Hallo kattenliefhebbers/ervaringsdeskundigen, Wij hebben nooit katten gehad eerder, maar hebben zo'n 4 jaar geleden 2 ragdolls gekocht. 2 volle broers uit hetzelfde nestje. Ze waren altijd samen, dikke vrienden, dag en nacht deelden zij hun leven. Ze kwamen niet buiten, waren altijd bij ons in huis. Dinsdagavond begon 1 van de katten ineens wat te zwalken en reageerde pijnlijk op zijn rug. We wilden het niet afwachten en zijn met spoed naar de dierenarts geweest. Bij de dierenarts aangekomen liep hij al niet meer en leek achter verlamt. Slechte prognose, trombose-ziekte of zware hernia. Hij heeft pijnstilling en ontstekingsremmer gekregen en ik heb hem toch weer mee naar huis genomen. In de nacht is mijn man bij hem gebleven om hem te helpen en 's morgens nadat we de kinderen naar school hebben gebracht moesten we voor controle terug naar de dierenarts. Helaas was hij verslechtert nog, nu had hij in beide achterpoten totaal geen gevoel meer en ook niet in zijn staart, na verder onderzoek bleek hij een ernstige acute hernia te hebben van de ergste graad en daarnaast zware verkalking van de tussenwervelschijven. Kans op herstel met zeer zware operatie en lange revalidatie was 5% en dan nog zou hij incontinent zijn. Dit wilden wij niet voor onze lieve vriend en dus hebben we besloten hem in te laten slapen. Onbegrijpelijk en veel te jong en te snel, we zijn er allemaal kapot van. (in januari heb ik mijn pony ook moeten laten gaan op 11 jarige leeftijd, dat heeft nog niet eens een plekje kunnen krijgen en dan nu dit....) Nu hebben we natuurlijk nog zijn broertje thuis, hij doet het momenteel erg goed. Eet, drinkt, knuffelt veel (nog meer dan anders), komt meer op schoot liggen en af en toe loopt hij miauwend rond...op zoek naar wat er niet meer is... Persoonlijk heb ik hier veel moeite mee en vraag me af of hij niet eenzaam is zo en of hij hier wel aan kan wennen? Ik weet dat het geen kuddedier is en dat katten vaak einzelgangers zijn, maar hij is nog zo jong en nu al alleen na altijd samen geweest te zijn. Hoe hebben andere mensen dit aangepakt, besluit of je wel of niet een ander katje erbij zou moeten zetten en waarom wel of niet? Ik vind het echt erg moeilijk en het is ook pas net gebeurd allemaal natuurlijk.
Allereerst sterkte met het verlies wat heftig zeg! Dat hij zoekt is helemaal normaal ineens in zijn maatje er niet meer. het feit dat hij nog eet drinkt en knuffels komt halen geeft aan dat hij het nu nog wel prima vind.. ik zou persoonlijk hem iets meer aandacht geven en misschien over een tijdje een maatje bij hem zoeken.. maar voor nu ook een kat moet je ( naar mijn idee) de tijd geven om te rouwen.. hier hebben de katten als er 1 overleden was ook altijd minstens een week lopen zoeken mauwen en rondhobbelen.. we hebben ze liefde en aandacht gegeven n wat meer met ze gespeeld.. (wij hadden er al wel meerdere )
Ik zou zeker niet nu al een andere kat er bij nemen. Hij heeft 4 jaar samen geleefd met zijn broertje dus logisch dat hij zich zo gedraagd. Mijn ervaring is dat het uiteindelijk wel slijt met de tijd. Veel sterkte, wat triest maar wel de juiste beslissing zo te lezen.
Een maand of twee geleden is 1 van onze katten overleden. Zijn broer leeft nog, dienis 15 jaar oud. Eigenlijk merk ik niet aan hem dat hij zijn broer mist. We doen het hem op deze leeftijd maar niet aan om een kitten erbij te nemen, maar gezien de leeftijd van jullie kat zou ik dat misschien wel doen.
