Hallo allemaal. Ik heb me hier aangemeld omdat ik hoop dat ik mensen tegen kom die in dezelfde situatie zitten als mijn vriend en ik. Mijn vriend heeft een dochtertje van nu 2 jaar. Iets meer dan twee jaar geleden zijn mijn vriend en zijn ex uit elkaar gegaan. Vlak nadat ze uit elkaar waren vertelde ze hem het nieuws dat ze zwanger was. De situatie tussen beiden was inmiddels onhoudbaar dus mijn vriend besloot ondanks dit nieuws niet door te gaan met de relatie. Wel heeft hij direct aangegeven er voor zijn ex en haar kindje te willen zijn. Helaas is zijn ex uiteindelijk vertrokken en kreeg mijn vriend geen contact meer met haar. Een dag of 3 nadat sophie geboren is hoorde mijn vriend dit via via en is direct naar 't ziekenhuis gegaan waarvan hij dacht dat ze zouden zijn. Daar kreeg hij te horen dat hij het kindje niet mocht zien omdat de nieuwe vriend van zijn ex inmiddels het kindje had erkend. Uiteindelijk is mijn vriend nog op diezelfde dag begonnen met het opzetten van een gerechtelijke procedure om deel uit te mogen maken van het leven van zijn dochtertje. Nadat de door de rechter opgelegde dna test uitsluitsel gaf dat het echt zijn kindje is volgde de procedure om omgang te krijgen met zijn dochtertje. Op 3 februari kreeg hij uiteindelijk het goede bericht dat hij onder begeleiding van de gezinsvoogd (die inmiddels in beeld was wegens diverse problematiek in het gezien van de ex)het contact met zijn dochter mocht gaan opbouwen. Helaas raakte de ex en haar partner hun woning kwijt en Ian een tijdje spoorloos geweest. Toen ze weer opdoken werden de kindjes met spoed uithuisplaatsing geplaatst. Omdat sophie tot dat moment haar vader nog nooit gezien had werd zij in een heel liefdevol pleeggezin geplaatst. Uiteindelijk zijn de ontmoetingen ook daar begonnen. Eerst een uurtje in het pleeggezin en zo langzaam verder opgebouwd. Ook hebben mijn vriend en ik een behoorlijk heftig o&o traject afgelegd via stichting oosterpoort. En inmiddels nu een jaar verder en weer een rechtzaak voor hoofdverblijfplaats verder mag sophie bij ons komen wonen voorgoed. Wij zijn zo blij dat wij haar een stabiele toekomst mogen gaan geven. Het is een lang verhaal geworden maar 't komt er eigenlijk op neer of er hier meer mensen zijn die deze situatie hebben meegemaakt. Op internet kan ik niks vinden over deze bijzondere situatie. Dus vandaar hier.
Geen ervaring mee. Maar wat super fijn voor het kindje van je vriend!! Eindelijk een stabiele thuissituatie bij haar eigen papa. Veel succes en plezier en een mooie toekomst samen ❤
Geen ervaring mee, maar wilde je feliciteren met jullie dochter! Wat heeft zij een heftige start gehad en dan nog 2 jaar zoveel onzekerheid. Wat fijn dat ze nu bij haar papa en mama, een stabiel gezin, mag gaan wonen. Zal er nog een bezoekregeling komen met haar geboortemoeder?
jezus wat een heftig verhaal! Erg mooi dat het is goedgekomen met Sophie. Wat zul jij een groot hart hebben als je Sophie (niet eens je eigen kind, en al die trammelant die ermee gemoeid was) een stabiele basis wilt bieden. Diep respect voor jou, ts! Ik gun jullie een mooie toekomst.
Wauw, wat een heftig verhaal met een prachtig einde! Wat heerlijk dat ze lekker bij jullie mag blijven. Fijn voor jullie zeg!
Wat een super vader en jij ook ts, echt heel mooi! Succes met alles wat er nog bij komt kijken maar dat kunnen jullie zeker aan!
Gene ervaring mee. Maar ik wil jullie een heel fijn leven wensen samen met Sophie. Wat fijn dat ze met jullie een stabiele gezinssituatie kan hebben. En zo mooi te lezen dat je haar als je eigen kind ziet.
Wow... wat een heftige situatie zeg! Wat super gaaf dat jullie door die ellende heen zijn gekomen samen en dat jullie haar eindelijk echt in de armen mogen sluiten! Diepe respect! Geen ervaring met deze situaties... wel met pleeggezinnen, die deze kinderen opvangen.
Ik heb er geen ervaring mee! Maar wat ontzettend fijn voor jullie zeg. Ik wens jullie heel veel geluk als gezinnetje
ook ik heb geen ervaring, maar wat heeft dat meisje een geluk dat haar papa en jij zo geknokt hebben!
Hier geen soortgelijke, maar ook een complexe situatie. De moeder van de twee kinderen van mijn ex-man is overladen een paar dagen na de geboorte van de jongste. Ik heb binnen een paar maanden na haar overlijden een relatie gekregen met hem en hij is na enige tijd met zijn 2 kinderen bij mij komen wonen. Inmiddels zijn mijn ex en ik alweer ruim 2,5 jaar uit elkaar, maar de kinderen wonen nu bij mij. Hier zit uiteraard ook een heel verhaal aan vast, maar ik ben in elk geval heel erg blij met de kids.
Niet echt ervaring, ik ben wel een kind waarvan de ouders een lang en moeilijk voortslepend voogdijschap-traject hebben gelopen: een vechtscheiding waarbij niet altijd naar de belangen van de kinderen werd gekeken. Mijn moeder heeft 11 jaar lang voor ons moeten knokken, heeft daarbij een gevangenisstraf aan dr broek gehad voor ontvoering (echt waar), wat gelukkig voorkomen heeft kunnen worden. Anyway, dat is niet zo relevant, wat ik wil zeggen is dat ik jouw vriend echt een held vind, voor de manier waarop hij zo geknokt heeft voor zijn dochter. Je zou zeggen 'normaalste zaak van de wereld', maar mijn ervaring is dat dat heel vaak niet zo is. Ik wens jullie heel veel plezier en rust en ik hoop dat 'jullie' dochter stabiliteit vindt en een goed leven!