Oh haha, nee zo had ik het ook niet opgevat hoor! Maar ik mocht de utro ineens stoppen, progynova wel afbouwen in 1 week van 3 naar 0. Dus dat valt wel mee!
@frummelke86 : wat fijn dat er een mooi embryootje ingevroren is! De eerste stap is dus gezet... Ik weet niet hoe lang het precies duurt, maar als je met Provera een menstruatie opwekt en dan begint met Progynova klinkt dat wel als op korte termijn. Spannend meis! @Equivoque : ik heb terugplaatsing van een cryo in natuurlijke cyclus gedaan. Ik moest toen bellen bij eerste dag menstruatie, kreeg vervolgens echo's ter controle (follikelgroei) en toen follikel groot genoeg was, werd in mijn bloed gemeten of ik al een eisprong van mezelf zou krijgen. Dit was niet het geval, dus heb ik Pregnyl gezet. 4 dagen later is mijn embryo (morula) teruggeplaatst. Ik heb geen extra medicatie in de luteale fase gebruikt, terwijl ik meestal vanaf 9/10 dpo het eerste bruinverlies spot. Dit was wel de ronde dat ik zwanger was, dus ik ben zelf wel voorstander van natuurlijke cyclus (al heb ik geen ervaring met een cryo is een kunstmatige cyclus). Logisch dat het wisselend met je gaat! Laat het toe, het is niet niks wat jullie hebben meegemaakt! En ja, de zelfbescherming kennen we natuurlijk ook allemaal. Ik herken de angst van dat het niet gaat lukken (zelfs als we nu 'het probleem' hebben opgelost met donoreicellen), maar ook wat als het weer misgaat. Mijn miskraam heeft een lange nasleep gehad. Het laatste stukje restweefsel is gekomen na gebruik van Provera en een opgewekte menstruatie. Daarna had ik vrij direct weer een normale cyclus (dus ongeveer 4 weken later weer ongesteld). Dus mogelijk kun je al vrij vlot weer door voor een cryo. Zou je bij Nij Geertgen kunnen overleggen wat zij aanraden: natuurlijke cyclus of kunstmatige? Ik heb inmiddels de Estradiol (volgens mij de werkzame stof van progynova) in huis voor een proefcyclus. Als mijn menstruatie aankomende week begint, ga ik een proefcyclus opstarten. Ik ben benieuwd hoe mijn lijf hier nu weer op gaat reageren... Verder zijn we bezig met het uitzoeken van een vakantie voor de zomer. Nog even met z'n tweetjes erop uit voor we weer het traject in gaan. Wel lastig om wederom rekening te houden met Malaria en Zika. Hebben jullie nog tips voor een mooie bestemming?
@Jolandadjk dank voor de info. Was de morula teruggeplaatst 4 dagen na de pregnyl? Want ik zou denken 4 dagen na de eisprong. Maar fijn te horen dat het ook zonder medicatie kan lukken met een kortere lf! Kunstmatig of natuurlijk maakt qua kans in principe niet uit, dus als het natuurlijk kan heb ik dat liever. Maar ik houd er wel rekening mee dat we moeten afbreken als het bms niet dik genoeg is. Dat kun je kunstmatig natuurlijk beter bijsturen. Goed plan om eerst nog lekker op vakantie te gaan! Het ligt er natuurlijk een beetje aan hoe lang voor de poging dit is, of je rekening moet houden met Zika en malaria. Je zou kunnen vragen of je man vantevoren al zaad mag invriezen, dan ben je daar in ieder geval minder afhankelijk van. Hebben wij ook gedaan voordat we naar Thailand gingen. En anders lijkt Canada mij een super bestemming voor de zomer! Al zal dat wel een stuk duurder zijn als je nu nog wil boeken...
