Ik heb net je hele verhaal gelezen en ik moet zeggen dat ik het erg eng begin te vinden. Sorry als het verkeerd over komt maar het lijkt wel of we hier zitten te lezen hoe jij naar het einde van je leven toe snelt. Meid zoek meteen hulp! Bel de hap desnoods!
mij heeft dit topic juist geholpen. Ik val heel moeilijk af en ging steeds minder eten. bijna niet eten was geen probleem en had net een paar maanden zo'n eetpatroon als TS.. doordeweeks bijna niks en in het weekend ongezond. Ik zat samen met nog een paar meiden in een clubje waar ik van mening ben dat er 1 nog erger aan toe is dan ik..(maar dat terzijde) en schrok toen ik TS haar verhaal las. ik denk ik moet oppassen. heb me voorgenomen gezond te eten en te zorgen dat ik gewoon eet. en niet snoep en oplet met het ongezond. dan maar wat zwaarder (nog niet erg hoor) maar iig anders afvallen. want ach ook met dit viel ik niet af dus... schiet ook niet op hahaha. maar al had ik het wel gedaan het ging om wat er in mijn hoofd gebeurde. ik wil gewoon met eten kunnen leven en ik weet dat ik met geduld ook op een gezonde wijze kan afvallen. en dat ga ik nu doen. maar ik GA eten (oftewel ik eet gewoon en het gaat goed nu) dus thx for the wake up call for me!
Zo.. Na een heel lief whatsappje van een zeker iemand dat ik hier niet meer mocht kijken, omdat ik al van zover ben gekomen... Toch weer een berichtje. Ik sta er boven. Mijn es is het niet waard om de lol van het leven te verliezen. De strijd zal nooit stoppen, maar wel minder de kop opsteken En jij triggert me niet meer, want het is niet knap en ik vind het niet knap. En als ik het al vind, wil ik het niet vinden. Want het is zwak en ziek. En ik ben het ook, maar het gaat zoveel beter nu met me!!! Wat ik me nu oprecht afvraag is wat je wilt met dit topic? Kun je misschien duidelijk omschrijven wat je wilt? Want het komt heel erg over alsof dit allemaal een motivatie is voor jou. En begin nu niet met roepen dat je dat niet doet. Maar kijk eens in je hart. Wat voel jij in je binnenste als wij zeggen dat het ziek is, dat je echt met eten en drinken en dat je zo je kinderen niet oud gaat zien worden?
Algehele uitputting Lage lichaamstemperatuur Problemen met hart en bloedvaten, zoals verlaagde bloeddruk, vertraagde hartslag en hartritmestoornissen Botontkalking (osteoporose) Maag- en darmklachten Hormoonafwijkingen (zoals wegblijven van de menstruatie) Verminderde schildklierwerking Verminderde stofwisseling Huidproblemen (schilferige huid, donsachtige beharing) snap echt niet wat je jezelf aan doet... ga hulp zoeken en snel.. je jaagt jezelf de dood in.. je denkt dat je er mooier van wordt maar niets is minder waar..
Als iemand in je omgeving van je problemen op de hoogte is, doen ze er goed aan je nu op te laten nemen. Je bent jezelf niet, compleet overgenomen door een ziekte. Zoals je nu bezig bent kun je niet helder meer denken en kun je al helemaal geen keuzes maken in het belang van jezelf of je kinderen. Dat zal een ander moeten doen vrees ik, want jij gaat van je levensdagen niet zo snel mogelijk hulp zoeken. Dan moet je wel heel stevig in je schoenen staan en dat is blijkbaar niet zo want dan had je al eerder goede hulp gezocht en was het mss niet zover gekomen. Dus, man van vierklavertje, vriendin,... onderneem wat! Succes meid, het is geen verloren zaak!
Het is bekend da je van een Es niet mooier wordt, maar ook ik wist dit in mijn diepe dalen en ik had klachten...maar aan de ene kant maakte t me bang en aan de andere kant was ik niet klaar voor het overboord gooien van de Es dus negeerde ik dit soort dingen, terwijl ik t wist van alle gevaren!je bent blind in zo'n geval...ik was dat ook!
