Extreme angst voor HELPP

Ik ben bij me 3e zwangerschap er heel bang voor geweest. Bij me 1e en 2e wist ik nog niet eens dat het bestond en wat het was. Was toen nog zo jong en naief haha. Pas bij de 3e kwam ik erachter dat je niet zomaar even een kind draagt en op de wereld zet. En ja toen werd ik best bang. Wat als ik help krijg of wat anders?.......en ik zou heel graag een 4e willen hebben, me man helaas niet. Maar ik durf ook eigenlijk niet, heb nooit slechte bloeddruk gehad of reden om bang te zijn. Maar toch omdat ik het zoveel om me heen hoor ben ik bang. Wat als ik help krijg....wat gebeurd er met mij wat gebeurd er met het kindje enz.......maar goed het zal hier vast niet gebeuren een 4e dus ik hoef er niet bang voor te zijn, tenzij me man ineens overstag gaat of de natuur zijn eigen gang weer eens gaat maar goed dan zit de kleine er al in en hoef ik er ook niet meer over na te denken....

Succes meid. Probeer te genieten ondanks je angst, weet dat ze je goed in de gaten houden en als je het niet vertrouwd gewoon bellen!! Het zou zonde zijn als het je hele zwangerschap zal overheersen!

 

Heb je helemaal gelijk in meid, je moet durven risico's te nemen.....

het komt vast allemaal goed! Een hele fijne zwangerschap meid!!

Dank je wel

 

Ik heb HELLP gehad bij mijn eerste zwangerschap, heb toen 3 weken in het ziekenhuis gelegen en onze zoon is met 35 weken geboren. Nu ben ik 33 weken zwanger van de tweede.

Hoe is je bloeddruk? Daar begint de ellende nl. mee, een hoge bloeddruk. Mijn onderdruk is 120 geweest. Toen ik opgenomen werd was ie 115. En eiwitten in je urine krijg je vanwege hoge bloeddruk, dat krijg je niet zomaar...
Hou je vocht vast? Want dat is ook een belangrijk symptoom.
Ik hoor je daar niet over, ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je precies bang bent. Het is belangrijk geen stress te hebben en je bloeddruk op peil te houden.
Ik zou me absoluut geen zorgen maken, maar juist genieten van je zwangerschap!

 

Als je je heel erg zorgen maakt, laat je dan doorverwijzen door je vk naar een gyneacoloog en je goed onderzoeken. Dat is waarschijnlijk het enige wat je geruststeld op dit moment. En probeer te geloven dat, als ze je vertellen dat er niets ernstigs is, dit ook zo is. Maar angst is ongrijpbaar, ik weet het maar al te goed. Hoe moeilijk ook, probeer het een beetje van je af te zetten en te relativeren. En ook belangrijk, doe maar ff aan struisvogelpolitiek. Dwz ga niet alle nare verhalen lezen waarbij je denkt; Ow...dat kan ook nog!! Wat dat blijft altijd hangen hè? Ga uit van het positieve en bij twijfel je laten onderzoeken. Sterkte!

 

Ben je vaker bang voor ziektes? Is het een angst die je hebt, om ziek te worden? Of heb je het nu voor het eerst en alleen over HELLP?

 

Ik zou de angst anders voorleggen aan je VK/Gyn. Die kan je waarschijnlijk wel geruststellen.

HELLP is alleen via bloedonderzoek vast te stellen, maar dat zullen ze zonder enige symptomen niet zomaar doen gok ik. Maar je kunt het altijd vragen natuurlijk.

 

probeer je niet te druk te maken!
bij de huisarts, verloskundige, gyn. etc. wordt de urine nagekeken met een urinestick.
daar zitten verschillende vakjes op die verkleuren als er iets afwijkends in je urine wordt gevonden.
het vakje met ontstekingscellen verkleurt ook als je veel afscheiding hebt, dus daar kan het ook aan liggen waren het wel ontstekingscellen dan hadden ze moeten zien bij een urinekweek dat het om een bacterie gaat.
als je HELLP aan het ontwikkelen bent dan verkleurt het vakje van de eiwitten.
doordat je je zo druk maakt hierover heb je meer kans op een hoge bloeddruk waardoor je weer HELLP kunt ontwikkelen.

 

Ik heb HELPP gehad bij mijn eerste zwangerschap. Flink hoge bloeddruk en eiwit in mijn urine. Ik hield veel vocht vast en had flinke hoofdpijn. Zolang je geen van deze klachten hebt zou ik me geen zorgen maken het overkomt maar weinig mensen.

Je schrijft dat het je allemaal al niet zo mee zit maar is dat niet juist het ongeluk over jezelf uitroepen? Het kan zijn dat je je meer zorgen maakt door alle hormonen maar als het ergere vormen gaat aan nemen zou ik toch met iemand gaan praten. Want als je kindje er straks is kan dat wel voor problemen gaan zorgen.

Bespreek met de vk wat er precies aan de hand is.

 

Ik heb HELLP gehad in mijn eerste en PE in mijn tweede zwangerschap. HELLP kan voorkomen zonder een verhoogde bloeddruk maar dit komt echt zo weinig voor! Eiwitten in de urine komen alleen bij ene verhoogde bloeddrk omdat je nieren dan als eerste problemen krijgen, dus als je bloeddruk nog goed is zou ik me geen zorgen maken. Wel even een keertje goede uitleg aan je vk of ha vragen over wat er nu precies 'niet goed' is aan de uitslagen van je urine en wat dat betekent want je maakt jezelf daar heel veel zorgen over, merk ik.

