Terrible 2 echt zo terrible??

Ze komen er achter dat ze een eigen wil hebben en zullen dus proberen die door te drijven. Als jij iets wilt, willen ze dat standaard anders (ik ben twee en zeg nee!) of "zelluf doen!". En het is dus aan jou om dat allemaal in goede banen te leiden .
Zeker als je zwanger bent kan het nog wel eens frustrerend zijn (weet ik uit ervaring ).
Het leuke: de woordenschat wordt steeds groter en dat is af en toe best lachen, zo'n kletskous .

 

Om je nog even te ontmoedigen, het geldt niet alleen voor dat ene jaar, hoor.

Het is niet zo dat kindjes van het ene op het andere moment aan het peuterpuberen zijn en dat het met de 3e verjaardag weer voorbij is. Het blijft moeilijk. Ze krijgen steeds meer een eigen willetje, driftbuien als iets niet mag, zo nu en dan lekker dwars, niet luisteren, grenzen verkennen. Dus het blijft een uitdaging voor jou als ouder. Onze meid is vandaag vier geworden en daar kon je de laatste twee maanden erg duidelijk aan merken dat ze aan school toe is, dat uit zich dan ook in moeilijker gedrag.

Maar voor de rest zijn er natuurlijk ook genoeg leuke dingen!

 

ik vind het best mee vallen. ze willen dan niet naar bed gaan, ze willen dit ze willen dit etc. maar als je goed naar je kind luistert en weet waar je mee bezig bent(welke regels gelden, wat mag en niet mag,samen dingen doen,driftbuien niet belonen,maar begrijpen dat ze het echt nodig hebben soms etc) begrijpen ze snel hoe het allemaal werkt.
ik vind dit echt een geweldige leeftijd. bij voorbeeld: mijn zoontje zag vanochtend een vrouw met een hond in de bos/park waar we wandelingen maken en zei tegen haar:hij mag hier niet los lopen! en het klopte ook.de vrouw excuseerde zich tegen mijn zoontje. zo dacht ik dan wat gaat dat snel met praten enzo. tot nu toe voor mij de beste periode.

 

hij dus haar hond die los liep

 

Weet je: Je moet écht gaan opvoeden heb ik het idee. En dat is vaak vermoeiend (100 x dezelfde strijd) en dus niet altijd leuk. Maar wat is het fijn, als je merkt, dat je kindje jouw waarden en normen gaat oppakken.
Als je merkt, dat die 100 x corrigeren, als dat eindelijk z'n vruchte afwerpt.

Ze leren ook zó veel! Ik heb zoveel trotse momenten (en al gehad!) En natuurlijk de lol om dingen die ze letterlijk nemen, maar die je niet letterlijk bedoelt

Die groeiende woordenschat is érg leuk

 

Maak er maar vanaf 2 van en niet alleen bij 2. Je bent idd aan het opvoeden wat Athina al zegt maar je blijft aan het opvoeden. Ik vond 2 meevallen. Periode waar onze oudste nu in zit vind ik veel zwaarder. Bijna 4 zijn...
En zwanger zijn brengt ook spanningen mee. De oudste weet dan heel goed dat er iets gaat veranderen en als de 2de er is moet de oudste zich erg gaan aanpassen. Maar dat maakt me niet uit of ze 2,3 of 4 zijn..

 

Ja, het is wel eens vermoeiend ja. Vaak corrigeren, vaak strijd omdat Milan iets niet wil. Ik merk zelf dat geduld heel belangrijk is en het ombuigen van dingen.

Maar ik vind het ook een mooie tijd want ze worden heel wijs. Kunnen meer, praten meer en leren ook.

 

Terrible Two viel hier reuze mee, net zoals 'ik ben 2 en ik zeg nee'.
Zoals alles ging het hier in fases van een paar dagen tot soms max. een week of 2. Daarna had ik weer de allerliefste peuter, net zoals nu weer, de voorbééldige fase...
Komt allemaal goed denk ik en het ene kind is het andere niet, niet alle kinderen reageren even heftig in die fases hoor.

 

Mijn zoon is net 2 en de eigen wil sluipt er langzaam in.. Ik dacht dat hij het al had, maar dat was dus niet zo...

Het belangrijkste is Geduld, geduld, geduld!!!

"strak" schema en er niet van afwijken. Mijn zoon weet waar hij aan toe is als hij uit moet kleden enz.. Het gebeurd nog wel eens met strijd, maar dat blijft denk ik. Ook al verzet hij zich, hij weet dat ik de "baas" ben, want zijn arm geeft hij wel netjes aan om in zijn kleren te doen...
De strijd is soms vervelend, vooral na een gezellige dag...

