Waarom zou ze op andere fora moeten kijken? Een hoop mensen die hier hun verhaal droppen. De een heeft het over smetvrees, de andere over vakantieveilingen, of het gaat over hyperventilatie en angsten etc etc. Een hoop onderwerpen waar ook veel aparte fora voor zijn. Moeten we die ook allemaal weg sturen? Dan blijft er nog weinig over in de lounge.
Ik denk niet dat dit hier de juiste plek is. het is een zwangerschapsforum ( hoewel de lounge natuurlijk is voor alles). Maar ook is er al vaker aan gegeven dat er meiden getriggerd worden hierdoor. Dan moet er toch een lampje gaan branden bij je en denken shit, dalijk zitten er nog meer meiden in de problemen door mijn topic?? Snap dat je het kwijt wilt als het echt is ( en dat weet ik niet, want dat is niet te controleren, maar mijn gevoel), maar als er toch meiden zijn die erop reageren... maar goed zo denk ik. Ik zei ook als het waar is krijg je weinig steun van je man. Maar hopelijk ga je toch echt niet wachten op een andere behandeling? jij hebt NU behandelingen nodig.
Haha, maakt niet uit hoor. Dat is al een gesloten boek. Ik ben hier ooit ( lang heel lang geleden) gekomen toen we zwanger wilden worden. Dus weet dat ik op een zwangerschapsforum zit
Anorexia komt in verschillende vormen en maten. Heel vaak is het inderdaad om de aandacht te doen. Dat wil niet zeggen dat die persoon niet ziek is, maar is wel iets wat het moeilijk maakt om er op langere termijn begrip en aandacht voor op te brengen al naaste. Ik ben mijn beste vriendin verloren aan deze ziekte. Nee, ze is niet dood, maar onze vriendschap is kapot gegaan. Een vriendschap van 20 jaar. 10 jaar lang (ze werd ziek toen ze 12/13 was) was ik er voor haar. 10 jaar lang heb ik begrip en aandacht voor haar gehad. 100 miljoen keer in de herhaling gevallen en dezelfde dingen gezegd en raad gegeven. Bodemloze put, het mocht niet baten. Dit klinkt heel hard, maar mensen die op die manier negatieve aandacht vragen zuigen je op den duur leeg. Om de spiraal van negatieve aandacht te doorbreken en te geloven dat je ook de moeite waard bent voor mensen zonder dat je aandacht krijgt door niet te eten of door automutilatie, is heel, heel, heel moeilijk. Op den duur kon ik het gewoon niet meer. Ik kon niet meer geschokt reageren toen ze voor de 5e keer haar polsen had doorgesneden. Ik wou nooit meer samen zijn met haar ten tijde van eten, ik KON het niet meer opbrengen om het riedeltje "je bent niet dik, je bent prachtig, probeer hulp te zoeken, ga in therapie, kijk toch eens wat een aandacht je van mannen krijgt, enz" opdreunen. Ik kreeg een afkeer van haar. Ik kon me alleen nog maar irriteren. Had 0,0% begrip meer voor haar ziekte. Nu ik erover schrijf voel ik mijn bloeddruk nog stijgen, alhoewel ik al 5 jaar geen contact meer met haar heb. Zij heeft het contact verbroken. Ze vond me een slechte vriendin die haar nooit heeft begrepen en ze had nu "echt vrienden". Dit schreef ze me in een mail en sindsdien heb ik nooit meer contact met haar gehad. Ergens ben ik heel erg opgelucht, aan de andere kant doet het me wel wat want ik droom nog heel vaak over haar. In die dromen maakt ze het me altijd moeilijk. Ze ligt me dwars, probeert situaties te verstoren door altijd alle aandacht op haar te focuseren, kortom precies zoals het was. Ik hou nogsteeds heel veel van haar maar ó wat was het moeilijk om in de dichte nabijheid van een bodemloze put te leven. Het schijnt nu beter met haar te gaan, ik hoop het vanuit de grond van mijn hart en ik wens haar echt al het beste toe. Ik heb niet alles gelezen en weet niet precies in wat voor situatie TS verkeerd, maar ik hoop dat ik met dit verhaal duidelijk kan maken dat het slopend en uitputtend kan zijn voor iemand die van je houd. Voor iemand die dagelijks met jou en je eet/aandachtsproblemen te maken heeft. Ook al zou de hele wereld herhaaldelijk de hele dag door tegen je zeggen dat ze van je houden en dat je mooi bent en dat je niet dik bent, het maakt geen ene rete flikker uit. JIJ moet dat gaan inzien. JIJ moet gaan inzien dat je de moeite waard bent. JIJ moet jezelf de moeite waard vinden. JIJ moet met jezelf leren leven. (in positieve zin). Je hebt kinderen waarvoor jij een voorbeeldfunctie zou moeten zijn, maar je vind jezelf en je negatieve gedragspatronen blijkbaar belangrijker. Dit klinkt heel hard maar zo is het wel. Je hebt de volledige vrijheid om KEUZES te maken. Keuzes om het anders ta gaan doen, de keuze om van het leven te gaan genieten. De keuze om echt te willen genezen. Het is niet alleen het dun willen zijn, dat is maar het bovenste laagje van je echte problemen maar dat weet je zelf vast ook wel. Wil je van je leven genieten? Van je leven met je prachtige kinderen? Wil je dat je kinderen jou prachtig vinden? Doe dan wat aan jezelf. Zoek de hulp die je nodig hebt. Sterkte, ik hoop dat je het roer om kan gooien en het schip niet tot zinken doet brengen.
