Hey meiden, Ik geef in principe mijn eigen antwoord al maar ik wil gewoon graag van mensen, die mij niet persoonlijk kennen, weten wat ze hiervan vinden en of ik me nu "goed" opstel tegenover mijn werkgever want ik voel me nu zelfs een beetje schuldig. Ik heb nooit een goede werkrelatie met mijn baas gehad en ben al langere tijd van plan wat anders te zoeken. Daarbij is het wel nog nooit zo erg de spuigaten uitgelopen als nu. Ik kan hier vanalles gaan vertellen over mijn werkgever maar het komt kort op het volgende neer: - met 12 weken verteld dat ik zwanger was - zo'n 10x moeten vragen om een gesprek over arbeidsuren na de bevalling, telkens het antwoord krijgen "geen tijd" - meteen afkeuring op mijn wens om van 40 naar 24 uur te gaan werken - ook de invulling hiervan (combinatie ouderschapsverlof met contractaanpassing) meteen afgekeurd, geen ander voorstel vanuit hem - hij wil, letterlijk zo gezegd, "geen geld uitgeven" - in december pas gestart met het zoeken naar een vervanger terwijl ik de enige in mijn functie ben - geen kennis van zwangerschapsverlof ("moet ik dat aanvragen ja? En wat moet ik met die zwangerschapsverklaring? Ik heb geen tijd hiervoor..") - geen een vraag, echt geen, hoe het met me gaat - dingen zeggen zoals "oh ga je ziek naar huis? tja, het is wel een parasietje die nu met je meedraagt he. Oh, komt het door stress? Oh oke". - toen mijn man uiteindelijk eens gebeld heeft ,of hij alsjeblieft eens een keuze kon maken aangezien mijn verlof eraan komt en ik me druk maak, was hij "het altijd al eens met me" en zei hij "ze pakt het nogal hoog op, er is niets aan de hand joh, zullen wel de hormonen zijn" - totale onwetendheid over zwangere werknemers en ook niets hierover opzoeken - opmerkingen zoals "ik wil dat je je ouderschapsverlof HEEL snel opmaakt, zo snel mogelijk. Vind het ergerlijk dat je er recht op hebt". - belofte gemaakt aan mijn man dat de contractaanpassing, waar hij na veel mokken akkoord mee is, na mijn kerstvakantie klaar zou liggen...nou niet dus - toen ik van de week zei dat ik me heel erg druk maakte om alles en me stoorde aan zijn gedrag en naar huis ging, ogen rollen en niks zeggen - bij het UWV mij vergeten beter te melden zodat ik zo'n 2x gebeld ben door het UWV en een verklaring heb moeten geven Nu is het dus zo dat ik thuis zit. Lichamelijk niks aan de hand, geestelijk werd het me teveel. Ik heb steeds aangekaart dat ik het niet netjes vind dat alles zo laat en slecht geregeld wordt. Ik voel me vergeten en totaal niet serieus genomen. En rara, ineens is alles toch geregeld, binnen 2 dagen! Verloskundige (en UWV) zeggen dat ik zeker tot morgen thuis moet blijven maar...ik voel me nu alweer schuldig want...inmiddels is het verlof netjes (maar wel laat!) geregeld en de contractaanpassing getekend. Van de week moet ik naar de verloskundige en ik gok dat zij gaat zeggen dat ik lekker thuis moet blijven tot mijn verlof begint, wat over 2 weken is. Ik ben dan weer zo'n doos dat ik me nu dus schuldig voel... Terecht of niet?
Pff lastig zeg! Ik zou zeggen voel je niet schuldig, maar ik heb ook net een topic geopend hierover dus ik snap je volledig! Hoe jouw baas je behandeld kan echt niet. Heb je al contact opgenomen met de Arbo? Die kunnen je begeleiden wat dat betreft. Misschien hoeft het nu niet meer omdat alles nu geregeld lijkt, maar als hij weer moeilijk doet over iets zou ik even aan de bel trekken. Over nu thuis blijven tot je verlof weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Je voelt je lichamelijk in orde, maar kan je het geestelijk aan om nog 2 weken die opmerkingen ed te pikken?! Normaal zou ik zeggen sluit het goed af voor je verlof en bikkel die 2 weken nog even door, maar aangezien jouw baas zon hork is heb ik meer de neiging om het met je vk eens te zijn en te zeggen blijf lekker thuis. Ik denk dat je zelf even moet kijken of je het aankan om nog 2 weken te werken.
