Nou het onderwerp spreekt voor zich, ik ben heel benieuwd hoe jullie de eerste weken na de bevalling hebben ervaren. Persoonlijk heb ik het niet ervaren als een roze wolk waar je zogenaamd op zou zitten. De nieuwe situatie brengt toch ook wel een beetje stres met zich mee, of ben ik nou gek, ik ben een aantal keren in huilen uitgebarsten omdat ik het even niet meer wist.(misschien onzekerheid?) Maar gelukkig heb ik een lieve vriend die me heel goed kan troosten en me vertelde dat ik het als mama heel goed doe. Eerlijk gezegd kan ik sinds een week of 2, omdat alles ingeburgerd is pas echt gaan genieten van ons lieve heldje! Ben benieuwd naar jullie reactie.
Ik heb ook de eerste 2 wk niet als roze wolk ervaren. Eigenlijk kwam die een aantal weken later pas, toen we een beetje ons ritme hadden gevonden. En dat je de eerste weken in tranen uitbarst is heel normaal hoor "kraamtranen" noemen ze dat. Komt door de hormonen oa. Enneh de onzekerheid is ook heel normaal, vooral bij een eerste kindje. Ik had er ook last van.
Precies, nu het ritme erin zit gaat die roze wolk wel op. Vrouwen hebben het maar zwaar te verduren he HIHI, voor het moederschap bestaat nou eenmaal geen opleiding, dat doe je gewoon. Logisch toch, die onzekerheid de eerste tijd. Maar gelukkig staan we er niet alleen voor, onze mannen zijn er gelukkig ook nog
nee hier ook niet echt een bepaald roze wolk, de eerste 2 weken was het 2 keer per dag naar het ziekenhuis. Daarna 2 weken redelijk geweest thuis en daarna huilen huilen huilen 2 weken terug was xander weer op genomen, en nu zins 2 dagen is ons mannetje weer thuis, maar hij heeft heeel veel last van de verhuizing weer naar huis, dus nu is hij alweer 2 dagen aan het huilen maaaaaaaaaar als het goed is gaat het vanaf nu beter en gaan we genieten. Me man is vrachtwagenchauffeur dus veel weg, maar als hij thuis is doet hij erg ze best en daar ben ik heel blij mee, komt vanzelf allemaal wel. ja het is zeker een hele verandering in je leven waar je echt eve aan moet wenen.
Niet gek hoor... Ik heb echt even tijd nodig gehad om bij te komen van de laatste weken van de zwangerschap, een heftige bevalling en mijn gezondheid moest er weer even boven op komen. Plus ik heb de eerste drie weken zo ongeveer iedere dag flink zitten brullen, mijn hormonen waren behoorlijk aan het 'feesten'. Dacht dat het nooit over ging, was helemaal van de kaart. Daarnaast ook een kindje wat heel erg last van krampjes begon te krijgen en ook behoorlijk spuugde... Dacht zelfs even dat ik in een serieuze dip terecht gekomen was.. Maar het ging steeds beter en we hebben enigzins een ritme gevonden en ik kan enorm genieten van onze zoon nu... Het komt vast wel goed. Een bevalling is enorme indrukwekkende ervaring, je hele leven is in 1 keer opgegooid met een kleintje erbij... Je hebt gewoon even tijd nodig.. Sterkte!