ja maar kom op, als je dusdanig getriggert wordt ben je niet voldoende genezen en daar heb je als volwassenen zelf een aandeel in. Nogmaals, ik heb het ook gehad, ik word echt niet getriggert, of zij dit nu schrijft of niet, of ik een anorexia patient zie of niet...ik ben genezen, wil niet zeggen dat het zwaar blijft en altijd een beetje een strijd met jezelf...maar als dat al gebeurt van een verhaal, ben je dan als persoon wel genoeg genezen? denk het niet. Ik hoef echt niets te lezen of te zien om te denken aan wel/niet eten etc. Dat staat echt los van mijn persoonlijk probleem, die ik jaren geleden zo goed mogelijk heb opgelost. Tevreden? nooit, er zijn m.i. maar weinig vrouwen die ECHT tevreden zijn met zichzelf. Meid, vierklavertje, veel sterkte. Ik hoop dat je de juiste hulp krijgt, en zo snel mogelijk ook nog!
Oke dank je Belle voor de uitleg. En fijn dat het bij jou goed gaat! Maar las toch ook andere reacties. En daar maak ik me zorgen om. ( waarom eigenlijk? Mss moeten die personen dat zelf wel zeggen wie ben ik haha. iemand die zich weer teveel aantrekt en bang is voor een ander)
Er worden zat onderwerpen geopend die zouden kunnen triggeren en hoe lullig het ook mag klinken, dat is niet een probleem van iemand die een topic start maar van degene die zich laat triggeren. Aan diegene de keus of ze verder wilt lezen of niet.
Ben ik het mee eens. Het feit dat iemand zich laat triggeren, betekent dat diegene nog niet helemaal genezen is. En het is een keus om dan wel of niet verder te lezen. Gelukkig ben ik zelf zover dat sommige dingen wel triggeren in de zin van: er weer even aan terugdenken etc, maar daarna kan ik daar overheen stappen en heb er geen last meer van. Dus eetstoornis blijft als het ware in je geheugen zitten, maar je kunt er mee omgaan. Maar als het je wel echt nog wat doet, niet meer vetder lezen dus. Hoop alleen dat mensen inzien wat deze ziekte met ze kan doen en dat het niet zomaar is van: het is je keuze om zo te zijn. Want geen mens wil een eetstoornis. En ja, mensen met een eetstoonis zijn vaak onuitstaanbaar en niet te helpen door hun vrienden en geliefden. Ik kan nu terugkijken en zien dat het haast onmogelijk was om met mij te leven toen. Gelukkig ben ik er goed uitgekomen en zijn mijn man en ik na 11 jaar nog steeds bij elkaar en met 2e baby opkomst. Vierklavertje: veel sterkte. En als ze niet meer wil reageren, laten wij dit topic dan lekker laten voor wat het is!
Ja zo denk jij, zo denk ik niet. En zo zijn er zoveel meningen en zovelen mensen Maar denk als je niet genezen bent, dit topic zuigt als een magneet? Of niet?
