Lieve allemaal, sorry voor de stilte vanaf mijn kant. Ik heb net 14 pagina's bijgelezen, dus eerst maar even reacties op al het recente nieuws: @Killy88: Ik kreeg een glimlach van jouw bericht eind maart over dat je lekker ging genieten van een mooie fles wijn en een biefstuk! Nog gefeliciteerd met jullie jubileum! <3 Wel ontzettend balen dat de laatste tp's jullie niet heeft gebracht wat je hoopte. Ik vind het heel knap hoe je jouw blik steeds op de toekomst kan houden. Ik hoop dat jullie eerst een hele fijne vakantie zullen hebben, om daarna vol goede moed verder te gaan. @peque: Van harte gefeliciteerd met jullie prachtige kind. <3 Wat een verhaal van jouw bevalling! Ik vind het altijd heel indrukwekkend om te lezen hoe zo'n bevalling ervaren wordt, ik maak het bijna dagelijks mee vanaf de andere kant, maar dan krijg je toch nooit 100% mee hoe een vrouw alles ervaart. Van jouw verhaal leer ik dan dus ook weer! Heerlijk dat jullie naar huis toe mogen!! @Equivoque: Wat fijn dat alles goed gaat! NIPT en alles achter de rug al! Ik vind het zo fijn om te lezen dat je steeds meer vertrouwen hebt! En gewoon al een buikje krijgt, hoe cool is dat!! @Cactus92: Dank voor jouw bericht! Heel erg lief. Wat ontzettend bijzonder dat er toch weer wat deurtjes op een kier zijn gegaan. Ik vind je zo stoer dat je zo dapper door gaat! Fijn dat de hysteroscopie achter de rug is en je nu vol gas vooruit kan. Hoe is het mentaal voor je om weer door te gaan? Hier is het even pittig geweest. Daarom ook niet meer meegelezen. Heb tegen een burnout aan gezeten, maar ben gelukkig weer de goede kant op aan het gaan. Begin april zijn we een week naar Portugal geweest, maar heb daar alleen maar ziek op de bank gehangen. M'n lijf en hoofd waren allebei zo op. Nu gaat het een stuk beter, maar ben er zeker nog niet. Alle uitslagen in Spanje leken goed te zijn, in ons Skype gesprek kwam alleen naar voor dat er een te groot percentage aan DNA fragmentatie was in de zaadcellen van mijn man. Voorstel vanuit Spanje is dan ook om nog één laatste eigen poging te doen, zij hebben namelijk een methode hiervoor om dit probleem te omzeilen. Ik mocht ook direct kiezen voor ECD, maar dat zouden zij medisch gezien niet aanraden. Dus ben ik zo gek geweest om ja te zeggen op nog een eigen poging en we gaan in september dus met onze laatste eigen poging starten... Voel me daarom ook niet echt meer op m'n plek hier, omdat ECD dus weer even vooruit geschoven is. Mag ik nog wel mee blijven kletsen hier?
Wat fijn om even van je te horen!! Ik was benieuwd maar wist niet of je wel behoefte had om te delen, dus vandaar even inbox, om je niet voor het blok te zetten. "Zo gek geweest om ja te zeggen" zegt ze dan... Je hebt helemaal gelijk! Met beide handen aangrijpen! Ik zou er veel voor over hebben die kans te krijgen.. Maar helaas is dat geen optie. En dat het voor jullie toch een laatste kans krijgt is toch fantastisch, dat zal iedereen je gunnen. En wat mij betreft, schrijf gerust mee. Maar wat rot hè, zo'n soort burn-out.. Ik snap het en heb het bij mezelf ook zo ervaren afgelopen periode, al vanaf vorig jaar september. Ik weet dat het niet een officiële burn-out is, maar het voelt als opgebrand en niks meer kunnen, huilen en geen energie. Fijn dat het weer beter met je gaat! Met mij gaat het ook beter. En mentaal weer klaar... ach.. eigenlijk is het vooruitzicht van nog een kans juist wat me op de been houdt en heeft gehouden afgelopen periode. Nu wacht ik met smart om weer te starten maar ken het gevoel, dat als er eenmaal een tp heeft plaatsgevonden dat dat angstige gevoel weer terug komt. Ellendige wachtweken en over de test maar niet te spreken.. Wie kan ze mentaal wel goed aan? Bijna niemand. Ik jat een beetje positiviteit van Killy en het goede voorbeeld van Peque en Equivoque. En laat het maar gebeuren...
