3jaar geleden waren wij zo blij.. nadat de bouw van ons wijkje extreem lang was uitgelopen eindelijk de sleutel. We trokken snel in en genieten kon beginnen dachten we.. al binnen 2 weken bleek een man in ons blokje te wonen met psychoses die werd even door 4 teams politie opgehaald omdat hij helemaal door draaide en 1 agent zei tegen ons ik ken deze man en snap niet dat hij in een woonwijk met allemaal gezinnen is gezet.. Joe Hierdoor kreeg het woonplezier een negatieve draai.. deze buien gaan af en aan bij die buurman zo heb je 3maanden geen last en zie je m niet en zo heeft ie weer schreeuw/scheld buien etc Hierdoor zie ik het niet voor me dat mijn kindjes straks lekker voor in het hofje spelen want ik ben daar zelf liever ook niet als hij daar zit Laatst heb ik ook een grote mond gehad van onze naaste buurman dit ging over klussen en overlast dit gebeurd nogal vaak en met een baby wordt je er niet blij van alsner zoveel geklust wordt.. 1x was zelfs om 21.00 savonds toen ik dat zei ging hijnuit z'n stekker want hij had ook jonge kinderen.. uhm ja alleen zijn kinderen gaan pas 21.00 naar bed ook al zijn ze 3 en 5 en die van 3 schreeuwt gelukkig ook de hele nacht en nee dit is niet overdreven tis niet iedere nacht geloof me het is wel zo geweest. En dan hebben we nog een jong stel in ons rijtje die denken dat hun huis een festival terrein is en dus gaat 12.00 smiddags de muziek aan tot 4.00 snachts.. een x vindt ik niet erg maar straks met mooi weer is t praktisch ieder weekend. Gelukkig kunnen we 's avonds wel een appje sturen als het zachter moet en is die buurman volledig ok om dan de volume knop flink omlaag te brengen. Ik merk gewoon door alles zeker na die "ruzie" met onze buurman ik hier gewoon geen woonplezier heb Hierdoor ga ik me juist nog sneller aan alles irriteren, ik voel me gewoon niet fijn thuis en wil eigenlijk verhuizen m'n man gelukkig ook maar waar ik ieder ander huis bijna wel prima vindt zelf in andere woonplaatsen. Wil hij absoluut niet weg hier en t liefst geen oud huis etc. Maar met de huidige markt is het bijna geen doen. Dus voorlopig zitten we hier nog wel maar hoe kan ik me tijd hier draagelijker maken.. wie heeft tips of zoiets soort gelijks meegemaakt
Zijn er geen leuke buren met kinderen in dezelfde leeftijd? De eerste zomer in ons nieuwe huis voelde ik me ook alles behalve thuis, ergerde me aan het geluidoverlast en er woont een pedofiel om de hoek (ja echt, heeft ook vastgezeten vorig jaar). We hebben nu een stel buren, wat is uitgegroeid tot 4 stellen met wie we heel hecht zijn. Als we bij elkaar zijn sluiten er vaak andere buren aan waardoor we nu met iedereen heel goed en gemoedelijk omgaan. Ga wat met elkaar drinken, geef een bbq en wie weet worden jullie net zulke goede vrienden als wij nu zijn met onze buren.
Verhuizen kan een oplossing zijn maar weet je dan zeker wat voor buren je dan krijgt? Investeer in de leuke buren en probeer de andere links te laten liggen. “Het festival stel” gaat misschien straks na Corona ook veel weg ipv tuin feestje? Als het huis bevalt zou ik het aankijken.
Ik zou vertrekken.. in eenzelfde soort situatie gezeten, woonde op een toplocatie maar de buren zorgenden voor erg veel stress en een slechte nachtrust. Door de nachtrust konden we het niet negeren. Relatie had eronder te lijden, werk had eronder te lijden (mijn wekker ging al gewoon vroeg) Je kunt leuke buren verderop zoeken maar die verbeteren je relatie met de nabije buren niet en als je je niet prettig voelt in en om je huis..