Aww, Freddel, wat rot. Stiekem hoor ik het heel erg veel, werkgevers die moeilijk doen. "Apart" dat dat telkens mannen blijken te zijn ook... Inderdaad, wat jij zegt...normaal ben ik wel van op mijn tanden bijten en zo trek ik het dan nog wel wat weekjes. Mijn verloskundige zei dat dat juist fout is. Klopt. Argh, ik zit met mezelf in tweestrijd.
Herken de tweestrijd compleet! Overigens bedoelde ik dat ik een topic heb geopend over schuldig voelen. Mijn baas is gelukkig heel meelevend en wil overal aan meewerken, dus ik heb heel erg geluk wat dat betreft. Alleen bij mij gaat het fysiek niet zo goed (bekkeninstabiliteit) maar voel me schuldig als ik in de ziektewet zou gaan.
Jeetjes wat vervelend zeg! En wat een hork van een werkgever heb jij. Ik zou me totaal niet schuldig voelen..Jij hebt je al die tijd al zo druk lopen maken over zaken die je werkgever moet regelen en wat dus niet of iig niet optijd gebeurde. Over 2 weken gaat je verlof in..meid pak je rust en maak je lichaam en geest klaar voor de bevalling. Ondanks dat alles nu geregeld is op je werk, pak je rust. Jij en je baby'tje zijn het allerbelangrijkste he. En je vk geeft zelf aan thuis te blijven.
zou me ook totaal niet schuldig voelen tegenover zo'n man. zou me die laatste 2 weken dus ook niet meer laten zien daar zelfs als ik daar ook 2 weken loon voor zou moeten inleveren. voor zo'n rotvent je ook nog schuldig voelen? ik voelde me zelf ook schuldig toen ik stopte met werken. ik doe/deed zwaar lichamelijk werk en heb helaas met 15 weken al moeten stoppen. op mijn vrije dagen was mijn lijf druk met bijkomen van 1 dienst. maar voelde me dus schuldig tegenover mijn leidinggevende omdat hij veel waarde aan mij hechtte en dat ook meerdere malen tegen mij gezegd heeft. gelukkig werd er wel veel begrip voor mijn situatie opgebracht. als het uwv al zegt dat je lekker thuis moet blijven zou ik het dus zeker doen. misschien ook wel op zoek naar een andere baan want kan je baas wel begrip opbrengen als je over een tijdje niet kan komen werken omdat bijv je kindje ziek is?
Oh Freddel, sorry, dat begreep ik verkeerd. Cactusje, inderdaad, dat was ik al van plan vóór de zwangerschap en nu helemaal. Want inderdaad, ik denk niet dat hij daar,begrip voor heeft en ik wil ook niet langer voor deze man werken.
Parasiet?! Serieus?! En je schuldig voelen?! Ben je helemaal betoeterd?! Jij gaat lekker die twee weken rustig thuis bij komen van al die weken dat je in de stress hebt gezeten omdat je baas 1. niet meewerkend is geweest 2. niet invoelend 3. extra stress heeft bezorgd.... Fijn dat ie nu alles geregeld heeft, maar dat maakt de voorgaande weken niet goed! Dat je man moet bellen om dingen voor elkaar te krijgen op jouw werk vind ik niet normaal hoor! Dus zeker dat jij lekker thuis blijft! Zonder je schuldig te voelen Lekker doen!
Sjonge jonge hey! Vandaag bij de verloskundige geweest die mij aanraadde om halve dagen te werken vanaf morgen. Na dit gemeld te hebben aan mijn werkgever, kreeg ik de vraag of ik toch niet al vandaag kon komen want er was een deadline. Wat?!
Wat een ongelovelijke ongevoelige baas. Helaas gebeurt dit veel te vaak. Ik meldde mij een keer ziek omdat ik tijdens mijn zwangerschap plots een bloeding kreeg en in allereil naar het zkh moest, waar ik enkele uren moest blijven. Werd ik opgebeld of ik toch niet in de middag 'even' kon komen! Echt, ongelovelijk! Dat heeft voor mij voor altijd mijn blik op mijn werk veranderd: het is maar werk, het is maar een baan. Mijn gezondheid en dat van het kind dat ik draag(en nu mag verzorgen en opvoeden) is altijd belangrijker dan welke baan ook.
Inderdaad runstar, dat gevoel heb ik ook steeds meer. Als het met mij en de baby maar goed gaat, de rest kan erin zakken. Maar helemaal 100% is dat nog niet want nóg bekruipt het schuldgevoel me nog wel eens. Ik hoop echt dat dat na de geboorte weg is.