Als je weer urine inlevert moet je een 'gewassen' plas inleveren. Eerst een beetje plassen, jezelf met een nat washandje even schoonmaken, en daarna pas in het potje plassen. Zo komt er geen vervuiling mee en krijg je de meest betrouwbare uitslag.

En tot slot, je zegt iets over weinig geluk hebben in het leven en dat er vaak wel pech jouw kant op komt (of iets in die strekking). Dat triggert me, misschien moet je wat aan die gedachtengang gaan doen. Want wij kunnen je nu wel eruststellen over HELLP, maar als jouw grondgedachte is dat je toch wel pech zult hebben, zal jouw hoofd heel snel een nieuw potentieel gevaar bedenken hoor! Dan heb je helemaal geen rust. Ik heb door mijn medische voorgeschiedenis heel veel angstgedachten en dwanggedachten gehad in deze zwangerschap, en heb vanaf week 25 cognitieve gedragsterapie gedaan. Daar werd ik een stuk rustiger van, en leerde de doemgedachten af te wenden. Ik raad het iedereen aan die last heeft van angstaanvallen en zo. Succes met de rest van je zwangerschap!

 

Ik heb ook mijn hele zwangerschap extreme angsten gehad (niet alleen voor HELPP). Ik heb het er met m'n vk over gehad, veel gepraat, maar het heeft niks geholpen helaas. Voor de zwangerschap was ik de nuchterheid zelve!

Erop terugkijkend is die hele periode een nachtmerrie voor me geweest, en ik moet er ook niet aan denken om ooit weer zwanger te worden (hoewel ik wel graag een 2e zou willen). Tips heb ik niet echt voor je. Wat af en toe bij mij nog wel eens hielp: mediteren. Of heel hard om/in het huis rennen, maar dat is niet zo gezond.

Ik denk dat het toch wel belangrijk is om hier iets aan te doen... Ik was namelijk de laatste paar weken tot niks meer in staat bijna. Ik kon alleen nog maar liggen, angstig te zijn. Ik sliep er niet van, allerlei nare dingen in m'n hoofd, constant huilen. De kraamweken kan ik me heel vaag herinneren, als ik de foto's bekijk ZO moe was ik....

Praat er desnoods eens met je huisarts over.

Liefs

 

Oh, ik heb zelf een bloeddrukmeter aangeschaft... Dat gaf ook veel rust, om te zien dat die in ieder geval oke was.

 

Maak je niet druk. Ik heb mijn tweelingzwangerschap geen moment kunnen genieten, omdat ik eerst Ohss kreeg, vervoglens bleek het een drieling te zijn, toen verloor ik het 3e vruchtje, toen kreeg ik met 24 weken weeen, en had ik met 26 weken al een boel ontsluiting. Ik heb elke dag in angst gezeten, en geloof me dat is niet leuk. Ik wilde dat ik jou zorgen had gehad dan was het een stuk aangenamer voor me geweest denk ik. Nu maak ik me ook niet heel erg druk, als er nu iets gebeurd, dan kan ik me op het moment dat het gebeurd druk gaan maken, maar dat ik niet doen als het gewoon goed gaat. Dus kom op, niet stressen... er zijn echt zwangerschappen die veel traumatischer verlopen dat die van jou op het moment, en mocht er toch iets gebeuren, dan kan je je dan druk gaan maken, maar om dat op voorhand te doen is niet leuk voor je zelf!

 

Ja tjah, waar basseer je deze gevoelens op, dat wordt met niet helemaal duidelijk? Je geeft aan dat je niet veel geluk hebt in het leven?

Ik heb zelf HELLP gehad, bij m'n tweede. Dus uitzonderlijk omdat de eerste zonder problemen is verlopen (zelfde vader).
Ik ervaar nu, bij de derde, geen extreme angst. Als het namelijk zo is heb je er geen invloed op, je kunt het niet tegengaan door dingen te laten, wel te doen ect. Misschien kan je de bloeddruk een keer extra laten meten. Vergeet niet dat je door angst ook pijnen kunt inbeelden en stress je bloeddruk verhoogd.

 

Oh jeetje, dat is ook een erg naar verhaal zeg!

Maar ik wil toch even reageren: ik heb hetzelfde gehad tijdens m'n zwangerschap, ook extreem veel angst. Dat WAS er gewoon, en ik kon het met geen mogelijkheid uitzetten... Met m'n verstand wist ik dat het allemaal goed zat, alleen m'n hele lichaam was gewoon angstig. Zo apart en vooral erg naar Het zal vast iets met hormonen (of een ander stofje) te maken hebben gehad, want ik ben nooit zo geweest.. Ook de 1e maanden na de bevalling was ik zo...

 

mijn eerste idee is, waar maak je je druk om...
Maarrrr, dat heb ik eerder gedacht bij een griet. Die "wist" ook dat ze het zou krijgen, en wat denk je.. zij kreeg het daadwerkelijk!

Je krijgt geen HELLP omdat je door stress een hoge bloeddruk ontwikkelt! (ik las dat ergens hier). HELLP is een ingewikkelde ziekte waarvan ze eigenlijk de oorzaak nog helemaal niet kennen! Ook zijn de symptomen niet altijd even duidelijk (niet iedereen heeft hoge bloeddruk, en het kan ook zonder pre-eclampsie ontstaan). Bloedonderzoek dat kan uitsluiten.

Maar dit wil niet zeggen dat je het krijgt, ik denk dat de overige reacties en tips wel heel nuttig zijn. Want je krijgt dit niet zomaar uit je hoofd. Je moet hier over praten, en er zijn echt vrouwen (zoals je hier al leest) die tijdens een zwangerschap psychische problemen ontwikkelen die na de zwangerschap ook weer verdwijnen.

Succes