Goed, best een groot ding voor mij. Na een lange, moeilijke periode ben ik min of meer huismoeder geworden. Tot voor kort was het niet echt een bewuste keuze. Ik werk vanaf mijn 15de. Heb ook HBO gedaan. Helaas waren het altijd banen die op mijn pad kwamen en niet waar ik zelf voor zou kiezen. Ik had niet het type leven dat ik zelf kon kiezen waar ik werken wilde dit ivm: alleenstaand ouderschap, crisis, parttime werken enz. Nu heb ik een tijd geprobeerd om mijn eigen bedrijf op te richten, helaas is dit niet echt gelukt. Vanwege onvoldoende inkomsten heb ik mijn dochter van de crèche moeten halen en zal ze per 1 juni volledig thuis zijn. Gelukkig kan het financieel al zal het krap worden. Maar nu ben ik dus echt huismoeder. Daar kijk ik niet op neer, boeit mij ook weinig als anderen dat doen maar......ik voel mij zo eenzaam. Vrienden werken allemaal en zijn dus vaak weg. Ik voel mij dan op alle vlakken niet prettig meer. Ik begin mij nu best een beetje depri te voelen. Vorige week een weekendje weg geweest met vriendinnen. Even als vanouds. Lekker eten, cocktails drinken, dansen en jawel een beetje flirten met mannen. Wow, ik ben dus nog best interessant voor het mannenvolk. Iets wat ik al jaren niet meer gevoeld heb, behalve van mijn eigen vent dan maar dat is anders. Toen ik thuiskwam merkte ik dat het hard binnenkwam. Dat het mij allemaal ineens zo tegenstaat. Het opnieuw gaan werken gaat wel weer gebeuren echter ik heb eerst een paar zaken te verwerken wil dit kans van slagen hebben. Alleen, ik voel mij dus gewoon niet goed. Ik voel mij eenzaam en alleen. Ik heb gekeken naar vrijwilligerswerk maar ik zit gewoon met mijn ukkie. Oudjes bezoeken gaat hier dus niet want uk mag dan niet mee. Idioot maar goed. Geld voor oppas is er niet. Al heb ik nu wel iemand geregeld voor 5,00 per uur die soms even wil oppassen als ik een afspraak heb of wanneer het teveel wordt. Waarom kan ik niet gewoon lekker genieten van het thuiszijn. Als ik thuis ben voel ik mij niet happy en toen ik werkte voelde ik mij ook niet happy. Ik trek mij alles heel erg aan. Herkennen andere huismoeders dit? Die eenzaamheid?
heel erg herkenbaar... Maar het went...na 2 jaar vind ik het redelijk, al ben ik nog steeds eenzaam. Probeer dingen te doen met je kleintje wat weinig kost en waar je anderen ontmoet. Ik ga altijd naar de bieb, kinderboerderij, speeltuin, supermarkt ook al is het maar voor 1 pak melk bijvoorbeeld...gewoon eruit!
Nee ik herken het totaal niet..maar ik heb er wel bewust voor gekozen..wellicht scheelt dat... maar misschien is het verstandig om een hobby/bezigheid te vinden...iets wat je kunt doen overdag..iets waar je je in kunt verdiepen? dus niet alleen activiteiten met de kleine maar ook iets waar jij je op kunt storten. Ik heb een creatieve hobby..dus om gewoon lekker bezig te zijn maar ook een bezigheid waar ik veel voor lees en uitzoek en waar ik mijzelf intellectueel uit kan dagen.
Ja dat herken ik ook. Ik moet er uit. En eigenlijk direct in de ochtend. Ga ik dan niet dan blijf ik vaak de rest van de dag ook binnen en daar word ik erg depri van. Maar dan kan ik mij er op een gegeven moment niet meer toe zetten om weg te gaan, zeker niet in de winter. Soms geeft de zomer me dan juist een slechter gevoel omdat dan ook nog buiten de zon schijnt en ik dan eigenlijk vind dat ik naar buiten moet. `in de winter kun je voor jezelf het excuus 'brrr veel te koud' verzinnen.
Ja heel herkenbaar. En inderdaad probeer hobbies te vinden of een wekelijkse activiteit voor je kindje om naartoe te gaan bijvoorbeeld.
Ik herken het ook.. Hier zit werken er voorlopig niet in. Heb geen partner en voel me dus heel veel alleen. Even eruit is idd de winkel naar oma even naar een vriendin.. Maar het wereldje is vrij klein.. Heel jammer.
moeilijkste is om daar idd niet aan toe te geven want dan gaat het van kwaad tot erger. Oke een off dagje mag wel eens hoor, lekker in je pyjama met je kindje knuffelen en tv kijken...eten waar je zin in hebt en lekker de boel de boel laten. Mijn therapeut (ja daar zit ik bij omdat ik het allemaal niet meer zag zitten, ben overspannen van het thuiszitten....... ) Nou ja mijn therapeut zegt dus idd dat ik de dag moet beginnen met eruit gaan of echt een vast ritme krijgen. Begin de dag met je bed opmaken en jezelf douchen en aankleden...klinkt heel basaal maar helpt echt!! Vaste routine verminderd de reactie van ik voel me nutteloos...............
dat zoek ik ook zoiets hahaha, intelectueel uitdagen...pff voel me soms zo dom als ik wel bij vrienden ben....enige waar ik het over heb is wat mijn zoontje en dochter hebben gedaan en dat de was zo lekker droogt nu aan de lijn.....
