Ik ben op zoek naar ervaringen betreft een volgende zwangerschap en bekkeninstabiliteit. Is de bekkeninstabiliteit een volgende zwangerschap bij jou erger en eerder geweest? Bij de 1e nagenoeg geen klachten. Bij 2e met 28 weken gestopt met werken en fysio gehad en de laatste weken met een bekkenband gelopen en een stoel voor me, zelfstandig staan lukte haast niet meer. Bij de 3e met 24 weken gestopt met werken. Fsyio gehad en met 35 weken rolstoelafhankelijk. Ik ben ingeleid met 39 weken ivm de pijn en slapeloze nachten, ik had al 4 keer sedatie gehad om tot 4 rust te komen. Na de bevalling kon ik niet meer staan en lopen zonder hulp. Bed in de kamer, postoel ernaast, 6 weken thuiszorg en kindzorg gehad en tot vorig jaar wekelijks cesar therapie. Het werken (in de zorg) gaat weer goed, ook volledige dagen van 8 a 9 uur. Maar nu twijfelen voor een 4e. Heel leuk allemaal, lijkt ons prachtig nog zo'n kleintje erbij. Maar nu weerhoudt ons de angst voor wat komen gaat. De kans is groot dat ik nog langer herstel nodig heb, de bekkeninstabiliteit eerder begint en nog veel erger zal zijn. Nu vraag ik me af of dat zo zwart op wit is als ik het nu zie... mijn verstand zegt, vast en zeker. Mijn hoop zegt, bel de cesar therapeut en ga in overleg naar wat mogelijkheden zijn ter voorbereiding.
Ik denk dat jij zelf de beste ervaringsdeskundige bent want je hebt al 3 kindjes Iedereen is anders en heeft andere dingen meegemaakt en hoe een volgende zwangerschap zal verlopen weet je niet. Het kan meevallen, het kan tegenvallen... Denk dat je jezelf de vraag moet stellen of je lichaam dat nog een keer aankan? Zo ja, dan zou ik zeggen ga ervoor. Tref goeie voorbereidingen doe beroep op een vangnet en schakel vroegtijdig bij klachten therapie in.
Bij mijn derde was het minder erg dan bij mijn tweede. Maar na 3 zwangerschappen komt het inmiddels regelmatig terug. Als ik bijvoorbeeld een paar dagen achter elkaar klusjes in huis ga doen zoals verven ed dan begint het weer. En als ik lang door ga dan heb ik er weer een periode last van.
Ik lees even mee Heb bij mijn 1ste hier last van gehad en idd ook fysio toen ging het wel wat beter maar met 28weken halve dagen want ik werk in kinderopvang dus dat was heel pittig Toen hij geboren was waren de klachten godzijdank gelijk over Nu weer zwanger en merk na pittige dagen al diezelfde zeurende plek :/
Eerste 2 zwangerschappen waren erg. 1e al vanaf week 15 en 2e vanaf week 8. Maar bij de 3e had ik het pas vanaf week 35 en met 38 bevallen dus heel erg meegevallen.
Bij de 1ste en 2de heel veel last gehad. Die schelen maar 11 maand dus mijn lichaam had het echt zwaar bij de 2de. Bij de 3de (die kwam heel wat jaren later) viel dat bijzonder goed mee.
Ik zou het een expert vragen. Laatste wat je wilt is na een 4e bevalling permanent gebonden aan een rolstoel te zijn, en dat kan wel gebeuren.
Ik ben nooit hersteld, is blijvend beschadigd en heb al meer dan 5 jaar klachten waardoor ik niet meer kan werken zelfs en hoewel de zwangerschap bij nr 2 wel iets beter verliep dan bij nr 1 zit ik nog steeds op een douchekruk, langer dan 1,5 km lopen in rolstoel en mag ik de oudste absoluut niet tillen (en dat doe ik ook wel, als hij valt bv) maar moet t gelijk bekopen dus hoewel t iets verliep, heb ik wel weer een enorme stap terug gedaan. Punt is: vierde kindje betekend ook 4 keer zorgen en dus nog minder snel rust kunnen pakken en toch moeten forceren: nog meer dan bij 3 kinderen. Ik kon de oudste maanden niet ophalen van school en zo afhankelijk zijn van anderen vond en vind ik niet fijn. Kans is zeer aannemelijk dat je weer flinke stap terug moet doen en weer moet revalideren en t is maar de vraag of je zal herstellen. Net nu het eindelijk weer goed gaat en je kinderen weer hun mobiele mama terug hebben
@GroeneBomen precies zoals je zegt inderdaad. Ik kan mijn jongste dochter ook niet te lang tillen, slaap nog steeds met en kussen tussen benen en moet met traplopen erom denken. Dit maakt wel dat ik bang ben voor nog meer blijvend letsel. @JupitR precies.. vandaar onze twijfel ook zo enorm. @paula1984 wooh wat super fijn zeg! Maar na de 2e had je ook geen klachten meer voor je in verwachting raakte ban de 3e?
