Mijn. Man is vorig jaar thuis geweest met een burn out, hij sliep heel veel maar deed verder gewoon normaal en hielp mij ook gewoon met de kinderen. Verder ging hij dan van 13 tot 17 uur naar bed. Ik zorgde natuurlijk wel dat er geen druk op lag maar mijn man vindt het niet meer dan normaal om even wat te doen om mij te ontlasten, ziek of niet. Ik vind het gedrag van je man dus echt niet normaal. En ik zou dat ook echt niet allemaal op die burn-out schuiven..
Hij behandeld je niet goed. Je zwangerschap doet hem weinig. Hij stuurt je naar een opblaasmatras na de bevalling. Hij wilt zn kind niet erkennen. Hij houdt geen rekening met je gevoelens. Normaal zeg ik dit niet zo snel, maar in zo'n situatie kun je beter terug naar huis gaan. In Nederland bevallen, even bijkomen van alles, je laten vertroetelen door familie/vrienden en je relatie op een rijtje zetten om na te denken. Ik denk dat dit ook goed voor hem zal zijn, hij zit met zichzelf in de knoop, en blijkbaar loop jij 'm in de weg (want zo zou het bij mij overkomen met zulk gedrag). Rust voor beiden, lijkt me een goed plan. En dan kun je later alsnog beslissen om terug te gaan of niet. Sterkte met alles.
sorry hoor burn out of niet,dat kan echt wel anders hoor. zelf een jaar thuis gezeten met burnout,en een zware depressie! maar no way dat ik iemand zo respectloos heb behandeld.
TS, je uitgerekende datum nadert, wacht niet af en ga nu regelen dat je naar NL kunt. Hoe langer je nu wacht hoe minder tijd je hebt om te gaan en alsnog van de laatste loodjes van je zwangerschap kunt genieten. Gun je zelf om daar in ieder geval nog goed op terug te kijken. Ook een fijne kraamweek is goed om je zwangerschap en bevalling af te sluiten. Het is een ingrijpbare gebeurtenis om een kindje te krijgen en ik zou er dus niet voor kiezen om dat in deze situatie te doen. Kies voor jezelf, nu!
Ik zou ook terug gaan. Inschrijven is in een uurtje geregeld, en het aanvragen van een zorgverzekering ook. Dit doe je heel snel via internet. Je kunt altijd nog teruggaan, of hij kan naar jou toe komen. Maar ik zou mezelf beschermen, en terug naar huis gaan en dan zie je later wel wat er terecht komt van de relatie.
Je zou eens uit kunnen zoeken als je bijvoorbeeld op vakantie bent en je bevalt dan of dan alles vergoed wordt? Misschien kan je hier nog een extra verzekering voor afsluiten. Dan kan je toch alsnog naar je familie in nederland, maar hoeft het niet zo ingewikkeld te worden nog. Dat is dan voor latere zorg.. Succes en sterkte!
Ik heb er aan gedacht om zelf ook eens met die psych te gaan praten vooral ook omdat ik gehoord heb van mn vriend dat het eenrichtingverkeer is...dan kan je voor mijn gevoel net zo goed tegen een muur aan praten... burn out heb ik ook gehad maar met voldoende rust en begeleiding kwam ik al een heel eind en geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om respectloos met andere om te gaan. ik heb inmiddels voor mezelf het plan gemaakt om het na de bevalling nog een paar weken aan te kijken ,meer ook om mezelf tijd te geven om alles goed te regelen in nl. vorige keer bij terugkomst uit zwitserland heeft het ook 3 weken geduurd voordat mijn zorgverzekering rond was omdat de gemeente mijn inschrijving niet zo snel verwerkt had,is me echt teveel stress vlak voor de bevalling.
Bel morgen je verzekering op en de meest simpele vraag die je hem kan stellen: Wil je dat ik blijf of wil je datik ga, ik wil nu een antwoord zodat ik alles kan gaan regelen. Hoe hij antwoord moet je naar gaan handelen, antwoord hij nee ik wil dat je blijft, nou dan reageer je daar op door samen morgen actie te ondernemen. antwoord hij dat je het hem niet uitmaakt, morgen je ma op gaan bellen en alles gaan regelen, en bij je moeder gaan bevallen, het vervoer gaan regelen etc etc Weggaan is niet de optie om voor te kiezen maar hoe hij je nu behandeld gaat niet veranderen zelfs niet met hulp als hij er al die tijd al niks mee heeft gedaan, en hij ook niet zijn best voor jou en je kleine heeft gedaan. op actie moet hij reactie gaan geven, doet hij dat niet dan moet bij jezelf een lichtje gaan branden hoe het allemaal staat. Je hebt aan je kleine en jezelf je bevalling te denken nu hij staat met zijn stress aardig in de weg, terwijl jij hem al die tijd hebt proberen te helpen. Kijk ook eens op de site van je verzekering als je nu naar NL weer zou vertrekken VOOR de geboorte en daar weer ingeschreven zou staan, bel een verloskundige op hoe snel je daar ingeschreven kan staan en hoe op te lossen met alles wat te regelen valt, bellen en vragen, denken kan iedereen handelen doe je met dit soort dingen (helaas) alleen, en zoek steun bij familie vrienden en bel ook de duitse verloskundige op of die suggesties of ideeen heeft om op te lossen betreffende je vriend. Zij kan waarschijnlijk ook handvaten geven waar jij nu zo naar op zoek bent, ook met de hulp na de geboorte van de kleine. Persoonlijk ben ik voor een normaal gezin en ouderwets alles lijmen (getrouwd of niet!) en je best doen om het te laten werken, met of zonder kinderen! maar als je fijne kraamtijd en daarna wilt bekijk dan nu nog je opties. En bespreek met hem alles en hoe op te lossen, maar zoals eerder gezegd, zijn reactie op die ene simpele vraag zal meer losmaken dan je nu beseft de reactie hierop is handelen, en dat stuk zal twee kanten opgaan, met hem of zonder hem... Sterkte ik hoop persoonlijk dat hij de hulp krijgt zodat jij je gezin bij elkaar hebt en de vader die jij graag ziet.