Hè wat vervelend. Ik snap heel goed dat je woonplezier eraan gaat zo. Van tevoren weet je helaas nooit hoe je buren ‘in het echt’ zijn. Ze kunnen nog zo aardig zijn in het begin, het ontpopt zich later tot inderdaad leuk of gewoonweg strontvervelend. Wij hebben aan één kant ook nare buren. Die willen dat de hele straat het net zoals zij doen en anders ben je vervelend of arrogant volgens hen. Zeggen ze ook gewoon hè Van de zomer waren zij weg en zat hun dochter in hun huis. Waren een paar dagen van tevoren langsgekomen dat als er wat was, we hen moesten app’en zodat zij het op konden lossen. Vreemd, ik loop dan liever even naar die dochter maar à la. Om 12 uur ‘s avonds had hun kleinzoon nog harde muziek aan dus ik ge’appt. Helemaal verkeerd bleek later. Ik had langs moeten gaan bij dochter enz enz. Toen gingen ze even helemaal los over de schutting heen. Hij had zo te horen aardig wat drank in z’n mik. Ik was ze al een paar keer voorbij gelopen zonder te groeten (gek hè, als je rechts langs me loopt zie ik je soms niet aangezien dat mijn blinde kant is ), we hadden te veel geblazen met de bladblazer, C had niet overlegd over een netje nootjes voor vogels in een boom (ja echt ), er was wat water gelekt uit het zwembad en nu lag er een plasje ter grootte van een glas in hun tuin én we kregen even een lesje hoe je je moest gedragen in een straat waar mensen al ruim 20 jaar wonen. Wij zeiden de hele tijd: ‘ja ik hoor je. Ik snap wat je zegt. Vervelend dat je het zo ervaren hebt’ en daardoor werden ze steeds bozer. Ze zijn ook vaak aan het boren en vinden het dan raar als wij vragen (om 9 uur) of het kan stoppen want ‘nee het is nog niet klaar’. Andersom moeten wij van hen wel alles overleggen maar zij doen dat niet. Heel gek. Wat ik wil zeggen: ik hoop dat jullie eruit komen. Wonen moet fijn zijn en geen stress oproepen. Succes en sterkte ermee
Ja vrienden worden dat wordt m niet meer, we zagen ook dat onze naaste buren ineens met onze andere naaste buren omgaan terwijl dit nooit was mja ok.. Ja mijn man moet dus 4.30 eruit voor z'n werk dus idd als het buurkind de hele nacht krijst en zei steeds roepen houd je bek! Ipv hem troosten of knuffelen wat hij Volgensmij nodig heeft. Heb ze 1x snachts geappt ivm man die moet werken dat hij echt z'n slaap nodig heeft kreeg alleen maar te horen ja hij heeft nights terrors daar kan je niks mee tis in z'n slaap.. vaag.. Ja hopelijk kunnen de festivals idd weer dat zou al 1 probleem schelen.. De meeste zijn hier al een kliek en we hebben wel verder op in het wijkje aardige mensen maar verder niet dat we daar over de vloer komen. Heb zelfs nagedacht om mee te doen met kopen zonder kijken maar m'n man wil niet op tv haha snap ik ook wel weer..
Pff wauw ja hier weet ik oom nooit waar ik goed aan doe ik app wel maar krijg geen reactie en ben vaak ook alleen met 2 kleine kindjes en loop dus ook niet snel er even heen
Bij ons in de wijk was iemand neer geschoten. Niet meteen om de hoek maar daar begon het mee. Wat later is iemand neergeschoten 1.5 blok verder. Toen waren we er klaar mee. We zijn sneller gaan zoeken naar een huis. We hadden een huurhuis dus dat was makkelijk. Ook hadden we het geluk dat we een huis kochten toen de prijs het laagste was. Aangezien je nu niet veel keus hebt met huizen zou je kunnen kijken of je er toch wat van kan maken. Succes!
