Poeh, voel me zo vreselijk verdrietig en wanhopig. Onze dochter is 5,5. Een pittife dominante meid die op zijn tijd flink brutaal is en slecht luisterd. Andere momenten juist super gezellig en lief is. Toen zij begon op school zaten wij als gezin in de nare situatie dat onze jongste heel erg ziek was en bijna een half jaar in het ziekenhuis lag. Al met al een lastige tijd voor het hele gezin maar zeker voor een kind van destijds 4. Op school verliep het niet vlekkenloos. Dochter had de neiging te slaan, schoppen, krabben. Dmv veel pratwn, co sequent zijn en een beloningssysteem gi g dit steeds beter. Al met al heeft ze nog steeds problemen met sociale omgang. Ze is erg onzeker en dominant. Klas 2 ging vele malen beter, ze gedroeg zich, had veel speelafspraakhes etc. Maar nu, si ds de kerstvakantie is het hek van de dam. Dagelijks doet ze kindjes pijn, vnml door te knijpen. We weten gewoon niet meer wat hiermee te doen. Praten, straffen heeft geen zin. Het gebeurt nu ook overal, school, zwemles, dansles, buiten spelen. Ze heeft bijna dagelijks straf op school en vrijdag ben ik aangesproken dat als dit gedrag blijft ze niet meer welkom is op zwemles. De juf op school is er ook klaar mee waardoor het erop lijjt dat mijn dochter niets meer goed kan doen. Ze heeft al onder behandeling gestaan van een psycholoog en gaat komende week naar een ki dercoach. Maar ondertussen durf ik me nergens meer te vertonen. Enerzijds zou ik haar door elkaar willen schudden met de vraag waarom ze toch zo doet, anderzijds doethet me heel veel pijn dat niemand haar lief vind terwijl ik het idee heb dat het van haar een primaire reactie is die ze zelf ook niet goed begrijpt
Dat wisselt. Ze weet iig overduidelijk dat het niet goed is. Maar eigenlijk zegt ze altijd dat ze niet weet waarom ze het doet.
Wat een vervelende situatie voor jullie en de kleine meid. Ik denk zelf dat er heel wat achter zit waarom ze dit doet. Onbewust wil ze jullie aandacht omdat de jongste al heel veel aandacht krijgt omdat hij/zij ziek is/was. Ze zal het niet expres doen maar de aandacht, deze negatieve helaas, die ze krijgt vind ze wel fijn. Nu zeg ik absoluut niet dat jullie haar geen aandacht geven of deze te weinig maar ik weet er alles van. Als je wilt mag je me pb'en. Tip: kijk goed naar het patroon. Toen ze werd beloond, goed werd gepraat met haar en consequent waren ging het goed (positieve aandacht naar haar toe) en na de kerstvakantie ging het mis (twee volle weken positieve aandacht gehad van jullie uit, leuke dingen gedaan, thuis structuur enz). Als dat allemaal weer verandert of vermindert dan gaat ze weer op een negatieve manier aandacht zoeken (onbewust). Snap je beetje wat ik bedoel?
Het probleem is dat t thuis wel redelijk gaat en het zich dus voirdoet in situaties waar wij niet bij zijn. School, zwemles. Ze bereikt er qua aandacht dus niets mee.
Zo zie ik het niet (zoals ik t lees dan) Ze bereikt er zeker wel wat mee qua aandacht. Aandacht die ze krijgt van de juffrouw, kindjes en die van jullie ook. Negatieve aandacht in dit geval. Jullie worden hierdoor ook geraakt en ze weet goed dat mama dan in gesprekje gaat met de juffrouw, zwemjuf enz. Thuis gaat het redelijk zeg je...in welke situaties gaat het niet? En wanneer gaat het wel? Gaat het bijv goed aan de tafel met eten als jullie rustig en gezellig samen zijn? En krijgt ze bijv de brutale, ongehoorzame momenten als de jongste de aandacht nodig heeft (met op bed leggen, verschonen, enz)
Is ze boos als ze dat doet of verdrietig? Valt er wat voor met die andere kindjes of doet ze het vanuit het niets? Je kan haar ook zeggen dat ze om aandacht te krijgen gezellig met de kindjes kan praten i.p.v. knijpen. Dat kinderen het leuk vinden om met haar te spelen/zwemmen als ze niet knijpt. En ik denk dat ik nu ook wel zou zeggen dat ze van de zwemjuf niet meer mag komen als ze kindjes blijft knijpen, dan heeft ze nog een kans gehad zich te verbeteren, anders komt het voor je dochter straks ook uit de lucht vallen.
Gebruiken jullie nu nog het beloningssysteem bij goed gedrag ? Kan het zijn dat ze zich "verveelt" tijdens de les ?
