Die roze wolk is hier pas sinds een paar weken. Ik heb een supermakkelijke bevalling gehad en een hele makkelijke baby, maar ik vond de kraamtijd maar niks, was blij dat ik weer uit bed was. En daarna is het gewoon wennen aan de nieuwe situatie plus de hormonen die nog behoorlijk hun werk doen. Ik vond m'n kindje al wel gelijk heel lief enzo, maar een roze wolk, nee. En nu................. ben ik zo verliefd op m'n kleine gup! En het wordt steeds leuker! Die roze wolk is er nu dus wel!
Ik vond het ook zwaar de eerste maand, maar bij mij kwam heel veel stress tegelijkertijd, maar ik genoot wel van mn krummeltje en elke dag meer
Roze wolk? Wat is dat? Na een spoedks bijna een maand te vroeg, een ziekenhuis opname waar door de slechte begeleiding de bv is mislukt en een kind met verborgen reflux waar ik twee maanden voor heb moeten vechten voor ik medicijnen had was die roze wolk heeeeeel ver weg. Nu is die er volop, misschien door dit alles, maar ik geniet zo intens van m'n vrolijke moppie. Ik wil er graag ooit nog eentje, maar ben nu al bang voor de kraamtijd. Ik hoop zo dat ik meteen naar huis mag dan, god wat een hel dat ziekenhuis.
Ik zweefde wel op een wolkje, of willen jullie dat niet horen? Ik vond het heerlijk allemaal... Slaaptekort oke, en moeilijke borstvoeding. Ach daar had ik me ook wel op ingesteld! Ik had alleen een naar gevoel van "straks wordt het allemaal anders", met het oog op werken e.d. Maar ik heb eigenlijk mijn hele verlof wel genoten. Wil niet zeggen dat we geen tegenslagen hadden of dat het elke dag zo makkelijk ging
Tuurlijk willen we dat ook horen. Ik ben heel blij voor je en ik hoop het de volgende keer ook mee te mogen maken.
Rose wolk..?! Ja nu pas. Ze is nu bijna 19 weken... Ook reflux hier. Ik liep echt op eieren, wilde het allemaal zo perfect doen, maar mijn meisje was erg onrustig, officieel geen huilbaby, maar dat ook mede dankzij bakerzakjes, rust & regelmaat.. ik was er best wel gestressed onder. Liep HA en CB steeds af voor het spugen, maar ze groeide goed, dus geen probleem. Met 12 weken uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis,omdat ze even weg was. Bleek flauwgevallen van de pijn vanwege de reflux dus. Behandeling begonnen, andere medicijnen gekregen en nu pas heb ik sinds 2 weken een beetje aan het ontspannen nu het goed gaat.. Ik was echt superblij en gelukkig met mn meisje, begrijp me niet verkeerd, maar was er wel zooo veel mee bezig, dat er niet echt sprake van ontspannen en genieten was. Het enige wat al die tijd goed ging, was de nachten! Ok, nog wel een tijdje 1 voeding per nacht maar dan sliep ze darana weer verder. Heb nooit hoeven klagen over gebrek aan anchtrust en dat vond ik ook wel super. En nu is het helemaal geweldig! Mijn rose wolkje kwam gewoon wat later denk ik dan maar
Hier wel een roze wolk gehad... Een snelle en 'makkelijke' bevalling gehad.. Ik heb een heerlijke kraamtijd gehad in het kraamhotel... Je kan daar lekker bijkomen en genieten van je baby... Verder was Selin een makkelijke baby en ze sliep naar een week al door...
mmm ja en nee... Na de keizersnede ging het herstel erg snel. Wilde dan ook heel graag naar huis, maar dat mocht natuurlijk nog niet van het ziekenhuis! een maal thuis, met een superlieve kraamverzorgster, heb ik echt genoten. Alleen bleef Finn maar spugen van de borstvoeding, het kwam z'n neus uitgespoten! Heel zielig! En toen kwam er een telefoontje: er was iets mis met de hielprik, we moesten direct naar het ziekenhuis. Finn bleek een stofwisselingsziekte te hebben... Toen stortte de wereld in! Op dat moment klonk alles zo ernstig dat ik alleen nog maar kon denken dat ik m'n ventje kwijt zou raken. Gelukkig blijkt het achteraf wel mee te vallen! Hij wordt gewoon een normaal gezond kindje, dat alleen heel regelmatig moet eten. Maar mijn roze wolk werd heel even een donderwolk die eerste week!