Hi ladies, na een hele lange poos als stille meelezer, zou ik graag wat actiever willen meekletsen. Heb ook even de behoefte om van me af te schrijven en ik denk dat (met het stadium waar ik nu in zit) ik hier op de beste plek ben. Ik zal mijzelf eerst even voorstellen. Ik ben 33 jaar, gelukkig getrouwd en inmiddels al 5 jaar bezig om onze droom proberen waar te maken. Helaas is het ons tot op heden nog niet gelukt. Het zaad van mijn man is prima, echter heb ik een laag amh (0,76) waardoor het maar niet wil lukken om een kindje te krijgen. Verschillende IUI/IVF pogingen gedaan die allemaal erg verschillend waren in uitkomst (lees: in aantal follikels/eicellen). Zelfs 1x zwanger geworden door iui en 1x spontaan zwanger geworden wat beiden geeindigd is in een miskraam/missed abortion. In maart hebben we voor het eerst een intakegesprek gehad bij het MKC in Leiderdorp voor eiceldonatie. Maar omdat ik in december spontaan zwanger was geworden, wilde we het nog 1x met eigen materiaal proberen om het helemaal af te sluiten. Daarna (indien de poging zou mislukken) zouden we weer contact opnemen met MKC. Vol goede moed (tóch wel omdat we ook spontaan zwanger waren geweest, wel miskraam) zijn we gestart in DD. Ik zag op tegen de medicatie maar toch was er een sprankeltje hoop. De eerste fm zagen we al 1 grote follikel en wat kleinere. Vandaag wederom een fm in de hoop dat de kleintjes mee gegroeid zouden zijn, helaas. Die ene follikel heeft alles naar zich toegezogen waardoor we ervoor hebben gekozen een escape iui te doen. Deze staat donderdag gepland. Direct toen ik thuis kwam heb ik gebeld naar het MKC om een vervolgafspraak te maken. Deze staat gepland op 28 mei. "Eindelijk verder", hoopte ik te voelen. Ondanks ons voornemen om dit als afsluitende poging met eigen materiaal te zien, voelt het helaas niet zo. Ik weet ook helemaal niet waar het vandaan komt, want vanaf maart ben ik al aan het uitkijken naar het traject met ecd (omdat we dan eindelijk 'echte' kansen zouden krijgen). Ik heb vandaag nog bevestiging aan de arts gevraagd of het dan echt niet beter wordt, maar zijn antwoord was uiteraard "dat kan ik niet zeggen, vooral ook omdat je spontaan zwanger bent geraakt (ondanks miskraam)". Ik hoopte gewoon dat hij keihard zou zeggen: "Het werkt niet met jouw eicellen". Maar helaas, dat antwoord kreeg ik niet. Ik voel me verslagen . Ik hoop heel erg dat het de moeheid is die mij momenteel zo rot doet voelen en dat ik morgen weer kan opstaan vol zekerheid dat ecd hét gaat worden voor ons. Herkent iemand van jullie dit gevoel? Is dit het gevoel van rouw? We hebben natuurlijk nog wel de escape iui voor de boeg, maar ook daar vestig ik mijn hoop niet meer op. Net zoals ik dat had vóór ik deze poging startte. P.S. Sorry dat ik hier zo inbreek en binnen kom vallen met mijn hele verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Hai Puppy... officieel welkom dan maar? Ik weet dat je stil meeleest en steunt af en toe. Ik heb zelf afgelopen dagen ergens je handtekening gelezen en gezien wat een lijdensweg je al achter de rug hebt.. Wat ontzettend naar dat de laatste poging met eigen materiaal op niks uit lijkt te lopen.. (we geven de hoop uiteraard niet op nog, de escape iui komt nog). Ik ken het gevoel... Maar weet inmiddels dat zwanger worden vaak niet het probleem is, maar zwanger blijven, een gezond kind krijgen... de aanlegfouten die vaak gepaard gaan met laag amh. Nu moet ik zeggen dat dat in mijn geval, ik was 39, toch nog weer een stuk aannemelijker is dan op jouw