Gefeliciteerd lieve Lin en Evelien, fantastisch nieuws! Ik hoop dat alles goed is gegaan en wacht op de spannende verhalen. Hier nog steeds helemaal niks loos, maarja, er moet er toch ééntje overlopen... Prachtige namen ook. Geniet er lekker van en foto's zijn te zijner tijd van harte welkom! xx
Mick76 33 jaar Zuid Holland 1e kindje 25/9 bevallen van zoon Rick Es85 24 jaar Overijssel 1e kindje 19/10 bevallen van zoon Timo Bexc 26 jaar 3e kindje 23/10 bevallen van zoon Brannen Miekiee 33 jaar Zuid Holland 3e kindje 2/11 bevallen van dochter Romée Miekje28 28 jaar Zeeland 1e kindje 6/11 bevallen van dochter Sofie Tammy77 32 jaar Zeeland 14/11 bevallen van zoon Steyn Ragazza 30 jaar Amersfoort 1e kindje 20/11 bevallen van dochter Kim Eline Mrsmiami 21 jaar Gelderland 1e kindje 22/11 bevallen van dochter Elizabeth Anna-Sophie Linnie1985 25 jaar Den Haag 1e kindje 23/11 bevallen van dochter Demi Minke12 27 jaar Waddeneilanden 1e kindje uitgerekend op 28/11 MINKE YOU CAN DO IT!
gefeliciteerd linnie met jullie dochter demi. idd een hele grote bos met haar. mooi meissie hoor. geniet er lekker van.
Linnie, wat een prachtige dochter hebben jullie! Beeldschoon, kan me voorstellen dat je apetrots bent! xx
Wat is dit bijzonder zeg!! Zo bizar om d'r opeens beet te kunnen houden. Ze doet het goed, heeft vandaag behoorlijk wat geslapen. Maar ze kan ook wel heel erg hard krijsen, haha! Ik zal gelijk m'n bevallingsverhaal neerzetten: Gisteravond om 23.00 uur kwam de vk even kijken. Ik had toen 3 a 4 cm ontsluiting. Ze heeft m'n vliezen gebroken en is toen weggegaan. Daarna ging het hard. De weeën waren zo heftig, ze kwamen echt heel erg snel na elkaar. Op een gegeven moment trok ik het niet meer en zei ik tegen manlief dat ik naar het ziekenhuis wilde voor pijnstilling. Vk kwam opnieuw kijken en zei dat ik 5 cm had. Het ritje in de auto was een hel, echt een drama eerste klas!! Toen we in het ziekenhuis kwamen moesten we eerst nog stickers laten maken. Ze deden helemaal niks tot ik die stickers had, echt belachelijk, maar goed, zo werkt dat dus.. Ik werd aan de scan gelegd en de arts kwam kijken, ik had toen dus al 9 cm ontsluiting. En dat even in een half uur tijd, echt heftig. Het was dus al te laat voor pijnstilling. Toen man die stickers moest laten maken hebben ze me een tijd alleen gelaten, ik heb heel de boel bij elkaar geschreeuwd.. Vond het zo erg om alleen te zijn. Maar de vk moest weg, want er was iemand op de parkeerplaats aan het bevallen, haha. Daarna ben ik gaan douchen. Vrij snel had ik al persweeën. Ik trok aan het touwtje, dan zou er iemand komen. Nou..niemand kwam. Ze lieten ons gewoon zitten. Ik heb manlief de gang op gestuurd. De kraamhulp die aanwezig was zei dat ze me veel te lang met persweeën hebben laten zitten.. Om half 2 waren we in het ziekenhuis en om kwart voor 3 mocht ik gaan persen. En om 3 uur was ze er! Dat ging heel snel! Binnen een kwartier was de nageboorte er. Toen hebben we weer een tijd alleen gelegen. Ik was het zat, wilde douchen en naar huis. Kraamhulp kwam met een rolstoel aanzetten en ik had zo iets van, dat heb ik niet nodig, ik voel me prima. Toen stond ik op en zag ik allemaal sterretjes, haha. Even lekker gedoucht en daarna nog even terug in bed. Om 7 uur vanmorgen waren we thuis. Kraamhulp kwam om kwart voor 9 en is om kwart voor 4 weer naar huis gegaan. Ons meisje ligt nu weer lekker te slapen. Borstvoeding gaat vooralsnog goed. Ze heeft veel gedronken! Wat een heerlijk meisje is het! Ik ben helemaal verliefd! Oja, manlief heeft haar "opgevangen" en bij me gelegd met de geboorte, dat was echt heel bijzonder! Hij vond het ook heel speciaal!