Ik vond vooral de eerste 2 weken ontzettend zwaar. 8 voedingen op een dag, 2 in de nacht, bv+kolven+gekolfde in fles geven, flesjes en kolf weer schoonmaken en iedere dag uitkoken, snel even lunchen en het hele circus weer van voren af aan, zelf nog herstellen, pijnlijke hechtingen, hoge bloeddruk, hormonen, slaaptekort, uitputting, man die verwacht dat als hij thuis komt van zijn werk het eten op tafel staat want ik was toch de hele dag thuis enz enz enz. En toch op een roze wolk. Wat een overweldigende gebeurtenis, moeder worden. Ik kon de hele dag wel naar haar blijven kijken, leg haar soms met pijn in mijn hart weer terug omdat ik haar het liefst de hele dag in mijn armen zou houden. Ze is zo ontzettend mooi en lief, huilt alleen als er iets is, bijna dagelijks krijg ik tranen in mijn ogen zo ontroerend mooi vind ik het. Had ik van tevoren niet gedacht, had me op het ergste voorbereid, misschien dat het daarom mee valt en ik er zo intens van kan genieten. En misschien wel overwerkt voor ik met verlof ging, had blijkbaar onbewust behoefte aan een tijdje thuis zitten, al kon ik mij dat van tevoren niet voorstellen.
Ja hoor! Een grotere wolk dan ik had verwacht! Zeker van het kraambed heb ik echt vreselijk genoten. Ik had een prachtig kind, een lieve man, een perfecte kraamhulp en ik werd de hele dag overspoeld met cadeautjes! Wat wil je nog meer? Pas na twee weken, toen de gebroken nachten me gingen opbreken en het leven weer zijn normale wending nam (man naar werk etc) viel ik een beetje van mijn wolk.
Hier ook geen roze wolk. Die kwam pas een week of 3 geleden toen alles een beetje in het ritme kwam en ik me ook weer een stuk beter en meer mezelf ging voelen. Mijn man moest na 6 dagen weer volle poelen aan het werk. dat was gelijk de dag dat de kraamzorg ook niet meer kwam en toen stond ik er opeens helemaal alleen voor. De eerste week moest ik bijkomen van de bevalling, die heb ik als een soort droom ervaren. De eerste paar dagen heb ik niet eens bewust meegemaakt (had een flinke dosis verdoving gehad, maar die werkte niet zoals het hoorde vandaar). Ik was net 2 dagen weer een klein beetje op. Het frustreerde me dat ik me lang duizelig voelde, dat ik het huishouden niet kon doen, dat ik de kleine alleen moest verzorgen dat vond ik al heel erg zwaar. Niks genieten. Ik zat met mijn gevoelens in de knoop, ik voelde me onzeker over het moeder zijn, ik had het gevoel voor de leeuwen geworpen te zijn ik had hier immers niet voor gekozen en had ik hier wel goed aan gedaan?, ik voelde me lichamelijk niet lekker in mijn vel en heb veel pijnlijke naweeën gehad. Ik ben regelmatig flauw gevallen door te lage bloeddruk en was veel afhankelijk van derden, die ik eigenlijk op dat moment niet in mijn huis wilde omdat ik gewoon rust nodig had. De borstvoeding ging niet zoals het moest enzovoort enzovoort. Het begon pas beter te gaan toen ik met de kleine stukjes kon gaan wandelen buiten. Dat was na 2 weken. Maar nog steeds had ik er veel moeite mee dat ik veel alleen was en alles voelde nog beurs en pijnlijk. Ik ben in die 2de week dat ik moeder was, de eerste week dat ik alleen met de kleine was dus, ook regelmatig in huilen uitgebarsten. Roze wolk? ABSOLUUT NIET! Het was loodzwaar die eerste weken! Nu echter geniet ik met volle teugen! Dat was een hele ommezwaai, maar wel eentje die fijn is!
ik heb wel op een roze wolk soortig gezeten de eerste uren nadat ik was bevallen Maar een kraamtijd heb ik ook niet zit elke dag in het ziekenhuis bij me zoon die te vroeg geboren is en daarnaast moest ik nog zoveel spullen kopen en bestellen dus ik ben eigenlijk sinds ik bevallen ben alleen maar de hort op geweest en in het zieken huis MAar toch ik ik zou het niet anders doen als het ewer mocht gebeuren
Omdat hier alles erg goed verlopen is, zowel tijdens zwangerschap als tijdens en na de keizersnede, zou ik zo opnieuw weer zwanger willen worden en opnieuw voor keizersnede gaan... Hier dus wel een erg roze wolk!