leeftijd, qua slechte eicelkwaliteit dan. Maarja, wanneer tref je dat gouden eitje hè, die ene die nog wél goed is.. Je wilt van de arts horen dat het een totaal onbegonnen zaak is, dat snap ik. Maar in mijn mmm loopbaan heb ik maar 1 keer meegemaakt dat dat hardop werd uitgesproken. De meeste artsen zeggen, zeg nooit nooit.. En dat zal ook gerust zo zijn. Dus ik hoop van harte dat dit het gouden eitje is!! Maar anders... hoe lang ga je door? Met iui, want dat wordt als de arts meewerkt oneindig vergoed, of gewoon zelf, hopen op wederom spontane zwangerschap.. (toen ik namelijk met mijn probleem na de iui's in MCK kwam voor embryodonatie met eigen donoren, toen werd zelf nog geopperd om door te gaan met iui, terwijl het oordeel toch wel echt duidelijk was.. 39 jaar, amh kleiner dan 0.1) De wens om een kindje van eigen genen te krijgen is zo sterk. Maar kun je het opbrengen de ene miskraam na de andere te krijgen, als het tegenzit? Het zijn allemaal afwegingen die je zelf moet maken. En die zijn ontzettend moeilijk! Je moet doen wat je hart ingeeft.. Want twijfel je nu of je met MCK door moet gaan of dat je toch nog een nieuwe poging in DD doet? Of is die keuze al genomen en mis je dus nu dat gevoel van opluchting, we gaan voor echte kansen nu? Ik hoop echt dat je je morgen beter voelt, maar ben bang dat het gewoon ook even tijd neemt om te landen allemaal. Dit afscheid neemt tijd ja en dat is rouw. En die fases verlopen verschillend. Als ik naar mezelf kijk heb ik helemaal vrede met eiceldonatie, niets voelt negatief daar aan. Maar toch heb ik af en toe nog verdriet, dat het niet van mijn eigen eicel kan. Dus 100% vrede ermee is misschien teveel gevraagd en zeker voor jou op dit moment.. Ik hoop dat je een beetje slapen kunt vannacht... Liefs Cactus
Precies dat wat jij zegt, hoelang moet je nog doorgaan...? Vóórdat we aan deze (laatste) poging zouden beginnen was het voor mij en mijn man zo klaar als een klontje: Dit ís de laatste keer en daarna gaan we aan het ecd traject beginnen. Vooral ík was er helemaal klaar voor (mijn man heeft er nl. nooit moeilijk over gedaan), eindelijk vond ik de rust en hoop terug in het feit dat we ecd zouden gaan doen als deze poging met eigen materiaal niet zou slagen. Er is zelfs een aantal keer door mijn gedachte geflitst dat ik het niet eens erg zou vinden als deze poging niet zou slagen of zelfs niet eens tot een punctie zou komen. Het leek erop alsof ik voelde dat ik liever nog zsm voor ecd zou willen gaan dan deze poging afmaken. Dat is ook de reden waarom ik me nu zo verward voel en aan alles ga twijfelen. Die gedachte is gewoon werkelijkheid geworden. Misschien had ik onbewust toch nog echt ergens een boel hoop dat het toch zou lukken. Ik weet het even niet meer. Het liefst wil ik gewoon dat steevaste gevoel terug dat ik me helemaal happy voel bij ecd. Ik hoop zo dat dit gevoel wat ik nu heb, gewoon een gevoel is dat een deze dagen weer weggaat. Het is ook zo dat ik me nu meer schuldig voel tegenover het kindje, doe ik er wel goed aan? Is het moederschap misschien gewoon niet bestemd voor mij? Al die stomme twijfels en vragen komen weer opzetten, waarvan ik dacht dat ik ze al had beantwoord voor mezelf. Pff..zo geen zin meer in. Maargoed, over een half uurtje ga ik de pregnyl zetten, en dan lekker in mijn bedje kruipen. Ben ook gewoon zo moe van deze hele dag. Dankje lieve cactus voor je reactie <3. Ik hoop voor jou ook dat het traject waar je weer in gaat stappen, je een mooi lief kindje zal schenken. Je verdient het, sterke vrouw!