Lieve meiden, Ik lees al even mee met jullie, lees eigenlijk al jaren mee inmiddels bij allerlei fora, maar wil nu toch eigenlijk wel meekletsen.. Ik heb zelf, net als jullie, al een langere voorgeschiedenis in de mmm. Door mijn lage amh zijn mijn eicellen van slechte kwaliteit en kwam ik uiteindelijk uit bij ecd. Ik ben zwanger geworden van poging 2, maar bij de 7 weken echo bleek het vruchtje te klein en het hartje te langzaam te kloppen.. Even nog alle hoop op een groeispurtje of diapauze.. maar een week later bleek alle hoop vervlogen. Weg roze wolk.. Was er bang voor, heb dit eerder meegemaakt van mijn eigen eicel, maar had gedacht dat dit nu aan me voorbij zou gaan.. nu ik betere eicellen heb.. Nu wacht ik op de miskraam zeg maar, tot het afkomt. Zie er tegenop, weet wat er komt en hoe een enorme pijn het doet. En ondertussen maalt mn hoofd door. Van verdriet en accepteren, maar ook over wanneer door en hoe hou ik vertrouwen? De kans is meest groot dat dit aan het embryo heeft gelegen.. maar er is natuurlijk ook een kans dat het mis is gegaan doordat het zich in een totaal vreemd lichaam moet ontwikkelen. Dat baart me nog het meeste zorgen en maakt vertrouwen houden in de toekomst heel moeilijk.. Ik hoop hier te kunnen delen en te steunen en hopelijk weer vertrouwen te krijgen. Misschien zijn er mensen onder ons die hetzelfde hebben meegemaakt en het later toch gelukt is? Ik heb gelezen dat er nog iemand is die een miskraam heeft gehad, sorry ben even je naam kwijt, zal zo even teruglezen. Jij zal dezelfde twijfels en angsten ook hebben.. Maar alle twijfels en angsten zullen overigens voor iedereen gelden.. hopelijk hebben we hier steun aan elkaar. Ik vind het iig heel fijn om hier ervaringen te lezen.
@Cactus92 ik ben inderdaad degene die ook net een miskraam heeft gehad. Allereerst welkom hier! En goed dat je toch uit de meeleesstand bent gekomen... Ik vind het in ieder geval heel fijn om wat steun te hebben aan mensen die hetzelfde meemaken. In het dagelijkse leven is er toch niemand die echt weet wat we doormaken, al zijn ze nog zo lief en geïnteresseerd. Wat verdrietig dat het bij jou ook is misgegaan... En ik herken heel erg wat je zegt over dat het moeilijk is om vertrouwen te hebben in de toekomst. Voor mij was dit de eerste zwangerschap èn miskraam, dus ik was in het begin eigenlijk vooral bezig met hoe de miskraam zou gaan verlopen. Dat liep gelukkig vrij soepel, waar ik erg opgelucht over was. Maar daarna komt de dip... We hebben nog twee cryo's, maar heb er moeite mee dat het aftellen al is begonnen... Gaat het ooit nog wel gebeuren? En als ik nog een keer zwanger mocht raken, gaat het dan weer mis omdat het een lichaamsvreemd vruchtje is? Je schiet toch van de ene op de andere dag weer in een totaal ander toekomstperspectief. Ben wel benieuwd hoe jullie traject er tot nu toe uit heeft gezien? Hebben jullie een bekende of onbekende donor, lopen jullie in binnen- of buitenland, heb je nog cryo's of moet je weer helemaal opnieuw beginnen?
