Mijn eerste zwangerschap was vreselijk ( understatement ). Van dansdocent naar plots negen maanden lang braken, uitdrogingen, blaasontstekingen, voorweeen, bloedingen...maw gekluisterd aan (ziekenhuis)bed. Echt negen maanden lang. Mijn zoontje is nu bijna acht maanden en begin mij zo zachtjes aan af te vragen of ik het ooit nog aan zou durven. Voorheen was het een duidelijke NEE, NEVER, NOOIT meer. Als ik nog een keer negen mnd lang zo dood en dood ziek zou zijn ( nee hier geen sprake van een gezonde ziekte ) dan kan je me denk ik opvegen. Ik ben nu eindelijk uit de geestelijke en lichamelijke nasleep. Kortom ik wil er gewoon even over kletsen met onafhankelijke ervaringsdeskundige...
Het klinkt wel heel vervelend zo`n zwangerschap. Het vervelende is dat als je graag een 2e wilt je toch weer een zwnagerschap moet uitzitten. Een vriendin van mij had het andersom, de 1e was echt een makkie en ze zou het zo weer doen, nu na de 2e peipt ze wel anders. Ze had een vreselijke zwangerschap met weken bedrust, ziekenhuis opnames en bloedingen. Hetis denk ik telkens anders......Je zal het nooit weten. Succes en sterkte.
Ben geen deskundige trouwens ook.....Mijn eerste keer moet nog komen, maar vond je verhaal zo vervelend dus dacht geef je een berichtje. Nogmaals succes
Een reactie is al erg fijn! Je zult het idd nooit weten. Gezien de besmetting met een gbs bacterie ( eens drager altijd drager ) is de kans wel erg groot. Door het bacterie werd ook zieker. Maar goed ik ben mij echt bewust dat mijn zoon een erg relax manneke is en misschien moet ik maar gewoon genieten van wie er is en niet meer willlen. Ik vrees dat het om de tijd toch zal kriebelen en dan kom ik weer eens kijken of er meerdere hebben gereageerd!