Sorry dames de zoveelste topic maar ik kan nergens me ei kwijt Misschien zullen sommige van jullie denken zeur toch niet zo en wees blij dat je zwanger bent en dat ben ik ook! Ik ben elke dag dankbaar dat er een kleine wezentje in me lichaam zit maar de kwalen nekken mij. De eerste drie maanden had ik al opstart problemen dat gooide ik maar op het feit dat het erbij hoorde. Volhouden als de 12 weekjes voorbij zijn. Sinds 20 weken voel ik me gewoon weer helemaal rot ik had al in een topic gezet dat er bij de 20 weken een lage placenta is geconstateerd en toen weer zwangerschap suiker daarna een reeks aan blaasontstekingen en vagina infecties (nu nog steeds) buiten de vermoeidheid misselijkheid maagzuur en de tal bizarre hormonen die met zich mee spelen. Me man kan in mijn ogen niets goed doen. Vreselijk als ie een hand op me buik legt wordt ik boos en gefrustreerd want dan moet ik direct naar de wc. En dan de rug pijn.. het zitten.. ik slaap al 5 dagen niet goed door de vaginale infectie ik heb zowat me doos kapot gekrabd tot aan bloedens toe! Zo erg gewoon! Niets helpt alles jeukt me lichaam, me hoofd bonkt en zit nu wederom in het ziekenhuis omdat ik om de uur een harde buik heb.. ik ben onderhand echt super depressief geworden. Ik kan niet genieten van me zwangerschap. Ik ben jaloers als ik hoor dat het bij iemand vlekkeloos loopt heerlijk en gun het elke zwangere ten harte maar waarom moet het bij mij niet zo zijn? Soms denk ik van mij mag ik al bevallen (moet nog 10 weken en 5 dagen) foute gedachte natuurlijk! Maar echt ik kan er gewoon niet meer tegen. In het begin was ik hoteldebotel als ik een kikje voelde van de kleine maar nu denk ik boeiend het zal wel het kan me allemaal geen donder schelen... sorry voor het lezen van mijn tekst. Ik snap dat mensen zullen zeggen joh wij proberen al jaren een kind te krijgen en deze muts loopt te zeiken over haar kwalen en dat spijt me echt enorm maar het is gewoon zo. Ik kan gewoon wel janken...
Dat kan ik me helemaal voorstellen!!! Wat een gedoe zeg! Maar als ik na 3 zwangerschappen 1 ding heb geleerd is het wel hoe makkelijk je het ook weer vergeet. Daar heb je nu weinig aan, maar er komt echt ooit een dag dat dit een vage herinnering wordt. Probeer je tot die tijd te omringen met positieve dingen. Misschien is het handig om bij huisarts/gyn/vk aan te kaarten dat je je zo voelt? Het moet natuurlijk niet leiden tot een pre- of postnatale depressie... Heel veel sterkte meid!
Nee hoor ik denk ik helemaal niet 'wees blij dat je zwanger bent'. Zwangerschap gaat nou eenmaal gepaard met kwaaltjes en bij de een is dit meer en heftiger dan bij een ander. Helaas is dat zo. Gelukkig heb ik weinig last maar jij des temeer! Erg vervelend voor jou! Helaas kan ik je ook niet helpen. Kan VK of ziekenhuis niets voor je doen om een aantal kwaaltjes te verlichten? Nu al bevallen is geen oplossing, dat is veel te vroeg. Ik wens je veel sterkte en succes en hoop dat je het nog kan volhouden tot in ieder geval de 37e week. Rustig aan want die harde buiken komen niet zomaar!
Na het lezen van je berichtje kan ik alleen maar denken: wat onwijs onwijs onwijs vervelend voor je! Ik denk dat het heel begrijpelijk is dat je je zo voelt. En je mag je ook zo voelen hoor! Iedereen snapt heus wel dat je dolblij bent met je zwangerschap/kindje en als alles achter de rug is, je het ook vast allemaal waard hebt gevonden, maar dat je NU leeft en het NU gewoon helemaal niet leuk is voor je! Denk dat er niets anders op zit dan aan je ontspanning proberen te werken... Accepteren dat het is zoals het is, en weten dat alles tijdelijk is. Misschien stoppen met vechten, frustreren en balen? Makkelijk gezegd natuurlijk; loslaten is een kunst (weet er alles van). Heel veel sterkt in ieder geval!
Inderdaad wat Nieko zegt, proberen te accepteren en desnoods even met je behandelaar over hebben. Hier ook tig bloedingen ivm hematomen, blaasontstekingen en schimmels achter de rug maar met balen en mokken gaat het niet over. Maagzuur en harde buiken en dan om 05.15 weer wakker geschreeuwd worden is ook niet geweldig maar je moet toch door meid! Alle zwangeren hebben wel last van kwalen maar hoe je er in staat kan ook een groot verschil maken! 5 dagen niet slapen vanwege een schimmel is ook niet nodig, gewoon eerder aan de bel trekken voor wat anders.. sterkte
Bedankt dames... ik ben ook vandaag bij de gynaecoloog geweest en barstte in tranen uit gewoon. Ze begreep het wel want ze zag ook aan me dat ik op was. Het goede nieuws is dat ik geen zwangerschapssuiker "meer" heb dus in principe kan ik terug naar me verloskundige. Ik probeer ook echt te genieten en er zijn ook momenten dat ik weer een lach op me gezicht tover maar dan steekt er weer een kwaal op. Vandaag ook urine weer ingeleverd zag er behoorlijk troebel uit dus dat is ook maar afwachten. Het is ook niet alleen mijn zwangerschap. Mijn man heeft ook geen baan meer die is hij verloren in de eerste prille maanden van mijn zwangerschap wegens een grote reorganisatie. Er is echt nergens werk lijkt het net en dat speelt ook een rol want eerlijk de rekeningen betalen zich ook niet vanzelf.. Deze maand stond ook een weekendje weg gepland waar we al voor gespaard hadden maar dames kan amper een blokje om! Ik wil niet zo een zeur zijn die continu zit te mokken over de pijn. Ik ga bij mijn vk wel iemand aanspreken bij wie ik mijn verhaal kan doen uiteraard. Ik denk dat ik al een depressie heb.