Hoi hoi, Even een berichtje van mij. Gelijk maar even van me afschrijven Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest. Er is veel gebeurd de laatste tijd. Met de baby gaat alles goed en met Ticho gaat het ook goed. Met mij gaat het helaas wat minder. Veel stress omtrent mijn schoonmoeder. Ze handeld en doet dingen zonder met ons te overleggen etc... dat is erg frustrerend... Ik moetnaar een oefentherapeut toe vanwege me bekken en rug. het zit niet helemaal zoals het moet wezen... Dat word een zware periode... Veel oefeningen en veel doen... We zijn vandaag naar het stadskantoor geweest voor erkenning van ongeboren vrucht. Ik heb mijn handtekening niet gezet. Die mevrouw vroeg en de baby krijgt uw achternaam (dat zei ze tegen mijn vriend) hij antwoorde ja dat is wel de bedoeling... We hebben het er zelden over gehad omdat hij er niks over wil zeggen dan alleen ik wil graag dat de kleine mijn achternaam krijgt. En dan gaat hij wat anders doen en vervolgens praten we er niet over. Iedereen vind dat de baby zijn achternaam moet krijgen. Ticho heeft mijn achternaam en ik wil graag dat de baby mijn achternaam krijgt. Maar omdat we ook willen trouwen en als hij de baby erkent en ze krijgt mijn achternaam dan kunnen wij niet als gezin meer kiezen om zijn achternaam te nemen. Het zit behoorlijk ingewikkelt in elkaar. Maar mijn dromen voor de komende 2 jaar zijn gewoon van de kaart. En dat doet gewoon zoveel pijn. Ik heb zoveel ellende meegemaakt met de bio vader van Ticho dat ik gewoon bang ben dat het weer gebeurd. En ik klap zelf helemaal dicht. Ik wil voor me vriend graag dat de kleine zijn achternaam krijgt maar mijn gevoel is zo aan het protesteren. En dan zit mijn moeder ook nog te zeggen dat ze het met hem eens is en ik krijg er nog meer een schuld gevoel door. Ik weet het gewoon niet . Ik gung het mijn vriend gewoon zo erg... Mijn moeder heeft een opmerking gemaakt dus jouw gevoel is belangrijker dan die van hem... En dat doet zo zeer als iemand dat tegen je zegt. Ik heb gewoon het gevoel dat ik mijn meissie kwijt raak als ze zijn achternaam krijgt. En als we dan willen trouwen dat ik trouw met iemand die al een kind heeft van iemand anders terwijl dat, dat niet eens zo is. Zo voelt het alleen gewoon erg. En ik zit er gewoon echt mee dat ik gewoon niet weet wat ik wil. Ik hou zoveel van die jongen dat kan ik gewoon niet omschrijven maar ik ben zo bang dat ik erop word aangekeken als ik aangeef van sorry maar ik kan geen handtekening zetten onder een document dat mij gewoon niet gelukkig maakt. Het voelt gewoon zo dubbel... En ik wil voor ticho ook graag dat zijn zusje dezelfde achternaam heeft als Ticho. Een beetje een gelijkheid in het gezin. Ik ben bang dat mijn schoonmoeder tegen mij gaat zeuren over de achternaam als ze weet hoe het in elkaar steekt. Zij is al helemaal zo dat ze het zo laat overkomen dat haar kleinkind belangrijker is dan haar eigen zoon. Laat staan als HAAR kleinkind dan niet ook haar achternaam heeft. Ik ben bang dat ik er gewoon op word afgerekend. Ik weet dat veel mensen denken ach die jongen verdient het en zo hoort het ook. Een kind hoort de achternaam te krijgen van de man. Ik mijn ogen is het echt flauwekul. Een moeder draagt 9 maand de baby in haar buik waarom zou de baby dan niet de achternaam van de moeder mogen krijgen. Is het een soort van cadeau voor de man? Het is een traditie. Dat is hetzelfde met trouwen. Word ook altijd aangenomen dat de vrouw de achternaam van de man neemt zo hoort het nu eenmaal. Helaas ik ben niet het type om die traditie door te zetten. Ik ben gewoon trots op wie ik ben en welke achternaam ik heb. En voor mijn gevoel is het nu zo. Krijgt mijn kleine meisje zijn achternaam dat ik mijn dochter kwijt ben. Aan hem maar ook aan zijn familie met name zijn moeder. Ik ben lekker egoistisch ik weet het. Maar me gevoel is gewoon heel erg sterk en ik weet het gewoon niet. En dat zijn dingen die mij al weken bezig houden.
