ik lees heel veel paniek in je berichtjes. lijkt erop alsof je nu doorslaat doordat een evt. behandeling dichterbij komt en je daardoor de controle zult verliezen? als je er zelf niet voor de volle 100% achter staat, dan gaat het niet lukken vrees ik... edit: heb trouwens wel wat (zacht uitgedrukt) moeite met het feit dat je je gewicht, gewichtsverlies, lijstjes van wat je (niet) eet/drinkt etc hier post. weet niet hoe het met anderen zit maar voor mij is dat weer een enorme trigger...
Voor mij ook meid daarom vind ik het moeilijk om hier te reageren. Gister ging het nog wel, maar vandaag volledig de mist in. Maar ik weet dat er morgen een heerlijke dag komt, dat moet gewoon! Dus jij ook! Niet laten triggeren, sta erboven! Niks eten is niet sterk, is geen verdienste, het is een ziekte. Geen moment van sterkzijn, maar juist van enorme zwakte! Dat gezegd hebbende: Ik herken ts niet in de manier waarop ze haar lijstjes deelt. Ik schaamde me enorm voor mijn gedrag en kan me ook niet goed voorstellen dat je dit wel wilt delen, daar zijn pro ana sites helaas voor. Het lijkt haast alsof je een soort van positieve kracht haalt uit onze reacties, misschien voor jezelf een bevestiging dat je sterk bent. Voor mensen zonder eetstoornis zijn deze gedachtegangen niet te volgen, dat weet ik. Maar eigenlijk denk ik dat wij met al onze adviezen hier alleen maar koren op de molen van ts zijn. Hier is ts niet mee geholpen, het lijkt zelfs averechts te werken. Ik weet dat dat een behoorlijke aanname is, maar mijn gestoorde brein kan dit wel volgen. Voor ts: je bent ziek en je hebt hulp nodig. Hier neerknallen hoe ziek je bent maakt je niet beter. Echt meid, hier ga je aan onderdoor. Je lichaam geeft signalen, en er niet naar luisteren is niet knap of sterk, maar juist heel erg verdrietig. Doe het voor je kinderen en trek aan de bel. Hoe verder ana zich in je nestelt, hoe moeilijke je haar er weer uit krijgt. Succes. Ik ga me verder niet meer mengen kn dit topic, je mag (of anderen) me altijd pb-en. Maar nogmaals, ik denk dat het ts niet meer helpt lm hier adviezen te geven. Dat is juist 'voeding'. Liefss, taliaa
Ook ik ben het met deze woorden eens.zelf ben ik voor ik n kindje kreeg gelukkig helemaal van m'n ano af.ik heb dit met flinke therapie gedaan juist voor een kind!alleen als je echt wil kan je van je probleem af!mocht ts behoefte hebben is n pb tje altijd ok!sterkte...
voor mij is het misschien makkelijk praten,maar wat ik niet zo goed begrijp is dat jou man er niets mee doet. hij moet toch zien dat jij niet eet? en hij moet toch zien dat je afvalt? en zien dat het niet goed met je gaat? je bent ontzettend gevaarlijk bezig! wat als er wat met je gebeurd en je bent alleen met je kindjes? ik ben altijd een kleine eter geweest (maar wel een snoeper)maar mijn man let er echt wel op.. hij vind vaak dat ik te weinig eet en zegt er ook wat van! maar als ik niet zou eten zou hij dit meteen merken. en als het al zo ver is.. geloof ik dat hij me aan me haren naar de dokter of ziekenhuis zou slepen! veel succes en ik hoop dat jou ogen snel open gaan dat je niet goed bezig ben! en die van je man trouwens ook..
Ik ben eigenlijk van mening dat ze dit topic moeten gaan sluiten. Je triggert blijkbaar mensen die zelf een eetstoornis hebben gehad maar zich geroepen voelen om jou te helpen door hun ervaring. Dat je er niets aan kan doen weet ik, de stoornis beheerst jou. Maar ik denk niet dat de mensen hier jou verder kunnen helpen. Het is aan jezelf en jou omgeving om je te helpen. Misschien denk je dat niemand het door heeft, maar vaak ziet je omgeving meer dan je denkt en zeker je kinderen. Het is niet makkelijk, maat stop hier mee en stap naar je huisarts.
Het is helemaal nooit mijn bedoeling geweest met dit topic om mensen te 'triggeren'. Ik heb daar niet eens aan gedacht. Ik heb dit jaren voor me gehouden, nooit over gesproken. Nu ik er iets aan wil doen voelt het wel goed om er over te praten. Wat ik hier nu vertel is alles wat in mij opkomt op dat moment. Het komt misschien ook omdat ik zelf helemaal niet overneem wat andere mensen met dit probleem zeggen. Het spijt me als ik iets heb veroorzaakt bij anderen. Als het voor jullie fijner is om dit topic te sluiten mag dat wel. Ik zou het jammer vinden omdat het een beetje een uitlaatklep is voor mij. Maar ik begrijp het wel.
je moet niet wachten tot je gebeld wordt maar zelf gaan bellen. waarom ben je niet doorgegaan met die gesprekken tot je daar terecht kan? krijg het idee dat je helemaal niet geholpen wilt worden... dit is niet gezond ga zo snel mogelijk er achter aan.. je lichaam gaat kapot hier aan. je organen etc etc..