Dat geeft niet, zolang je maar bewijs hebt dat je je op die en die datum hebt ingeschreven, en dat inschrijvingsbewijs krijg je direct aan de balie mee. Als ik jou was zou ik echt nu gaan hoor. Want als je niet nu gaat, en je wacht tot na de bevalling, dan zal het helemaal een lastig verhaal worden. Want dan neem je opeens een kind met een andere nationaliteit mee. Er zijn ook mensen die op vakantie medische zorg nodig hebben. Dit valt gewoon onder je verzekering hoor lijkt mij. Je moet nu ook echt wel knopen gaan doorhakken. En niet ik dacht aan, misschien dit misschien zus. Want daar heb je simpelweg de tijd niet meer voor.
Een burn out heb je niet van de een op de andere dag hoor.... Vaak gaat daar een periode van maanden aan vooraf. Ik stond ongeveer 1,5 jaar lang "onder stress" tot ik uiteindelijk moest toegeven dat het echt niet meer ging en de diagnose burn-out kwam. Ik ga je vriend niet verdedigen, want zijn gedrag kan natuurlijk niet door de bocht, maar zijn burn-out heeft wel een zeer grote invloed op zijn gedrag. Persoonlijk zou ik echt naar NL gaan om daar (met meer rust) te kunnen bevallen. Een kindje krijgen is niet niets en het lijkt me vrij duidelijk dat je op deze manier niets aan je vriend hebt. Je moet nu ook aan jullie kindje denken, die kleinjes voelen stress vaak heel goed aan.... Al met al lijkt het me niet zo'n fijne start voor jou en je kindje
Goede tip van captain.. Confronteer hem ermee en vraag hem wat hij wil.. Of je blijft of gaat.. Kan je gelijk duidelijk maken dat als hij wil dat je blijft er heel snel dingen moeten veranderen.. En zo niet of als hij het wel prima vindt als je weggaat dan kan je gelijk beginnen met dingen regelen en zit je met je bevalling lekker bij je familie in huis!
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Ik denk sowieso dat je vriend eerst maar eens beter moet worden. Zolang hij dat niet is, maakt het de situatie alleen maar erger. Ogenschijnlijk interesseert het hem allemaal niet. Als jij weg gaat, creëer je rust voor jezelf en voor hem. Kan hij alles goed op een rijtje zetten. Is heel lullig, maar misschien blijkt daarna wel, dat het beter is om niet meer bij elkaar terug te komen. Misschien ervaar jij dat zelf zo en hij niet, maar dan heb je in elk geval de vrijheid om die keuze te maken.
Dat klopt niet helemaal. Als haar vriend het kind niet erkend en ts nog geen 8 jaar in Duitsland woont, krijgt het kind geen duitse Nationalität. Ik zelf mocht kiezen voor mijn dochter omdat mijn man en ik langer dan 8 jaar in Duitsland wonen.
Een burn out ervaart iedereen anders,de een heftiger dan de ander,klopt helemaal.ik vind het alleen geen excuus om dan respectloos te doen en de partner opzij te schuiven. ik heb het idee dat ik het niet meer red om voor de bevalling naar nl te gaan,heb al 2 weken last van oefen en indalingsweeen die sinds gister alleen maar meer pijn gaan doen,op deze manier wil ik geen rit maken van 500 km. zodra vandaag stiefzoon weer weg is, als hij vandaag al weggaat, probeer ik eens uit te vinden wat hij wil. zorgverzekering kan ik op zaterdag niet bereiken helaas,inschrijven bij mijn moeder gaat alleen lukken als ik zelf langs ga bij het gemeentehuis (kon de vorige keer ook niet anders) .ik heb echt al eea uitgezocht voor mezelf alleen het tijdstip nog niet... Het is best lastig,vandaag is hij bv weer enorm zorgzaam en lief,precies zoals ik hem heb leren kennen...
Is het ook niet. Het verklaart alleen waar het vandaan komt. Ook dat herken ik. Als ik een goeie dag had, probeerde ik de slechte dagen te compenseren. Ik denk, dat er diep van binnen toch de wil en de liefde zit en dat hij er zelf mee worstelt. Als hij echt niets om jullie zou geven, dan zou hij ook niet (af en toe) zorgzaam zijn en zijn best doen. Ik denk wel, dat je juist op zo'n moment het gesprek met hem moet aangaan. En probeer dat niet beschuldigend te doen, anders slaat ie zo weer om. Heel veel succes!
ik weet niet of het al gezegd is.. maar meid ga alsjeblieft in nederland bevallen..zodat je kindje in ieder geval nederlandse is.. dan heb je straks ook niet veel problemen als je terug naar nl verhuisd, en je vriend wil het kindje daar houden!