Hallo meiden, Ik hoop dat ik dit een beetje kort kan houden maar ik wil graag jullie mening, advies, tips over mijn zoontje van nu ruim 1,5. Laat ik vooropstellen dat het een heel lief mannetje is met een heel zacht karakter en we zielsveel van hem houden, maar momenteel worden wij af en toe echt gek van hem. Het is altijd al een mannetje gewest met een eigen willetje. Van heel kleins af aan was dat al te merken. Het was geen huilbaby maar huilde wel veel en sliep erg slecht. Het slapen is een tijd goed gegaan maar inmiddels is hij weer vaak wakker s nachts en heel vroeg (rond 5 uur) wakker. Dat vind ik allemaal nog niet zo erg. Overdag gaat het meestal heel goed en kan hij lief spelen. Hij slaapt overdag 1 keer, meestal van 12.30 tot 15 uur. Tot zover gaat het goed. Maar dan, vanaf het moment dat ik wil gaan koken begint hij te huilen, mopperen, aan mn benen hangen. Niets is goed. Het enige wat hij wil is bij je hangen. Niets helpt, afleiden met tv (oeps), speelgoed, iets te eten. Ik kan eigenlijk helemaal niets doen. Het huilen stopt niet als ik hem op de grond zet en hij raakt alleen maar overstuur. Ik pak hem dan ook al snel weer op. Dit gaat nu al een maand of 2 zo. Hij gaat 3 dagen per week naar een gastouder. Daar gaat het heel goed. Maar zodra we hem hebben opgehaald dan begint thuis dus de ellende. Dit gaat door totdat hij naar bed gaat. Eten aan tafel verloopt ook moeizaam. Wil maar even in zijn stoel blijven en na een paar happen weigert hij verder te eten. Eerst dacht ik, zou hij moe zijn, maar het is ook als ik de hele dag thuis met hem ben geweest en hij 3 uur heeft geslapen overdag. Verder komt hij erg dwingend over. Als hij iets wil dan blijft hij roepen, die, die, die. Wat dat dan ook zijn mag. Als het iets is wat hij niet mag hebben (snoep bijvoorbeeld) dan blijft hij doorgaan. Is niet af te leiden met iets anders. Ik geef niet toe maar wat een strijd. Bij de gastouder is ook een kindje van een jaar ouder. Daarmee speelt hij de hele dag ontzettend lief. Geen enkel probleem. Maar zodra wij ergens zijn waar andere kindjes zijn of er is een ander kindje bij ons thuis dan wil hij niet spelen. Wil dan alleen bij 1 van ons hangen. Zodra je hem neerzet is het huilen (lees gillen) en dat blijft hij volhouden totdat je hem weer oppakt. Ook bij zijn neefje van dezelfde leeftijd die hij toch geregeld ziet. Ik vind dat altijd zo jammer en snap niet waarom het is. Nogmaals, het is een erg lief mannetje en loopt naar mijn idee iets voor met zijn ontwikkeling. Hij praat ontzettend veel en duidelijk. Ook zinnen als mama, waar ben je?, mama, wat doe je?. Woorden als, vakantie, scooter, douchen. Weet altijd wat je bedoelt als je hem iets vraagt en voert het dan ook uit (bijvoorbeeld: pak je je blauwe schoenen uit de kast ). Heeft hier misschien niet zoveel mee te maken maar hij kan al behoorlijk goed duidelijk maken wat hij wil (en wat hij niet wil ) en begrijpt dus heel veel. Maar dus mijn vraag: is dit normaal gedrag voor deze leeftijd? Herkennen mensen dit? Ik ben zo bang dat ik het verkeerd aanpak door hem snel op te pakken als hij weer gaat gillen. Word er zo onzeker van. Zie dit niet bij andere kindjes van zijn leeftijd. Die gaan wel even lief op de bank zitten als mama gaat koken Als hij 2 is wil ik hem een halve dag naar de peuterspeelzaal doen. Ik denk dat het goed voor hem is. Bij de gastouder is maar 1 kindje en krijgt hij ook de hele dag de volle aandacht. Volgende week gaan we een weekendje weg met een gezin met een kindje van zijn leeftijd, hoop zo dat dat een beetje gezellig gaat worden Nou toch nog een lang verhaal geworden, hoop op reacties.
Meid, volgens mij is het reuzenormaal. Mijn kinderen gaan vaak ook niet netjes op de bank zitten als ik kook . Dochter meestal dan nog wel maar mijn zoontje ligt ook regelmatig op de grond in de keuken, al is het de laatste tijd wat minder. Of ze gaan met elkaar lopen vechten terwijl ik bezig ben. Als mijn zoontje schreeuw of gilaanvallen heeft laat ik hem gewoon op de grond, er is niks aan de hand dus laat hem maar lekker.
