Kyra is een heel ondernemend kindje en gaat elke dag op onderzoek uit. Nu hebben we de gevaarlijke dinge al weggehaald, en een aantal dingen babyproof gemaakt (lang leve de dichte tv-kasten). Maar een ding kan ik niet veranderen en dat is de etens- en drinkensbak van de hond. Het is al een oudje en drinkt niet zo goed vandaar dat ik hem altijd toegang tot zijn drinken wil geven. Ook heeft hij problemen met lopen dus ver weg zetten is ook geen optie. Nou ben ik de hele dag bezig Kyra weg te halen bij die bak. Ik zeg dan: Nee Kyra, Nee, Nee, dat is van Rens (inclusief vingertje, haha). Bij drie keer weghalen zet ik haar voor eventjes in de box en leg haar nogmaals uit dat dat niet mag. Ze is daar misschien nog iets te jong voor maar vroeg geleerd... Ze weet ook heel goed dat het niet mag, want als ze onderweg is naar de bak en ze ziet mij achter haar dan geeft ze vol gas en kruipt echt met hoge snelheid naar dat ding toe. Terwijl als ze zich onbespied waant kruipt ze op haar dooie gemak. Ook schudt ze zelf nee als ze iets niet wil. Dus heeft er iemand tips hoe ik haar misschien anders kan corrigeren of iets dergelijks? Of een succesverhaal waar een kindje uiteindelijk het toch door had?
Wat dit soort dingen betreft, heb ik gemerkt dat m'n dochter bij mij blijft testen (tot nog toe tenminste) maar bij opa of oma, laat ze precies zien hoe het moet. Dan pakt ze een afstandsbediening, schudt 'nee' en legt hem terug... Of als oma nee zegt, dat ze niet de cd's uit het rek mag halen, gaat ze zelf al weg om dan maar ergens anders mee te spelen.... Allemaal dingen die ik thuis keer op keer kan herhalen. Dus tja, blijven volhouden denk ik, als ze wat ouder worden, zullen ze het wel gaan echt gaan begrijpen/doen....
gewoon blijven volhouden. duidelijk nee zeggen en weer ergens anders zetten. hopelijk geeft ze het na een tijdje op
Wat grappig!! Hier een zoon met bijna dezelfde leeftijd die dus precies hetzelfde doet! Hij doet het als ie in zijn loopstoeltje zit, dan racet ie naar de keuken waar de bak op standaard staan, echt precies de goede hoogte voor hem. Wij zijn dus ook al druk aan het "nee-en", heb hem zelfs heel zachtjes een tik op zijn vingers gegeven, maar hij kijkt me aan en steekt net zo hard die hand weer uit naar de bak. Planten idem dito. NEE is hier dus nog een begrip wat of niet begrepen wordt of gewoon naast zich neer gelegd wordt, dus ik lees dit topic even mee!!!
Mijn zoontje is nog geen 8 maanden en hij doet het ook. Lekker spetteren in de waterbak. Hij racet er naartoe in zijn loopstoel en hij kijkt al om naar me. Je ziet hem denken 'kijk eens wat ik ga doen'. Hij weet dus wel dat het niet mag. Of in ieder geval dat er reactie komt van mij (weet niet of hij al echt door heeft dat het niet mag). Ik denk sowieso dat het sleutelwoord bij opvoeden 'volhouden' is. Roy doet trouwens precies hetzelfde bij de gordijnen. Lekker aan trekken... Gr. Marieke
Mijn dochtertje is ook zo'n eigenwijze dreumes. Ze kan nog niet kruipen en doet dan eigenwijze dingen in haar eetstoel of in de box. Als ze in haar eetstoel zit en ik zet een boterham voor haar neer, pakt ze het bordje en kiept het om zodat bijna alles eraf valt. Ik ben dan ook steeds bezig: nee, jelisa niet doen! Maar dan kijkt ze me ondeugend aan en doet het zo weer. Ze maakt er gewoon een spelletje van. Ik heb ook wel eens een tik over haar vingers geprobeerd maar daar trekt ze zich niks van aan. Ze merkt wel aan me dat ik boos ben, dan kijkt ze me aan met haar pruillipje en begint dan te huilen! Dus ze snapt het wel! Het is misschien inderdaad wat jong om nu boos te worden en 'nee'te roepen maar ik denk ook dat je daar later alleen maar profijt van hebt. Ze onthoud het nu misschien nog niet maar daardoor kun je het juist beter herhalen denk ik....