Sidmick, wat vervelend voor jullie allemaal! Kan het zijn dat als andere kindjes aandacht krijgen zij zich minder gezien/ gehoord voelt end at haar herinnert aan dat halve jaar dat jullie veel tijd voor jullie zoontje beschikbaar hebben moeten zijn en ze daardoor in een soort verkramping schiet en daardoor dan negatief gedrag laat zien om zo de aandacht op zichzelf te vestigen? Is er bv. Ooit naar de mogelijkheid van emdr voor haar gekeken. Dat kan al bij hele jonge kindjes als zij nare ervaringen hebben gehad.
emdr is geprobeerd maar werkte niet, ze kon nl geen traumatisch moment benaderen. Haar gedrag is niet te meten aan haar broertje. Ik heb totaal niet het idee dat ze jaloers op hem is oid. Ze zijn hartstikke leuk samen en maken natuurlijk ook ne als iedere broer en zus weleens ruzie. Wanneer gaat het thuis mis? Als ze moe is of als ze iets niet mag wat ze graag wil. Dan gaat ze lelijk doen. maar niet meer of minder dan een andere puber-kleuter. Wat ze overigens de laatste weken op school ook doet, naast het knijpen, is broekplassen met regelmaat. Ze is sinds haar 2e zindelijk en heeft werkelijk nog nooit een ongelukje gehad. Praten met haar heeft geen zin, ze weet dat ze niet mag doen wat ze doet en ze weet niet waarom ze dit doet. Meer komt er niet uit. Ze moet gewoon stoppen kindjes pijn te doen en altijd de baas te zijn. Echt geloof me, we prijzen haar de hemel in met alles wat ze wel goed doet maar helaas wordt dit steeds minder. Het lijkt wel pof ze steeds meer negatieve aandacht probeert uit te lokken ipv positief. het is zo verdrietig je kind zo te zien veranderen en gewoon niet goed te weten waardoor. Het is overigens wel een zeer pientere dame die altijd uitdaging nodig heeft gehad en zich snel verveelt dus daar heb ik idd ook al aan gedacht
Nee want dit wekt nl haar interesse niet meer, we hebben het geprobeerd. Dat is 2 weken interessant en daarna niet meer. Bovendien ga ik haar niet thuis belonen voor haar gedrag op school
Nee maar op school kunnen ze natuurlijk ook een beloningssysteem maken Ik kreeg de tip om het als volgende te doen (ongeveer): week 1: bij iets kleins al een sticker (bijvoorbeeld bij geen kinderen pijn doen met buitenspelen) week 2: iets uitbreiden, bij buitenspelen+kring week 3: weer wat erbij dit uitbreiden naar een hele dag, als dit goed gaat, het onverwachts doen, dus soms na 5 minuten goed gedrag, soms na een uur, soms na een dag.. Op deze manier blijft het interessant, omdat het onvoorspelbaar blijft.. Hier werkt het tot nu toe goed
Lastig hoor sidmick! Ze krijgt wel v eel aandacht vanwege t negatieve gedrag en je zou dus ook al het positieve gedrag kunnen gaan benoemen, maar kan me voorstellen dat dat minder natuurlijk lijkt en zeker als t negatiev gedrag d boventoon voert is dat moeilijk. En dan is ze ook nog niet gevoelig voor beloningen. Dat maakt t extra ingewikkled. Loopt ze ops chool gewoon mee in de werkjes in de klas of krijgt ze ook extra werk uitdaging aangeboden? Wordt ze overigens zelf niet gepest op school? En is t moeilijke gedrag vooral op school of zie je het thuis ook naar broertje toe?
Klinkt inderdaad als een vraag om negatieve aandacht, alhoewel het voor ons natuurlijk wel lastig te beoordelen is.... Als een beloningssysteem niet werkt, zou ik het toch op een andere manier aanpakken. Ze weet dondersgoed dat ze andere kinderen niet zomaar mag knijpen/bijten/pijn doen, dus ik zou met haar afspreken dat het echt niet meer mag en dat als ze het toch doet, je direct naar huis gaat. Doet ze een ander kindje in het zwembad pijn, hup eruit en aankleden. Hetzelfde geldt voor de dansles of welk ander uitje dan ook. De afspraak was dat we dat niet meer deden, je hebt het toch gedaan, we gaan nu naar huis. Verder geen drama van maken. School is natuurlijk een ander verhaal, misschien dat je daarover met de juf een afspraak kan maken?
Hier een lotgenoot, ook vanaf groep 1. zoonlief is ook pienter, heeft uitdaging nodig en doet op school ook anderen pijn. Meer impulsief dan moedwillig. Hier heeft alleen vanaf dag 1 school niet meegewerkt, zelfs na een iq test krijgt hij geen begeleiding en uitdaging. Hier gaat het zelfs zo ver dat ze hem naar een rec 4 school willen hebben. heb je je dochter al laten testen op iq? Heel veel dingen inclusief gedrag kunnen komen door gebrek aan uitdaging, gebrek aan omgang met ontwikkelingsgelijken. mijn zoon is sociaal ook niet sterk, ja met één kind of een kleine groep gaat het prima. Hij is ook erg sensitief qua geluid en aanraking. Wij zijn inmiddels door een heel traject gegaan, en op school kan hij niks meer goed doen. wij zijn dus dringend op zoek naar een andere. Een beloningssysteem wilden ze hier al niet eens aan beginnen, helaas.