Was het maar zo simpel dat je gewoon ging eten! ik dnek dat sommigen er toch wat makkelijk over denken. Anorexia heeft 9/10 keer niets met lijnen te maken, niet per se met dun willen zijn, daar projecteer je je problemen op. Controle, ergens controle over willen hebben, en eten, je ontlasting etc. zijn de enige dingen waar je echt controle over kunt hebben. Ik ben op mijn 17e ernstig aangerand met een bijna verkrachting tot gevolg, dat is mijn probleem geweest. Daardoor ben ik controle gaan zoeken, en het enige waar ik dat over kreeg was door minder te eten of uiteindelijk zelfs bijna te stoppen. Je gevoelsn worden dan weggestopt, net als overeten en je emoties wegeten is dit hetzelfde maar compleet andersom. Helaas is he gevoel van controle een fijn gevoel, was het maar een klote gevoel. TS, zoek alsjeblieft hulp, ik snap gewoon precies wat je nu voelt, hoe je denkt, hoe je redeneert en in wat voor strijd je nu met jezelf bent. Ga alsjblieft hulp zoeken, doe het voor jezelf EN voor je kinderen. En ga verder in gesprek met een hulpverlener liefst een psych van een eetstoorniskliniek, zij zoeken verder naar de achterliggende oorzaak, want dat is er bijna altijd, is het geen groot iets dan heb je wel een compleet verkleerd zelfbeeld en ook dat is levensgevarlijk. Schreeuw het desnoods uit bij je HA. Je wordt dan echt doorverwezen, je kunt prima een eetpatroon hebben waarbij je slank blijft. Echt! dat kan. Maar eten is van levensbelang.
Lees ik dat goed? Het lijkt me niet de bedoeling nog meer af te vallen! Je zegt dat je geholpen wilt worden, dat je wilt genieten en dat je echt je best doet. "Je best doen" mijn reet! Sorry hoor..maar met zulke uitspraken doe je al die andere mooie woorden van je teniet. Je houdt jezelf compleet voor gek! Je liegt tegen jezelf! Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat het een ziekte is, ik snap dat je het niet expres doet, ik snap dat het verrekte moeilijk is dus in dat opzicht mag ik het je misschien niet helemaal kwalijk nemen en mag ik niet zo tegen je tekeer gaan. Maar toch doe ik het..want het gaat er bij mij niet in dat je jezelf vrijwillig het graf in helpt terwijl je verdorie kinderen hebt die hun moeder nodig hebben! Of wil je ze dit graag als voorbeeld meegeven! En die man van je verdient ook rap een schop onder zn hol! 'hij kan er niet mee omgaan, hij vindt het moeilijk, hij weet niet wat ie moet zeggen'. Bullshit! Hij helpt je alleen maar meer naar de ellende door het zo af te laten weten! Door er over te zwijgen verdwijnt je probleem echt niet! Ik weet wel zeker dat mijn kerel me in zo'n situatie me wakker zou proberen te schudden en desnoods me zou dwingen om me te laten opnemen..hij zou me er persoonlijk afzetten. Jullie moeten beide wakker worden want als dit zo doorgaat dan mag hij straks de vragen van je kindjes gaan beantwoorden over het waarom mama in die kist ligt! Mag hij de rest van zijn leven zich gaan afvragen waarom hij zijn ogen ervoor gesloten heeft en niet ingegrepen heeft. En dan zal jij al die mooie dingen die je te wachten staan moeten missen, want je bent er dan niet meer! Je zult er niet zijn voor je kinderen op de momenten dat ze je het hardst nodig zullen hebben! Hun diplomauitreiking, eerste rijles, eerste vriendje/vriendinnetje, liefdesverdriet, bruiloft, bevallingen...dat alles zullen ze niet kunnen delen met de vrouw die het allerbelangrijkste is in hun leven is! En alleen maar omdat jij er voor gekozen hebt ze te laten stikken! Het spijt me dat ik het zo hard breng, zo ben ik eigenlijk helemaal niet maar je verhaal maakt me boos. Het leven is je gegeven en ipv er dankbaar om te zijn behandel je dat voorrecht als een onwaardig iets. En je maakt niet alleen je eigen leven kapot maar ook die van de mensen die van je houden, en dat is misschien nog wel het meest trieste er aan. Wordt wakker!