Dank je Umm85. Maar jij laat hem dus wel liggen? Ook al krijst hij de boel bij elkaar en blijft hij boos enz? Doe ik er verkeerd aan om toe te geven?
Ja ik laat hem gewoon liggen.. Ik zou inderdaad ook niet te snel toegeven, met deze leeftijd gaan ze vaker van zulke buien krijgen.
Ja, ik zou hem ook gewoon laten liggen gillen hoor, als er niets aan de hand is. Anders wordt het alleen maar erger! Volgens mij is alles wat je opschrijft trouwens wel normaal peutergedrag.
me zoontje zit ook altijd in de keuken als ik of me vriend aan het koken zijn... Wij gaan koken en de kleine vermaken in 1 pfff.. Onder het koken gaan we meestal kinder liedjes zingen waarop me zoontje mee gaat doen of dansen.. wel idieaal want dan hangt die niet zo aan je benen en staat die tog wel een meter van je vandaan...
Vaak is mijn zoontje wel "zoet" aan het spelen als ik aan het koken ben. Zoet tussen haakjes omdat hij dan meestal de poes gaat pesten of ergens aan komt of pakt waarvan hij weet dat hij er niet aan mag komen. Maar goed die driftbuien, die komen hier ook geregeld voor. In het begin ging ik er op in, maar daar ben ik mee gestopt. Zo krijgt hij juist de aandacht die hij wil, door zo'n scene te trappen. Wees hierin wel consequent, als je er weer in mee gaat zal hij denken : zie je wel! Hier krijg ik mama's aandacht wel. En dus zal hij de volgende keer net zo hard gillen, krijsen en schreeuwen.
Dank jullie voor jullie antwoorden. Toch blij dat het herkenbaar is bij anderen. Ik moet dus consequent hem laten gillen... Hoelang gaat dat duren voordat hij dat gaat leren?
Ik laat dochter meestal ff gillen en op een gegeven moment vraag ik of ze klaar is of ik probeer haar aan het lachen te maken.. Lukt dat niet dan blijft ze maar liggen en probeer ik het later nog een keer..
Ik zou het gedrag inderdaad ook negeren. Het is in principe een negatieve manier van aandacht vragen en als je dan reageert dan bekrachtig je dat gedrag. Als het goed gaat het gedrag belonen en misschien kun je jouw zoontje wel bij wat klusjes betrekken. De pannenlappen aangeven, een ander eenvoudig klusje laten uitvoeren. Wat ook zou helpen is de kookwekker zetten en zeggen dat totdat de wekker gaat hij iets voor zichzelf moet doen en dat je daarna iets met hem gaat doen. Moet je alleen even kijken of je dat ingepast krijgt rondom de kooksituatie.
En misschien is hij ook gefrustreerd. Vaak willen ze op deze leeftijd van alles dat ze al begrijpen maar nog niet kunnen zeg maar. Zoals praten en klimmen enz. Mijn zoontje was ook een tijdje mega aanhankelijk en kon zichzelf moeilijk vermaken, at heel slecht. Tot ik de tip kreeg van het KDV om hem meer zelf te laten doen en te betrekken bij wat ik deed. Zo kreeg hij meer het gevoel dat hij zich nuttig maakte. En dat hielp echt enorm. Ik laat hem bijvoorbeeld tijdens het koken af en toe roeren, of dingen in de prullenbak gooien, of bakjes opstapelen enz. Tijdens het avondeten geef ik hem een bordje, een lepel of vork ( wel dezelfde als wij hebben dus geen kinderbestek, daar trapt hij niet in en laat hem aanklooien. In het begin was het drama, weinig eten en heel veel geknoei maar na een paar dagen had hij in zijn eentje, na maanden strijd eindelijk een keer zijn bord leeg gegeten.Puur omdat hij gewoon wilde doen wat wij deden, zich niet achtergesteld wilde voelen. Ik denk dat ik hem heel lang heb onderschat, in wat hij kan en wil. Misschien kun je bij je zoontje eens kijken wat voor signalen hij allemaal geeft, misschien heeft hij ook meer uitdaging nodig. Als ik lees wat hij allemaal zegt dan komt hij over als een slim kind! Misschien gaat het beter bij de gastouder omdat hij daar meer afgeleid wordt? En wat iedereen ook al zegt: niet toegeven aan het negatieve gedrag, maar positief gedrag belonen. Als hij gaat liggen krijsen om echt he-le-maal niks dan moet je hem laten krijsen. Hij krijgt dan vanzelf door ( na tien minuten, een half uur, een uur whatever it takes) dat hij krijst om niks en ook niks gedaan krijgt. Mijn zoontje ook hoor, drammen drammen drammen, als ik hem negeer gaat hij vanzelf ergens mee spelen. Die weet na tien minuten niet eens meer waarom hij krijst, dan wordt het gewoon gewenning. Het is heel moeilijk om niet toe te geven en hem constant bezig te willen houden maar het is voor jou en je kindje beter om niet toe te geven. Hij klinkt echt niet abnormaal, gewoon peutergedrag, en er is echt iets aan te doen. Ik denk altijd maar: fase fase fase
@Zwollywood. Thanx voor je uitgebreide antwoord. Misschien moet ik hem er inderdaad meer bij betrekken. Dat ga ik eens proberen. Dat doe ik overdag ook tijdens het schoonmaken (dan mag hij ook even stofzuigen), dus waarom niet bij het koken. Moet ook zeggen dat als we uit ons werk komen we ook best wel gehaast zijn om optijd te eten, douchen en naar bed. Misschien vindt hij dat ook niet prettig.
