'Onschuldige dingen' waarvan ik zelf al weet wat ik mankeer maar puur voor de formaliteit langs moet komen voordat ik een zalfje of pilletje voor mij of onze dochter krijg ga ik akkoord met een leerling als arts. Voor verwijzingen (zo vaak gehad ivm fertiliteit en verzekering) wil ik alleen m'n eigen HA om niet opnieuw uitleg te hoeven geven of voor dingen waarvan ik zelf geen idee heb wat ik nou precies mankeer wil ik geen zelfstandig werkende leerling... Dus nee: ik vind het niet gek of raar.
Natuurlijk mag je om je eigen huisarts vragen. Wij hebben hier een praktijk met 3 artsen (en vaak ook aio's nog) en als het om iets algemeens gaat, maakt het me niet uit bij wie ik ben, maar voor sommige dingen wil ik perse bij onze favoriete arts, die begrijpt veel en neemt ook meteen actie als dat nodig is. Dus in dat geval vraag ik naar hem en dat is dan ook nooit een probleem.
@TS, zeg je er wat van als je ontevreden de wachtkamer verlaat? Het lijkt me dat een arts die voor huisarts studeert daar veel van kan leren. Als hij niet weet dat zijn houding te wensen overlaat, zal hij deze ook niet veranderen. On topic, ik vind het vrij logisch dat je naar een arts vraagt die je bevalt. Mijn huisartsenpraktijk werkt niet met (huis-)artsen in opleiding, maar er liep hier ook een huisarts rond die mij niet beviel (en met de kennis van nu, heeft ze inderdaad veel te lang gewacht met ons door te verwijzen), dus zorgde ik ervoor dat ik haar zo min mogelijk had. Een tip die ik overigens van een arts op de HAP heb gekregen, vraag om alle informatie die een arts moet weten voor je consult, voor in je dossier te laten zetten, met een waarschuwing dat het belangrijk is. Wij hebben daar bijvoorbeeld staan dat de pseudocroup voor mijn zoon wel levensbedreigend kan zijn en dat er niet afwachtend gehandeld moet worden. Dat hoeven we dan ook niet meer uit te leggen bij de HAP.
Ik wordt hier ook blijer van de arts in opleiding dan van mijn eigen arts, ook als ze er boekjes bij pakt, maar dat ligt ook wel aan hoe ik over mijn eigen arts denk In het ziekenhuis mogen ook mensen op me oefenen. Maar als jij je eigen arts wil moeten ze daar toch eigenlijk geen probleem van maken. Je kan normaal toch ook naar je eigen arts ipv naar een andere arts. Alleen is er dan wel kans dat het langer duurt voor je terecht kan.
Iedereen wil een ervaren arts, maar niemand wil dat een arts bij hem/haar ervaring opdoet.... Ergens gaat er iets mis...
Er zijn hier wel mensen die er goed in zijn om woorden te verdraaien zeg. Ik heb nu al een paar keer gezegd dat ik het niet erg vind om arts assistenten te krijgen, maar dat ik nu liever mijn eigen huisarts wil. Waarom, dat leg ik ook uit. En dat er een boekje bij wordt gepakt om iets op te zoeken is niks mis mee, maar als daaruit de hele diagnose wordt gehaald. Dat gaat me inderdaad te ver. Zo kan ik ook een diagnose stellen, daarvoor ga ik niet naar een huisarts. Daarvoor heb ik google. Maar het gaat niet alleen om dat voorbeeld, zoals ik ook al een paar keer beschreven heb. Maar in ieder geval bedankt voor de antwoorden Ik heb straks om 11 uur een afspraak bij mijn eigen huisarts. Ik ben benieuwd of hij me nog vraagt waarom ik bij hem wilde. Ik was gewoon benieuwd hoe andere mensen hierover dachten, omdat er altijd zo raar op gereageerd wordt, net alsof het niet 'kan.'
Maar waarom zou een arts niet iets mogen opzoeken in een boeken of op het internet. Of vindt je dat een arts alle kennis in zijn hoofd hoort te hebben? Oprechte vraag hoor, maar ik denk dat dat niet mogelijk is. Ik ben blij dat ze hun grenzen soms kennen en een boek erop naslaan, of het internet raadplegen in plaats van maar random een diagnose ergens op plakken die kant noch wal slaat. Daarbij denk ik dat de diagnose die jij kan stellen met Dr. Google vaak erger is dan het daadwerkelijk is. Dat is mens eigen, zo ben ik ook. Een arts kan veel beter objectief dan toch een diagnose stellen over een ziekte op basis van een combinatie van zijn kennis en de kennis die uit op dat mometn uit een boek/internet haalt. Een advocaat pakt er ook met grote regelmaat het wetboek bij toch? Die heeft ook niet alle 8 BW's in zijn hoofd zitten?
Nou, ik stel me daar echt niet meer voor beschikbaar. Geen juiste diagnoses, niet overleggen met de dienstdoende arts, naar huis gestuurd worden met klachten die behandeld moesten worden, niet ingaan op feedback die ik dan gaf, (en ik deed dat echt netjes hoor, heb vanuit mijn werk in de hulpverlening echt voldoende ervaring hoe je opbouwende feedback geeft)... En ooit ook wel een arts-assistent getroffen die zeer nauwkeurig te werk ging, complete anamnese nog eens weer doornam en als enige conclusie vervolgens kon trekken: Er is dus veel onrust? Tja... Voor mij nooit meer. Ze zien maar hoe ze het leren, maar niet meer op mij en mijn kinderen.
