Ik ben voor het eerst zwanger en samen met mijn partner super trots. Vind het uiteraard ook allemaal best spannend. Hebben we alles wel goed geregeld, vergeten we niets, gaat het straks allemaal goed komen. En dan uiteraard de bevalling, wel of geen pijnbestrijding, thuis of in het ziekenhuis. Emoties die soms op hol slaan, de moeheid die toe slaat op momenten die je totaal niet uitkomen, maagzuur... Buiten al deze (waarschijnlijk o, zo herkenbare) zorgen en kwaaltjes genieten we er volop van en kijken we ontzettend uit naar het moment dat we ons kindje vast kunnen houden. Daar hebben we de hele wereld voor over.