Precies die zorg uit handen geven voor de kinderen vond ik ook vreselijk. Ik voelde me schuldig, het gevoel dat ik ze te kort deed etc. Aan de andere kant zijn we nu zo onwijs met onze 3 kids dat ik nooit spijt zou hebben. Zelfs op het kraambed, zonder ook maar iets te kunnen, zat ik op een roze wolk. Nu spreekt mijn gevoel tegen mijn verstand. Kan ik dat nog een keer (waarschijnlijk nog erger) Aan? Wil ik dat mijn gezin aan doen? Wat is de "meer waarde" van 4 kinderen ipv 3. Vervelend die rammelende eierstokken. Als mijn verstand niet spreken dan weet ik dat het beter is van niet voor nog 4e te gaan
Mijn man zou als ik gezond was dolgraag een derde willen (mijn eierstokken smeken om meer kinderen), maar... mij te zien lijden, de extra druk op hem om na zn werk weer volledig mantelzorger te zijn, de teleurstelling bij de andere kinderen dan omdat mama weer niet goed mee kan spelen en weer 'nee mama kan dat nu echt niet, sorry' te zeggen... En ja je kan er beter doorrollen,maar ook nog slechter. Ik mis t werken enorm ik werkte ook in de zorg. Je hebt maar 1 lijf en die moet nog heeeeel lang mee dus luister ook echt goed naar je verstand. En ik zei al tegen mijn man: wie weet zitten we over 25 jaar wel weer in de kleine kinderen: de kleinkinderen
Heb je wat verandert aan jouw schoenen om minder last te krijgen? Ik heb op een gegeven moment bepaalde schoenen gevonden (helaas niet de mooiste). Maar als ik die eerder gevonden had dan zou dat mijn heupen ook verlichting hebben gegeven.
Ja dat klopt idd. Ik loop nu op sketchers met memory faam. En de klachten zijn vele malen minder sinds die tijd! Ik kan wel steunzolen laten aanmeten maar de reumatoloog adviseerde om voor demping te zorgen voor minder belasting op de gewrichten. Ik ben in mijn heupen en bekken hypermobiel.. of dit door de zwangerschap komt is niet duidelijk, meestal is het aangeboren. Waardoor de bekkeninstabiliteit dus zo extreem was. Ik denk dat voor ons wel duidelijk is dat we niet voor een 4e moeten gaan. Hoe meer ik er over spreek en typ, hoe duidelijker wordt dat dat zeer onplezierig zal gaan zijn voor mij én mijn kinderen en man. Daarbij zou ik aangewezen zijn op hulp van ouders en schoonouders, die we daar misschien ook geen plezier mee doen. Ik ben te wijs en dol op mijn kindjes om ze nog eens te kort te kunnen doen. Ik geniet onwijs van ze en hou ontzettend veel van ze,maar nog 1 erbij is denk ik een te grote belasting voor mijn lichaam. @GroeneBomen dank voor je berichtje. Idd ik zou mijn werk ook niet willen missen. Ben net zo blij dat ik weer dubbele diensten kan werken (ochtend + avond) en weer wat flexibeler ingezet kan worden. Ik zal die rammelende eierstokken toch maar even aan de kant moeten drukken. Gaat vast vanzelf over
@Friesland90 er zat inderdaad meer tijd tussen dat heeft vast geholpen. Wel altijd last blijven houden tijdens de menstruatie. Nu ook nog steeds instabiel. Bij omdraaien in bed kraakt mijn bekken, doet geen pijn overigens. Edit, ik lees dat je hypermobiel bent. Ik ben dat ook en nee het helpt niet maar is bij mij niet erger geworden door zwangerschap.
Ik heb het nu het ergste, bij de vierde. Ik kan in huis de stukjes naar de keuken en toilet nog lopen, daarna moet ik al zitten ivm de pijn. Half onderuit gezakt zitten gaat het beste op de een of andere gekke manier. Buiten heb ik een rolstoel, heb een douche kruk en m'n kinderen (jongste vooral) kan ik niet meer tillen. Vanaf week 13 heb ik dit al. Heb tramadol gehad tegen de pijn maar zelfs dat werkt nauwelijks dus daar moest ik weer mee stoppen. Ik heb een sedatie gehad in het ziekenhuis maar ze vinden het nog te vroeg om vaker te doen dus moet het nog even uit zingen met de pijn en nauwelijks slaap. (overdag bij slapen is het advies, gaat ook makkelijk met kinderen en een werkgever/arbo arts die willen dat ik ga werken) Ik heb vd week te horen gekregen dat mijn bekken zo los zitten dat het nu gewoon gevaarlijk is en dat ik hier na absoluut geen kinderen meer mag krijgen omdat er dan kans is dat ik blijvend in een rolstoel terecht kom. Die kwam, ondanks dat we echt geen kinderen meer willen toch wel even binnen.