Wij hebben dit ook gehad. Altijd 4 katten gehad waarvan de oudste en de jongste echte maatjes waren. Oudste, al echt op leeftijd met zijn 18 jaar, helaas moeten laten inslapen vanwege meerdere klachten en ziektes. Zijn maatje heeft een aantal weken veel gezocht in huis naar zijn vriendje en was erg aanhankelijk. Na een paar weken begon dit te slijten en was hij zoals voorheen. Geef het tijd. Ga niet meteen op zoek naar een nieuwe kat als maatje voor hem, en zoals je zegt, katten zijn geen kuddedieren. Wie weet voelt hij zich net zo prettig als enige kat in huis. Kijk het aan hoe hij over een aantal weken is en dan kun je altijd nog kijken voor een maatje, als jullie het idee hebben dat hij dat prettiger vind. En jullie natuurlijk. Sterkte, altijd rot een huisdier te moeten verliezen
Naar je kat te verliezen en voor je kat zijn broertje! Hier ook twee katten broers uit een nest. Ook veel samen, lagen vaak lekker bij elkaar te slapen... We kregen ze als heel bange katjes, maar dat werd steeds beter..! Maar toen werd een vd twee doodgereden. Hier ook de overgebleven kat die meer mauwde, eenzaam was, meer kwam knuffelen... Het had tijd nodig, maar vond t wel sneu hoor... wij hadden een derde kat, maar dat hielp verder niet... Dat was niet zijn broertje en die relatie veranderde niet. Na verloop van tijd leek t wel een plek gekregen te hebben.
Wij hadden ook 2 katten, broertjes. Echt Jut en Jul, altijd samen, ze liepen altijd naast elkaar buiten. Tot 1 werd aangereden en ik bij de da heb moeten laten inslapen De eerste week heeft de ander een hele tijd op de stoep bij ons voor gezeten, rondkijken/ zoeken naar zijn broer. Daarna ging dat over... Nu merken we totaal geen verschil meer aan hem. Zelf blijven we het wel moeilijk vinden (nu ruim een jaar geleden gebeurd) ze waren zo lief samen....
Hebben jullie de kat afscheid laten nemen? Ik heb toen de kat na euthanasie meegenomen naar huis, zodat de overgebleven kat nog even kon snuffelen. Eigenlijk besteedde hij geen aandacht meer aan haar, want ik denk dat hij wel door had dat ze al lange tijd ziek was. Verder zal jullie overgebleven kat naar alle waarschijnlijkheid zijn broertje gewoon vergeten. Ik heb eens een docu gezien, waarbij de moederkat haar eigen kittens na een bepaalde tijd niet meer herkende. Een nieuwe kat lijkt mij voorlopig niet een goed idee, dit zorgt alleen voor meer stress. Sterkte!
Geef hem tijd om het te verwerken, mochten jullie over een tijdje merken dat hij echt eenzaam is kun je alsnog kijken voor een kat erbij. Wij hadden 2 katten (geen familie) echt dikke maatjes, totdat er 1 werd doodgereden voor de deur. Wij vonden het zo sneu voor onze poes dat wij er een maatje voor haar hebben bij genomen, maar dit hadden we beter niet kunnen doen. In het begin lagen ze wel eens bij elkaar, maar nu kunnen ze elkaar niet luchten of zien.
We hebben de overgebleven kat na het inslapen inderdaad thuis afscheid laten nemen, hij moest er niet veel van weten maar ik wilde hem wel de kans geven dat op zijn manier te ervaren. Ik zou ook zeker niet direct aan een nieuw katje beginnen, zeker pas met een paar weken omdat we niet teveel verandering ineens willen en ook met vakantie rekening willen houden. Als er al iets nieuws komt dan wil ik er ook de tijd voor hebben en alles proberen in goede banen te leiden.