Prima toch al die meningen? Lekker zo houden! Maar als je niet genezen bent, zuigt dit topic inderdaad als een magneet. In die zin heb je gelijk dat ts beter een forum kan zoeken voor gelijkgestemden. Die zijn er genoeg...
Ik hoop dat je binnenkort met geweldig nieuws mag gaan komen. Want ja, t is geweldig als je binnenkort weer normaal gaat eten, is t echt superknap dat je je over je probleem heen kan zetten. Maak je kindjes trots, kom op, je kan t! (ook ik weet hoe het is om een eetstoornis te hebben helaas... )
Ik zeg niet dat het hier alleen maar over zwangerschaps-gerelateerde onderwerpen moet gaan, en een topic over eetstoornissen, ook geen probleem wat mij betreft! Maar als TS dan tot in de kleinste details vertelt wanneer ze van zichzelf een kopje koffie mag drinken en wanneer ze een broodje mag eten, en dat ze dan hoe dan ook op díé manier gaat doen, wat anderen ook tegen haar zeggen, dan komt het niet écht over alsof ze werkelijk geholpen wil worden, maar alsof ze alleen maar graag post waar ze nou precies mee bezig is en waarom dat voor haar zo goed is. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor meiden die in eenzelfde situatie hebben gezeten ontzettend moeilijk is. En 'ervoor kiezen om het dan gewoon niet te lezen' vind ik altijd zo makkelijk.. Als je zelf een eetstoornis hebt gehad, en je ziet een onderwerp in de Lounge staan daarover, logisch toch, dat je dan komt kijken? In de eerste post geeft TS aan dat ze weet dat ze een probleem heeft en dat ze daar iets aan wil doen. Hartstikke goed! Maar vervolgens wordt er geschreven over zo min mogelijk eten en zo weinig mogelijk wegen, waar TS dan blij mee lijkt te zijn. Ik geloof niet dat je 'nog niet genezen' hoeft te zijn om gevoelig te zijn voor zulke teksten. Als TS op had geschreven dat ze juist wél had gegeten en hoe goed haar therapie verliep, dan was dit een prima topic geweest in mijn ogen. Ook als het níét goed ging met TS en ze het niet over haar hart kon verkrijgen om te eten en ze schreef dat hier, dan was dat natuurlijk ook goed geweest, ik ben helemaal voor 'je hart luchten'! Maar dit komt op mij meer over als trots zijn op zo min mogelijk eten, en dat zien als iets positiefs. De meiden die hier zo hard tegen hebben gevochten, kunnen dat gewoon niet gebruiken lijkt me. Die hebben keihard moeten knokken om zichzelf te overtuigen dat dat níét de juiste levensstijl is. En om dat dan vervolgens wel weer van iemand te horen, helemaal op een forum waar je het totáál niet verwacht.. Ik denk echt niet dat dat positief uitpakt. Nog even kort; In mijn ogen is met een topic als deze niets mis, het gaat meer om de manier waarop.
Iemand met een eetstoornis is bang om aan te komen. In therapie moet je juist aankomen, dus nu even zorgen dat er nog wat af is, want dalijk moet het erbij. Iemand met een eetstoornis wil wel geholpen worden, maar denk dat het meer verstand-gevoelkwestie is. Je verstand zegt dit en je gevoel zegt dat.
Ja, en ik ben er ook totaal NIET trots op. Is t stomste wat ik ooit heb kunnen doen....... (sorry, ben hier weg....)
is ze weer ik ben 1 van degenen die zich hebben laten triggeren door dit topic. Ik ben dus ook niet "genezen". Ik geloof wel dat ik beter ben, beter dan jaren geleden. Ik neem het ts absoluut niet kwalijk, maar ik zet zeer zeker vraagtekens bij de manier waarop ze dit topic vult. Want leer mij de sicko mind van een es'er kennen. En de manier waarop TS schrijft en wat ze schrijft is apart. Ik ben hier niet om diagnoses te stellen of andere dingen te doen, ik zeg ook niet dat ik ts niet geloof. Wat ik denk is dat TS vooral zichzelf triggert en laat triggeren met dit topic. En zolang zij daar voldoening uit haalt, zal de weg naar genezing nog een lange omleiding hebben. En ts zal vooral nu roepen dat zij er geen voldoening uit haalt, maar mijn gevoel zegt anders. En dan bedoel ik niet dat ze het bewust doet!