Ja maar dit vind ik dus echt heel erg moeilijk. Mijn jongste is nog zo jong dat ze de hele dag door toch wel aandacht vraagt. Echt ergens lekker induiken zit er niet bij. Helaas ben ik echt niet van het knutselen, punniken of loomen enz. Ik heb daar echt niets mee. Ik ben wel van het weggaan. Vroeger ging ik vaak met mijn oudste van alles doen. Dat is ook wel echt een groot verschil. Ik heb nu geen auto, ik zit in een wijk waar weinig is.........dat alles zorgt voor een isolement. Ze wordt nu bijna 2 jaar dus kan ik naar de peuter voorlees ochtenden en ik ben van plan om te gaan zwemmen. Dit kon eerder niet vanwege haar oren. ik voel mij dan ook veel beter op die dagen. Dinsdag is vaak een dagje dat ik meer mensen zie. Dan voel ik mij ook veel beter.
Allereerst, ik vind het rot voor je dat jij je zo eenzaam en naar voelt. Ik herken het gevoel, om andere redenen waarschijnlijk want ik ben bewust thuis. Het klinkt voor mij eerlijk gezegd alsof jij sowieso niet lekker in je vel zit en dat het thuis zijn het misschien versterkt, maar niet direct de oorzaak is. Ook omdat je zelf al schrijft dat je je ook al niet goed voelde toen je werkte. Wie weet helpt het jou om eens met iemand hierover te gaan praten?
er zijn ook dingen te doen buitenshuis....vrijwillergswerk voor kinderen waar je kindjes wel bij mogen zijn. Voor mij helaas geen optie, want ik heb geen vervoer....en ik woon in een dorp! Tis dat we een jumbo en een ah hebben........en een etos! Maar dat is alles
Ik doe digiscrappen..dus crea's met foto's van je kleintje....hoef je dus niet letterlijk te knutselen..maar dat doe je achter pc of laptop
Structuur is heel belangrijk als je niet werkt. Mensen kunnen erg ongelukkig worden als er geen structuur in hun leven is. Mijn advies is een weekplanning te maken waarin je alles inplant : uitjes met je kindje, klusjes die je wil doen, boodschappen, afspraken met vriendinnen, het huishouden en dingen die je moet doen voor je toekomst. In het begin is het even lastig om je eraan te houden, maat als je het volhoudt merk je dat het echt werkt! succes!
O, maar dat doe ik ook hoor. Zelfs in de vakantie. Ik merkte dat ik mij enorm onrustig en nerveus ging voelen als ik dat niet deed. Dan ben ik inderdaad heel mijn ritme kwijt. Dus ook in de weekeinden wordt er nu direct gedouchte, zowel ik, vriend als kids. Daar is niet iedereen blij mee Ik zit ook bij een rouwtherapeute. Dat helpt wel goed. Maar ik merk juist heel sterk het verschil na mijn weekendend weg. Ik was er even helemaal uit, zo naar mijn zin gehad en dan BAF weer teruggeworpen in de eenzaamheid. En ik ben helaas geen moeder die de hele dag kinderspelletjes speelt. Helaas, was het maar zo dat ik daar echt mijn geluk uit kon halen.
Och meid, ik herken je verhaal zooo goed! Ik was een erg hardwerkende moeder met 4 kinderen, die altijd bezig was en volop in het leven stond. Tot ik afgelopen februari door een stom ongelukje thuis kwam te zitten met een gecompliceerde arm-polsbreuk. Na gips, een operatie, heb ik nu dystrofie eraan overgehouden.. Ik mag van de chirurg nog steeds absoluut niet werken (wat ook niet zou gaan). Dus zit ik nu thuis met mijn jongste. Waar ik me vaak schuldig voelde tegenover de kinderen dat ik vaak weg was, zo voel ik me nu schuldig dat ik thuis zit. Ik probeer ook iedere dag maar te gaan wandelen of zo. Ook ik wil graag weer dat alles weer zoals vanouds word..ik mis de sociale contacten erg en krijg het gevoel dat ik niet echt meer meetel. Ik heb dit afgelopen woensdag pas gehoord van de chirurg en er wordt nu een behandelplan opgesteld zover dat mogelijk is.. Ik zal waarschijnlijk ontslagen worden op den duur. Maar toch probeer ik er het beste van te maken! Woonde je maar in de buurt, konden we elkaar steunen hihi...
Ook ik heb geen vervoer idd en het enige vrijwilligerswerk waar ik hen kon dat werd het niet. Ik had daar geen goed gevoel bij.
Er zijn overigens ook veel dingen die je met je kindje kunt gaan doen waarbij je veel andere moeders ontmoet. baby-peuterzwemmen, baby-peutermuziekklasje, peutergym enz... even opzoeken wat er in jouw buurt allemaal te doen is!
Ik herken het heel erg.. ik was vorige week op een feestje en toen had ik echt even een gevoel dat ik het zo miste. Ik doe meestal alle huishouden en afspraken. Maar ik werk ook nog 2 dagen tot 20.00uur. En dan heb ik ook nog geen vriendinnen oid. Soms staat me het huilen nader als lachen.. heb ook echt een depri gevoel Voel me helemaal niet meer sociaal..