Eiceldonatie

@Irene24, welkom hier! Jij hebt ook al een lange weg afgelegd zeg.
Wat vreemd dat het aantal bevruchtingen steeds zo laag is. Hebben ze in DD ook de calciumactivator toegepast? Dat was voor mij de belangrijkste reden om voor DD te kiezen, voordat we wisten dat het probleem bij mij in de rijping zit. In Gent doen ze het nog op een iets andere manier met mogelijk meer succes, al kan ik me heel goed voorstellen dat nog een keer opnieuw beginnen geen optie meer is na al 6 pogingen... Maar mocht je het toch nog overwegen: er is op dit forum ook een topic over (volgens mij 'Geen bevruchtingen met icsi' of iets dergelijks).

Mag ik vragen waarom jullie de laatste cryo niet willen gebruiken? Het lijkt me de laatste kans op een kindje van jou, ecd kan daarna altijd nog natuurlijk.

Nu je zus geen geschikte donor is, zou je dan wel andere bekende donor overwegen als die mogelijkheid zich zou voordoen? Of kies je ook om andere redenen voor het buitenland?
Persoonlijk heb ik wat moeite met ecd uit commerciële motieven, daarom zou ik zelf liever binnen Nederland blijven. Al zijn de mogelijkheden dan natuurlijk wel een stuk beperkter. Nij Geertgen heeft nog wel een enigszins acceptabele wachtlijst van ca. 1,5 jaar, maar dan houdt het ook wel op hier...

 

Daar sluit ik me bij aan! Hopelijk wordt 2018 een beter jaar dan het vorige. Dat het ons allemaal maar mag brengen waar we zo naar verlangen!

 

Kun jij me een link oid geven? Ik kom er niet uit op Facebook.. Zou me willen aanmelden. ( mag ook via een pb)

 

Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen toe!
En dat 2018 jullie wensen laat uitkomen!

 

Ook namens mij voor jullie allemaal fijne feestdagen en op naar een mooi 2018!

 

@frummelke86 : dank je voor je uitgebreide antwoord wat betreft het doneren door je zus! Mooi om te lezen hoe jullie hier beide in staan en naar toe zijn gegroeid. Super dat je zo open kan zijn richting de omgeving. Wij zijn tot nu toe ook heel open geweest over het traject en zoals je zegt, dat heeft voor- en nadelen. Deze laatste stap zijn we (nog) niet open over geweest (wel directe familie, maar verder niet), mede doordat we zelf nog niet goed weten of we de stap willen gaan zetten.

@Zara75 : hoe is het inmiddels bij jou? Ga je binnenkort weer starten met medicatie ten behoeve van de cryo terugplaatsing?

@Equivoque : wat is het bij jou inderdaad snel gegaan? Heb je de goedkeuring inmiddels al binnen? Hoe lang duurt zoiets, hebben ze dat aangegeven?

@Irene24 : welkom hier. Ook al een lange weg achter de rug... Sterkte met het maken van de keuzes!

Ik heb de afgelopen weken regelmatig contact gehad met mijn zorgverzekering, maar helaas komen ze niet met een duidelijk antwoord.
In de polisvoorwaarden op internet staat het volgende: "Als er bij een IVF-behandeling, waaronder ook begrepen een ICSI-behandeling (intracytoplasmatische sperma injectie), gebruik wordt gemaakt van eiceldonatie, zijn bovenstaande voorwaarden voor IVF ook van toepassing. U hebt geen recht op vergoeding van de kosten van de eiceldonatie." Telefonisch hebben ze aangegeven dat de medische kosten van de donor vergoed worden, mits deze verhaald worden op het DBC van de ontvanger. Overige kosten, zoals parkeerkosten, e.d. worden niet vergoed. Dit heb ik helaas niet zwart op wit kunnen krijgen. Wij hebben ervoor gekozen nu bij mijn huidige zorgverzekering te blijven (ook al betaal ik bijna €90,- per maand meer i.v.m. vergoeding poging 5) en gaan zien wat we vergoed krijgen (als we de definitieve keuze hebben gemaakt om voor deze stap te gaan).

 

@Jolandadjk pfff vervelend dat je zorgverzekering niet meer duidelijkheid geeft, denk dat ze het zelf amper weten...

Ik ben 2e kerstdag ongesteld geworden en aan de pil gegaan. 8 januari 1e echo.
Verwacht /hoop!!! begin februari naar Spanje te kunnen gaan..