Aan de ene kant geeft dit toppic mij een apart gevoel waar ik de vinger niet op kan leggen. Is t aandacht? Alleen je ei kwijt willen maar niet luisteren naar adviezen? Volgens mij heb jij nog gehelemaal geen zin om het roer om te draien. Je zegt regelmatig zo voel ik het gewoon. Omdat jij het zo voelt is het oke? Omdat jij het zo voelt mag je je gezin in de steek laten? Omdat jij het zo voelt mag je je lijf verwaarlozen? Je kinderen een trauma bezorgen? Weer je als je Remy was had je van mij gemogen, niet eten tot je sterft. Wat overigens een vreselijke dood is maar dat ter zijde. Jij hebt gekozen voor kinderen en een partner. Daar moet je dus voor vechten! Dat is geen keuze! Je gevoel is niet goed voor je, je moet nu gaan leven op je verstand! In therapie gaan ze je wrl leren wat de juiste gevoelens zijn. Je sleept iedereen mee in je ellende! Zorg er voor dat je opgenomen word. Weg uit je dagelijkse sleur, daar waar alles je aan eten doet denken.
Ik denk niet dat ts het doet voor de aandacht. Helaas herken ik de gedachten van ts uit mijn eigen anorexia verleden. op het moment dat ik hulp had geregeld, ging het daarna ook steeds slechter. Alsof je het idd niet WIL loslaten en je wil laten helpen. Maar onderschat de ziekte niet.Natuurlijk wil je er wel vanaf en wil je je kinderen niet kapot maken. Maar de ziekte is een deel van jou en is zo sterk dat je gedachten worden overgenomen. Ik snap de reacties wel van 'leken', van dat je toch vooral moet gaan eten en dat je je gezin kapot maakt etc. dat weet ts ook wel. Maar wij kunnen ts niet helpen en ik merk dat het mij ook wel triggert. Gewichten noemen e.d . Maar nogmaals, ik herken wat ts denkt. Gelukkig gaat het nu goed, de 'knop' ging pas echt goed om toen ik niet zwanger werd omdat ik te licht was. Het blijft altijd een btje aanwezig, maar er is nu goed mee te leven!
Moet ik dit geloven?? Sorry als ik iemand voor de benen schop, maar het komt op mij nep over. Mocht je een eetprobleem hebben dan vertel je dat tegen niemand. Dus laat staan dat je het op het net gooit. En mocht het wel waar zijn, aan haar man heeft ze niet zoveel. heb even haar berichten terug gelezen en het schijnt dat niemand haar begrijpt en dat ze al eens een andere man hierdoor leuk(er) vond. nogmaals sorry, maar nee. Meiden met eetproblemen ik wil jullie veel sterkte wensen en hopelijk komt het hierdoor niet terug. Dikke kus voor jullie!
Dat er uberhaupt mensen zijn die dit geloven.. Als ik naar de topics kijk die TS heeft geopend is het voor mij wel duidelijk. Zolang er niets dramatisch aan de hand is of wanneer er nergens sensatie te vinden is schrijft ze ook helemaal niets (okay, met uitzonderingen van 2 of 3 posts van 3 woorden in een ander topic). Ik weet niet hoor, maar als iemand in de situatie als TS zou zitten, lijkt me héél sterk dat een psycholoog zegt van 'Jij wilt andere therapie? Doen we dat toch! Hoef je niet meer bij mij te komen maar zet ik je daar gewoon op de wachtlijst. Succes verder he!' Het lijkt mij ook érg onwaarschijnlijk dat je, als je het zo vréselijk vindt om dit aan iemand te vertellen, het wel heel gedetailleerd en gemotiveerd komt vertellen op een zwangerschapsforum. Áls je het al op internet zet, dan kies je daar toch een forum voor uit waar meer mensen in eenzelfde situatie zitten en je dus veel beter kunnen helpen omdat ze weten hoe je je voelt? Wat ik nog het ergste vind is dat andere meiden die hier wél serieus moeite mee hebben (gehad) hierdoor weer herinnerd worden aan hoe het was en hoe moeilijk het allemaal is. Dat die zich nu weer extra klote voelen door dit topic. Echt waar TS, als dit echt allemaal zo nep is zoals ik en een hoop anderen hier vermoeden, dan is dat echt wálgelijk.