@Equivoque Dankjewel Ik ben blij dat jouw miskraam soepel verlopen is, qua lichamelijke pijn dan.. Heb je lang moeten wachten? Ik vorige keer tot week 11 en nu zit ik ook al op week 10, dus kan nog even duren. De zwangerschapsklachten houden ook nog aan, dus het lijf lijkt het nog niet door te hebben.. Ik heb het als vreselijk ervaren vorige keer, een mini bevalling met veel pijn. 1.5 dag over gedaan. Dus zie er tegenop.. Maar wil wel wachten, want curreteren liever niet, gezien kans op complicaties. Je beschrijft precies hoe ik me voel. En nee, alle lieve mensen uit mijn grote achterban zullen dat nooit precies zo voelen als iemand die hetzelfde meemaakt. Wat dat betreft zitten we hier op de goede plek.. Ik zal het even kort proberen te houden, mijn verhaal.. Ik ben solo moeder, althans, dat is het streven. Niet omdat ik het graag alleen wil doen, maar de juiste partner ontbreekt, dus de knoop doorgehakt, paar jaar terug, om er alleen voor te gaan. De shock was groot toen bleek dat mijn amh bijna niet meer meetbaar was in het bloed.. en dus de kans heel erg klein dat ik een gezond kindje op de wereld zou gaan zetten. Isala Zwolle wilde dit niet eens proberen.. Nij Barrahus Wolvega wel, die vonden die conclusie toch wat kort door de bocht. Ivf was sowieso niet mogelijk, maar iui wilden zijn proberen. Donorzaad ingeslagen, big business weet ik inmiddels en gestart met behandelen, gewoon in de natuurlijke ongestimuleerde cyclus. Tot ieders verbazing bleek ik bij poging 2 zwanger. Helaas liep dat net als deze keer verkeerd af.. Ook de pogingen daarna liepen op niks uit en na 6 pogingen is besloten ermee te stoppen. Het hopen, de teleurstellingen, het verdriet, ik hoef het niemand van jullie uit te leggen. Doordat ik vrij open ben en een grote groep mensen weet van mijn traject is er iemand opgestaan uit een voor mij onverwachte hoek met een voor mij onbekend voorstel... ik heb embryo's aangeboden gekregen, van een stel mensen voor wie hun traject klaar is en hun gezin compleet.. Zij hebben mijn verhaal gehoord, het heeft hen aangegrepen en zij hebben in mij de persoon gevonden om hun kostbare embryo's aan te doneren, die met zoveel liefde zijn ontstaan. Je snapt, een geschenk uit de hemel voor mij. Wat ik doe is dus embryodonatie. Eigenlijk hetzelfde als eiceldonatie qua proces van ontwikkeling in een vreemd lichaam. Alleen hebben jullie je partner als vader. Bijzonder verhaal hè? Ben nog elke dag dankbaar dat deze mooie kansen op mijn pad zijn gekomen.. Ben zelf werkzaam in de kinderopvang en weet dat ik veel kan houden van kinderen die genetisch niet van mij zijn. Dus mijn gevoel over deze embryodonatie is 100% goed. Een kind is meer dan een pakketje genen. Dat zullen jullie vast met me eens zijn.. Ik heb nog 5 mooie kansen, als de ontdooiing van de embryo's goed gaat. 3 van de gekende donatie, en eventueel kan ik 2 kansen krijgen van de embryobank van MCK Leiderdorp, waar ik begeleid word. Maar ik voel me hetzelde als jij.. het aftellen is begonnen.. gaat het ooit wel gebeuren? Ik was er zo van overtuigd, dit komt niet zomaar op mijn pad. Ijzersterke embryo's.. en dan toch gaat het fout.. Het vertrouwen staat op een heel laag pitje. Mijn artsen zijn overigens niet negatief ofzo. Die zien een volgende poging weer als nieuw en geven aan dat er geen rede zou zijn het twijfelachtig tegemoet te gaan. Maarja.. zo voelt het niet. Maar misschien moet ik ook even rust en ruimte nemen nu, eerst moet het er nog uit.. dan lichamelijk en geestelijk herstellen.. Jij hebt nog 2 mooie kansen dus.. Geen eventuele volgende Ivf met de donor? En wanneer start je weer?