@Muisje101 welkom terug! Heftige tijd achter de rug zeg, maar goed te horen dat het weer de goede kant op gaat. En ja, ik begrijp helemaal dat jullie toch nog een poging met eigen materiaal gaan ondernemen... en ook dat dat misschien in eerste instantie niet eens zo goed voelt als je zou denken, want dat kunstje heb je al geprobeerd en waarom zou het nu dan wel lukken... Begrijp ik het goed dat ze in Spanje en methode hebben om de niet-gefragmenteerde zaadcellen te selecteren? Dus ook geen 50/50 donorzaad, zoals ze eerder hebben voorgesteld? Het zou natuurlijk wel serieus de oorzaak kunnen zijn van de slechte embryo-ontwikkeling, dus wat dat betreft alle reden om toch weer wat hoop te hebben! September duurt nog even, maar houd je ons tegen die tijd wel op de hoogte? Ook al is het dan geen ECD, wat mij betreft blijf je hier van harte welkom hoor! @puppy28, welkom hier! Je verhaal doet me wel denken aan dat van @Muisje101, in die zin dat het erg lastig is om de grens te bepalen wanneer het met eigen materiaal geen zin meer heeft terwijl het in theorie wel (ooit, een keer) zou kunnen lukken... wat dat betreft was het voor mij vrij snel duidelijk, uit 2 puncties en 23 eicellen nooit een rijpe kunnen halen. En zelfs tegen mij hebben de artsen in DD niet heel duidelijk uitgesproken dat het geen zin meer zou hebben! Dus dat ga je in ieder geval in DD niet horen... volg daarin ook je eigen gevoel. En dit klinkt misschien onaardig om te zeggen, maar hoewel ECD misschien voelt als dé oplossing, is het dat natuurlijk ook niet altijd... ik weet niet of je eventueel zelf een donor hebt, maar het aanbod uit de donorbank in Nederland is helaas beperkt dus het is net zo spannend of er een terugplaatsing gaat zijn, of deze een positieve test oplevert én of het allemaal maar goed mag blijven gaan. Zeker omdat je 2x zwanger bent geraakt snap ik zowel de relativering van de arts, als jouw moedeloosheid omdat dit uiteindelijk ook niets heeft opgeleverd heel goed! Uiteindelijk gaat het er denk ik om wat je jezelf nog aan wil doen, hoe vaak kun je jezelf nog oppeppen? Na 3 miskramen (met ECD) zag ik het in ieder geval totaal niet meer zitten, ik ben de laatste terugplaatsing puur ingegaan om de embryo's nog op te maken. Nu heeft dat toevallig wel wat opgeleverd, maar zo niet dan waren we hierna gestopt. Het lijkt me in jouw situatie alleen maar nóg lastiger, omdat je ook nog de optie hebt om het zelf nog te proberen, met of zonder actieve behandeling. Hmm, weet niet of ik je nu echt help hiermee... maar je twijfels zijn in ieder geval heel herkenbaar, en het is altijd fijn om die te kunnen delen! Stiekem toch nog succes met deze IUI, en daarna beraden op plan B... we zullen je zoveel mogelijk proberen bij te staan!