Ja, bij hoe veel arts-assistenten zich opstellen: zich superieur wanend en veel te weinig feedback vragend van patienten en hun opleider/supervisor...
Ik laat het eigenlijk altijd van mijn bui afhangen, niet van mijn klachten. Ik ben soms zelfs blij als ik een aio tref omdat ik medisch gezien een zeer leerzaam geval ben. Maar als ik die dag er zelf echt helemaal doorheen zit dan liever mijn eigen 'vertrouwde' arts.
Nou, gewone artsen kunnen daar anders ook wat van hoor dat is echt niet een uniek gegeven voor arts-assistenten
Hier laten ze je de keuze. Je maakt je afspraak telefonisch en als je dan daar komt zeggen ze dat er een student aanwezig is en dan laten ze je de keuze. Niemand die er moeilijk over doet.
Van mij mogen ze wel het boekje erbij pakken maar ik vind dat ze teveel uit gaan van wat er in het boekje staat zonder verder te kijken naar de patiënt zelf. Je moet dus niet alleen kijken wat er staat want een boekje kan niet zien hoe de patiënt er bij zit.
Ik denk dat dat subjectief is een diagnose is een diagnose. Maar goed, ik heb er totaal geen moeite mee om mijn arts (want zij doet het ook) op internet te laten kijken. Als ze daarmee een juiste diagnose kan stellen, ben ik allang blij. Ik was laatst heilig overtuigd dat mijn dochter de 5e of 6e ziekte had. Zat helemaal onder de uitslag, overgeven e.d. De HA heeft, na consultatie van het internet, bevestigd dat het een allergische reactie was op een medicijn wat ze had gekregen. Mijn leken-oog vond de uitslag identiek met de 5e of 6e ziekte namelijk. De huisarts vond van niet, en liet me zelfs de plaatjes van het internet zien, zodat ik ook zelf het verschil kon zien. Zelfs toen ik de volgende dag terugkwam omdat het in mijn ogen niet minder werd, stonden beiden HA's naar Eva te kijken, de ene met een boek in zijn hand, de andere weer op internet kijkend. En weer de diagnose allergische reactie. En de volgende dag was het ook over. Ze hadden gelijk.
Ik ben in het verleden 2 x bij een arts in opleiding geweest met mijn zoontje. De eerste kwamen wij daar met het feit dat hij gehoor problemen had en ik 100% zeker wist dat het niet te maken had met leeftijd, gedrag, tegendraads doen etc. Meneertje zocht in zijn boekje op en kwam en er stond dus in dat het misschien wel aan de leeftijd zou kunnen liggen. Heb hem toen duidelijk gemaakt dat dat in onze ogen niet het geval was. Maar nee hij hield voet bij stuk en we moesten het even aankijken. Een maand later weer een afspraak gemaakt bij de zelfde arts, hij bleef bij zijn standpunt want hij had geen vieze oren en er stond in zijn boekje dat het dan wel eens aan de leeftijd zou kunnen liggen ( oftewel oost indische doof ). 2 weken later heb ik mijn eigen huisarts geraadpleegd, die keek in zijn oren en zag meteen dat de trommelvliezen zo dicht zaten en daarachter vol zat met vocht dat hij het niet zo vreemd vond dat hij niks kon horen. Een maand later konden we bij de KNO terecht voor buisjes in zijn oren. Mijn zoontje liep de eerste dag buiten en vroeg mij wat dat geluid was wat hij door de blaadjes van de bomen hoorde gaan, hij bleek voor het eerst de wind te horen. Mijn eigen huisarts heeft niet 1x in '' het '' boekje gekeken. Helaas is het gehoor probleem verergerd en is hij inmiddels al voor de 3e keer aan buisjes geholpen. Wat ik daarmee wil zeggen is dat niet alles wat in '' het '' boekje staat niet meteen wilt zeggen dat dat de juist diagnose is. Dus nee voor mij geen arts in opleiding meer maar gewoon mijn eigen huisarts.
Klopt. Maar die hebben iig wel meer kennis en ervaring. En de echte horken onder hen, laat ik ook links liggen. Heb hier in ons ziekenhuis een paar op m'n zwarte lijst staan... En ik heb hier dus serieus nog nooit een arts-assistent getroffen die de juiste diagnose/behandeling voorstelde. Tja... niet zo raar dat wij dan gewoon naar een volledige bevoegde arts gaan denk ik
Oh, maar ik snap ook zeker wel dat er situaties zijn waarin dat niet gewenst was. Echter ... en dat was mijn punt ... ook mijn huisarts (die geen arts assistent is) raadpleegt boekjes. Het is dus niet een arts-assistenten probleem. je zult ook versteld staan hoeveel arts in het ziekenhuis die geen assistenten zijn, hun boeken raadplegen.
Ik ben bij mijn huidige huisarts 3 keer geweest.1keer voor de kennismaking en inschrijving bij de huisarts en 2 keer bij een huisarts in opleiding. Toen ik bij de huisarts inschreef hebben ze aangegeven vaak studenten (laatste jaars) te hebben en ik ben beide keren heel goed geholpen. Mijn vorige huisarts (andere woonplaats) was juist iemand die de verkeerde inschattingen maakte. Ik denk dat je gewoon pech hebt gehad met de studenten.
Zal die van mij inderdaad ook nog wel doen en op zich is dat niet erg zo lang ze maar ook verder kijken dan alleen het boekje