Gezien jouw klachten zou ik dit absoluut niet meer doen! Je hebt 3 kinderen die voor zouden moeten gaan op de wens voor nog een kind. Je neemt een enorm risico om al tijdens de zwangerschap niet meer voor je eigen kinderen te kunnen zorgen. En ook daarna heb je al langdurig herstel nodig gehad. Iedere zwangerschap is een aanslag op je lichaam. Ik had ook bekkenklachten (zeker niet zo ernstig als jij) en heb gesproken met een specialist in het ziekenhuis. Hij vertelde dat het een zwakke plek blijft. Door de zwangerschap worden je banden en spieren slapper. Het is alsof je een gebroken been hebt gehad en op die plek telkens opnieuw een trap krijgt. Het gevolg is blijvende zwakheid of erger op die plekken. Er zit een einde aan hoe ver een lichaam zichzelf kan herstellen. Je eigen gezondheid en zelfstandig kunnen zorgen voor de kinderen die er al zijn zou voor moeten gaan op de wens. Zelfs als je "slechts" een herhaling zou krijgen van de vorige keer vind ik dat zeer heftig. De kans zal echter vele malen groter zijn dat de schade ernstiger zal worden of zelfs blijvend zal zijn. Geen enkele therapeut zal je garanties kunnen geven. Maar je ziet bij jouw duidelijk een opbouw van klachten bij iedere zwangerschap.
Na het lezen van je reacties zou ik zeggen; doe het niet.. Ik begrijp dat je wens voor een 4e kindje groot kan zijn, maar de kinderen die je hebt, de verantwoordelijkheid die je tegenover hun hebt, én je eigen gezondheid zouden voor moeten gaan.. misschien kan je eens praten met een expert of een psycholoog want ik snap dat een wens net zo sterk kan zijn voor een 4e als voor een 1e. maar je neemt een heel erg groot risico dat je al vroeg niet meer voor je kinderen kan zorgen, én dat je herstel langer duurt, én dat je misschien wel voor altijd in een rolstoel beland.. Ik heb ook bekkeninstabiliteit gehad vanaf 30 weken, maar lang niet zo erg dat ik niks meer kon. Wél had ik dan andere klachten en op het randje gelegen tijdens de bevalling van onze dochter. Na veel gesprekken in het ziekenhuis kregen wij groen licht voor een 2e kindje, en nu dus zwanger, maar dit is wel de laatste omdat ik gewoon niet het risico wil lopen dat ik weer maanden in bed moet liggen voor mijn hart en bloeddruk..
Bedankt voor jullie reactie. Ook wel fijn om dit allemaal even te lezen, gezien het dan toch voelt als meer een goed overwogen keuze om er niet voor te gaan. Het is goed zo en we zijn zeer dankbaar met de kindjes die we al hebben. Blijvende schade wil ik zeker niet, ik mag denk ik ook zeer dankbaar zijn dat ik alweer zo goed hersteld ben na de laatste zwangerschap.
Bij de eerste begonnen de klachten met 20 weken ongeveer. Cesar therapie gehad, maar helaas gaf het weinig effect. Lag veel op bed, dan had ik de minste pijn. Wel de zware zorg gedaan tot mijn verlof, had ik achteraf niet moeten doen. Altijd een zwakke plek gebleven helaas. bij ongesteldheid was de pijn weer terug. Bij de tweede zwangerschap begon de pijn direct alweer. (Hormonen) Iom onze casemanager verzuim op het werk ben ik met 10 weken al de ziektewet ingegaan. Bij de arts van het UWV geweest. Die had een slecht senario verwacht dat ik voor de 20 weken al in een rolstoel zou belanden. Gelukkig had hij ongelijk. Heb gewoon gewerkt, behalve de zware zorg. (ADL gedeelte). Fysio ging redelijk. Op gegeven moment korte dagen gaan werken omdat het te zwaar werd. En goed op mijn grenzen gelet Na bevalling nog meer pijnklachten. Herstel heeft bijna een jaar geduurd voordat ik weer volledig kon werken. In alle eerlijkheid heb ik nog steeds pijn als ik werk en gewerkt heb. Maar er is weinig meer aan te doen dan accepteren. Ik plan nu niet teveel op een dag zodat ik zo nu en dan mijn rustmoment pak. Als ik dit niet doe slaap ik gelijk weer slecht van de pijn en zit ik 2-3 dagen op de blaren. Hier komt er in principe geen 3e kindje meer, omdat het voor mij lichamelijk niet verstandig is. Huisarts gaf dit helaas ook aan, maar ergens heb ik het hierdoor wel geaccepteerd. We hebben 2 prachtige meiden mogen krijgen en het is goed zo.