Het verhaal lijkt idd wel iets op dat van @Muisje101, helaas. Ook heel toevallig, gaan wij begin juni een weekje naar Portugal. (Volgens mij bijna allemaal Portugal-gangers hier, hihi). Ik herinner me jouw verhaal nog inderdaad, ook hoeveel struggles je hebt gehad. En nu eindelijk is het je gegund. Ik was ook heel erg blij om dat te lezen. Ben ook echt heel erg blij voor je dat je er nu eindelijk in begint te geloven! Je helpt me sowieso al met je reactie. Vind het fijn om even gehoord te worden en te weten dat het herkenbaar is, zeker op zo'n kwetsbaar en moeilijk moment als nu. Ik weet natuurlijk ook dat het bij ecd echt niet vanzelfsprekend is dat je zwanger zult raken en dat het, zelfs als je zwanger wordt, toch mis kan gaan. Maar het was voor mij meer dat ik dan het gevoel heb dat ik tenminste een eerlijke kans zou hebben gehad. Met mijn eigen eicellen heeft het me 2x een miskraam opgeleverd, wat weer verklaarbaar is door de slechte kwaliteit vanwege het laag amh. Ik had gewoon echt al mijn hoop gevestigd op het ecd traject waar ik onwijs veel zin en moed in had. En dat heb ik nu even niet meer . Wat ik net heb gedaan is, op mijn moeilijkste moment een filmpje opgenomen, gewoon voor mezelf en wie weet ooit voor mijn kindje. Ook waarbij ik waarschijnlijk voor de laatste keer pregnyl aan het spuiten ben. Ik moet zeggen dat het me wel iets heeft opgelucht. Gek toch, normaal ben ik niet zo van het mezelf opnemen, maar nu voelde het alsof ik het moest doen en het heeft me gewoon iets van verlichting gegeven. Dankjewel voor je succeswens, en lief en fijn om te weten dat ik hier terecht kan. Voor nu ga ik mijn oogjes dichtdoen, en hopen op een betere dag morgen. Slaap zacht all.
Ik snap het. Mijn miskramen konden daar in ieder geval niet door verklaard worden, dus dan geef je je eigen lichaam alsnog de schuld... terwijl het toch echt gewoon domme pech kan zijn! En dat is dus helemaal een stomme verklaring, want daar kun je helemaal niks mee... Ik hoop dat de wereld er na een nachtje slapen weer wat beter uitziet!
Ja dat zou het idd ook goed kunnen zijn, gewoon domme pech. Maar in deze onzekere en moeilijke situatie ben je gewoon zo erg opzoek naar verklaringen waar je je een beetje aan vast kunt houden. Je probeert het gewoon allemaal te rijmen voor jezelf maar dat lukt vaak gewoon niet. Helaas heeft het nachtje slapen geen wonderen gedaan Ben opgestaan met een zwaar gevoel, kan geen hap door mijn keel krijgen. Liefst kruip ik weg onder mijn dekbed en verschuil me daar.
soms zou je dat ook maar gewoon lekker even moeten doen! Gewoon een baaldag. Mag ook best... Een dikke knuffel! En ik ga stiekem toch gewoon duimen voor een succesvolle IUI.
Dank voor jullie lieve reacties <3 @puppy28: Wat een verhaal hebben jullie al achter de rug zeg! Het blijft zo lastig dat je geen definitieve uitspraak krijgt van een arts, maar dat komt omdat zij het ook gewoon niet weten. En dat is het lastige hieraan. Het liefste wil je dat iemand tegen je zegt ‘doe dit, dan heb je de grootste kans op een doorgaande zwangerschap’, maar uit ervaring weet ik dat dit waarschijnlijk niet gaat gebeuren. En dan moet je het doen met wat jullie gevoel zegt.. Het is wel heel erg herkenbaar wat je schrijft en voelt bij mij ook zeker als rouw aan. Ik denk dat het heel erg belangrijk is dat je je weer wat beter gaat voelen voordat je het volgende avontuur aan gaat. Neem ruimte en tijd voor deze emoties, het is niet niks zo allemaal.. In Spanje hebben ze inderdaad een methode om niet-gefragmenteerde zaadcellen te selecteren. Dus we gaan écht een poging doen met volledig eigen materiaal. We gaan hetzelfde protocol volgen als onze laatste poging in Gent, maar in Spanje flushen ze de follikels niet, dus ik ben erg huiverig voor de uitkomst aan mijn zijde. Maar één manier om daarachter te komen…
Meisjes hoe gaat het hier? @puppy28 Hoe voel je je nu? Is er toch wat hoop gekomen na de iui? Al geloof je er misschien moeilijk in.. het kan.. En blijft gewoon even heel spannend. @peque Geniet je nog? Kunnen jullie je draai goed vinden thuis? @Equivoque Hoe gaat ie? @Muisje101 heel erg spannend de komende poging. Ik hoop het heel erg voor jullie! Wanneer gaat het gebeuren? @Killy88 hoe gaat ie meis? Heb je soms van ons een beetje über positiviteit nodig? Meestal geef jij het ons.. je bent zo stil..♥️ Maar even rust en beetje afstand is soms best goed hoor! @Nienke91 nog heel even wachten, bijna 20 mei. En dan ook graag antwoord op hoelang gaat het duren.. Ik wacht met smart op mn menstruatie. 10 dpo nu, maar dacht vrijdag al dat er wat aankwam, qua gevoel. Misschien is alles toch wat gevoelig na de hysteroscopie?? Geen idee.. Nouja, het komt vanzelf.