Dat ik niet doorga is het idee van de psycholoog. Ik heb hier ook niet zo veel ervaring mee. Zij stelt dat voor. Ik wil juist heel graag hier vanaf.
Volgens mij heb je zelf gebeld? En er zelf voor gekozen. Zou gewoon weer Bellen en er achteraan gaan.. Niet wachten tot jezelf wordt gebeld dan ben je zo weer paar weken verder
Niet heel lullig bedoeld maar ik vind dit erg moeilijk te geloven. Ik kan me niet voorstellen dat een psycholoog je voorstelt te stoppen juist op het moment dat je het blijkbaar het hardst nodig hebt. Succes iig.
Hoe gaat het nu, vierklavertje? mij trigger je er niet mee, en ik heb ook door anorexia minder dan 40 kg. gewogen. Je triggert me niet, omdat ik ook zelf wel weet hoe ik in sneltreintempo kan afvallen, lezen dat jij niets eet of drinkt maakt het voor mij iig. niet moeilijker. Het blijft sowieso voor de meeste mensen die een eetstoornis hebben gehad moeilijk, ik ben er dagelijks mee bezig iig. en jij maakt het niet erger. Het sterkt mij juist in het niet nog eens zover laten komen. Echt, het leven is de moeite waard. Laat het niet verzieken door je eetstoornis. Je kunt er wat aan doen. Dat het moeilijk is en ws. je hele leven een strijd blijft (ik voel hem dagelijks) is het wel de moeite waard om dit op te lossen. Je gaat eraan kapot en dat mag je je kinderen niet aandoen.... Topic sluiten? naar mijn idee niet. Maar probeer wat met die adviezen te doen. Zoek hulp, ASAP. Het is het echt waard, je leven kan weer leuk worden, maar jij moet die stap zetten. Bij mij kwam de ommezwaai toen ik een anorexia patient in Dr. Phil of Oprah of ene dergelijk programma zag. Zij at enkel bevroren vloeibare voeding, haar ingewanden waren zo kapot, zij kon niets anders meer eten, nooit meer. Ze was extreem dun, hartstikke onvruchtbaar met de vraag of dat goed zou komen (niet). Ik wilde kinderen, ik wilde normaal eten. Ik stevende op hetzelfde af (zij woog rond de 30 ik net onder de 40) en ik zag mezelf daar al zitten. Zo uitgemergeld, 30 jaar terwijl ze 80 leek. Dat wa shet mij niet waard. Ik wilde dat niet! dus soms kan een andere patient je ook triggeren er iets mee te doen. Ik hoop dat je de juiste hulp vindt. Ik ben er zo geod als op mijn eigen houtje met vrienden en familie uitgekomen. Het is het echt waard meid. PB me als je meer wilt weten. Liefs!
Bedankt voor je reactie. Het gaat nu wat minder omdat ik vanavond wel iets moet eten. Ik heb ontzettende keelpijn altijd als ik na 4 dagen iets eet of drink. Maar dat zal wel normaal zijn. Het gevoel wat ik morgen dan heb zie ik erg tegenop. Ik ga proberen om me morgen niet te wegen en dat pas na een paar dagen te doen, als ik weer wat afgevallen ben. Misschien dat ik dan niet zo in paniek raak. Ik wil echt hulp, echt maar meer voor mijn kinderen dan voor mezelf. Ik wil zelf ook weer genieten van het leven, dat wil ik wel echt heel graag. Maar ben bang dat als ik 3 maaltijden per dag ga eten, ik nooit meer iets lekkers mag eten. Nu eet ik af en toe wat lekkers als ik zo lang niets gegeten heb. Het is moeilijk, maar ik doe mijn best. En mijn psycholoog heeft echt gezegd dat het beste voor mij die therapie is niet de gesprekken bij haar (had er 2 gehad tot nu toe). Daar lieg ik niet over, waarom zou ik? Ik vertel hier juist alles eerlijk. Vanavond wil ik een gezellige avond met mijn man en dan probeer ik mee te eten met hem (we eten dan als de kinderen in bed liggen). Ik ga mijn best doen! Maar ik weet nu al dat de volgende week moeilijk wordt. Maar ik doe echt mijn best.
Je doet je best om niet te eten, je doet helemaal niet je best om wel te eten. Want je zit nu alweer te bedenken dat je dan een aantal dagen niet eet. Je licht je familie niet in, je gaat niet meer naar de psycholoog waarvan ik 1x per week trouwens veel te weinig vind, overal heb je wel een smoesje voor. Zoals je nu bezig bent ga je dood en zie jij je kinderen niet opgroeien. Is dat het waard?
Mee eens! Je zegt zelfs dat je je weer gaat wegen als je weer afgevallen bent. Met andere woorden: jouw doel is om nog meer af te vallen. Je doet net alsof je goed bezig bent, maar dat ben je niet. Eten, dat moet je! Of je moet willen dat je kinderen zonder hun mama opgroeien. Want als het zo doorgaat, staan je kinderen straks aan je graf te huilen. Is dat wat je wil? Ik ben misschien hard in mijn woorden, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Dit topic heeft al veel pagina's inmiddels. En in plaats van dat het beter gaat met TS, gaat het juist steeds slechter. Dus ik ga haar echt niet naar de mond praten. Dan maar harde bewoordingen. Het moet namelijk tot TS doordringen dat ze nu totaal verkeerd bezig is!