Ja, ik vind het ook mooi om te lezen hoe lekker nuchter je bent. Ik heb voor het eerst sinds tijden ook een heel goede nacht gehad met meer slaap dan wakker liggen. Ben zelfs redelijk uitgerust wakker geworden! Ik heb dan komende maandagmiddag mijn 'laatste' afspraak bij de gynaecoloog. Ik ben benieuwd wat er dan voor daarna gepland / afgesproken wordt. Ik heb zelf al even het vermoeden dat ze maandag geboren word, maar van mij mag het vandaag ook gebeuren Vind het wel echt spannend nu, maar ik wil haar zo graag vasthouden! En ben mijn buik nu ook echt wel zat aan het worden. Ze is heel actief de laatste dagen weer en die bewegingen voelen vaak echt onprettig. Ik ben benieuwd wie de volgende is met haar wondertje in handen! <3
Ja ik ook! En @Lill als ik jou was zou ik niet laten strippen! Want je hoopt toch juist dat ze later komt? Dan zou ik iig niks doen wat de bevalling op kan wekken En goed om te horen dat strippen dus eigenlijk best natuurlijk is. Zal idd mss meer gelijk staan aan veel lopen (wat ik doe!) Om de baarmoedermond te stimuleren. Hoe voel jij je nu @BeebieBeeb? En wie zal de volgende zijn he!
Ja mee eens. Maar aan de andere kant hoeft strippen niks te doen, en ik wil eigenlijk ook niet zo ver over tijd gaan lopen dat ik moet worden ingeleid. Verder ben ik niet lastig hoor
Voor dat je überhaupt moet worden ingeleid, kun je altijd nog strippen he! En als strippen niet lukt en het komt niet vanzelf op gang zul je toch moeten worden ingeleid.. Eigenlijk heb je er zelf gewoon niks over te zeggen. Het komt als het komt. Strippen kan nèt dat laatste zetje zijn Laat het maar lekker over je heen komen zou ik zeggen
Ik had verwacht inmiddels wel meer het gevoel te krijgen er klaar mee te zijn. Mn baby te willen ontmoeten. Maar ik voel me nog absoluut niet klaar om te bevallen. Als ik denk aan dat ik vannacht ineens weeen zou kunnen krijgen dan heb ik daar echt wel moeite mee. Paniek is een te groot woord, maar ik wil gewoon echt nog niet bevallen En ik betwijfel of dit alleen komt door de situatie met mn moeder...
Ja herken ik wel hoor @Lill!! Besefte ik me opeens helemaal vorige week van oh neeee ik ben er helemaal niet klaar voor! Alsof mn hoofd dat laatste zetje niet wil zetten dat het echt gaat gebeuren. Maar gek genoeg sinds eergisteren ben ik er opeens wel 'meer klaar' voor. Dat t voelt alsof het iig wel echt kan gebeuren (normaal voelt dat meer als fantasie).
Maar ik herken het trouwens ook wel met andere situaties, hoewel het heel anders is maar bv ook met emigreren naar australie! Omdat het gewoon eng is en je weet niet hoe het gaat zijn. Maar als het gebeurt, dan gebeurt het gewoon Ik denk, en hoop dat het anders voor ons voelt als de bevalling er eenmaal is! En de kindjes natuurlijk. Ben je bang dat je het misschien toch allemaal niet wil?
Dat is helemaal niet raar hoor!!! Dat had ik zelfs!! Het is rete spannend, zelfs als je al eerder een bevalling etc. hebt meegemaakt. Allerlei gedachten gaan door je hoofd.. je bent nu zo gewend aan die buik, dat is nu vertrouwd. En het is ook weer afscheid nemen van deze fase en een nieuwe onbekende fase in gaan. En dan nog de onzekerheid van lukt mij dat wel met een baby. Echt, dat komt echt allemaal goed!
Bij mij komen nu de kraamtranen een beetje opzetten geloof ik.. Alles om mij heen is gauw te druk en het gevolg is huilen Net heel eventjes gewoon in de woonkamer gezeten met de kids om me heen, maar ben nu maar weer naar boven gevlucht. Ik kan beter nog eventjes rustig in mijn eigen bubbel blijven.. Ik kijk niet uit naar de dag dat ik alleeeeen maar kan huilen, maar ik kan er op wachten dat het gaat gebeuren. Bij de andere kids ook zó erg gehad.. maarja... Voorlopig nog maar even rustig aan doen met prikkels om me heen
Ohh ja kraamtranen! Je weet iig een beetje wat je kunt verwachten. Is t vooral tranen die opkomen of voel je je ook echt rot/verdrietig? En is dat de nieuwe 13 reasons why? Hoe vind je het?
Ja heb t 2e seizoen stukje bij beetje gekeken in de afgelopen week. Het 1e seizoen is naar een boek dat ik een paar jaar geleden al had gelezen. En ik ben dan echt zo'n muts die denkt: boek verfilmd, verhaal klaar. Het 2e seizoen moest ik heel erg inkomen en ik weet nog steeds niet precies wat ik vind. Heb t in een week gekeken, normaal zou ik t in 1 of 2 dagen hebben gedaan dus ergens boeide het wel. Vooral omdat ze nieuw daglicht werpen op t bestaande verhaal. Maar er zitten ook dingen in dat ik denk: dit had niet gehoeven. Dit gaat te ver.
Ik zou het meer omschrijven als tranen van geluk, vermoeidheid en hormonen. Niet van ellende Teveel drukte om me heen...tranen Kijkend naar mijn knappe meisje, en beseffen dat het allemaal echt is...tranen Roep boe tegen me... tranen
Pff wat een helse nacht! Gisteren communiefeest gehad, heel tof en het was met frituur. Rond 20u30 wel pas gegeten. Ben rond 23u gaan slapen en om 2u werd ik wakker met hevige krampen en diarree als gevolg. Niet veel later begon ik ook over te geven... Was dat nu van de frieten of is mijn lichaam zich aant zuiveren? Ik heb dit niet gehad van mijn dochter... Nog iemand last van darmen?