Hier mogen we niet klagen. Vakantie heeft me echt goed gedaan! Vanaf nu wordt t lekker zomer, ook in mn hoofd ! Terrasjes, bruiloften, andere leuke dingen. Sta er erg positief in momenteel! en inderdaad 20 mei is ook al bijna! Erg nieuwsgierig naar... Ook benieuwd hoe het met de rest is! Hoop dat t feit dat t weer iets beter lijkt te worden jullie ook goed doet! Ennuhhhh @Cactus92 pfff wat moet je toch een hoop geduld hebben he , zo spannend! Inderdaad kom maar door met die handel haha!
Hoi lieve meiden, Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zonder reden wat stiller ben. Sinds de laatste tp toch een tikkie gehad. Een kleine terugval. Wil het even allemaal langs me heen laten gaan, aangezien we nu eventjes on hold staan. A.s. Zondag vliegen we naar Portugal en we zijn er ontzettend aan toe. Pas een half jaar écht bezig, cursus omgaan met teleurstellingen voor gevorderden noemen we het thuis We hebben op 3 juni evaluatiegesprek bij Geertgen. Ze hadden niet eerder plaats ivm Hemelvaart. Een hoop stress gehad, want vrouw zou 1/2 juni ongesteld moeten worden, ware het niet dat ze afgelopen cyclus ineens een paar dagen over tijd ging (godzijdank!). Als ze plek hebben voor ons kunnen we dus begin juni weer opnieuw beginnen. En daar kijk ik naar uit. Dat stilstaan vind ik echt verschrikkelijk. Dus... Ik hou me even een beetje op de achtergrond. Ik lees jullie wel hoor, maar laat het even langs me heen gaan. Gewoon eventjes bijkomen, de afgelopen maanden een plekje geven. En dan in juni weer uitgerust én met een fris snuitje opnieuw beginnen @Cactus92 Voor jou duim ik een beetje extra. Laat die menstruatie maar eens doorkomen. Ik gun het je zó ontzettend ❤️ @Nienke91 wow! 20 mei is echt bijna! Wacht je update in spanning af! @peque @Equivoque Hoe gaat het met jullie?
Ik krijg nog steeds geen meldingen... maar inmiddels ben ik erachter dat ze opeens in mijn spam terechtkomen ! @Killy88 allereerst een dikke knuffel voor jou! Snap dat je de negatieve test ergens wel had verwacht, maar dat de klap pas later komt. Een cursus omgaan met teleurstellingen is het zeker! Ik weet nog dat wij begonnen, na al die tijd zouden we eindelijk écht een kindje gaan maken (want: supervruchtbare donor) en toen begon eigenlijk de ellende pas echt. Nooit gedacht dat je op zoveel punten in het traject teleurstellingen zou moeten incasseren! Is er plek om te starten of moet je wachten, doet je cyclus niet gek, zijn er genoeg rijpe eicellen, bevruchtingen, doordelen, al dan niet kunnen invriezen, de juiste omstandigheden voor een terugplaatsing, niet goed ontdooien, niet zwanger, wel zwanger maar zonder goede afloop... ik had het vantevoren nooit kunnen bedenken. Hopelijk geldt voor ons allemaal dat we achteraf kunnen zeggen dat het het allemaal waard was! Nu eerst lekker naar Portugal, heerlijk!!! Even niet nadenken over wat je wel of niet mag eten en drinken, gewoon lekker met z'n tweeën. Geniet, laad het batterijtje maar weer lekker op! En wat daarna komt is voor later zorg. @Cactus92 menstruatie al in aantocht? Knap dat je er zo geduldig onder blijft (tenminste, zo lijkt het )! Hoe sta je erin? Deze poging lijkt me heel dubbel, kan me voorstellen dat je ernaar uitkijkt maar ook doodsbang bent... misschien