Oh Linnie, wat een prachtig verhaal! En wat fijn dat het allemaal vlot verlopen is. Lijkt me echt een hel als het eeuwen duurt. Geniet ervan! xx
Ik heb dit forum echt veel te laat ontdekt, wist niet dat er ook een onderwerp was voor eind Nov'10 mama's helaas. Ik ben de 29e uitgerekend dus ik val ook in die categorie
Indigo, ik zou zeggen, klets gewoon lekker mee!! Tis harstikke leuk hier! Veel succes met de laatste loodjes!
Dank je wel voor je reply! Moet zeggen dat ik het grote November onderwerp nogal overweldigend vind, er wordt zo veel gepost en het is echt maar amper bij te houden voor me. Dus denk dat ik zeker hier wat vaker ga komen posten en lezen!
No, je bent van harte welkom! Ik ben de enige die nog moet bevallen van deze groep. De rest heeft me allemaal al verlaten in die zin. We zijn hier inderdaad met een klein groepje, lekker overzichtelijk. Hoe voel je je? Ik ben de 28ste uitgerekend trouwens, nog 5 nachtjes...!
Hi Minke, dan zal ik je bij deze gezelschap komen houden! Ik loop dus 1 dag achter op jou, uitgerekend over 6 dagen. Ik mag eigenlijk niet klagen, heb vooral een zware zwangerschap gehad met dingen er om heen (man die pas in de 23e week naar NL mocht verhuizen, sterfgeval in de USA waar ik niet naar toe kon omdat ik in het ziekenhuis lag etc). Sinds we samen zijn gaat alles me veel gemakkelijker af, helaas heeft ons kindje wel een groeivertraging van 3 weken. Ben het nog niet echt beu en heb steeds het idee gehad dat ik overtijd zou gaan lopen. Lichamelijk gaat 't ook nog prima, al krijg ik sinds een dag wel wat last van m'n rug/bilspier, waarschijnlijk van m'n buik die nu toch begint te zakken. Achja, als dat alles is/blijft? Hoe voel jij je???
Dag meiden, hierbij mijn bevallingsverhaal zoals die ook naar de pufclub gaat: Op precies 39 weken, vrijdag 19 november, had ik s ochtends een heel klein beetje bloed met plassen. Ik was gelijk klaarwakker en vond dit vreemd. De hele ochtend bleef ik wat bloeddruppels houden en voelde wat rommelen/pruttelen in mijn buik. Ik heb om13 uur toch de verloskundige even gebeld omdat ik bloed toch niet zo prettig idee vond. Zij vertelde mij dat het kon zijn dat mijn baarmoedermond wat open ging staan en daardoor bloedvaatjes sprongen. Ik heb de hele dag zon sterk gevoel gehad dat het snel ging gebeuren, dat we niet naar een verjaardag zijn gegaan en we maar beter even goed konden uitrusten. Om 00.30 uur ben ik naar bed gegaan om te slapen. Een uur later, werd ik om 1.30 wakker van heftige weeën. Ik ben vervolgens naar beneden gegaan waar Rutger net op het punt stond om naar bed te gaan. We besloten om 1.45 uur samen naar bed te gaan, maar ik lag nog geen minuut in bed en had alweer heftige weeën. Ik zei Rutger maar te blijven liggen, dat ik naar beneden zou gaan en hem zou roepen als het niet ging. Nou, ik was nog geen minuut beneden en had alweer een hele heftige wee. Hierop Rutger dus toch maar gelijk geroepen om naar beneden te komen. Omdat het zo heftig werd en ik om 2 uur al weeën om de 3/4 minuten had hebben we om 2.13 uur Miriam de verloskundige gebeld. Zij was hier rond 2.35 uur en voelde dat ik al 7 cm ontsluiting had! Aangezien ik naar het ziekenhuis wilde gaan, heeft Miriam ziekenhuis Amersfoort gebeld. Maar het was volle maan ze hadden geen plaats! Dus werd ziekenhuis Ede genoemd, ik zag dit totaal niet zitten en Miriam heeft mij het vertrouwen gegeven dat we ook thuis konden bevallen. De kraamhulp is gebeld en was hier om 3.30 uur. De verdere pijnlijke details zal ik achterwegen houden, maar Rutger is mijn steun en toeverlaat geweest! Wat heeft hij mij gesteund en begeleid. Hij had een gekneusde vinger en enkel, maar tijdens de weeën heb ik zo op zijn benen geleund en op de baarkruk met persen zo hard in zijn handen geknepen dat ook hij veel pijn heeft gehad! Ik heb uiteindelijk 80 minuten persweeën gehad op de baarkruk, wat eigenlijk wel iets te lang was, maar het is goed gegaan en om 7.40 uur werd onze mooie dochter op mijn buik gelegd. We zijn vervolgens op bed gaan liggen waar ikzelf de navelstreng heb door geknipt. Bij mijn onderzoek bleek helaas dat ik uitgescheurd was. Dat was even een domper, want ik moest hierdoor alsnog naar het ziekenhuis om gehecht te worden. Aangezien ik zelf niks daarvan voelde, ik helemaal vol adrenaline zat en al gelijk niet zonder mijn prinses wilde, baalde ik hier enorm van. Ze zeiden namelijk dat ik misschien een ruggenprik of zelfs gehele narcose kon krijgen! Zo werd ik 9.45 uur opgehaald door de ambulance en kwam Rutger met Kim er achteraan. Gelukkig kon ik plaatselijk verdoofd worden en waren we om 13.30 uur weer thuis. Achteraf gezien ben ik zo ontzettend blij om thuis te hebben mogen bevallen. Ik vind het erg bijzonder om dit in mijn eigen vertrouwde omgeving te hebben gedaan en kon echt mij helemaal laten gaan. Ik weet nu pas wat mensen bedoelen met "het mooiste geschenk in je leven"! Wat is dit bijzonder! Wij zitten op een hele grote roze wolk en kunnen onze ogen maar niet van onze Kim afhouden. Wat zijn wij als papa en mama zielsgelukkig met onze mooie dochter!