 

Zo dames... Het is zover, we zijn begonnen!!!
Ging erg snel opeens. De afspraak stond al gepland om het oordeel van het MDO en de start te bespreken. Het MDO was 19 december al en we hadden verder niks meer gehoord, maar geen nieuws bleek goed nieuws gelukkig. Toevallig bleek onze cyclus vrijwel gelijk te lopen en was er ruimte om meteen te starten! Donor heeft gisteren al de eerste gonal gezet en ik mag vanavond beginnen met de estradiol.
Super natuurlijk, al ben ook wel een beetje overdonderd door hoe snel het gaat... Alle angsten en twijfels komen weer even boven. Maar dat ken ik ook wel van mezelf, dus probeer die gevoelens niet al te serieus te nemen.
Dus hopelijk op naar mijn allereerste terugplaatsing ooit over 2-3 weken!

@Zara75, jij ook eindelijk weer onderweg! Hoe ziet jouw schema eruit? Als je nu de "gewone" pil slikt, wat gaan ze 8 januari dan bekijken op de echo? En wanneer begin je dan met de progynova?
Ik moet 3 tabletten van 2mg slikken, geen opbouwschema ofzo.

@Jolandadjk bijzonder dat de verzekering wel heeft aangegeven dat de kosten verhaald kunnen worden op de ontvanger, terwijl ook letterlijk in de voorwaarden staat dat het niet vergoed wordt. Ze leggen de verantwoordelijkheid dus eigenlijk bij de kliniek neer, en die zou dan moeten frauderen...
En het blijft ook zo krom dat je met een zaaddonor wel alle medicatie vergoed krijgt en met een eiceldonor niet!

Hoe is verder jullie jaarwisseling verlopen?
Wij hadden wel even een emotioneel momentje, het is toch een heel heftig jaar geweest. Maar tot nu toe heeft 2018 een flitsende start voor ons!

 

@Equivoque joehoe! Spannend! Kaarsjes gaan branden voor je.

Die 1e echo is om te kijken of m'n cyclus onderdrukt is.
Wanneer ik aan de Progynova begin ligt aan wanneer ik naar Spanje ga voor de terugplaatsing. Als ik die datum doorgeef krijg ik te horen wanneer ik met de pil moet stoppen. Zodra ik dan m'n onttrekkingsbloeding krijg moet ik meteen starten met de Progynova. Net als jij 3x 2mg. Ik slik die dan om de 8 uur.. (7uur, 15:00 en 23:00).
Hoogstwaarschijnlijk hebben we 7 februari de terugplaatsing.

 

dag dames!

Ik hoop dat jullie hebben genoten van de feestdagen vol goede moed het nieuwe jaar zijn gestart!

@Irene24 : van harte welkom! leuk dat je meeschrijft!
@Equivoque : Wat is dit super snel gegaan! Heerlijk dat je bent begonnen! Mijn duimen draaien!!!!
@Zara75 : Whoop whoop! Lekker nieuws! Over een paar weekjes ben je weer lekker in spanje. Het lijkt zo snel gegaan, heb jij dat zelf ook zo ervaren?
@Jolandadjk: De zorgverzekering is knudde! Bij PNO was ik afgewezen omdat ik eerlijk over de ecd ben geweest. Nu aangemeld bij UMC, ik wacht nog op nieuws. Met de CZ kom ik er helaas niet uit, dus ik laat de klacht voorkomen en wacht op een bindende uitspraak.

Hier ging het vanaf 2/1 opeens bijzonder knudde! En ik weet zelf niet eens waarom! Ik had alles op het einde van het jaar lekker geparkeerd en zou me er pas weer in het nieuwe jaar mee bezig houden. Dat hielp psychisch gezien enorm! Maar nu is het dus het nieuwe jaar......ik schrok me een hoedje!
Dus alle onzekerheden speelden weer even op. Het is opeens zo dichtbij!!! Ik ben ontzettend gespannen en zenuwachtig. Moet ik echt iets aan doen, want als het goed is wordt het allemaal nog veel spannender. Mijn man heeft er gelukkig veel minder last van. Hij vindt het vooral leuk en spannend. Hij kijkt er naar uit.

Mijn zusje was in december al met de pil gestopt. We waren bang dat haar menstruatie niet op gang zou komen en dat we dar misschien wel een paar maanden op zouden moeten wachten. Gelukkig is ze gisteren op dag 25 ongesteld geworden

 

Wat een actie opeens hier dames!!!

@Zara75 dat schiet ook al lekker op! Hopelijk over een maand een tp voor jou!
Overigens mag ik de estradiol gewoon in 1x innemen. Misschien voor jou ook makkelijker dan om de 8 uur?