helpt het dat je eventueel nog kunt terugvallen op het aanbod van de mannen? @Nienke91 Ik ben ook heel benieuwd! Zal vast wel weer een nieuwe portie geduld kosten, maar zo te lezen zit je lekker in een positieve vibe. Houden zo! @Muisje101 ook voor jou een spannend vooruitzicht, maar ook dat duurt nog even... hopelijk helpt het om even afstand te kunnen nemen en je te kunnen richten op andere dingen. @puppy28 hoe gaat het met je? Hopelijk weer onder het dekbed uit gekropen... nog twee weken voor de afspraak bij MCK toch? Ben benieuwd, al hoop ik stiekem natuurlijk dat het niet meer nodig is... maar ik begrijp heel goed dat je van deze IUI niet al te veel meer verwacht. @peque hebben jullie thuis al een beetje een ritme kunnen vinden? Hopelijk zit je nog steeds lekker op een blauwe wolk! @hier gaat alles goed met ons. Buikje wordt ook voor de buitenwereld steeds meer zichtbaar, en ik draag het met trots! Ik heb 28 mei de 20 wekenecho. Wel gisteren nog even langs de gyn geweest, heb regelmatig last van een irritant zwaar, zeurend gevoel van onderen en wilde toch even laten checken of mijn baarmoederhals geen gekke dingen deed (vroeggeboorte is natuurlijk het volgende doemscenario in mijn hoofd...) maar die was gelukkig nog gewoon mooi lang. Dus ik heb gewoon al wat last van verweking van het bekken. Maar uiteraard heb ik dat er graag voor over, net als de misselijkheid die nog steeds aanwezig is. De laatste paar dagen voel ik de kleine ook al dagelijks bewegen, dus dat is echt een hele fijne bevestiging! Mijn man kon het laatst ook voelen, hij hield het niet droog... zo bijzonder! Nee, wij genieten echt volop van het wonder in mijn buik! En dat gun ik jullie ook allemaal! ❤❤❤
@Equivoque mijn meldingen komen altijd in mn spam, maar dan nog komen ze heel geregeld niet.. Je beschrijft het precies goed, dit is hoe het gaat.. Je denkt dat eiceldonatie dè oplossing is, maar nog meer ellende komt er, tot je de moed eigenlijk kwijt bent. En de kansen op zijn of raken.. Eigenlijk houd ik me ook een beetje vast aan jouw succesverhaal. Het kan dus echt! En als het met Fos niet gelopen was zoals het helaas wel gegaan is, dan zat hij nu waarschijnlijk ook nog veilig in mijn buik.. Ik wil positief de komende poging in en hoop een soort van profijt te hebben van het feit dat ik net zwamger ben geweest.. Maar dan nog moet het embryo goed zijn natuurlijk.. Ik ben redelijk kalm momenteel, maar die menstruatie mag van mij nu wel komen hoor. Geduld is op. Maarja, kan nog wel paar dagen nemen. Zal je net zien, heb ik ineens een normale lf. Ik snap jouw angst voor het volgende doomscenario.. macht der gewoonte. Goed dat je het hebt na laten kijken! Geeft weer wat rust. En showen met die buik, helemaal begrijpelijk! Maar wat misselijkheid betreft, flauwekul dus, dat dat verdwijnt rond 12 weken... 28 mei is ook al bijna.. wat ongelooflijk toch. Het moet nog steeds bezinken dat je zover bent en alles goed gaat en zal blijven gaan, ben overtuigd! Straal je babyvibes door naar mij please! @Killy88 dikke knuffel! Allemaal heel logisch.. Deze cursus omgaan met teleurstellingen voor gevorderden nekt de meest positieve mens zo op zn tijd. Neem tijd, rust uit, focus even op andere dingen. Vakantie, hoe lekker!