Pfff @Cactus92, ben even stil van je verhaal... Wat bijzonder dat je deze weg alleen bent ingeslagen! Als wij het moeilijk hebben, zeggen we wel vaker dat we in ieder geval elkaar nog hebben; petje af dat je je alleen door alle teleurstellingen heen worstelt. En wat bijzonder inderdaad dat je embryo's aangeboden hebt gekregen! Ik heb persoonlijk soms nog wel moeite met het genetische aspect. Onze donor is onze schoonzus; overigens hebben zij ook nog meerdere embryo's in de vriezer liggen... Maar dat zou ik toch teveel gaan zien als hun kinderen, denk ik. Maar misschien komt dat ook wel te dichtbij, binnen de familie. Of ze nog een volgende poging zou willen doen, weet ik eerlijk gezegd niet; we hebben het daar nooit over gehad en ik durf het ook niet goed te vragen. Zeker omdat we nog 2 cryo's hebben; als ik haar een beetje goed inschat zal ze niet zo snel op de zaken vooruit lopen, omdat ze er nog wel vertrouwen in heeft dat het daarmee gaat lukken. Ik zou alleen willen dat ik dat ook had Ook al heb je er nog 10, de factor onzekerheid dat het wél lukt maar alsnog misgaat is er nu nog eens bij gekomen, en dat maakt het er niet makkelijker op... ik weet niet of ik me nog een keer zou kunnen oppakken als dit weer zou gebeuren. Maar je verlegt natuurlijk ook steeds je grenzen. Voor wat betreft de miskraam: wij hoorden met 9,5 week dat het hartje niet meer klopte (ik verloor toen een heel klein beetje bruin bloed en vertrouwee het niet) en de miskraam gebeurde 4 dagen later, toen ik precies 10 weken zou zijn geweest. Het vruchtje moet vlak na 8 weken gestopt zijn, want toen hebben we het hartje nog gezien maar het is achteraf niet meer verder gegroeid. Ik vond het verschrikkelijk om te zitten wachten en niet te weten wanneer het zou afkomen en hoe dat dan zou gaan... Uiteindelijk kwam ik er nog goed vanaf, 2 uur flinke krampen/weeen gehad en toen viel het er opeens uit. Was gelukkig ook meteen schoon en heb eigenlijk niet meer bloed verloren dan bij een gewone menstruatie. Vervelend dat je er zo tegenop ziet, ik hoop voor jou dat het deze keer wat makkelijker verloopt. Heb je wel al bloedverlies of nog helemaal niks?
@Equivoque wat vreselijk zeg.. Als je bij 8 weken een goed hartje hebt zien kloppen reken je je rijk, dan zie je je hele toekomstbeeld voor je met daarin je kleintje.. zo gemeen.. Erg fijn dat het vruchtje snel kwam en je meteen schoon was en herstellen kon. Zeggen jouw artsen hetzelfde? Hoogstwaarschijnlijk embryofactor? Positief naar de volgende poging? Wat toch lastig dan ook, dat je t zo niet in weet te schatten of je schoonzus nogmaals wil doneren.. en het is zo moeilijk dat nogmaals aan te halen en te vragen. Je zou willen dat ze je zelf geruststelt en zegt, als het moet doe ik het nog een keer voor je! Zelf heeft ze er dus ook al een pittige weg opzitten, omdat ze zelf nog eigen cryo's in de vriezer hebben? Ik weet niet hoe jullie situatie precies is, maar ga ervan uit dat alleen eicelfactor speelt bij jullie? Embryodonatie is alleen mogelijk voor mensen die allebei onvruchtbaar zijn. Dus als je partner goed zaad heeft of iig bruikbaar voor icsi, dan valt embryodonatie af. Meestal hebben mensen òf eicellen nodig òf zaadcellen. Ik heb wat dat betreft "mazzel", want ik heb die partner niet, dus vandaar dat deze optie er is voor mij. Ik snap je moeite met de genetische factor hoor, zeker. Iedereen wil je liefst een kindje van haar/zijn eigen genen... maar net wat je zegt, het is een grensverleggend proces en ik ben ook niet van 1 op andere dag hiertoe gekomen. Bij mij viel bij de eerste afwijzing in het begin het woord ecd al. Daarna ben ik natuurlijk toch met iui gestart, maar in je onderliggende gedachte gaat het door, je vecht voor je eigen kindje, maar ergens krijg je ook langzaam vrede met het idee van ecd. Nichtjes boden zich aan, zelfs een collega.. Maar toen kwam de embryodonatie op mijn pad, en is dat het geworden uiteindelijk. De mensen waar ik van geadopteerd heb wonen niet bij mij in de buurt en ik ken(de) ze niet persoonlijk. Wel veel overleg gehad, in het belang van het toekomstige kind en we zaten op 1 lijn wat dat betreft. Op deze manier hoefde een nichtje of collega de zware ivf met de nodige risico's niet aan te gaan, deze mooie embryo's zijn er al. En bijkomstig voordeel is dus ook dat de biologische ouders verderop wonen. Wij hebben goede afspraken over de toekomst, maar leiden, tot dat een eventueel kindje dat zelf wil, onze eigen levens. Dat is dus allemaal op orde, maar nu de vraag, gaat het ooit lukken? Ben erg benieuwd dus ook naar de mening van jouw artsen. Ik heb ook een tp gehad ik de natuurlijk cyclus trouwens. Die is namelijk prima. Ik heb nog geen bloed ofzo, dus ik verwacht dat het nog wel een tijde kan duren. Vandaag precies 10 weken... Hopelijk ben ik er deze keer sneller vanaf ja. En ik zal een vragen naar iets van pijnstilling, verwacht dat alleen paracetamol mag? Ik doe het allemaal alleen ja, maar vergeet niet dat ik niet beter weet, in dit proces. Ik heb veel vrienden en grote familie, die me allemaal steunen, dus ervaar dat niet zwaarder, zonder partner, heb geen vergelijk in deze. Wat natuurlijk wel zo is, is dat mijn leven nu 3 jaar draait om maar 1 ding, moeder worden. Ik drink dus ook al 3 jaar geen druppel meer en wat dat betreft ligt mijn leven een beetje op zn gat natuurlijk. Weinig uitgaan, niet ff lekker drankje doen op een festivalletje, want na een paar keer op sinas had ik dat wel bekeken Dus die leuke man zal er voorlopig ook wel niet komen.. Ik ben voorlopig nog in de wachtstand maar hoop dat er nu snel verandering in komt.. want dit is killing...