Wat een moeilijke situatie. En je komt er ook niet zo gemakkelijk meer uit, als je het zo sterk voelt. Ik heb zelf ook even getwijfeld. Als wij gaan trouwen, hou ik in elk geval mijn eigen naam. Onze dochter heeft wel de naam van haar vader. Voor mij met een heel ander argument. De moeder van een baby is eigenlijk altijd duidelijk. Wie de vader is soms niet. (Niet dat je niet zou weten van wie je zwanger bent maar i.v.m. steeds meer voorkomen van 1 ouder gezinnen). Juist om duidelijk te maken wie de vader is, heb ik er voor gekozen onze dochter zijn achternaam te laten dragen. Misschien kun je het van die kant bekijken? En ach, dat broertjes/zusjes verschillende achternamen hebben komt ook vaker voor. Mijn vriend heeft inmiddels 5 kinderen waarvan er maar 2 zijn achternaam dragen. De andere 3 hebben de naam van hun moeder (ook nog eens 3 verschillende).
Hi, ik las net je berichtje op het forum van de augustusmama's en ben even gaan kijken. Ik kan me je gevoel best voorstellen. En dan nog zo'n lastige schoonmoeder erbij. De beslissing ligt bij jou (en je vriend) en niet bij haar. Ik kan me voorstellen dat je graag wilt dat de kinderen dezelfde achternaam hebben. Je vriend wil dit niet, begrijp ik uit je verhaal. Ik heb geen oplossing, maar wil je wel heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Knuffel marije
Oh meissie, snap je verhaal hoor... Heel moeilijk lijkt me. M.n eerste gevoel zegt dat vooral voor het gezin ik het logischer zou vinden als de kleine dezelfde achternaam krijgt als Ticho, maar ik vind Pendrag's argument ook wel weer waar; dat de moeder altijd zo duidelijk is, en dat de naam van de vader voor het kind veel voor hem kan betekenen. Dus waarom niet? Ik heb het idee dat het niet zomaar een praktisch probleem voor je is, maar een groot gevecht diep in je. Dat je ergens bang bent dat mensen je gaan bekritiseren, of dat je alleen komt te staan. Weet je vriend van die angsten af? Ik vind persoonlijk dat een schoonmoeder niet veel heeft te willen, het gaat om jouw relatie met je kinderen en je man/vriend. Maar snap ook wel dat ze je het leven goed zuur kan maken met vervelende opmerkingen, vooral als je daar gevoelig voor bent. Moeilijk hoor meid. Sterkte er mee... Laat het even bezinken, vanochtend het bezoekje aan het stadskantoor gehad, en dan ook nog es lichamelijk een zware periode. Je kunt dan minder aan hoor, das echt niet raar. Zorg goed voor jezelf en de kleine en uiteindelijk meid gaat het "maar" om een naam. Jij bent en blijft gewoon altijd de moeder, ook voor de wet. We zien je graag weer es langskomen hier, als je er zin in hebt natuurlijk. X., D.