Dankjewel voor jullie lieve woorden meiden, doet me goed! Je hebt het precies goed omschreven @Equivoque , ik had het niet beter kunnen verwoorden. Wat fijn dat het zo goed gaat en je de kleine voelt bewegen @Equivoque Deze verhalen hebben wij nodig om ons aan vast te houden En zeker @Cactus92 , die kan alle positieve vibes gebruiken! Wat een spannende tijd ga jij weer in. Maar ik beloof je, wij zijn er. We slepen je er doorheen op afstand. ❤️
@Killy88 he toch, zou je een dikke knuffel willen geven en zeggen dat alles gewoon goed komt maar dat helpt natuurlijk niets. Lekker naar Portugal daarentegen, even de boel de boel laten en genieten met zn tweetjes, dat komt nu zeker op een goed moment. raak jezelf niet kwijt, kom even op adem in het zuiden en laadt die batterij weer op! ❤️❤️ @Equivoque wow, de 28ste de 20 weken echo al weer! Wat vliegt de tijd! En nu al die baby voelen! Wat een geluk! (Ik had dat pas bij week 26 ... maar moest wel lachen toen ik zn eerste stuiptrekkingen zag na zn geboorte, die kwamen zó bekend voor, die had ik al die tijd tegen mijn ribben gevoeld! ) @Cactus92 hou die goede vibes vast!❤️❤️ vandaag is ons mannetje al weer 2 weken oud! Abnormaal snel vliegt de tijd en het lijkt wel of hij er altijd is geweest. Ben wel continue bezig, met zorgen (en vooral met voeden, knuffelen, wiegen en zingen ... heel veel zingen want dat kijkt hij me met zoveel bewondering aan... net alsof ik de meest fantastische stem heb ❤️) en hele tijd allerlei afspraken ook. Gehoorscreening perfect doorlopen, consultatiebureau intake gehad die liet zien dat hij thuis in 6 dagen 210 gram was aangekomen. Hij doet het dus perfect! Alleen ik zelf wat minder, of beter gezegd mijn bloeddruk. Huisarts was maandag geweest en toen was hij torenhoog, verdenking van preclampsie hoog dus meteen aan bloeddrukverlagers. Vandaag naar huisarts, nog steeds niet gedaald, door naar de poli om bloed te laten prikken. Morgenmiddag weer terug om te kijken hoe en wat. Verder zit ik nog een kilo van mijn startgewicht en zoals het er nu uitziet, gaat dat gewicht nog wel een stukje naar beneden door de borstvoeding Morgen komt er ook een lactatiedeskundige langs, want volgens mij heeft hij een te kort tongriempje... En ondanks alle drukte, zit ik inderdaad op wolken. Ik kan maar niet genoeg van hem krijgen. Al die uitdrukkingen op zn gezichtje, die oogjes die me aanturen tijdens de voedingen, die kleine handjes die af en toe Mn vinger vastpakken... het is met recht een wonder dat we dit mee mogen maken ❤️
@peque Wat klinkt je zwaar verliefd ♥️ En je kleine mannetje dus ook.. die vindt dat jij zingt als een nachtegaal.. Maar hoe is het nu met de bloeddruk?? Da's best even schrikken zeg.. al die tijd gaat het goed, wel even wat gerommeld, maar niks alarmerends en dan nu toch verdenking pre eclampsie.. @Killy88 icsi stress verruild voor koffer stress?? Ik heb gister mn startecho gehad. Alles zag er goed uit! Dus met progynova begonnen, op de klok maar weer hè.. 27 mei terug voor meting. Er was nog even wat onzekerheid. Ik had gevraagd of het raadzaam was extra foliumzuur te slikken, hogere dosis, ivm anencefalie bij Fos. Ging de arts overleggen met gynaecoloog. Want als dat zo zou zijn moest dat al eerder genomen worden dus moest ik deze cyclus overslaan en eerst die hoge dosis slikken. Maar na middag wachten kreeg ik belletje, het was niet nodig. Omdat erbij Fos ook een schisis was en niet alleen de anencefalie duidt dat toch op een groter probleem, syndroom. En niet op een specifiek foliumzuur probleem. Dus met de bevinden van de VU ernaast zal het dan toch waarschijnlijk Patau zijn geweest.. Maar betekent voor nu dus dat ik door kan gaan. Toch wel fijn, aangezien ik die hysteroscopie gehad heb en deze dezelfde uitwerking heeft als een scratch. Dus mocht dat wel voordelig zijn, dan pak ik dat wel gewoon mee nu. Verwacht begin juni de tp.