Ego vriend

Wat vervelend voor je.
Klinkt niet echt alsof lekker loopt.
Kunnen jullie er wel samen over praten of gaat dit ook niet?
Wil je veel succes wensen. Heb helaas verder ook geen tips...

 

Ik zou er eens goed over praten, wat je dwars zot en wat je graag anders wilt zien. Persoonlijk zou ik dit niet accepteren en daar echt over gaan praten. Dit kam natuurlijk niet zo..

 

Een goede vriend van mij heeft zo'n zuurstofmasker, sindsdien is hij veel minder tot niet meer bitcherig. Waarom wil je vriend er niet mee slapen? Want ik denk dat zijn ongeïnteresseerde negatieve instelling daar vandaan komt.

Wel balen, wil je uitkijken naar je mooie kleine wonder, zit je met dit soort gedrag opgescheept.

Succes met de laatste loodjes.

 

Ik zou toch eens een goed gesprek met hem aan gaan. En dan vooral over het gebruik van zijn zuurstof.

Ik heb de laatste 3 maanden vrijwillig op een uitklapbed gelegen doordat mijn man zo snurkte en "stonk".
Pas met mijn bevalling heb ik weer in mijn eigen bed gelegen .

 

Ik heb vaker dit soort topics voorbij zien komen, waarbij het in de meeste gevallen er op neerkwam, dat de aanstaande vader moeite had met het vooruitzicht op een baby en dat uitte zich op die manier.

Praten is de enige oplossing, desnoods met iemand erbij.
Succes!

 

Als ik jou was zou ik een heel goed gesprek aangaan voor je bevallen bent.
Toen ik net bevallen was kon ik bijv echt niet op een luchtmatras liggen.

Maar misschien slaapt hij wel maar rust hij totaal niet uit omdat hij dat zuurstofmasker niet gebruikt.

 

ts: mijn mening??? spullen pakken en weer terug komen! moet je zien hoe hij je nu behandeld laat staan dadelijk als de baby er is...

 

Mijn hemel, ik zou echt nu terug gaan naar nl, heb je mensen waar je bij terecht kunt? Nu de baby nog niet geboren is is dat echt een stuk makkelijker!

 

Wat een vreselijke kerel! Ik zou alle hulptroepen inschakelen en het liefst vandaag nog. Wat vreselijk dat je zo je zwangerschap heb moeten beleven.

 

Ik zou echt teruggaan naar Nederland. Zeer waarschijnlijk heb je tijdens de bevalling en de kraamweek ook weinig/niets aan zo'n vent.
Kun je niet bij familie terecht?

 

Wegwezen is het eerste dat in mij opkomt! Kan je je niet (tijdelijk) inschrijven bij je ouders of andere familie/vrienden? Heb je in Duitsland ook een zorgverzekeringsstelsel zoals in Nederland? En heb je niet een clausule voor zorg in het buitenland oid? Hoe is je band met je familie? Bespreek het in ieder geval met iemand die je vertrouwd, sterkte..

 

Ah, hij heeft een burnout! Dat had je er meteen we even bij mogen vertellen... Heeft hij hier hulp voor? Zonder hulp kom je niet (goed) uit een burnout. Zo nee, dan zou ik echt eisen dat hij hulp gaat zoeken. En zo ja, dan zou ik eisen om een keer een sessie mee te gaan. Ik heb ook een burnout gehad (ben nog niet 100% de oude, maar wel voldoende hersteld om goed te kunnen functioneren, thuis en op het werk) en mijn therapeut stelde zelf voor om mijn partner mee te nemen.

 

Ik vind het nogal makkelijk om te zeggen wegwezen...het gaat niet alleen over hun tweeën , maar er is ook een kindje bij betrokken.

Lieve Ts, hij een burn out, jij zwanger, jullie zijn beiden niet jezelf op het moment. Mijn vriend was ook totaal niet 'aanwezig' tijdens mijn eerste zwangerschap, ook geen aandacht, niet mee geweest naar echo's, altijd maar over zichzelf praten etc..ook toen onze kleine was geboren kreeg ik totaal niet de aandacht die ik verwacht had en tot op de dag van vandaag neem ik hem nog heel veel kwalijk en ik kan er nog een naar gevoel van krijgen als ik eraan denk...MAAR....ik heb het volgehouden en ook al heeft het lang geduurd en is het echt niet een leuke periode geweest hebben we nu nog een kindje en mijn vriend is heel erg veranderd. Hij is aanwezig voor de kinderen, geeft mij genoeg aandacht en help ook mee in het huishouden. Voordat je een keuze maakt moet je goed nadenken over wat je wil, voor jou, voor jullie en voor jullie kindje. Wel wil ik je waarschuwen dat als je beslist te blijven het echt niet altijd makkelijk zal zijn. Nu, na jaren, heb ik nog steeds dingen die ik hem kwalijk neem en als hij ook maar even in zijn oude gedrag terugvalt komen alle herinneringen weer boven en word ik niet alleen boos voor wat hij op dat moment doet, maar ook weer om wat hij in het verleden heeft gedaan.

Je moet zelf beslissen wat je wil, maar wacht er nog wel even mee, zoals ik al schreef, jullie zijn niet jullie zelf op het moment, jij zit vol met gierende hormonen, hij een burn out en daarnaast is hij waarschijnlijk 'bang' om vader te worden. Een vrouw heeft 9 maanden de tijd om mamma te worden, de vader wordt pas echt pappa als de kleine geboren is en vaak weten ze niet goed wat ze ermee aan moeten. Ik wil je wel waarschuwen dat als je doorgaat het heel waarschijnlijk is dat je de eerste periode er alleen voor staat, hij verandert denk ik niet van de een op de andere dag en het zal niet het sprookje zijn van pappa en mamma op de roze wolk met hun kleintje. Het is waarschijnlijk mamma en kindje samen en pappa doet wat hij wil (ik heb het hier NIET over vreemdgaan hoor!) Voorbeeld: nadat ik was bevallen en ik mocht na 2 dagen naar huis met de kleine vroeg mijn vriend toen we thuis kwamen 'wat eten we vanavond?'...en toen ging hij weg met een vriend en kwam tegen etenstijd weer thuis...Ja, ik heb 2 dagen na mijn bevalling al staan te koken....ik stond eigenlijk zo versteld ervan dat ik niet eens boos ben geworden..maar ik heb er wel heel veel van geleerd en het zal me niet nog eens gebeuren. Je kunt de dingen beter nu proberen uit te praten want ik ben pas begonnen na een jaar of 2 en dan komt er zoveel boosheid dat je eigenlijk niet eens goed weet waar te beginnen.

Meid, wat je ook beslist, heel veel sterkte ermee. Mocht je het niet volhouden kun je altijd proberen eerst met hem te praten of het misschien een goed idee is dat je tijdelijk terug naar Nederland gaat om daar te bevallen en wat rust voor jullie te creëren. Ik woon in Italie en ik weet dus hoe het is om te bevallen en je alleen te voelen....maar het was 'me and my baby against the world!' en alle liefde die ik had voor mijn zoontje heeft mij erdoor gesleept.

 

juist daarom zei ik dat ze moest vertrekken.

 

Als je daadwerkelijk bij hem weg wil gaan en terug naar Nederland, doe dat dan voor de bevalling. Anders kan je vriend aangifte doen van ontvoering naar het buitenland. Ik had 2 reportages van zulke gevallen op 'Punkt 12' (duits tv-programma) gezien.