan gedacht, maar andere keren vindt ze het wel weer heel leuk, dus dat is het niet volgens mij.
Hoi, Wat een herkenning! Mijn dochtertje is ruim 3 maanden en wil echt niet bij anderen op schoot. Terwijl ik haar toch wel vaker uit handen heb gegeven. Ik vind dit echt erg vervelend omdat wij als ouders best relaxed zijn en makkelijk, we snappen niet waar dit gedrag vandaan komt. Bij mij en papa is alles goed. Als ik in een drukkere ruimte kom laat ik haar altijd even wennen bij mij op schoot. Daarna even bij opa of oma proberen maar nee hoor: er wordt een keel op gezet en die gaat niet meer dicht tot mama of papa komt. Ik ben hier ook echt verdrietig van, wil zo graag dat iedereen met haar kan knuffelen en kan zien hoe lief ze is. Nu krijg ik opmerkingen als: oh, nu huilt ze alweer en oh, zou er niet iets zijn? Daar word ik erg onzeker van en van niemand krijg ik de bevestiging dat dit niet erg is etc. Nu wil ik dit toch gaan doorzetten en express even wegbrengen en ik uit beeld. Maar kwets ik haar hier dan mee? Ze vertoont dit gedrag namelijk ook als ik er vlak langs zit of uit de kamer ben. De fles drinkt ze wel bij anderen maar daarna is ze meteen zo onrustig. Snap het niet meer, volgens het boek is het geen sprongetje...... Groetjes onzekere maar erg trotse mama
Wij hebben dit ook (gehad) al vanaf dat ze 8 weken is. Ik vond het in het begin heel rot en volgens mij voelde ze dat. Ik wilde dat de oma's en opa met haar konden knuffelen en dat ging dus niet. Daarbij moest ze ook naar het KDV ik zag het echt niet zitten daar een schreeuwend kind achter te laten. Op een gegeven moment heb ik het gewoon los gelaten als ze huilde dan namen we haar lekker terug bij een van ons en we hebben er geen druk achter gezet. En ineens was het een stuk minder. Gisteren wilde ze toevallig bij oma beginnen huilen daar hebben we niet op gereageerd en haar gewoon uit de situatie gehaald door haar een speeltje met muziek voor te houden en ineens was het over. Ze heeft nog een uur bij oma gezeten. En soms kan het ook aan de mensen zelf liggen. Ze is bij tante die naast oma woont gaan slapen. Dan hoor krijg ik achteraf te horen "bij ons huilt ze altijd", maar ze vertellen er niet bij dat ze het 's morgens met drie man over het kind heen vallen....Achteraf kwam ik erachter dat oma 's morgens ook nog snel gebeld is om naar de kleine meid te komen kijken. Leuk op zich maar als een kindje al onrustig is waarom er dan nog een schepje bovenop doen. Kortom luister naar je hart en vooral je kind en geef je kindje de tijd om te acclimatiseren.
Hoi Chantal, Even een vraagje aangezien mijn meisje ook bijna naar het KDV gaat. Hoe moet ik daar dan mee omgaan? We hebben al een proefochtendje gehad en dat ging redelijk. Huilde wel toen ik haar aan leidsters gaf maar met speen iets rustiger en toen ben ik gegaan Ik had gebeld en ze zeiden dat het goed was gegaan, maar vind het zo zielig voor haar als ze elke keer huilt. Ja, dan wordt ze wel moe en zal ze wel slapen maar dat is denk ik niet de goede manier, toch? Voel me ineens zo onzeker over het KD. Ze gaat daar 1x per week heen, maar breng liever een vrolijk 'makkelijk' kindje. Moeilijk hoor, we geneietn maar volop van de momenten dat ze lekker lacht en zo net als nu ligt te spelen in de box Groetjes
Raar maar waar maar bij ons ging het gelijk goed op het KDV. Ik denk dat ze erg onder de indruk was van alles en de kindjes erg interessant vond hihi. Ik heb op een gegeven moment geprobeerd om het gewoon los te laten. Ik maakte me er altijd erg druk over dat ze zo deed en dat voelen ze volgens mij ook. Dus ik ben ook naar het KDV gegaan met de insteek we zien wel en het is goed gegaan. Ik vond het vooral vervelend voor de oma's en opa en zelfs dat heb ik op een gegeven moment naast me neer gelegd. Het is maar voor 1 iemand vervelend en dat is voor de kleine zelf toch? Het is heel makkelijk gezegd maar probeer het een beetje los te laten mss dat dat helpt. Een garantie voor succes is dat natuurlijk niet. We hebben ook geprobeerd om haar gewoon uit te laten huilen bij anderen en haar zo in te laten zien dat anderen haar ook kunnen troosten maar daar zijn ze nog veel te klein voor ze willen gewoon veilige haven dat zijn nu eenmaal papa en mama. En zelf werd ik daar ook bloednerveus van want je wilt niks liever dan je huilende baby lekker bij je pakken. Maar goed je gaat op een gegeven moment alles uit proberen. Wat bij ons wel goed werkte is haar de boel laten verkennen vanuit de veilige haven of haar in het wippertje te leggen zodat opa en oma toch met haar bezig konden zijn zonder dat ze gelijk bij iemand op schoot moest. Want dat laatste was bij ons het probleem zolang het op veilige afstand bleef was er niks aan de hand.