Ik weet nog niet wat ik zal gaan doen?? Hebben jullie je eigen naam gehouden, of de naam van de partner aangenomen na geregistreerd Parnerschap?? En waarom?
ik heb mijn eigen naam gehouden. wij willen ooit nog gaan trouwen en dan neem ik zijn naam...nu voelt het nog niet echt als getrouwd zijn, dus gewoon mijn eigen naam.
Ik heb de naam van mijn partner aangenomen, omdat ik als gezin een eenheid uit wil stralen en dat iedereen dezelfde achternaam draagt + dat mijn partner een hele mooie achternaam heeft haha
Als ik zou trouwen of partnerschap zou laten registreren, zou ik in beide gevallen mijn eigen naam houden (en mijn vriend ook). Redenen? Ik heet al bijna 40 jaar zo, lijkt me raar om ineens aan een andere naam te moeten wennen. Mijn naam is voor mij een belangrijk stuk van mijn identiteit. Die verandert niet bij huwelijk of partnerschap. Mijn naam heb ik van mijn vader gekregen. Dat betekent veel voor me.
Ik heb bij het partnerschap mijn eigen naam gehouden, en zal dat ook doen als we ooit 'echt' gaan trouwen. Ik ben het eens met Bri: dit is míjn achternaam waar ik al 34 jaar mee door het leven ga. Ik zou het heel gek vinden als ik ineens een andere achternaam had. Ik vind de achternaam van mijn vriend wel veel mooier trouwens Maar toch!
Ik ga de naam van mijn vriend aan nemen. Hij wil niet trouwen en ik wil wel wat hebben wat ons anders bind dan onze zoon.
ik heb de naam van mijn partner aangenomen, puur omdat ik anders de enigste was met een andere achternaam en dat vond ik niet leuk aangezien we 1 gezin zijn
Ik zou mijn eigen naam aanhouden. Ook als ik ooit ga trouwen. Waarom? Mijn partner neemt mijn achternaam toch ook niet aan. Ik vind het een beetje ouderwets.
Ik ben erg ouderwets, achternaam van je man/vriend neem je aan bij het huwelijk. Ik kan me er ook aan storen als iemand het over haar man of zijn vrouw heeft terwijl ze niet getrouwd zijn. Ik vind het huwelijk wat dat betreft erg 'heilig' en sommige dingen doe je alleen als je elkaar het ja-woord hebt gegeven. Overigens niemand om mee voor het hoofd te storen! Dit is mijn mening, en ieder moet en mag het op zn eigen manier doen en zn eigen gevoel er bij hebben
Om die reden heb ik gekozen voor de variant man's naam- eigen naam. Voor heel veel zaken gebruik ik gewoon mijn eigen naam. Voor het cb, school van de kinderen, kdv enz. de naam van mijn man met mijn eigen naam erachter. Zo heb ik het gevoel recht te doen aan de naam die ik van mijn vader heb gekregen én aan het feit dat mijn kinderen misschien saamhorigheid ervaren doordat we allemaal dezelfde naam hebben (voor hun gevoel dan). Hier dus na lang wikken en wegen beide namen. En getrouwd, maar het had voor mij hetzelfde verhaal geweest met gp.
Ik heb mijn eigen naam gehouden. Beetje zoals Bri zegt, zo heet ik al mijn hele leven, en ik vind het gedoe om het te wijzigen. Hij kan trouwens ook jouw naam aannemen he, in het kader van de emancipatie Heten jullie lekker allemaal hetzelfde met jouw achternaam
Ik heb alleen de naam van man, ben blij dat ik na 26 jaar eindelijk van me eigen achternaam af ben (niet echt, dat weet ik, maar wel op me post, werk en telefonisch etc)
Thx voor jullie reacties, fijn! haha zoveel verschillende redenen. Ik twijfel er echt over . Mijn eigen achternaam daar ben ik best trots op, en het is ook nog eens een mooie achternaam die je niet vaak hoort. De achternaam van mijn vriend vind ik nou niet om heel blij van te worden neuuhhhh haha Wat ik las over de achternaam van de partner aannemen omdat je anders de enige bent in het gezin met een andere naam... dat stoort mij ook wel. Daar had ik ook al een aantal keer over zitten denken, of ik dat wel zo fijn zal vinden. Het is ook wel byzonder om dan toch een 'familienaam' voor ons samen te hebben. Aan de andere kant, gewoon je eigen naam houden waar je trots op bent vind ik ook wel leuk. We piekeren er nog even verder over ...
Ik heb m'n eigen naam gehouden. Dat is mijn naam, mijn identiteit, ik zou er niet aan denken om die te veranderen. Vraag eens aan een vent waarom hij de achternaam van z'n vrouw niet heeft aangenomen en hij zal je aankijken of ie water ziet branden! Komt vaak niet eens in ze op. En dat hij dan misschien als enige niet die achternaam heeft in z'n gezin boeit ze vaak ook niet. Trouwens, de oorsprong van het veranderen van de achternaam van de vrouw is vanwege de rechtspraak. Vroeger werden vrouwen (dochters) vaak als onderhandeling gebruikt bij het zaken doen. Om officieel vast te leggen dat de vrouw nu van papa naar iemand anders ging werd de achternaam veranderd naar de 'nieuwe eigenaar'. Niet bepaald een vooruitstrevende gedachte zeg maar... ik snap eerlijk gezegd niet dat vrouwen dit vandaag de dag nog doen.
Ik heb mijn eigen naam gehouden en Bri verwoord precies onze beweegredenen voor deze keuze. Ik wil niemand voor het hoofd storen, maar ik vind het nogal ouderwets om je eigen naam op te geven voor die van je man. In het gezin waarin ik ben opgegroeid had ook iedereen een andere achternaam (samengesteld gezin met in totaal vier verschillende achternamen) en dat was absoluut niet storend.
Bij gp geef je ook je ja-woord en heb je getuigen. Is net zo verbonden als het huwelijk. Dus ik zeg ook "mijn man". En ik heb zijn naam - mijn naam aangenomen.
Och ik kan heel simpel antwoord geven op de vraag waarom wij niet voor andersom (mijn man dus mijn achternaam) hebben gekozen: Dan hadden onze kinderen een andere naam dan wijzelf gehad. En de oorsprong van dat nieuwe eigenaar gedoe: We leven toch niet meer in de jaren 30? Dan kunnen we toch ook met onze denkbeelden meegaan met de tijd? Of gaan alleen de regels enz. mee met de tijd en niet de denkbeelden? Lijkt me ook een ouderwetse gedachte eigenlijk...