ik ben nieuw op dit forum dus zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben 39 jaar en mijn vriend 42. Ruim zes jaar proberen wij zwanger te worden wat tot op de dag van vandaag niet is gelukt. Eerst iui behandelingen gehad in het ziekenhuis, twee icsi behandelingen in Tilburg en vervolgens twee in Gent. In Gent hebben ze het zaad verder onderzocht en blijkt er sprake te zijn van DNA fragmentatie. Mijn vriend heeft voedingssupplementen moeten slikken, maar dit heeft helaas onvoldoende geholpen. Nu is ons geadviseerd om voor donorzaad te kiezen. Ik vind het nogal wat en vraag me af hoe andere stellen tot hun keuze zijn gekomen. Wij beiden zijn er op zich wel aan uit dat we dit willen, maar toch zit er een stemmetje in mijn achterhoofd wat zegt: hoe zou het kindje eruit zien? Wat als het wat mankeert? Wat als je geen klik voelt en denkt: waar ben ik aan begonnen? Er gaat zoveel door mijn hoofd. Ik ben ervan overtuigd dat deze onzekerheid als sneeuw voor de zon verdwijnt als het kindje er is, maar vind het wel een hele lastige keuze...
Lastige keuze, zeker. Hier twee moeders, dus het was altijd al duidelijk dat we afhankelijk waren van een donor. Toch vond ik het lastig, om een keuze te maken, om de donor als donor en niet als vader te zien. Dat heeft echt even tijd nodig. Hebben jullie al gekeken naar de mogelijkheden en profielen? Dat kan wellicht helpen. Eerst voelde dat bij mij heel raar, maar hierdoor ben ik wel aan het idee gewend.
Wij hebben gekozen voor een donor toen mijn man onvruchtbaar bleek. Donor word gematcht op uiterlijke kenmerken vd man als je dat wilt. Hier uiteindelijk zwanger geworden van een donor die totaal niet op mijn man lijkt. Zoontje lijkt op zichzelf, heeft veel van mij maar kleur haar en ogen niet. Maar zelfs met een genetisch eigen kind kan dat gebeuren. Mijn ouders, beiden donker haar en bruine en bruingroene ogen kregen 3 kinderen. M'n broertje en ik beide donker met bruine ogen. Mijn broer hoogblonde met blauwe ogen. Hij lijkt op onze opa.
Bedankt voor jullie reactie. @Nora001, wij hebben nog niet gekeken naar de mogelijkheden en profielen. We willen eerst ons gesprek dinsdag in het ziekenhuis afwachten. @Panter, daar heb je ook weer gelijk in dat je genetisch ook niet altijd overeenkomt met je ouders. Ik kijk natuurlijk ook om me heen en vind idd vaak dat kinderen gewoon op zichzelf lijken en soms wat kenmerken hebben van hun ouders. Een kind gaat uiteindelijk ook meer op je lijken omdat hij dingen van je overneemt
Maar kijk eens naar mensen met meerdere kinderen. Die lijken toch ook niet alleen maar op elkaar of alleen op de ouders. Je zou kunnen kijken (Als je zelf zoekt) naar een donor die op je man lijkt. Ziekenhuizen kijken daar wel naar. En erkende donoren worden medisch onderzocht. Daarnaast had een kind van jullie samen natuurlijk ook medisch wat kunnen hebben. Dat weet je nooit. Ik hoor vaak dat het juist voor mannen heel gevoelig kan liggen. Omdat zij (anders dan jij) niet biologisch verwant zijn. Het belangrijkste zou voor mij zijn dat je veel informatie kunt krijgen over de donor en het iemand is die je kind kan ontmoeten. Is er niemand in je omgeving die dit zou willen doen?
Hier is de donor op mijn partners uiterlijk uitgezocht. Die vragen die jij hebt, daar was ik ook bang voor. Maar sinds ik een 3D echo van onze frummel heb gezien ben ik helemaal in love.
Ik kan me voorstellen dat het een raar idee kan zijn dat het kind niet genetisch verwant is aan de vader. In koppelingen wordt meestal wel rekening gehouden met uiterlijke kenmerken, en daarnaast zullen jullie zeker dingen van de vader gaan herkennen. Ook zonder de genen. Ik kwam laatst een onderzoek tegen naar ervaring van donorkinderen, van Anne Schrijvers, een aanrader.
@ Amberxx: dat is ook zo idd. Nee, wij kennen verder niemand in onze ongeving die dit zou willen doen, maar dat zouden we ook niet willen. @Kimberley92: prachtig zeg! Als je dit ziet maakt het ook eigenlijk allemaal niet meer uit. Geniet ervan! @Nora001: bedankt voor de tip!
