In Spanje krijgen de donoren ook een bedrag van 900,-. Dit moet inderdaad gezien worden als een onkostenvergoeding. En er kleeft een risico op onvruchtbaarheid door ivf, die kans is gelukkig heel klein, maar hij is er wel. Dan mag daar best iets tegenover staan vind ik. De donoren worden uitvoerig en zeer zorgvuldig gescreend. @ debbie, ik ken mijn ene vriendin ook van haver tot gort. We zouden voor elkaar door het vuur gaan. Ze is van mening dat ik er meer van maak dan het is; Ik ben degene die het kind zal dragen en zij ziet zichzelf puur als donor. Het zijn haar genen, in de vorm een klompje cellen. That 's it. Maar voor mij ligt het veel gecompliceerder. Ik vind het zo'n absurd groot gebaar en kan dat niet zomaar naast me neer leggen. En heel egoistisch misschien, maar ik denk dat ik me meer moeder voel zonder donor die over mn schouder heen kijkt..
zara ik begrijp dat wel hoor... je wilt toch dat het 100% jouw kind is. En van een bekende is moeilijker. Mijn man is trouwens geadopteerd (weer iets heel anders) en zijn ouders zijn echt zijn ouders. Ondanks dat hij een ander kleurtje heeft zo je zweren dat hij ook genetisch van hen is Wij denken hier dat dna vooral uiterlijk bepaald en karakter ed vooral door opvoeding en omstandigheden worden gevormd.
Helemaal niet schrikken. Weet je hoe heftig die behandeling is?! Dat doe je niet zomaar. Daar komt bij, zaaddonoren krijgen ook geld, zelfs per gift.
Vind het een heel bijzonder en goed initatief. Ook ik zou het zelf niet kunnen denk ik. De punctie lijkt me opzich al heel erg zwaar, maar het idee dat er dan indd toch ergens half broertjes/zusjes van mijn kind(eren) rond lopen.. Voor iemand die dicht bij ons staat, zou ik er wel eens over na willen denken.
ik weet t niet... ik zou het iig pas overwegen als ons gezin kompleet is ( 2 frummeltjes) en dit is pas de eerste.. aan de ene kant denk ik het is 1 cel.. wat is er verschillend aan bloeddonatie of orgaandonor... maar aan de andere kant... tijd genoeg om er nog overna te denken en wel eens te bespreken met vriendlief.. wat hij er van vind, want als ik er toch niks meer mee doe.. en een ander er zo blij mee kan maken... waarom dan niet...
Ik heb 2 puncties gehad, die over t algemeen zeer goed zijn verlopen. Ik zou t voor de pijn niet laten, want ik ben een van de gelukkige die de puncties goed kan handelen, en zat eicellen produceert. Maar t idee dat er van mijn DNA nog ergens een kindje rondloopt bij een "vreemde", nee dat is mij 1 stap te ver. Hoe graag ik anderen ook t geluk gun, ik zou het niet doen, alleen als ik mijn zus/schoonzus dr mee kan helpen. Dan blijft mijn DNA in de familie. Ik denk wel dat sommige vrouwen er erg makkelijk over denken. Ik val niemand persoonlijk aan, maar ik hoor vaak van mensen dat ze t wel willen doen, tot ze te horen krijgen wat er bij komt kijken qua pijnstilling en zo. Ik ben benieuwd of mensen die zeggen dat ze t wel willen doen ook wel eerst naar uitleg hebben gezocht over de punctie, en de pijnstilling die je krijg? Ik scheet namelijk in mn broek voor de eerste punctie en dan is t nog voor mezelf. Ik weet niet of ik dit ook zou doen voor een vreemde als ik nooit eerdere een punctie zou hebben gehad.
Bij mij was de eerste punctie een hel en moesten ze door de baarmoeder wand heen om bij een eierstok te komen. Het roesje was niet zodanig dat ik er niks van voelde. Ik heb lopen vloeken en tieren, zo veel pijn deed het. De tweede keer ging het al iets beter, mede omdat ik om meer verdoving had gevraagd.
Ja, dat is helaas Nederland. Net als dat het zo lang duurde voordat je hier ook een ruggenprik krijgt, terwijl je die overal allang kreeg. Beetje achtergesteld gebied denk ik dan.. Ik heb in Dusseldorf alleen maar puncties onder narcose gehad. Vond de puncties hier in Nl wel goed te doen, maar die narcose is toch erg fijn. In Spanje gebeuren de puncties ook onder narcose.
Wauw Zara, vind het ook verdrietig om jouw onderschrift te lezen maar vind dat je erg sterk overkomt door de manier waarop je jouw verhaal het verwoord. Ik wens en gun jou en je man/vriend in ieder geval het allerbeste!
weet iemand meer over de criteria? wij overwegen nog een brusje(KID) en daarna zou ik best eicellen willen afstaan. ik zie het niet als een deel van mezelf.. We hebben nu V en die is ook van een donor, maar het voelt geen moment zo(waren we wel bang voor )..