roze wolk? niet gezien! Wat is dat? in de 1e 6 weken ben ik van het kastje naar de muur gestuurd door doktoren. Joey was maar aan het huilen en huilen van fles tot fles. ik were voor gek verklaard en zat er helemaal doorheen.... Totdat mijn HA op vak was en ik eindelijk een arts had die naar mij luisterde en dorstuurde naar een KA. Uitkomst: een reflux kindje met kma. Na 2 dagen anderee voeding kon ik eindelijk proberen te gaan genieten
toen ik nog kraamzorg had ging het wel (afgezien van dat mn wasmachine en mn droger er op zaterdagmiddag mee ophielden) ik ben lekker op bed gebleven overdag en heb lekker kunnen luieren. daarna had mn man een week vakantie en toen ging het ook allemaal nog goed. totdat mn man weer moest gaan werken. alsof ze het aanvoelde dat papa er niet was. heel veel huilen tussen de flessen door en dan ook nog krampjes ik wist me af en toe geen raad en heb ook regelmatig mee zitten huilen. nu gaat het vanaf gisteren beter en kan ik ook weer lekker van mn kleine meid genieten. ze heeft standaard savond om 10uur een huilbui waar je niet vrolijk van wordt en dan ben ik ook weer helemaal hopeloos als het lang duurt. die roze wolk gaat voor mij dus ook niet echt op. ik denk dat de meeste mensen allemaal heel positief zijn omdat ze niet aan de buitenwereld willen laten merken dat ze het zwaar hebben. je hoort vaak alleen of de leuke verhalen of de hele grote drama`s, maar als het gaat zoals het bij veel mensen gaat dan hoor je het vaak niet. liefs doris
De eerste week vond ik helemaal geweldig en heb echt in een roes geleefd. Tuurlijk was het soms wel even moeilijk, maar toen en nu ook achteraf heb ik echt op een roze wolk gezeten. Ik vond (en vind ) het allemaal zo bijzonder. Mijn vriend was de hele eerste week ook thuis. De 2e week was wel een beetje anders. Die maandag waren mijn vriend en de kraamhulp er voor het eerst niet meer, maar die dag ging het super. De dagen erna wat minder, ik kreeg last van verlate kraamtranen en Eva wilde absoluut niet slapen overdag (nu nog steeds niet, maar dat is een ander verhaal ). Ik heb trouwens een makkelijke bevalling gehad en een goed herstel. Dus daar had ik absoluut geen zorgen om. Wel was er een kleine (bleek achteraf) complicatie, maar daar heb ik me gelukkig nooit druk om gemaakt. Was allang blij dat ze verder gezond was.
Die roze wolk kwam ik ook pas na een week of 2 tegen.. Daarvoor genoeg ellende met een totaalruptuur die ging ontsteken, een verblijf in het ziekenhuis voor mij, en op de neonatologie voor de kleine. En thuis ook niet echt mobiel genoeg om je eigen ding te kunnen doen.. Na 2 weken ging het beter met de wond, kon ik een klein blokje lopen buiten, en kwamen we in een ritme met de kleine...Toen kon ik pas echt genieten
Hier ook niet echt een roze wolk hoor... Moest drie dagen in het ziekenhuis blijven, was superblij met mijn meisje maar ze wilde niet uit de borst drinken en daar werd een hele heisa van gemaakt... Uiteindelijk mochten we toch naar huis, dat was wel super. Voor het eerst met zijn drietjes allemaal dingen doen enzo. Het ging allemaal lekker, Lena huilde amper, was gezond, at goed, werd max. 1 x per nacht wakker... dus op zich wel genoeg om eens lekker op een roze wolk te zitten maar nee, hij was er gewoon niet. Geloof ook niet dat dat nu nodig is, liefde kan zich op vele manieren uiten... zeg maar.
las dit topic en wilde dit ook meteen typen. Ik heb ook geen roze wolk gezien. Natuurlijk heb ik genoten van ons kleine ventje, maar ook heel veel tranen gehad. De bv wilde niet lukken waar ik uiteindelijk na 2 weken ook helaas mee gestopt ben. Mijn herstel heeft weeeeken geduurd. Ik dacht echt serieus dat ik na een week wel op de been zou zijn...nou dat viel vies tegen. Het heeft een week of 8-9 geduurd voordat ik eindelijk zonder pijn kon gaan zitten. En nog meer van zulke onzin. Hoop dat het bij een volgende beter gaat en het roze wolkje ook bij langs komt
Hier ook zeker geen roze wolk, Jesper heeft vanaf zijn geboorte tot zeker een maand of 3 bijna de hele dag door gehuild, pas toen dat een beetje stopte kwam mijn wolkje een beetje door.