Sja, lastig. Ik ben getrouwd en heb wel de achternaam van mijn man (traditie misschien, maar ik vond het zo horen). Ik vind alleen wel dat er veel nadruk wordt gelegd op een achternaam. Ik zie het als "gewoon" een naam, eigenlijk. Wordt je als persoon gedefinieerd door je achternaam? Mag hopen van niet. Je wordt gedefinieerd door de persoon die je bent. Trouwens, ik mag dan wel de achternaam van mijn man hebben, in alle officiele documenten wordt ik nog steeds met mijn meisjesnaam aangesproken, zal ook nooit veranderen, die naam blijf je houden. Kweet niet of het in NL kan, maar het kind beide achternamen geven, is dat een optie. Misschien wat omslachtig, maar wellicht een gulden middenweg? Sterkte Suus
Dit is iets wat je vriend en jij samen moeten bespreken c.q. 'uitvechten'. Daar hebben jou moeder en schoonmoeder niets mee te maken. Ik snap je probleem heel goed. Wij hebben geen contact meer met de familie van mijn vriend, dus ik vind het ook helemaal niet fijn als mijn kind dan ook hun achternaam krijgt. Dit kind groeit op, omringd door mijn familie (we wonen bij mijn ouders en zusjes samen) en dan is het in mijn ogen gewoon niet eerlijk dat het kind dan toch hun naam krijgt! Mijn schoonvader is een lamlul die nooit iets van zich laat horen (zelfs niet toen zijn eigen kleinkind overleed, wat ben je dan? Een zak!). Dan verdien je het toch niet dat je naam wordt doorgegeven? Voor mijn vriend vind ik het wel moeilijk. Hij zegt dat het idd duidelijk is dat ik de mama ben van de kleine, ik heb de beeb immers 9 maanden gedragen. Maar hij wil ook graag die bevestiging hebben dat hij de vader is. Het is heel dubbel allemaal. Ik wil bv ook zijn naam niet aannemen wanneer we gaan trouwen. Dat is ouderwets en het ondermijnt mijn 'zijn' als vrouw. Want ik moet me onderwerpen aan mijn echtgenoot en voortaan zijn naam dragen. Nee! Afijn, ik dwaal af, maar je bent iig niet alleen. Ik moet het er vanavond ook maar eens goed over hebben met mijn vriend. Dat het een probleem gaat worden is duidelijk, maar hier geen bemoeienissen van moeders of schoonmoeders, want het is ons kind en onze beslissing. Dus ik sta achter je: You go girl!
tjeetje, kom net van Augustusmamma naar hier, om je verhaal te lezen, ik ben heel erg geschrokken, blijf je aub wel rustig meis! Je moet je gevoel achterna gaan en niet van naar anders gevoel hoor, niet luisteren, maar je met je vriend samen bespreken. Mijn deze baby krijgt idd achternaam van mijn vriend en mijn oudste dochter heeft achternaam van haar vader, als ze 12 jaar is mag ze zelf bepalen wat ze wil. Ik vind dat het zo hoort dat kindje achternaam krijgt van de vader. Maar als JIJ echt niet wil moet je ook NIET doen meis! Gewoon je eigen gevoel achterna gaan! Hier wonen 3 personen met 3 verschillende achternamen op 1 woonadres. (mijn oudste dochtertje, ik en mijn vriend) Is wel eigenlijk grappig maar tsja, zo ben ik ook gewend hoor bij mijn meoder met haar man en wij (3 zussen en 1 broertje maar die heeft andere achternaam dan wij) Ook 3 verschillende achternamen op 1 adres. Nou wat zou ik doen als ik je was, je eigen gevoel achterna gaan, wat jij prettiger vindt, je draagt idd 9 maanden de baby! Go girl idd Sterkte meis en hopelijk laat je wat van je horen bij Augustusmamma. Dikke knuff!
Jeetje wat een lastige situatie. Ik vind dat je hier sowieso goed met je vriend over moet praten, en dan telt niet alleen zijn mening Jullie moeten hier samen uitkomen,zonder je schoonmoeder want die heeft hier niets over te zeggen. is het geen optie om je baby jouw achternaam te geven en als jullie trouwen dat je vriend ook jouw achternaam aanneemt? Heten jullie toch allemaal hetzelfde. Of wil hij dat niet?
Ja, daar zat ik net aan te denken Kaatje. Die bal ga ik ook eens opgooien thuis. Kijken of hij mijn achternaam wil aannemen wanneer we gaan trouwen. Wil hij dat niet? (waarschijnlijk niet haha) dan moet hij ook begrijpen dat ik het niet wil. Haha doe een hoop goede ideeen op hier.
pfff moeilijk.. ik heb zelf heel sterk het gevoel, dat als er geen schoonmoeder was geweest, dat het dan lang zo complex niet lag... Omdat je nu ook nog een soort van 'dreiging' voelt vanuit haar. En juist daarom zou kiezen voor je eigen achternaam voor het nieuwe kindje. Persoonlijk, maarja, ik heb makkelijk praten, zou ik ook dit kindje jouw achternaam geven, net als de eerste. Voor de gelijkheid. Zowel in het gezin, als voor later. Mochten jullie straks (ooit) gaan trouwen, dan kunnen jullie nog allemaal veranderen van naam (toch, ow niet dus.. pff moeilijk... ) Maarja, zoals gezegd, ik heb gemakkelijk praten, mijn man voert mijn naam sinds onze trouwdag en ook ons kindje krijgt dus mijn naam. Niet omdat ik dit perse wilde, maar omdat hij perse wilde voorkomen dat ik de naam kreeg van zijn familie (met name zijn vader) . Vandaar dus allemaal mijn naam...