Nee dat zou ik ook niet doen. Ergens was ik wel blij dat ik toen niet naar die dochter hoefde te lopen. Wat een aso’s zeg. Als ze nog een keer beginnen over kindergeluiden (we hebben een keer gevraagd of ze last hebben van onze kinderen als ze in de tuin speelden en ze zeiden van niet tot de buurman over de schutting ging roeptoeteren dat ze het vervelend vonden om na 20 jaar naast kinderen te wonen ), dan haal ik er graag even bij dat wij bijna mijn collega’s van Veilig Thuis hadden gebeld omdat hun dochter en schoonzoon echt niet normaal met hun kinderen omgaan. Die konden alleen maar schreeuwen en dreigen naar hen. Lastig hè allemaal?
Terwijl ik dit lees wordt hiernaast wat af geregeld door de 3jarige Hoe vaak er door m'n hoofd gaat om idd een instantie te bellen... maar ben ergens ook heel bang dat ze het gelijk aan ons linken en dat dan helemaal de boel verziekt voor ons
Hebben jullie een koophuis? Dan kan je waarschijnlijk ook een leuk bedrag voor je huis krijgen? Ik zou gewoon op funda een zoekopdracht instellen en bijhouden of er iets tussen staat. De rente is laag, dus onderaan de streep hoeft het niet duurder te worden. succes met de situatie, ik heb verder geen advies ofzo. Sorry.
Even hierop in hakend. Houd je bek roepen verafschuw ik. Maar dat een kind niet te troosten is in een night terror heb ik wel ervaren. Pogingen om te troosten maakte het erger. Zo te lezen worden ze er wanhopig van. En dan krijgen ze ook nog een app van de buren om het op te laten houden, wat dus niet lukt. Ik zou die druk niet op gaan voeren. Hier helpt het het beste om hem even op de wc te zetten. Aanwezig te zijn, maar niks van hem te vragen. Ik zou het gesprek persoonlijk eerder aan gaan met oplossingen die te proberen zijn ipv verwijten. Als het nu al zo gaat dan wil je de druk niet opvoeren voor het kindje. Verder vind ik het een rot situatie voor jullie. Wij zijn verhuist vanaf een plek met veel geluidsoverlast. Gelukkig hebben we een rustige plek gevonden. Die rust scheelt een hoop.
Ja dat snap ik. Je zou ook een keer de wijkagent om hulp kunnen vragen. Of Veilig Thuis bellen voor advies.
Hier heeft de oudste dat ook. Vreselijk. Je kan letterlijk helemaal niks en er alleen maar voor hem zijn zonder woorden. Hem aanraken is echt uit den boze. Wij hebben gelukkig hele lieve buren aan beide kanten ze zeggen dat ze hem niet horen. Ik geloof er alleen niks van.
Dit. Wanneer je gaat verhuizen heb je toch geen garantie dat daar alles prima is? Of ga je eerst een vragenrondje doen door de wijk.. Focus op de leuke buren en bij veel en herhaaldelijk overlast kun je de politie bellen.
Uit ervaring weet ik dat het heel veel stress geeft naast buren te wonen die overlast geven. Wij zijn uiteindelijk ook daarom verhuisd. Je weet nooit wat voor buren je terug krijgt dat is wel een nadeel. Je huis is je veilige haven, waar het prettig moet voelen en dat doet het niet voor jullie.
Mijn zoontje had dit ook in zijn peuter jaren. Helemaal hysterisch was hij dan, de 1e keer wisten we niet wat we meemaakten z'n ogen wijd open en wij maar proberen te troosten, maar daarmee ging hij nog harder krijsen. Maar houd je bek roepen vind ik wel een beetje triest, alsof dat wél gaat helpen
Een nat washandje op het voorhoofd om wakker te worden zorgde hier trouwens voor het grootste drama ooit... Ik ben zo blij dat die night terrors hier al jaren verleden tijd zijn, die mis ik dus echt niet. Wij zijn zelf absoluut niet van het schreeuwen en 'hou je bek' zou ik ook niet tegen mijn kinderen zeggen, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat ouders zo machteloos staan dat ze dit op den duur wel doen. Mijn man vergeleek onze zoon ooit met zo'n horror film, door die grote wijde ogen en dan die doodse blik er in. Hij keek letterlijk dwars door je heen.