@frummelke86 hebben jullie ook al een concrete datum wanneer jullie kunnen starten?
Niet lullig bedoeld ofzo, maar ik ben zooo blij om te horen dat jij ook zo'n last hebt van die onzekerheid nu het opeens zo dichtbij komt! Het is ook zo dubbel allemaal, je bent dankbaar dat iemand dit voor je over heeft maar tegelijkertijd ook verdrietig dat het niet op de normale manier kan en onzeker of het allemaal wel 'eigen' gaat voelen. Ik ging een paar dagen geleden zelfs weer twijfelen of ik überhaupt wel kinderen wilde...
Het helpt altijd wel om het er met iemand over te hebben merk ik, al zou het ook wel fijn zijn als dat vertrouwen wat meer uit mezelf zou komen !

 

Goedemorgen! Ook ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die onzeker is. Al zitten mijn onzekerheden wel op een ander vlak merk ik. Ik sta helemaal achter de ecd en heb dan ook geen twijfels of ik mij wel kan hechten. Gelukkig heb ik het verdriet dat het niet zelf lukt ook wel ver achter mij gelaten. Mijn onzekerheden zitten vooral bij het traject. Bang dat het niet lukt. Ik Google me suf op slagingskansen. Bang voor een nieuwe teleurstelling. Opeens had ik mezelf bedacht dat mijn zusje ook vervroegd in de overgang zat. Rationeel gezien weet ik dat dat helemaal niet zo is maar toch had ik die overtuiging. Ik heb allerlei doemscenario's in mijn hoofd ipv het gewoon leuk en spannend te vinden. Ik ben echt een kanjer in doemdenken....Want als het dan wel lukt dan verwacht ik weer een miskraam. Na deze tegenslagen durf ik er nauwelijks op te vertrouwen dat het ook eens goed kan gaan.

We hebben nog geen concrete datum. Woensdag moeten we in het ziekenhuis zijn. Ik weet eigenlijk niet precies waarvoor. We hebben de intake in 2017 al gehad en daarna pauze gehouden dus woensdag willen we bespreken dat we willen opstarten. Ik neem aan dat de gesprekken met de psycholoog dan gepland worden? Mijn grote hoop is ergens in maart/april/mei te kunnen starten.

Wat doe jij om het zelfvertrouwen wat te doen groeien? Ik merk ook dat praten met mensen in hetzelfde schuitje erg helpt. Ook kan ik heerlijk Internet afstruinen naar leuke babykleding en hopen dat ik die dit jaar mag kopen. In het kader van positieve gedachten het universum insmijten

En nu klink ik echt als een zweefteef.......maar ik ben dus aan een dagboekje begonnen waarin ik mijn gedachten wil ordenen. Ik vind het mooi om het boekje te bewaren met de gedachte dat het kindje dit later kan/mag lezen. Ik zie dan zo'n puber voor mij die dit dan leest, waarin dus mijn gedachten rondom het kindje staan en hoe hard we hebben geknokt. Maar dus ook de ziekenhuisafspraken en alles wat erbij komt kijken want ik weet dat ik dat over een paar jaar allemaal door elkaar zal halen. In het boekje staan ook een brief aan mijzelf over het hebben van vertrouwen, geloven in ons. Een brief aan mijn partner, hoe ongelofelijk dankbaar ik hem ben, een brief aan mijn zusje omdat zij onze reddende engel is en met die brief krijg ik nog steeds niet in woorden uitgedrukt wat zij voor ons betekent en een brief aan het toekomstige kindje, hoe ongelofelijk gewenst het is en hoe hard we dromen over hem of haar.

Ook wil ik met mijn lijf aan de slag. Er mogen zeker een kilo of 15/20 af voordat er een hummeltje in de buik gaat groeien. Ik merk dat mijn geestelijke gezondheid meteen zijn weerslag heeft op mijn eetpatroon, of ja eigenlijk is er geen patroon. Ik eet vooral veel wanneer ik mij onzeker/niet lekker voel dus vandaar dat ik op een jaar tijd ook 15 kg ben bijgekomen

Ik ben bij de huisarts geweest. Tot nu toe lag de focus voornamelijk op de kinderwens. Ok, ik heb POF. Maar ik wil gewoon zwanger worden dus wat moet ik doen? Ik wil het liever naast elkaar laten lopen....de dokter in Belgie zal het eerste gedeelte op zich pakken. Voor de POF wil ik een arts in Nederland. Hoe is het met de botontkalking, hoe blijf ik gezond etc. Daarbij heb ik hulp aangevraagd van een psycholoog. Want nu word ik door allerlei artsen geholpen met de oplossingen van problemen maar zoals jij zelf al schrijft, ik wil het ook graag van binnenuit aanpakken. Dit is mijn lijf, ik baal er als een stekker van. Het doet niet wat ik wil en door mijn slechte eten vind ik het ook nog eens een ontzettend lelijk lijf. Ik vind het wel belangrijk dat ik deze gedachten ga aanpakken, mijn lijf gaat immers ten dienste staan van een aankomend hummeltje. Ik gun dat hummeltje de beste versie van mijzelf dus werk aan winkel!