Dat heb ik met mijn zoontje ook, maar dan niet met hondenbakken. Hij weet ook precies wat wel en niet mag, wij hebben meestal de afstandsbediening ergens liggen waar hij er niet bij kan, maar als hij in de buurt is en hij ligt ergens waar hij erbij kan rent hij er heen en kijkt me heel eigenwijs aan en rent er dan vandoor. Zo is het ook met de boeken uit de kast trekken, hij kijkt niet eens naar de boeken, maar naar mij omdat hij weet dat ik nee ga zeggen :S ik denk dat het vanzelf wel komt, volgens mij zien ze het nu nog meer als iets om aandacht mee te trekken.
Kinderen van die leeftijd doen alleen de mama's en papa's na...ze weten echt nog niet dat het niet mag. Maar omdat mama en papa met die acties altijd "nee" zeggen en "nee" knikken doen zij dat ook. Dingen terug leggen geeft een positieve reactie van papa en mama dus dat is ook leuk om te doen. En TOCH weer die bak van de hond leeg kiepen geeft ook interesante acties van papa en mama dus dat is gewoon leuk! Hoe actiever en "enthausiaster" papa en mama op de acties blijven reageren hoe leuker het word. En naar het plekje "rennen" wat niet mag is gewoon leuk want dat doet mama ook EN je bent zo enthausiast omdat je weet dat die leuke reactie weer komt dat je er snel heen wil. Uiteindelijk is het minder leuk als je bij dingen weg gepakt blijft worden natuurlijk. Maar echt snappen doen ze het nog niet. Afgeleid worden werkt dan stukke beter. Maarja dingen waar je nooit aan komt/mag komen blijven interesanter als die pop waar je wel aan mag komen en je dus al helemaal bekeken hebt. Dus blijven ze naar de dvd speler racen of die hondenbak met water (tja spetteren is natuurlijk helemaal geweldig!) Of zoals hier die laagste plank van de boekenkast. Kinderen straffen met in de boks zetten zou ik niet doen...of je moet die boks alleen daar voor willen gebruiken. Want dan word de boks op den duur het vervelende plekje waar je in gezet word als je eigenlijk andere leuke dingen wil doen (zoals dus die honden bak) en krijgt de boks dus een negatieve lading, ook als je je kindje er even in zet omdat je even boven iets moet pakken of gaat koken en het veilig wil houden. Dat verschil word nml niet gezien.
Ik ben er zelf niet voor om constant nee te zeggen. Voordat je het weet is dit je kindjes het eerste woordje en zegt ze zelf overal nee op. Wat ik deed is 1 x rustig nee zeggen en mijn zoontje weghalen bij waar hij niet aan mocht komen. En dat consequent doen zonder wel poeha. Dus als hij 20 x per dag bij de wijnrek kwam dan haalde ik hem daar consequent weg zette ik hem ergens anders weer. Zonder te laten zien dat het een issue is. Hij komt er nooit meer. Als hij in de buurt is van die wijnrek dan kijk hij het even aan en dan kijkt hij mij of zijn vader even aan om te kijken wat wij doen. Op dat moment doen we alsof we het niet zien en hij kruipt zo weg. Want inderdaad wat Wilma al zegt. Kindjes gaan het leuk vinden omdat papa of mama er erg "enthousiast" op reageren en blijven het doen.
Ik zal eens een paar weken proberen om het iets minder 'enthousiast' te doen. Het afleiden heb ik al geprobeerd, maar dan moet ik Kyra eerst bij de bak weghalen want zodra ze er in de buurt is is dat alles waar ze oog voor heeft. Ook geef ik haar altijd als ik haar ergens weg haal iets anders in handen wat ze heel spannend vindt. Eigenlijk lijkt dat nog het meeste op wat we met de boekenkast hebben gedaan. Ik heb heeeeeel veel boeken en ik heb de boeken waar ik niet veel aan vond neergezet waar ze bij kan (sorry Terry Brooks). En na een paar keer de boeken rondgestrooid en doorgebladerd te hebben vond ze er niets meer aan. Helaas kan ik dit niet met de hondenbak doen want dat is gewoon gevaarlijk als dat ding omvalt, dan maar de 'no more drama' aanpak. En de box als strafkolonie, ja daar lijkt het wel een beetje op. Maar ze heeft dat ding nooit leuk gevonden en zit er dus heel weinig in. Kyra gaat mee naar boven, naar de wc, en met koken zit ze in haar eetstoeltje of papa let op. Ik heb haar voor het eerst in de box gezet nadat ik haar een stuk of vijf keer bij de bak weg had gehaald achter elkaar en ze telkens toch weer terugkroop naar de keuken en dat niets hielp om haar af te leiden behalve op schoot zitten. Dat leek me toch iets teveel op belonen, in de zin van als ze iets doe wat niet mag gaan we fijn samen liedjes zingen. Ik zal er nog even over nadenken hoe ik dat anders kan gaan invullen. In ieder geval al heel erg bedankt voor de adviezen en de gedeelde smart.