Kaboutertje: Moet ik dit geloven?? Mocht je een eetprobleem hebben dan vertel je dat tegen niemand. Dus laat staan dat je het op het net gooit. En dat bepaal jij?? Iedereen is toch anders? Misschien vind ze het wel fijn dat ze het hier (anoniem) kwijt kan, aangezien ze niet veel aan haar man heeft..... Jongens kom op nou, heb een beetje respect voor een ander en kijk niet altijd eerst naar je eigen situatie of veroordeel niet gelijk als je iemand niet kent..... Als een topic je niet aanspreekt blijf er dan weg, of reageer niet, het heeft geen meerwaarde voor het topic.
Ik denk dat TS blij mag zijn dat haar man haar het huis nog niet uitgetrapt heeft.. Of wacht, misschien weet hij nog steeds niet dat ze vreemd gegaan is? Of was dat achteraf ook niet waar? Dit hele topic heeft overigens geen meerwaarde op ZP. Het is toch verschrikkelijk dat meiden die eetproblemen hebben, of hebben gehad, hierdoor weer een beetje terugvallen?
Dit is het laatste wat ik hierop ga zeggen want dat dit niet echt zou zijn vind ik erg om te lezen. Het is helaas wel echt. Dat ik alleen wat open als er iets...tsja....ik lees hier heel veel en reageer niet vaak nee, dat klopt. Dit weet ook niemand van mij, behalve mijn man dan. Ik vind het fijn om hier neer te zetten. En ik heb niet tegen de psycholoog gezegd dat ik een andere therapie wil. Ik had twee gesprekken met haar om te kijken wat het beste zou passen bij mij. En zij stelde voor om bij het GGZ een therapie te volgen, groepstherapie en daarna een vierdaagse therapie. Hiervoor heeft zij mij aangemeld en ik krijg eerst een intakegesprek en daarna begint de groepstherapie, verwacht ik. Ik weet het ook niet precies. Ik vind het erg dat er mensen denken dat het niet echt is, was het maar. Ik weet nog dat ik vorig jaar dacht; ik sla gewoon een maaltijd over en binnen een jaar tijd is het heel erg geworden. Dat ik nu 5 dagen ongeveer gewoon niets eet. Maar goed, ik stop er mee. Want hier heeft niemand meer wat aan. Jammer, ik had in elk geval niets kwaad in gedachten hier. Zeker niet om andere meiden met een eetprobleem iets aan te doen of weet ik veel wat. Ik zocht eigenlijk steun en begrip en gewoon mijn verhaal kwijt kunnen.
Nee en anderen triggeren, dat mag wel??? Dat vind ik veel erger, dat mensen weer aangespoord worden om ook minder te gaan eten. Ik vind dit heel erg voor die meiden die er nu wel mee om kunnen gaan. Dit is al eerder gezegd, dus val niet alleen mij aan En ik weet wel dat anorexia/boulimiapatienten vaak het proberen geheim te houden, maar oke iedereen is anders. maar ik vind het wel opvallend dat er 2 topics geopend worden en die juist ook allebei uitlokken tot reageren. Want in zulke topics weet je dat je shit over je heen krijgt. Nogmaals wens dit niemand toe en hopelijk kan iedereen doorgaan op de voet waar ze waren en sterk zijn en niet zich gek laten maken door dit topic.
Als het inderdaad wel allemaal waar is spijt het me van mijn reacties, maar ik denk echt dat er plekken zijn die meer geschikt zijn voor dit onderwerp. Even googlen en je vindt een heleboel fora. Misschien kan iemand in eenzelfde situatie je meer motiveren om zelf actie te ondernemen en weer te bellen e.d. Sterkte.
Nee, tuurlijk is dat niet leuk voor anderen die ook een eetprobleem hebben/hebben gehad. Maar je bepaald toch zelf of je iets leest? Anders kan men beter helemaal maar niet meer op internet zitten, er staat zoveel op..... Dus als iemand moeite heeft met zwanger worden en die opent een topic waarin iemand verteld alweer in één ronde zwanger te zijn, is dat dan ook triggeren? Zo kan je wel even door gaan..... En het is absoluut geen aanval hoor, we zijn allemaal volwassen... Ik zie nu pas je onderschrift....., ik typte het meer voor de vergelijking....we zitten immers op een zwangerschapsforum....