Ik vind dit toch echt wel triest dat jou kinderen in de gang moeten verblijven.. Sorry maar gaat misschien wel heel erg bot klinken maar no way dat ik dat OOIT mijn kinderen zou aandoen. Ze horen er bij... en niet als 1 of ander "poppetje" op de gang worden gedropt. Ik ging er gewoon echt niet meer heen....
Echt hele aparte gang van zaken dit Hoe moeten jouw kinderen ooit een goede band opbouwen met je zus en zwager als ze niet eens de kans krijgen om gewoon op visite te komen? Er zit altijd wel een hond tussen.
Ik weet niet hoe ze een band op moeten bouwen en als ik goed naga hebben mijn schoonzus en zwager met niemand een band. Vrienden hebben ze niet, ze zijn altijd alleen met de honden. Alles waar mijn schoonzus aan begint eindigt net zo snel omdat er wel iemand is waarmee ze (volgens eigen zeggen) niet mee door de deur kan. Na haar opleiding heeft ze een hele goede baan aangeboden gekregen (ruim 25 jaar geleden) deze heeft ze geweigerd omdat ze dan een reistijd had van een half uur en daar had ze geen zin in. Sindsdien heeft ze niet meer gewerkt, zit alleen in huis en is geobsedeerd door wolven.
een baan weigeren vanwege een half uur reistijd en daarna nooit meer gewerkt??? En daar moeten wij dan zo hard voor werken.. Als het zo makkelijk kan... Echt heel erg eigenlijk
Ik weet het en ze was best een behoorlijke baan hoor als laborante precies aansluitend bij haar studie (had ze eerst stage gelopen). Ze schijnt zich ook niet te beseffen dat haar diploma nu niets meer waard is.
Hoewel ik deze manier belachelijk vind, wil ik toch een wat ander geluid laten horen Mijn hond gaat niet op de gang voor anderen, want hij is een onderdeel van ons gezin. De eerste 5 min is hij wat té enthousiast en blijft hij even in de keuken om zijn gekkigheid kwijt te raken, daarna gaat hij mee naar binnen. Het is ook zijn huis en mag er zeker bij zijn. Als er mensen bang zijn, hou ik hem in de mand of ligt hij bij mij/mijn man. Ook zijn er hier op verjaardagen altijd kleine kinderen (0-4), en als zij wild gaan doen weten ze dat de hond als een malle kwispelend op hen af komt. Tsja, zij moeten ook om leren gaan met een hond, in ieder geval, wel als je in mijn huis wilt komen Heb trouwens een Duitse Herder die wel van feestjes houdt Ik zal kinderen nooit op de gang zetten voor een hond, maar ook niet andersom. Dit gezegd hebbende, je zus is niet goed bij haar hoofd om jouw kinderen op de gang te laten staan. En ik zou nooit zoveel moeite doen voor anderen als zij mijn kinderen zo behandelen. Je kan ons allemaal krijgen, binnen in je huiskamer, of helemaal niet
Ik vind dat kinderen voor de gaan! Ik vind het ronduit belachelijk dat ze die honden in de huiskamer laten! Terwijl jou kinderen op de gang staan! Respectloos naar je kinderen en naar jou toe. Ik zou m'n kinderen verbieden te gaan.
Dat is zeker waar Diaan 😊 Maar de algemene tendens lijkt hier te zijn dat een hond in zn eigen huis maar weg moet op het moment dat er bezoek is. Daar was mijn reactie voornamelijk op bedoeld 😊
Nee hoor dat hoeft echt niet, ze gaat ook rustig spelen bij vriendinnetjes die ook honden hebben (zal er nooit op af duiken maar erg vind ze het ook niet) Het gaat hier echt om een hond die haar al eens gebeten heeft. Dochter was toen 9 maanden oud en zat in de wandelwagen (een stokke dus ze zat lekker hoog en kon dus niet uit zichzelf bij de hond komen). De hond loopt erlangs en zet zijn bek om haar beentje en drukt het even aan waardoor 1 hoektand door haar huid heen gaat (net naast haar knie) en de rest wat kleine wondjes achter laten. Het ging allemaal heel rustig, hond kwam ook niet aangerend, gromde niet van te voren en liep ook heel rustig weer weg.