Helemaal mee eens Ik ga 3 juli trouwen, maar kan niet wachten tot ik zijn achternaam heb, en ons kindje ook zijn achternaam krijgt. Niet dat zijn achternaam heel veel leuker is dan mij,maar fantaseer er al jaren over
Ja, de meisjesdroom... *zucht* zo romantisch! Kijk, zo moet het en niet anders. Het moet uit liefde zijn, niet omdat het een verplichting is!
Heel precies, wij waren bij Notaris voor samenleveringscontract en testament enzovoort noem maar op, voor baby en mezelf toen wij gingen samenwonen, nou er werd grote uitleg gegeven en dat samenleveringscontract veel meer ingewikkelde zijn dan trouwen, trouwen hoef je bijna niks te doen alleen om te trouwen, wij keken zo wat, moeten wij nou trouwen of niet? Eerst zaten wij al te denken doe dat maar maar ik werd benauwder dus hebben wij besloten dat wij gewoon samenleveringscontract gaan doen, ja is veel prettiger en wij willen toch geen verplichten
meis ik weet niet goed wat ik moet zeggen, het is in ieder geval duidelijk dat er iets speelt tussen jou en je schoonouders wat niet te helen valt. Is er een reden waarom je niet wilt dat jullie kindje de achternaam heeft van je vriend, ik bedoel is het eerlijk om hem er op aan te kijken voor wat zijn ouders doen? of doet hij daar ook aan mee? mijn man en ik zijn vorig jaar getrouwd en hij heeft mijn naam genomen dus ons kindje krijgt ook automatisch mijn naam, is ook een reden voor! hoe denkt je vriend erover? veel sterkte met het maken van een beslissing! xxx
Pff, inderdaad een moeilijk punt. Ook ik wil als advies geven, praten. Denk dat dat de enige manier is om tot een oplossing te komen. Wens je veel succes en hoop echt dat jullie er samen uit gaan komen. Liefs Sil
iedereen bedankt voor het lezen en de reacties... wij hebben dus ook gevraagd hoe het zit als je wilt gaan trouwen en dan allemaal zijn achternaam te dragen dus Ticho ook. Ticho is niet erkent door zijn bio vader maar via rechtzaken staat wel op papier dat hij zijn biologische vader is. nu zit het dus zo. - wanneer we nu kiezen voor erkenning nu of wanneer de baby geboren is dan krijgt de baby of mijn of zijn achternaam. - wanneer we gaan trouwen en de baby is erkent en draagt bv mijn achternaam dan mag je dat niet meer veranderen in zijn achternaam. - wij moeten eerst 5 jaar samen gewoond hebben voordat Ticho de achternaam van mijn vriend mag hebben. - je kan het eerder aanvragen maar dat moet via adoptie. ter voorkoming van dat mijn ex moeilijk gaat doen (wat hij ook zal gaan doen) willen wij bij voorbaad de stress en spanningen niet hebben. mijn schoonmoeder heeft ook een grote inbreng erin. Ik vind het gewoon zo verschrikkelijk dat haar kleinkind belangrijker is dan haar zoon. En gevoelsmatig zit ze onbewust ook te stoken tussen mij en mijn vriend. Woorden verdraaien die gezegd zijn etc... en ik zat ook te denken om dan eerder te gaan trouwen voordat de baby er is maar dan heeft ticho nog steeds mijn achternaam en dat wil ik zelf ook niet. Ben echt iemand van gelijkheid in het gezin. Ik moet het ook allemaal gaan uitzoeken nu. Ik weet wat ik wil. alleen op de manier zoals ik het wil kan het volgens de wet weer niet. wanneer mijn vriend nu de baby erkent moet hij ook nog na de bevalling het ouderlijk gezag aanvragen aangezien je dat ook niet zomaar krijgt en je dat wel krijgt als je getrouwd bent. het is echt een heel gedoe. Heb het er met me vriend wel over gehad. Hij zei me dat hij zich wel lullig voelde daar. Dan breekt mij hard gewoon weer. Ik wil hem niet kwetsen of pijn doen maar het vreet wel onwijs veel aan mij.