@Cactus92 wachten is killing! Sterkte, ik denk aan je... Ik was al doorverwezen naar de gynaecoloog, dus heb de artsen van Nij Geertgen niet meer gesproken na/over de miskraam en de oorzaak ervan. Gyn van het ziekenhuis zei wel dat je sowieso een hogere kans hebt op een miskraam bij een fertiliteitstraject, en bij donatie nog wat meer. Maar daar hebben ze vooraf eigenlijk nooit iets over gezegd. Kan me bij de volgende menstruatie wel weer melden voor een cryo, dus hopelijk snel weer door.
@Cactus92 : welkom hier! Altijd fijn om ervaringen te delen in zo'n moeilijk traject. Jij hebt ook al een pittige weg achter de rug... en dan voor de tweede keer een miskraam, heftig hoor! Je angsten zijn herkenbaar. Ik hoop ergens met de eiceldonatie dat ons 'probleem' is opgelost, ik weet dat ik zwanger kan worden, dus het zou goed moeten kunnen komen. Aan de andere kant ben ik bang dat het evengoed niet lukt... en nog een miskraam is natuurlijk ook een grote angst (mijn miskraam was ook na een goede echo met kloppend hartje bij 7 weken en bij 9 weken was het gestopt met kloppen. Ook was er vocht achter het ruggetje te zien, dus een fout in de ontwikkeling van ons embryo, wat uiteindelijk te maken kan hebben gehad met de toch al slechtere kwaliteit eicellen (wat we toen nog niet wisten)). Wat mooi dat je zo'n bijzonder aanbod hebt gehad uit de omgeving en dat dit voor jou mogelijk de oplossing is. En inderdaad nog een mooi aantal kansen... Sterkte in ieder geval de komende periode! Hier gisteren ongesteld geworden en gestart met de Estradiol voor de proefcyclus. Vanochtend echt super misselijk met overgeven aan toe. Toch maar gebeld met Gent. Het kan een bijwerking zijn van de Estradiol. Ben dus per direct met de pilletjes gestopt en moet morgenochtend bij de apotheek Estradiol pleisters ophalen. Hopelijk gaat dit beter. Gelukkig is de misselijkheid dus inmiddels gezakt (waardoor ik er echt van overtuigd ben dat het door de Estradiol pilletjes kwam)...
@Jolandadjk pff, wat een heftige reactie dan op de estradiol! Ik heb er echt 0,0 van gemerkt, apart toch altijd hoe verschillend mensen kunnen reageren. Voordeel van tabletten is wel dat de dosering kan worden aangepast als je bms nog niet dik genoeg is; kan dat met pleisters ook? Ach ja, maar goed dat je een proefcyclus hebt om het allemaal uit te proberen!
