Hoi, Ik weet dat ik deze beslissing zelf moet nemen, maar ik wil dit even aan jullie voorleggen... Mijn dochter is 14 maanden, ze is hartstikke lief, lacht veel, slaapt goed, maar als ze d'r zin niet krijgt kan ze echt een meisje zijn . Mijn man wil graag een 2e. Ik ook, maar ik ben bang dat ik het zo druk krijg. Nu vind ik het heerlijk, ik ga regelmatig winkelen met mijn dochter, naar de stad, wandelen, fietsen, naar de speeltuin. Ik ben bang dat ik dat dadelijk niet meer kan. Dat ik mijn aandacht niet goed kan verdelen over 2 kids. Ik ben ook super bang voor de bevalling, mijn 1e was een hel die 2 dagen duurde. Ik ben ook bang dat het niet zal lukken, zwanger worden. Bij de 1e zei mijn huisarts dat ik er rekening mee moest houden dat ik niet zwanger zou raken (lang verhaal) maar het is toch spontaan gelukt. Ik ben bang voor die 9 maanden in onzekerheid zitten of alles goed was. Zo heb ik mijn 1e zwangerschap wel een beetje ervaren. Maar ik wil heel graag een kindje, zeker nu er rond om ons weer veel baby's geworden. Wat vinden jullie ervan? Is dit een leuke leeftijd (van mijn dochter) om weer te beginnen aan een 2e? Ik vind het zo moeilijk, maar ik denk dat die twijfels niet weggaan of wel?
Als je twijfels hebt zou ik zoizo wachten tot je die niet meer hebt. Spijt van zoiets krijgen lijkt me namelijk heel heel erg. En als jij je erg gelukkig voelt zo dan zou ik het zo laten als je denkt dat een tweede dat misschien gaat veranderen. Het is zeker leuk voor broertjes en zusjes om weinig leeftijds verschil te hebben. Maar het is ook erg leuk om een oudere broer of zus te hebben. Ik heb zelf een broertje van 10 jaar jonger en ik vind het leuk hoor. Dus mijn advies is.. overhaast het niet als jeje er niet 100% zeker over voelt. Groetjes!
Maar ik denk wel dat deze twijfels altijd blijven. Ik zal me dit altijd af blijven vragen. Dus ik vind het gewoon moeilijk wat ik moet doen. Bij de 1e had ik ook deze twijfels. Maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik vind het gewoon heel moeilijk. Of er nu veel of weinig leeftijdsverschil tussen zit dat maakt me eigenlijk helemaal niet uit. Mijn man en zijn broer schelen zich precies 1 jaar en hebben helemaal geen band, mijn broertje en ik schelen 2,5 jaar en kunnen het goed vinden. Het zegt toch allemaal niets, dus daar ben ik eigenlijk ook niet zo mee bezig. Ben ook een beetje bang dat het allemaal nog duurder gaat worden en ik ben vooral bang voor elke maand die teleurstelling als het niet lukt, ben dus ook bang dat het helemaal niet lukt. Ik durf er eigenlijk gewoon niet aan te beginnen, maar aan de ene kant denk ik dat ik deze stap wel moet zetten omdat deze twijfels altijd blijven.
Daarna geef ik antwoord en zeg jij dit. Dat snap ik niet helemaal. Als je leven nu leuk is en naar je zin en zwanger worden en zwangerschap en een 2de kindje je zo onwijs onzeker maken, zou ik je leven lekker laten zoals het nu is.
Ik zou als ik jouw was wachten want twijfels zijn nooit goed, je moet geen twijfels bij beslissingen hebben maar er volledig achter staan. En je zei dat je bang was voor de bevalling, ik ben bijna 8 weken en ik ben nu al bang voor de bevalling, ik heb er nachtmerries over en denk er heel vaak aan. Maar dat heeft mij er niet van weerhouden om te proberen zwanger te worden. Ik zou het ook met je man bespreken die gevoelens die je hebt. Miss moeten jullie nog even een jaar of 2 wachten. Jullie dochtertje is net 1 jaar.
Ik heb het idee dat jouw twijfel vooral voortkomt uit het feit dat er van alles gaat veranderen als er nog een kleintje bij komt. Je geeft aan dat je dat bij de eerste ook had. Denk ook dat iedereen dat in meer of mindere maten wel heeft. Ik ben over 6 weken uitgerekend, maar toen ik net zwanger was, heb ik me ook heel erg afgevraagd of ik het allemaal wel aan zou kunnen. Nu weet ik dat natuurlijk nog steeds niet zeker, maar ik heb er ondertussen het volste vertrouwen in dat het gaat lukken. Waarom zou ik het niet kunnen? Je groeit er naartoe. Je bent ook bang dat het lang gaat duren. Juist daarom zou ik er wel aan beginnen. Als je straks op het punt staat dat je twijfels allemaal weg zijn (als dat moment ooit al komt) dan is de teleurstelling elke maand dat het niet lukt alleen maar groter. Nu kun je er nog redelijk relaxed mee omgaan. Succes met je keuze!
Ik denk dat iedereen twijfels heeft zeker als ze echt voor een kindje willen gaan. Maar jij twijfelt over echt alles. Ik zou dus even wachten tot de meeste twijfels overgaan. Ik had ook mijn twijfels toen we voor een tweede gingen. Maar meer zoiets van als je eenmaal zwanger bent kun je niet meer terug, weten we het echt zeker? Voor de rest had ik zoiets, winkelen....dan doe ik dat wel als mijn man thuis is scheelt meteen een berg geld dat ik het niet meet zovaak kan. Aandacht verdelen.....ach iedereen kan het dus waarom ik niet? Ik had overal wel een oplossing voor.