Ik weet eigenlijk altijd heel goed wat ik wil, alleen komt dat nooit zo duidelijk naar buiten. Vaak als me iets gevraagd word, en ik wil dat niet, geef ik uiteindelijk toch toe. Met als gevolg dat ik daar zelf moe van word... Hoe doen jullie dat en hoe leer ik mezelf wat assertiever te zijn?
Door wanneer iemand je iets vraagt, waar je eigenlijk geen zin in hebt, te antwoorden: ik weet niet of ik daar tijd voor heb, ik ga hier nog in mijn agenda kijken of ik dan kan, je hoort het nog van mij. Dan kun je op je gemak, en zonder dat je je overvallen voelt er rustig over nadenken of je dit wilt. Zo niet, bel je terug en zeg je: het spijt me, ik kan niet. Hier werkt dat heel goed.
Dat is inderdaad wel slim! Maar vaak weten de meesten wel hoe ze iets aan mij moeten vragen, want 'smnee zegt toch wel ja...'
Dan schreeuw je keihard NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, en dan ren je weg alsof je achterna gezeten wordt door een troep wolven. Doe dat 2x en je hebt zoveel lef dat je voortaan durft te zeggen: nee dank je wel, ik pas hiervoor. Het hielp bij mij echt ontzettend!
Overigens merk ik dat ik voor mijn zoon zo assertief als een muur ben: nee is nee en reken maar dat ik voor zijn "rechten" opkom
Dat is inderdaad een goede, maar soms zijn er ook dingen die meteen moeten. Op het werk proberen ze me nog wel eens op mijn vrije middag te laten invallen, en dan moet ik meteen nee kunnen zeggen. Vaak is het gevolg dat ik met een chagrijnige bui in de auto stap en tóch ga werken.
Dan kan de reactie van mamabri heel goed! Wanneer iemand vraagt of je kunt komen, is het toch logisch dat je even je agenda checkt? Dat kun je zelfs telefonisch wel doen, met de woorden: "ik leg je even aan de kant en pak mijn agenda erbij". Dan heb je even een minuutje om je gedachten te ordenen en te bedenken wat je wilt (en de woorden erbij te zoeken). Desnoods zeg je dat je met 5 minuutjes terugbelt, omdat je even aan je man / vriend / partner wilt vragen of er nog plannen zijn o.i.d. Ik vind dat een hele normale reactie. Ook wanneer dit face-to-face gebeurt kun je even weglopen om je agenda erbij te pakken (uit je tas) of te bellen naar je vriend Ik kan mij niet direct een situatie bedenken waarbij je niet even een paar minuutjes de tijd hebt om over je antwoord na te denken... Maak daar dus gebruik van
Dat is nu mijn oplossing, maar eigenlijk is dat te gek voor woorden natuurlijk. Ach natuurlijk. Ik maak het in mijn hoofd altijd zo moeilijk voor mezelf.. Dit ga ik proberen.
Ach meid, dat hebben we allemaal wel eens! Hopelijk heb je er wat aan! Ik vond / vind het zelf ook (nog) altijd moeilijk....
Ik vond het in het begin ook moeilijk, maar na een paar keer had ik zoiets van: ZOOOOOOOO eindelijk eens wat rust.... Want als je een aantal keren nee zegt, wordt je uiteindelijk niet meer zo vaak gevraagd en zoeken ze een ander "slachtoffer".
Hier ook helaas laat veelste makkelijk over me heen lopen en baal daar achteraf vreselijk van. Zelfs een cursus voor gevolgd, is wel iets verbeterd, maar ik moet daar bewust aan blijven werken! Is ook een stukje onzekerheid denk ik.
Ik heb een collega van mij ook eens dat advies gegeven om altijd te antwoorden: ik denk er over na en dan kom ik er op terug. Bij haar werkt het wel goed. In het begin zul je misschien wel merken dat mensen een beetje 'pushen', juist omdat ze eigenlijk gewend zijn dat jij wel ja zegt. Houdt dan echt voet bij stuk hoor! Dan merken ze vanzelf dat nee ook echt nee is, en proberen ze dat ook niet meer.
Eens hoor, en tuurlijk, in het begin ga je zo nu en dan de fout in en vergeet je het te zeggen, maar je hebt het snel genoeg geleerd
Ik ben wel blij dat ik niet de enige ben! Heb nu echt met mezelf afgesproken dat ik vanaf nu assertiever ga zijn in elk geval mijn best doen!
Gewoon proberen, en wat ik al zei, al ga je een keer de fout in (vooral in het begin) so be it! Aldoende leert men, en voor je het weet kun jij het ook, heel veel succes ermee! Het gaat je vast lukken.