Nou op het moment dat er bange kinderen zijn vind ik dat wel. Een hond is en blijft een hond en geen mens. Maar er zijn idd nog meer hondenbezitters die dat vinden, wij komen daar ook niet meer
Ben ik het mee eens hoor A1988, onze honden maken deel uit van het gezin en horen er ook zeker bij. Maarrr.. onze honden bijten ook niet. En het is ook niet zo dat het kindje van TS de hond heeft lopen klieren of wat dan ook. Dat vind ik echt een heel andere zaak, de hond waar het hier over gaat is blijkbaar ook nog eens heel onvoorspelbaar.
De meeste (de meeste!) kinderen zijn bang voor honden door de reactie van de ouders op dat dier. Mijn schoonzus is bang voor honden en mijn nichtje en neefje daardoor ook. Ik neem ze aan de hand, laat de hond rustig bij mij liggen en leg aan de kleintjes uit dat als ze bij deze hond rustig aaien er niks aan de hand is. Desnoods doe ik dat elke keer. Kinderen die echt iets vervelends met een hond hebben meegemaakt, daar ligt het een beetje anders. Daar zit de verantwoordelijkheid van de ouders om die kinderen redelijkerwijs van hun angst af te helpen. Willen ze dat niet? Jammer dan, kom je niet op mijn verjaardag. Mijn hond die geen vlieg kwaad doet (inderdaad anders dan in dit verhaal), hoeft niet te 'lijden' onder de angst van anderen, enorm gezelschapsmonster en als hij er niet bij mag horen we dat letterlijk de hele tijd. Helemaal als ik allerlei alternatieven aan kan dragen zoals het in de mand of bij mij laten liggen.
Dit is echt grote onzin wat je hier nu zegt. Ik heb 2 meiden. Dezelfde vader en moeder en opvoeding. De oudste klimt in mijn nek als ze een hond ziet en de jongste begint er spontaan mee te kroelen. Sommige kinderen houden gewoon niet van honden of andere beesten.
Nou voor het overgrote deel geldt dat dus niet..een grotere hondenvriend dan mijn man is er niet te vinden..toch heeft hij een panische dochter..voor elk soort. En ik ben ook absoluut niet bang. Ze wil niet eens ergens naar binnen..laat staan dat mee gaat aaien. Ik vind het triest dat de hond dan voor sommigen eerder komt..maar gied hebben hieraan wel gezien wie ons echt dierbaar is en wie niet
Hier gaat de hond gewoon op de gang of in haar mand als bij bange kinderen/volwassenen, ze slaapt toch het grootste deel van de dag. Overigens is onze hond zo'n rustig en relaxt geval, dat zelfs de grootste angsthazen na een bezoekje of drie wel doorhebben dat ze niet blaft, opspringt en het meeste bezoek gewoon negeert, dus dan maakt het ze niet meer uit als ze er bij ligt in de woonkamer. Beetje geven en nemen, de meeste kinderen zijn hier toch maar 2 uurtjes op bezoek, waarvan ze vaak ook nog een tijd buiten spelen of boven, ik vind het niet zo erg om me dan even aan te passen.
Weet je wat mij dan weer opvalt aan onze dochter, ze was nog maar 9 maanden toen ze gebeten werd maar nog steeds pikt ze de herder soorten er feilloos tussen uit en daar moet ze dus helemaal niets van weten en probeert dan ook in mij te verdwijnen. Met de andere honden heeft ze geen probleem, ze loopt er gewoon lang of steekt haar vuistje uit om te kijken of ze daaraan gaan snuffelen. Ze kijkt naar de stand van de oren en de staart en vraagt vervolgens de eigenaar of ze mag aaien. Sommige honden zijn enthousiast, dat vind ze wat minder