Oh wat rot voor jullie! En vooral voor haar natuurlijk. Wat zei de psycholoog, heeft die ook nog een diagnose gesteld of was de therapie daar niet op gericht? En de crux is denk ik, KAN ze zich wel beheersen als het moet of is ze in die situaties echt geheel onvrijwillig de controle kwijt? Enig idee? Heeft ze echt de intentie gemeen te zijn denk je of is het verder een zachtaardig (maar toch pittig) meisje? Lastig misschien om dat over je eigen dochter te moeten beoordelen, begrijp ik ook wel. Ik zou persoonlijk denk ik het volgende doen, als laatste redmiddel. Het klinkt heel hard maar is bij excessief probleem gedrag wel vaak effectief. Pak AL het favoriete speelgoed van je dochter af en leg haar uit dat ze alles één voor één kan terug verdienen voor elke dag dat ze lief is en bvb geen kinderen pijn doet. Houdt ze dit ca. twee weken vol dan krijgt ze nog een groot nieuw cadeau toe. Het is dus feitelijk ook een beloningssysteem maar dan de 'hard core' variant. Je moet zoals altijd, wel heel consequent zijn. Mocht dit ook niet helpen of ze weer terug vervallen in haar oude gedrag dan zou ik een kinderarts inschakelen om er 100% zeker van te zijn dat er geen lichamelijke oorzaken zijn (neurologisch bvb). Lijkt mij onwaarschijnlijk maar je weet maar nooit. Als hier idd niks uitkomt dan zou ik echt op zoek gaan naar een goede ervaren kinderpsycholoog die ervaring heeft op dit gebied. Eventueel ook nog aanvullen met een alternatieve therapeut, maar daar moet je voor openstaan. Iets waardoor ze beter in haar vel komt te zitten, haar spanning kwijt kan. Hier wordt bvb ook kinder yoga gegeven, hebben veel kinderen met 'behavioural problems' ook baat bij. Jullie krijgen het wel voor je kiezen zeg, heel veel sterkte. Hoop dat het snel de goede kant opgaat met jullie meisje.
Tja een mooie uitspraak is met kanker is het hele gezin ziek, niet alleen de patient Ik heb vanmorgen een intake gehad bij een kindercoach gespecialiseerd in "mensen zoals wij" Ik denk nl dat het iets is wat mijn dochter niet onder controle heeft, een soort primaire reactie. Zeker niet bewust om kinderen pijn te doen maar meer "niet anders te weten" in bepaalde situatie. Dit denk ik ten eerste omdat het uit het niets gebeurt en bv ook direct weer over is en ze dan echt spijt lijkt te hebben. Of althans, zelf er ook een beetje van te laten schrikken. De keuze voor een kindercoach hebben we gedaan omdat deze meer breder durft en kan denken dan een pedagoog of psycholoog. Ze buigt meer met het kind mee naar mijn idee. Deze dame geeft oa zwem en danstherapie. Past perfect bij ons meisje. Ze is namelijk ook heel onzeker en zorgzaam en vertoonde dit gedrag "vroeger" totaal niet. Ze is echt zichzelf kwijt lijkt het. Thuis ga ik verder met het ontzettend positief belonen en daar de nadruk op leggen, dat werkt goed. maar nogmaals het meeste speelt dan ook buitenshuis af. Soms is het gewoon moeilijk, we hebben ondanks alles wat we voor onze kiezen hebben gehad heel hard ons best gedaan het voor haar zo goed mogelijk te doen en toch is dat niet helemaal gelukt. Dat doet zeer. Ik ga op school iig ook een iq test aanvragen, gewoon om eens te kijken....
En als je het knijpen nou eens niet afkeurt? Als je zou zeggen dat je snapt dat ze haar boosheid/frustratie/verdriet wil laten zien en dat je ook snapt dat zij dat doet door te gaan knijpen. Daarbij benoemen dat het heel normaal is dat je dat wilt, maar dat de boosheid etc daar niet van over gaat. Bedenk samen met haar wat ze mee kan nemen om in te knijpen, zodra zij in "de emotie schiet". Zo'n stressballetje kan ze met een sleutelhanger aan haar jas hangen, zodat ze er gelijk bij kan en niet eerst hoeft te zoeken. Daarna maak je het heel belangrijk voor haar. In het begin heeft ze hierbij heel veel aandacht nodig. Zodra jouw aandacht verslapt, wordt het voor haar ook minder belangrijk. Probeer het vaak te benoemen en dan niet in de zin van "denk je nog aan je balletje", maar meer iets als:" jeetje, ik zie dat jij heel goed om je balletje denkt! Heb je er al eens in geknepen vandaag?"
Ik vraag me ook af wat ze haar aan extra uitdaging bieden of zijn ze puur gericht op haar gedrag? Mijn dochter vertoonde in de kleuterklas ook probleemgedrag en ze waren zo met haar gedrag bezig dat ze er niet aan toe kwamen haar extra uitdaging te bieden. De oorzaak van het probleem werd dus niet aangepakt. Hoe ver denk je dat ze voorloopt?