Maar ik vind het vooral leuk!
Het kletsen is zo gezellig en leuk..
bv...
We zijn aan het ontbijten en mijn zoon doet bijdehand dus ik zeg "wat ben je vandaag bijdehand" zegt mijn zoon "deze hand??" met zijn hand omhoog.
of..
Mijn zoon zit in bad, maar hij gaat steeds staan dus mijn man zegt "ga eens op je cadetten zitten anders val je straks nog" zegt mijn zoon "nee papa, billen (bi-jen)"

Ook is de eigen wil erg leuk in het spel. De auto's moeten precies staan zoals hij bedacht heeft en mama moet zitten waar hij zegt..
Het is net hoe je ermee omgaat. Op sommige momenten zijn er regels en moeten er dingen (jas aan naar buiten enz..) Maar soms mag mijn zoon ook zelf dingen aangeven wat hij wil. Welk t-shirt hij aandoet, hij mag er uit 2 kiezen. WElk boekje we lezen, hij mag er uit 2 kiezen enz... Als je ergens de tijd voor neemt zal je zien dat het beter gaat. Als je haast hebt is het bij ons gegarandeerd strijd...

Je kan nu al beginnen met "opvoeden". Als jij nu al duidelijke regels hebt dan zal het minder moeilijk zijn om grenzen aan te geven, want zo is het altijd geweest. De grens wordt zeker nog door je kind opgezocht, maar als jij er niet overheen gaat "weet" hij genoeg en zal de strijd minder zijn...

 

de terrible 2 is hier zonder grote ellende voorbij gegaan Toen hij 2,5 was had hij wel even een driftige periode, maar nooit zoals je wel eens in die EHBO-programma's ziet hoor. Hij was altijd wel voor rede vatbaar en de boze buien duurden (en duren) nooit lang. Mijn zoon kon ook al snel goed praten, en kan prima duidelijk maken wat hij wil. Dat scheelt ook in de driftigheid volgens mij.

Het is ook een erg leuke leeftijd, omdat ze steeds meer kunnen en bijleren, en omdat ze steeds beter gaan praten. Mijn zoon is nu net 3 geworden, en doet hier af en toe de meest grappige uitspraken.

De zwaarte verplaatst zich nu van de fysieke inspanning die je met een baby hebt, naar mentale inspanning omdat je echt moet gaan opvoeden. En daar moet je constant je koppie bij houden en bewust mee omgaan. Dat is best wel vermoeiend. Maar over het algemeen vind ik het nu toch stukken makkelijker dan toen hij nog een baby was.

O ja, ik zag trouwens van te voren ook verschrikkelijk op tegen de peuterpuberteit...maar het is dus erg meegevallen

 

Ik zag ook heel erg op tegen de peuterpuberteit, hij is nu 2,5 en ik vraag me nog steeds af wanneer het komt.
Ik merk namelijk niet echt verschil met voordat hij 2 werd.
Hij had al last van driftbuien. Alleen sinds hij naar de PSZ gaat is hij steeds vaker aan het uitdagen, dmv slaan/spugen enzo. Dat wordt niet getolereerd. Eerst ging hij gelijk de hoek in, nu krijgt hij eerst een waarschuwing. Meestal blijft het bij die ene keer...

Maar ik kan zo genieten als ik met hem aan de klets ben. Laatst ging hij zich mengen in een gesprek tussen zijn vader en mij. Dus ik zeg lachend: "wijsneus." Kijkt hij me aan en zegt: "wijsmond." Tja, dan heb ik het niet meer.
En dat soort leuke dingen heb ik dus dagelijks, daar geniet ik ook heel erg van....

 

Ik vond het reuze meevallen, nu ook (nog). M had wel veel slaapproblemen, maar ze slaapt nog steeds niet al te best, dus zit ook in haar.

Kinderen gaan idd hun grenzen verkennen en zolang jij die duidelijk maakt en rustig kan corrigeren is er niet zoveel aan de hand.

Bij T merk je het vooral aan zn matige driftbuien, zn mokken (hilarisch, gaat ie in het gangpad van de hema zitten op de grond, boos kijkend zeggen: T boos en na een halve minuut staat ie weer vrolijk op) en dingen zeggen als: 'Allemaal NEE' . Verder idd veel stout doen en slecht luisteren, veel meer dan M, die was zo braaf (nog steeds).

Ik ben wel erg benieuwd hoe T gaat reageren op de nieuwe baby. M snapt het beter en die is gek op baby's. Voor T verandert er veel meer: hij is op eens niet meer de jongste, maar de middelste ... (M blijft gewoon de oudste )

 

Er zijn nog zoveel meer leuke dingen jammer dat die niet vaak genoeg gezegd worden, soms laat mijn peuter mij wel eens "schamen"..

Zo zegt hij tegen alle kale en grijze mannen "opa" en alle oudere vrouwen "oma" (toch knap dat hij het verschil tussen oud en jong ziet)... En ja, dit gebeurd ook gewoon op straat of in de winkel...