Nee hier ook geen sprake van roze wolk de eerste 2 weken. Ik vond het zo eng ineens moeder zijn. Twee dagen voor de bevalling niet geslapen ivm weeen, zware bevalling dmv vacuum. Mega pijn door de hechtingen. Moesten 1 nacht in het ziekenhuis slapen ivm vacuum vreselijk vond ik dat zonder mijn man. BV verliep vanaf dag 1 slecht, kleine kon nooit vacuum zuigen. Dus de eerste week fingerfeeding gedaan (dmv spuitje bv gegeven). Dus door pijn, slaap te kort en onzekerheid heb ik mij de eerste 2 weken echt zo ontzettend down gevoeld. Ik genoot er niet eens van. En ineens was het weg het gevoel, gelukkig want ik dacht dat ik me altijd zo zou voelen.
De eerste week vond ik juist super, kraamhulp, vriend thuis dus alleen maar genieten van ons kleintje. maar de eerste dagen alleen...... het was niet heel erg ofzo maar het vinden van een nieuw ritme is niet makkelijk. De kleine gaat vooralles en de rest doe je 'even tussendoor'... nu heb ik redelijk m'n draai gevonden!
Hoewel hier alles ook goed gaat (m'n meisje doet het zelfs super!), kan ik toch niet echt zeggen dat ik op een roze wolk zit... Nou had ik ook tijdens de zwangerschap geen roze wolk trouwens. Ik vind het gewoon allemaal toch wel zwaar. Ik heb het absoluut over voor Maud, daar niet van en ik geniet ook volop van haar, maar roze wolk... nee dus. De 1e week was ik vooral moe, had echt het gevoel dat ik geleefd werd, dat alles een beetje langs me heen ging. Daarna was de kraamzorg weg en stonden we er ineens alleen voor. Toen begonnen ook langzaamaan de kraamtranen te komen. Vooral de 3e week heb ik daar redelijk last van gehad. Vorige week is m'n man weer aan het werk gegaan, dus weer opnieuw een ritme gaan vinden. Viel ook niet mee. Maud wilde overdag gewoon nergens anders slapen dan bij mij op de arm. Deze week gaat het gelukkig wat beter, tot nog toe. Dus wie weet, komt er toch nog een roze wolkje langsdrijven binnenkort
tijdens mijn zwangerschap voelde ik me echt zo super..die zou ik direct overdoen..maar spreken van een roze wolk kan ik mede dankzij mijn bevalling waarbij ik door een fout bijna mijn meisje verloor niet spreken. ze moest nog tien dagen in het ziekenhuis blijven en ik was ingeknipt en uiteindelijk een keizersnede gehad...dus toen ik na drie dagen naar huis mocht kon ik heen en weer naar het zh twee maal per dag...ik moet zeggen ik was behoorlijk op en ik merk nu pas hoeveel impact dat heeft gehad...geloof dat ik nu (nu alles leker loopt en goed gaat) ik meer op een roze wolk zit.
Hier toch eigenlijk stiekem wel een roze wolk! Al ben ik wel nogal onzeker (nog steeds!) en had een klote bevalling. Huilen om niets heb ik ook gedaan, ik verweet het inderdaad ook aan de kraamtraantjes. De borstvoeding liep eigenlijk meteen al goed, geen kloven of ontstekingen oid gehad, Sasha groeide echt onwijs goed op mn slagroom. Meisje deed het sowieso heel erg goed, bijna niet huilen enz. Kon echt gewoon uren naast haar liggen en naar dr kijken. M'n man had ook lekker 2 weken vrij genomen en ik had de eerste week echt heel veel aan hem. Was inwendig gehecht, dus kon een beetje moeilijk lopen. En een ritme? Dat kennen wij hier niet hihi, heb ik niet en denk voorlopig ook niet. Hou me aan Sasha d'r ritme aan.
de eerste week ervaarde ik niet als een roze wolk, pijn, moe, tranen, stress. maar achteraf vond ik het geweldig. heel bijzonder, in wou nu dat die week eeuwig duren kon.
De eerste weken heb ik als heel zwaar ervaren. Na 4 dagen kwamen de dipjes en gingen maar niet weg. Toen kreeg ik borstontsteking en dit werd een abces wat een operatie betekende. Ik stond een paar dagen jankend onder de douche met de wond die gespoeld moest worden. Gelukkig ging het elke dag weer een stukje beter en begin me nu pas weer een beetje de oude te voelen en te genieten van ons mannetje.