@Equivoque Dankjewel, ik sla me dapper door de dagen van wachten en het zonnetje dit weekend zal weer wat positiviteit brengen hopelijk. Dat de miskraamkansen hoger liggen na ivf en nog iets hoger bij edc wist ik wel. Waarom bij edc kreeg ik niet goed antwoord op, waarschijnlijk omdat het zich in een vreemd lichaam moet ontwikkelen. En dat is nu net dat stukje wat ons doet vrezen.. Maar de gynaecoloog zei, volgende ronde een nieuw bedje in je baarmoeder en weer een nieuwe kans, die ook prima goed zou kunnen gaan. Dus daar houden we dan maar aan vast hè. Jij bent dus in afwachting van je menstruatie, heb je er na de miskraam al een gehad? Ik duim dat het snel komt en je weer verder kunt. En dan hopelijk ook je vertrouwen weer gegroeid! @Jolandadjk Bedankt, heel fijn om mijn verhaal te kunnen delen met jullie! Jeetje joh, zo ziek van die pilletjes.. ik heb er geen ervaring mee, kan in de natuurlijke cyclus bij mij. Ben benieuwd of de pleisters beter gaan en of je daar mee kunt doseren idd, wat equivoque al aangeeft. Jij dus ook een miskraam achter de rug.. hoe verdrietig.. ik voel met je mee. Ik heb/had ook het gevoel dat ecd de oplossing moest zijn, als ik zwanger zou zijn kon het eigenlijk niet mis, zo voelde het. Das nu ineens heel anders in mn hoofd. Maar laten we niet vergeten, elk lijf is anders, elke poging weer nieuw en all over the world worden kinderen geboren uit eiceldonatie, het gaat dus heel vaak gewoon goed, dus je gaat er positief in en we hopen natuurlijk dat jij die super geluksvogel bent bij wie het in een keer goed gaat!
@Jolandadjk Sorry nog even.. ik las net even een stukje terug maar zag dat je al eens een cryo hebt teruggeplaatst gekregen in de natuurlijke cyclus. (Van eigen eicel dan?) Waarom nu de kunstmatige als ik vragen mag?
Bij ecd moet je cyclus afgestemd worden op die van de donor om een verse tp te kunnen krijgen. Bij een cryo zou ik het wel weer in natuurlijke cyclus willen laten doen (zeker omdat dit de keer is geweest dat ik zwanger was). Daarbij hebben manlief en ik het ook al over gehad, wat als het ook niet goed gaat met de pleisters... dan laten we alles (wat goed genoeg is) invriezen. @Equivoque : ik heb nu 2 pleisters van elk 75 microgram per 24 uur. Dus mogelijk kunnen ze nog wel iets doen aan dosering... ik hoop gewoon dat dit werkt en niet teveel bijwerkingen geeft. Ik was ook wel verbaasd over de heftige reactie, heb eerder op alle andere hormonen nauwelijks reactie / bijwerkingen gehad.
Nee nog niet... zit nu op dag 31. Hoop dat het snel komt. Hoe lang duurde het de vorige keer bij jou? Heeft het bij jou al doorgezet of ook nog aan het wachten?
Ik meen dat ik na de miskraam na 6 weken weer een bloeding had, waarvan ik twijfelde of het een echte menstruatie was, was heel weinig een raar. Bleek op echo achteraf dat het toch wel een menstruatie was geweest. Daarna de volgende nog afgewacht, gewoon omdat dat beter voelde. En toen weer door met iui. Dus kan nog even duren maar ook elk moment.. Hoop voor je dat het snel komt! Bij mij is het begonnen.. maar gaat moeizaam. Zondag vloeien, maar niks heftigs. Maandagavond van 19.00u tot 3.00u elke 5 tot 10 min golven bloed en stolsels.. erg van geschrokken, had ik vorige keer niet. Maar alles opgevangen en geen stevig weefsel kunnen ontdekken, alles stolsel. Dus het is er nog niet uit.. Vandaag contact gehad met ziekenhuis en kliniek (MCK Leiderdorp). Het kan nog komen, soms neemt het lijf een paar dagen rust.. ik kramp en bloed nog, dus wacht het af. Het bijkomen was wel nodig na zoveel bloedverlies, ben erg licht in mn hoofd. Hoop dat het vandaag of morgen komt, anders eventueel medicijnen voor nog een laatste boost. Alles om curettage te voorkomen. Maar als het niet anders kan.. dan moet het. Ben dus al een tijdje zoet hiermee.. Waar loop jij trouwens, bij welke kliniek/ziekenhuis?