Ik logeer tot morgen bij mijn moeder, we zitten midden in een verhuizing en ze bood ons aan om bij haar te slapen tot alles klaar is ( keuken moest nog gezet worden en wat kleine klusjes). Ontzettend lief natuurlijk, maar ik voel me totaal niet welkom. En ben ontzettend boos op mezelf waarom ik überhaupt op het aanbod ben ingegaan. Want ik had kunnen weten dat het zo zou lopen. Mn moeder loopt alleen maar te zuchten en werkelijk alles wat ik doe, is niet goed. Ik ben met de kids overdag niet thuis, of ik werk of we zijn in het nieuwe huis bezig, we slapen er dus alleen. Ik zorg dat alles netjes opgeruimd, bedden opgemaakt ( ook die van haar), maak de douche schoon na gebruik, ruim de vaat in en ruim het weer op, stofzuig en dweil en kook elke avond voor ons en haar. Maar alles wat ik in dit lijstje doe, doe ik niks goed van. Heb ik de vloer gestofzogen en gedweilt doet zij het overnieuw. Geloof me ik ben echt ontzettend netjes en pietluttig met het huishouden. Zo was het vroeger ook al, nooit was het goed en overal was wel wat op aan te merken. Ik voel me ondanks dat ze me zelf heeft uitgenodigd niet welkom, en heb het gevoel dat ze me het huis wel wil uitkijken. En dat geeft me zo'n rot gevoel! Het voelt weer net als vroeger, dat ik als een meisje trots het huis voor mn moeder jad schoongemaakt en zij thuis kwam en me alleen maar afkatte en gefrustreerd heylt huishouden opnieuw deed. Ik weet weer precies waar ik mijn oh zo irritante poetsdrang vandaan heb! En het irritante eraan is, ik had het kunnen weten! Zo ff lekker stoom afgeblazen!
vreselijk maar heel erg herkenbaar. mijn band met mijn moede wordt steeds beter maar in een huis gaat gewoon niet. wij hebben twee maanden bij mijn moeder gewoond toen we hier heen verhuisden vanuit italie en waren echt geen leuke maanden. kon niets goeds doen of dan ging ze klagen over mij tegen mijn man. we irriteerde elkaar constant. wist gelijk weer waarom ik op mijn 16de het huis uit ben gegaan. moet je nog lang?
He bah, vervelend meis. Ik heb dat ook met mijn moeder alleen dan iets anders, verval zeg maar in mijn "gedrag" van vroeger omdat mijn moeder dat van mij verwachte. (Situatie anders maar komt op hetzelfde neer denk ik). Hoe lang moeten jullie nog? Want als je nog dik 2 weken daar nog moet zijn en ik bang dat jij ondertussen geen tenen meer over hebt om op te lopen
Oh wat herkenbaar, mijn obsessie met poetsen is op dezelfde manier ontstaan Ik snap hoe rot je je voelt.. Hopelijk kun je snel naar je eigen huis toe, en tot die tijd het gezeur en gezucht van je af te zetten. Heb je het al bij je moeder aangegeven hoe verdrietig je door haar wordt?
ja herken het gevoel.... mijn moeder kan ook zulk soort streken doen. effe zo laten weten dat je het niet goed doet, heel vervelend. ( verder is ze erg lief) ik wist ook al na 1 dag dat ik nooit meer thuis ga wonen. succes ermee. effe tanden op elkaar
Ik herken het gevoel ook heel sterk. Dat was de reden tot mijn apathische vervelende puberhouding als kind zijnde. Ik ging gewoon met mijn armen over elkaar zitten op de bank tv kijken en niks doen. Want het was toch nooit goed, dus deed ik lekker niks. Gezeur had ik toch wel.
Ohh wat irritant... En helaas hekenbaar. Mijn moeder behandeld me nog steeds als een klein kind en is vergeten dat ik al een tijd volwassen ben Dat is op afstand al irritant, maar langer als een paar uur ga ik het daar echt niet volhouden Sterkte! Hopelijk kan je snel naar je eigen huis!
Nou ik zou dat dus echt niet pikken van mijn moeder. En ik zou dat dus ook gewoon zeggen. Ik vind dat wel erg hoor dat je eigen moeder zo gemeen doet.
Ik heb zo vaak geprobeerd met haar te praten, haar mijn gevoel uit gelegd. Maar elke keer zet zij het op het huilen, gooit zichzelf zelf in een slachtoffer rol en word mijn gevoel gewoon weggewuifd. In de loop der jaren had ik het naast me neer gelegd, gevoelsmatig een bepaalde afstand van mijn moeder genomen zodat ze me emotioneel niet meer kon kwetsen. Maar het raakt me nu toch! Als het mee zit slapen we morgen weer in ons nieuwe huis en anders vrijdag. Dus gelukkig nog maar heel even doorbijten.
Heel herkenbaar. Mijn moeder wil ook nog altijd dat het op haar manier gebeurt. Ze was vroeger al een enorme controlfreak (en ik nu ook) en ze denkt dat ik nog altijd dat schuchtere (is dit een woord? ) meisje ben als vroeger NOT!!!! Ik ben zo veranderd sinds ik mijn man heb leren kennen en dat kan mijn familie nog altijd (na 10 jaar) niet handelen. Sterkte TO ik hoop dat je eigen huis snel klaar is.
Gelukkig heeft mijn moeder dat niet. Die is nu juist blij met alle hulp die ze krijgt. Jammer dat je moeder zo ondankbaar reageert. Sterkte nog voor de laatste dag en ik hoop dat je nieuwe huis heel goed bevalt!