Hier ben ik in tegenstelling tot de meesten wel op een roze wolk, ons meisje doet het aardig goed, bv gaat goed, ze drinkt erg veel (heeft haar geboortegewicht al terug op 1 week!) en ze slaapt vaak. Maar we beseffen dan ook dat we erg veel geluk hebben. Want de meesten die ik ken hebben het ook erg moeilijk gehad de eerste weken na de bevalling. Vaak zijn meisjes dan ook rustiger dan jongens. Natuurlijk hoop ik dat het hier zo zal blijven want het is maar het prille begin...
Ik kan heel goed begrijpen dat voor veel vrouwen die roze wolk pas later komt. Ikzelf had eerlijk gezegd wel meteen een roze wolk gevoel. Ik realiseer me dan ook dat ik zoveel mazzel heb gehad. Bevalling ging goed, niet geknipt of gescheurd, BV ging meteen heel goed en Kynan heeft geen kik gegeven. De eerst weken heeft hij bij elkaar misschien 5 minuten gehuild, echt onvoorstelbaar. Kwam ook nog bij dat mijn man 3 weken vakantie had genomen. En ik voelde me heel snel goed. Dus nogmaals+ echt veel geluk. Heb echt van de kraamweken genoten..
hier ook een die wel op een roze wolk terecht is gekomen. had ook een super bevalling zonder knip of scheur, mijn man was 3 weken thuis dus daar heb ik ook heel veel aan gehad en Erenay is gewoon een schat(behalve de laatste dagen is het niks als huilen) effe off topic : female van harte gefeliciteerd met je zwangerschap zie het nu pas.
female, gefeliciteerd met je zwangerschap, hoop voor je dat het allemaal net zo goed zal gaan als bij de eerste! Leuk om te lezen dat de meeste vrouwen hetzelfde over de eerste tijd denken. Je kunt vantevoren absoluut niet bedenken wat zo'n ervaring teweeg brengt in je leven. Bij een tweede zal het dan misschien ook wat beter gaan, je weet dan toch een beetje wat je staat te wachten (los van de bevalling dan).
Yep hier wel mega roze wolk! Maar we hebben dan ook niets te klagen gehad, ons meiske doet het super, BV liep goed en tsja geen klachten gewoon dus erg lekker genieten van ons meissie op onze roze wolk
Hier helaas geen rose wolk! Ik vond het vies tegenvallen, 's nachts kwam Jada iedere 1,5 uur voor haar voeding dus ik was na een paar dagen doodop. En ik had daarvoor 2 nachten niet geslapen door een lange bevalling. De bv ging redelijk alleen was mijn vriend jaloers op me omdat hij zijn kind niet kon voeden, onbewust reageerde hij dit op mij af en daardoor hadden we steeds ruzie. Helaas hadden we 'ja' gezegd toen werd gevraagd of we een stagaire (kraamhulp) wilde en het was door die twee meiden erg druk in huis. Overdag kon ik niet rusten omdat ik steeds wakker werd door hun gepraat. Tot overmaat van ramp kreeg mijn kleine schat erg veel last van krampjes en toen was het helemaal een ramp! Ik leek mentaal ook helemaal overhoop te liggen! Ik was echt totaal mezelf niet... Nee, mijn rose wolk is pas na een week of 5 gekomen. Toen leek het wel of alles op zijn plek viel en konden we pas echt van elkaar gaan genieten. En nu is het echt een feest! Ze lacht steeds vaker en oooh wat is het toch een heerlijk klein schatje!
Hier ook geen roze wolk.. Vond mn kraamtijd zo'n beetje vervelender als de bevalling zelf.. Ik heb 10 dagen met een katheter rondgelopen en de borstvoeding wilde niet op gang komen waardoor ik na een weekje moest/wilde stoppen. Echt niet fijn dus..