he meissie ik las het net op aug mama's en dacht ik ga ff kijken. kijk niemand kan tegen je zeggen wat je moet doen. ik heb bij mijn trouwen mijn eigen naam gehouden gevolgd door zijn naam. en onze kleintjes krijgen zijn achernaam. ik wilde ook graag mij naam geven. maar weet je wij mogen die kleine al negen maanden eerder ontmoeten en mannen worden inderdaad zoals iemand hierboven ook al zei minder vaak erkent als vader. mama's zijn altijd die kleine's mama maar vaders ja...................... dus ik heb ondanks dat het me veel pijn deed toch voor mijn man's naam gekozen . en weet je je kan er wel heel veel ruzie over maken maar je bevalt van die kleine en ze zal dan ook echt jouw meissie zijn welke naam ze ook krijgt. je mag er tegenwoordig trouwens voor kiezen om een dubbele achternaam aan je kleine te geven alleen zou ik daar met een meisje wel erg mee oppassen ivm later dat ze trouwt en dus de naam van haar man krijgt. ik hoop dat je er wat aan hebt. gr kim
Hoi Kimm1988, Ik zelf ben gescheiden en heb een zoon uit die relatie hij draagt de naam van mijn ex, Ik heb nu een vriend sinds 2 jaar en we willen ook graag een kindje die zal zijn naam krijgen ookal zijn we nog niet getrouwd, dus mijn zoon en toekomstig 2de kindje hebben ook verschillende achternamen en als ik ga trouwen zal ik mijn eigen naam houden denk ik*weet dat nog niet zeker* maar dan hebben we 3 verschillende namen in 1 gezin het is niet anders maar heb daar zelf niet zo een probleem mee mijn ex is en zal altijd de vader van mijn zoontje blijven of ik dat nu wil/ leuk vind of niet. Ik zou zeggen praat er eens heel goed met je vriend over. Groetjes Nadine
hey kimm ik snap je situatie heel erg goed. want dit is harstike moeilijk en zekker omdat schoonmoeder en vader zich er mee gaan bemoeien is bij ons ook gebeurd. bij ons zou mijn vriend mijn achter naam nemen en de kleine ook.maar toen we voor ondertrouw gingen heeft ie gewoon ze eigen naam gehouden.zonder het te zeggen. ze vader had gezecht dat ie het niet leuk vindt dat ie mijn naam zou nemen en ze moeder had gezecht dat ze dat stom vindt. nou ik was woest me hele ondertrouw was gewoon verpest door die mensen. maar 1 ding het kindje krijgt mijn naam. al moet ik er voor scheiden en dat terwijl ik vrijdag de 16 pas ga trouwen.maar vindt het te belagelijk voor worden.dat de ouders en schoon ouders zich altijd over al mee moeten bemoeien. en mijn advies aan jou is praat er gewoon goed met je vriend over.en vertel heel duidelijk je gevoel en ook het gevoel van gezinetje wezen met een naam.want dat was ook mijn wens en vindt het nu heel jamer en dat weet me vriend donders goed. en daar door doet ie ook niet meer moeilijk over de achter naam van onze klein. heel veel sterkte met praaten liefs sabrina ps sorry voor het lange verhaal
Hey Kim, Ik heb aandachtig je verhaal gelezen en ik herken het perfect. Ik heb twee stiefzussen en een echte broer. Tot mijn 12 jaar had ik een andere achternaam. Ook mijn broer en mijn zussen hadden nog een andere achternaam. In één gezin waren er dus 3 achternamen. Telkens moet je weet uitleggen hoe het allemaal in elkaar zat. Op mijn 12de heeft mijn echte vader me moeten adopteren en draag ik sindsdien de naam van mijn vader. Zo is het ook gegaan met mijn broer. Mijn stiefzussen dragen nog een andere naam. De keuze ligt volledig bij u en bij niemand anders. Ons kindje krijgt de naam van de vader, daar heb ik nooit over getwijfeld, ik hou wel mijn eigen naam sinds ik getrouwd ben. Ik zou zeggen praat er nog goed over en laat je schoonmoeder zich niet moeien in JULLIE relatie en beslissingen! Tot bij de augustus mama's groetjes Aykietje