 

Ik ben inderdaad minder onzeker over het traject. Dat komt omdat we gewoon goede kansen hebben dankzij onze donor. Zij heeft eerder zelf ICSI gedaan met een super opbrengst en ook nu lagen er weer 20+ eitjes klaar... Het is natuurlijk heel gevaarlijk om zo te denken, want ik weet als geen ander dat het allemaal heel anders kan lopen dan je verwacht, maar dat geeft natuurlijk wel vertrouwen.
Maar ik heb er sowieso best lang over getwijfeld om aan kinderen te beginnen. Dat wil echter niet zeggen dat het makkelijker te accepteren is dat het niet lukt... Was het maar waar, dat zou een stuk makkelijker zijn geweest! Maar er ligt nu eenmaal een drempel, en een van de redenen die me daar toen overheen heeft geholpen is nu weg: samen een kindje maken, waar je jezelf en je geliefde in kunt herkennen. Er blijven nog genoeg andere redenen over, wat maakt dat ik het toch wil doorzetten, maar af en toe steken die twijfels van toen weer de kop op en ga ik teveel nadenken: wat als dit een teken is dat kinderen hebben niet voor mij is weggelegd, voel ik me straks buitengesloten als ik de enige in het gezin ben die niet genetisch verwant is aan de rest, wat als het kind een minder leuke eigenschap van de donor heeft... Misschien heeft het ook met mijn relatie met de donor te maken, een zus zal toch wat meer vertrouwd zijn denk ik.
Aan de andere kant denk ik dat ik dit hele proces misschien ook wel nodig heb om de controle los te kunnen laten (de grootste reden dat ik moeite had met het idee van zwanger zijn en bevallen!) en ook om het kind echt als eigen individu te kunnen zien en niet als een versie van mezelf. Want ondanks alle twijfels weet je ook pas wat je mist als je het niet kunt krijgen... Het is toch een ervaring die voor velen de belangrijkste in hun leven is, en dat zou ik toch ook niet willen missen.

De korte samenvatting is dus eigenlijk dat ik teveel nadenk... De psycholoog adviseerde het boek "uit je hoofd, in het leven" en dat heb ik toch maar eens besteld

@frummelke86 ik vind het knap dat je zo'n dagboek bijhoudt! Als ik zelf iets schrijf over mijn gevoelens vind ik het vaak heel stom als ik het teruglees en gooi ik het weer weg (had ik al gezegd dat ik teveel nadenk...?). Maar ik vind het ook heel fijn om ervaringsverhalen van anderen te lezen en dat doe ik dan ook graag. Heb ook de boeken "anders maar toch gewoon" en "eiceldonatie, de overtreffende trap" gelezen, en wat er online te vinden is natuurlijk. Maar heel veel is er niet.
Misschien tijd voor een nieuw boek met onze ervaringen? Doen jullie mee?

 

Dag dames

Even een update. Het komt zo dichtbij! Wat spannend. Vandaag bij de arts geweest om te bespreken dat we graag willen starten. We krijgen met z'n 3 een gesprek met een psycholoog. Het hoeft niet meer beoordeeld te worden door de ethische commissie! Over 2 weken het gesprek en dan krijgt mijnog zus ook een echo. Begin februari terug bij de arts. Hopen dat de bloeduitslagen bij mijn zus goed zijn. Dan kunnen we de cyclus daarop starten met stimuleren.

 

Yes!!! Actie in de tent! Fijn als je concrete data hebt om naartoe te leven. Aftellen maar!

Wij zijn vandaag ook geweest voor echo. Stimulatie gaat goed, bijna 20 follikels waarvan de meeste 14-15mm! Punctie wordt waarschijnlijk maandag. En mijn BMS is er ook vast klaar voor!

@Zara75 hoe was jouw echo?

 

Wow! !!! Wat een schitterend aantal! Dat gaat super!

 

Dat gevoel snap ik wel heel goed, ben soms ook wel eens bang hoe het allemaal zal zijn straks. Ik heb namelijk nog steeds geen band opgebouwd met de kleine in mn buik.. dan twijfel ik wel eens of het komt omdat ze genetisch niet van mij is. Alleen dan realiseer ik me weer dat ik qua gevoelens echt uit heb gestaan de afgelopen jaren en daardoor blokkeer ik mijzelf van alle emoties. Ik begin me nu open te stellen en te geloven dat je echt zo ontzettend veel van je kindje gaat houden ongeacht genetica. Tis een angst die er zeker mag zijn, maar merk nu wel langzaam dat liefde zoveel sterker is dan genen.