Als ik kook, laat ik mijn zoontje 'mee koken'. Ik ga aan tafel zitten met de aardappelen, groente.. Ik geef hem een aardappel, ondertussen schil ik de rest. Als ik groenten ga doppen/schoonmaken, krijgt hij ook een stuk groente. (Hij eet het niet op, maar ontleed het wel ) Wanneer ik bij de kookplaat bezig ben, zet ik hem op de grond met een pan en een spatel. Hij gaat dan driftig zitten roeren in de pan. Als ik ga poetsen, 'helpt' hij ook. Hij krijgt van mij een (droge) doek en hij gaat met een trots gezicht 'poetsen'. Strijken en dweilen etc doe ik als hij slaapt. Strijken vind ik toch wat gevaarlijker als hij in de buurt is.. Maar was opvouwen? Helpt 'ie ook mee. Vaak kruipt hij heen en weer met een handdoek. Wij proberen hem er zoveel mogelijk bij te betrekken. Het is voor hem niet alleen fijn en leuk. Maar ook leerzaam. Alles voelt anders aan, heeft een andere structuur.. En... Ik vind het ook wel erg gezellig.. Eten doet hij gelukkig er goed, wel wil hij zelf een vorkje vast houden. Prima. Ook hier wordt het krijsen niet beloond.
Heb je al eens geprobeerd om hem er bij te zetten in zijn kinderstoel dat hij mee kan kijken met wat je aan het doen bent? Of een klein pannetje te geven met een houten lepel dat hij ook kan koken? Het helpt echt niet altijd hoor en het is zeker de leeftijd, met 1,5 jaar is het heel erg vaak niet delen en alles is mij mij mij... Geloof me, even doorzetten, dan wordt het minder (en daarna nog erger, hier in elk geval ;-()
Ga het eens proberen... Het is nu inderdaad ook veel mij, mij, mij! Haha, nog erger tsja, ik had dit pas verwacht met een jaar of 2...
Bij een driftbui met veel huilen zeg ik soms: "Als je zo hard moet huilen mag je wel even op de trap gaan zitten tot het over is" (dochterlief heeft nogal een heftig volume) Knuffelen, afleiden of praten helpt dan niet en ze moet even tot zichzelf komen. Ze loopt dan zelf naar de trap en gaat daar zitten. (het is ook geen straf) Na een minuutje of twee ga ik even kijken en vraag ik of het weer een beetje gaat. Vaak is ze dan weer wat rustiger, kunnen we alsnog knuffelen en lukt afleiden wel. Soms is ze nog steeds boos en reageert ze af op haar schoenen of de sjaals in de gang Vaak komt ze zelf na een tijdje weer terug de kamer in. Consequent zijn is het belangrijkste! En ik dacht ook dat het zou beginnen met 2 jaar. Helaas...
herkenbaar dat wanneer mama "bezig " is hij graag aandacht wilt... ik zeg ook nee mama is nu even bezig/koken/bladiebla...als hij echt heel hanegrig is, gaat ie in zn kidnerstoel bij me in de keuken..en geef bijv een soepstengel of iets leuks te spelen, en daar ihij dan wel tevreden mee... het is hier helemaal niet zo erg, met huilen ofzo..maar kerken wel het aandacht trekken met die leeftijd begonnen.. alleen mijn zoontje is nog best af te leiden, ik laat hem wel zo vaak mogelijk helpen...even groentes wassen of om de beurt in de pan gooien, btj roeren, btj proeven, geef hem een pollepel en hij gaat zogenaamd ook koken met zn nepgroentes en pannetje...