Hallo goudvis, 10 jaar geleden stond ik in jouw schoenen. Ik heb moeilijke momenten gehad, maar als je dan je kleintje ziet lachen... dat maakt het de moeite waard. Ik had gelukkig ook hulp van mijn familie maar je moet het grootste deel toch echt zelf doen vrees ik. De eerste maanden mocht ik bij familie logeren en ben verhuisd als ik 7 maanden zwanger was naar een klein appartementje. Ik ben alleen bevallen. Maar als ik het even niet meer kon met mijn pasgeboren schatje, stond er iemand voor me klaar om even te luisteren of me even te laten bijslapen. Ondertussen ben ik 10 jaar verder, ik heb een pracht van een dochter 8,5) ik ben na een paar jaar iemand tegengekomen en zie mijn banner �� Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. En een dikke proficiat met je zwangerschap!