Maar.... Ook al had je een kindje samen met je man gekregen, ook dan weet je niet hoe het kind eruit gaat zien... En ook dan hoeft het niet op de ouders te lijken Ik heb blauwe ogen en donkerblond haar. Mn zussen allemaal donkerbruin haar/donkerbruine ogen. Mn ouders hebben bruine en groene ogen.. Als het wat mankeert: daar heb je met een kindje van jullie man ook kans op.. Geen klik voelen: hoe dan? Het is geen vreemd adoptie kindje of zo die je voor het eerst ontmoet... Het is je EIGEN kindje die je 9 maanden in je buik gehad heb. Denk dat de moeder dus sowieso een klik heeft. Kindje is immers voor 50% aan jou verwant. Ja, kan dat je man geen klik heeft en dat het kindje niet voelt als zijn kind.. Ik heb 2 donor kinderen en het waren gewoon meteen mijn kinderen. De jongste lijkt qua uiterlijk totaal niet op mij of op mijn familie. De oudste lijkt weer wel veel op mij. Kinders leken vroeger wel erg op elkaar.
Komt goed, echt. Mijn vrouw voelde zich meteen vanaf minuut 1 moeder, terwijl ik echt wel even moest wennen hoor. En ik ben genetische moeder en heb hem gedragen. Maar ik denk dat het wel belangrijk is dat je man dit verwerkt en zich er echt oké bij voelt.
Wat een lastige beslissing meid! Wij kunnen zelf helaas niet anders dan via een donor. Heel raar idee in het begin, maar inmiddels zijn we er wel aan gewend. Genetisch zal het kindje dus niet van mijn partner zijn, maar we kiezen wel een donor die ook zijn haarkleur/oogkleur etc heeft. En echt, je weet nooot hoe je kindje eruit gaat zien! Ook als het genetisch van hemzelf is. Denk dan aan het hele ‘nature vs nurture’ verhaal. We hebben wel bewust gekozen voor een donor via Denemarken (Cryos of ESB, we moeten nog kiezen en bestellen). Het kost wel veel, maar je krijgt er zoveel info! Kinderfoto’s, EQ profiel, interviews, handgeschreven briefje, voicerecording. Wij vinden het belangrijk om er open over te zijn tegen ons kindje en iets te kunnen laten zien als het erom vraagt. Via Denemarken zijn geen wachttijden! Via NL wel helaas, en je krijgt geen extra info voor zover ik weet. Heel veel sterkte met het nemen van een besluit! Volg vooral je gevoel...
Je gaat gewoon over álles nadenken als je voor deze keuze komt te staan. @Nora001: morgen hebben we een gesprek bij de arts en psycholoog in Gent dus die zullen er wellicht wel dieper op in gaan. Mijn vriend is redelijk nuchter erin. En ik ook wel iets meer hoor. @lisa: fijn te horen dat je al zoveel informatie kan krijgen over de donor. Dat is goed te weten. Ben benieuwd hoe dat dan verder in zijn werk gaat. Mijn gevoel zegt dat we deze kans moeten aangrijpen, maar mijn gedachten gaan nog wel alle kanten op.
Wij hebben een kind mbv donorzaad van een vriend van ons. (Zelf een lesbisch koppel). Ik heb ons kindje gedragen, maar mijn vriendin voelde zich vanaf het begin meteen al zijn echte moeder. Veel meer dan dat ze van te voren had verwacht. Dus ook zonder genetisch verwantschap voelde dit meteen heel natuurlijk. De donor lijkt wel op mijn vriendin qua kleur haar/ogen enz. Maar dat is toeval. Ons kind is een beetje mix van beiden. We bewust een keuze gemaakt voor een bekende donor voor als ons kind in de toekomst meer wil weten waar hij vandaan komt. Maar dat is een persoonlijke keuze. En elke keuze hierin is goed denk ik. Veel succes!
Ik kan je niet helpen in je keuze, maar wel met de andere kant van het verhaal. Ik ben een kind geboren uit KID met een anonieme donor, welke ‘matcht’ met mijn vader. Ik lijk juist erg op mijn moeder en mijn oudste broertje eigenlijk ook. Mijn oudste broertje is wel van mijn vader ivm vernieuwde techniek in die tijd. Geen moment heb ik het gevoel gehad alsof een van beide ouders me niet als hun kind in hun hart hadden gesloten, zelfs niet na hun scheiding. Ik denk dat het goed komt. Het lijkt me het belangrijkste dat ook je partner het oké vind, want hij is tenslotte niet de biologische vader, al wil dat in de praktijk dus weinig zeggen qua liefde, erkenning van het kind. Veel succes in jullie keuze hierin!
Even offtopic, maar wel fijn om te lezen hoe jij als ‘donorkind’ het allemaal ervaren hebt! Ik vraag mij regelmatig af hoe het is als kind zijne om deze kennis te hebben.
Ik volg dit topic even. Gister te horen gekregen dat uit onderzoek na herhaalde miskramen er is gebleken dat er in het DNA van mijn vriend een afwijking zit. We wachten nog op een gesprek met de geneticus en eventueel extra onderzoek.. We houden er nu rekening mee dat eventueel donorzaad in de toekomst niet uitgesloten is.