Lin, wat een verhaal! Ik kan me nu alles bij zo'n verhaal voorstellen, hoe je je voelde en hoe gek je moet zijn geworden toen je man weg moest!!! De bv hier vind ik echt een HEL! Heb al flinke kloven en vandaag van die tepelhoedjes gebruikt. Maar net besloten dat ik hiermee stop morgen. Het is niet anders, maar ik heb zo ontzettend veel pijn dat ik er absoluut niet van geniet... balen... Ik krijg zo de eerste echte kraam visite, dus reageer later echt wat uitgebreider op iedereen. En vooral voor jou Minke, we blijven je steunen hoor! Veel liefs, Evelien
Ragazza, mooi geschreven! Ja bijzonder is dat he, dat je je nu zo goed in zo'n verhaal kan inleven. We zijn wel van de snelle bevallingen he?! Wat bv betreft, als het niet gaat, gaat het niet. Je moet jezelf niet dwingen, dat werkt gewoon niet. De kraamhulp heeft mij dat ook al verteld. Gewoon doen wat goed voelt! Wel vervelend van dat inscheuren. Dat was het eerste wat ik aan de vk vroeg toen ik Demi op m'n buik had. Hier gelukkig een paar mini scheurtjes, maar verder nergens last van. Hoefde ook niet gehecht te worden, daar is het echt te klein voor. En ook echt heel bijzonder dat je zelf de navelstreng hebt doorgeknipt!! Daar heb ik nog niet eens aan gedacht. Manlief heeft dat gedaan. Toch wel fijn he, zo'n man/vriend die je goed ondersteunt. Dat heb je echt nodig! Ik had het niet gekund zonder mijn man.
Hahaha, terwijl ik m'n vorige bericht typte in manlief in slaap gevallen met Demi in z'n armen! Echt schattig! Heb er gelijk een foto van gemaakt. Een echt kodak momentje! Die mannen van ons hebben het ook zwaar gehad!
Ragazza, mooi verhaal ook, leuk om te lezen. Wel balen van het inscheuren, maarja, dat zit erin he. Fijn dat je vriend er zo goed voor je was, hij heeft dus goed zijn best gedaan. Heb de foto's even bewondert op hyves, erg mooi hoor! En net wat Linnie zegt, als bv niet wil dan houdt het op. Het moet wel leuk blijven hoor. Het is jouw keuze en jouw lichaam. Indigo, leuk dat jij je bij mij aansluit, voel ik me ook wat minder alleen. Wat vervelend om zoveel stress te hebben tijdens de zwangerschap. Wel fijn dat je vriend nu hier is. Komt hij uit het buitenland of moest hij daar voor zijn werk zijn? En is hij nu wel hier in Nederland om te blijven of is dat nog afwachten? Kan me voorstellen dat de groeiachterstand dan van alle spanning komt. Maar drie weken is te overzien toch? Ik hoop maar dat je mannetje hier nu lekker mag blijven, kan me voorstellen dat alles nu een stuk beter gaat! En ook nog in het zh gelegen, niets ernstigs hoop ik? Hier al vanaf de 5e maand ongeveer last van zwangerschapsischias. Erg pijnlijk. Ik had er van te voren nog nooit van gehoord, maar het is een erg pijnlijk gevoel in mijn linker heup/bil. Het gevoel dat je bij alles wat je doet door je rug gaat zeg maar (maar dan in je heup/bil snapje?). Dus ik ben er een tijdje uit geweest met werken en daarna mocht ik alleen nog halve dagen werken. Ik ben dus blij als het kindje zich aandient, eindelijk weer pijnvrij lopen...! Verder heb ik ook het gevoel dat het nog wel even duurt, net als jij. Verder heb ik ook niks te klagen. Het kindje doet het goed en op wat kleine kwaaltjes na gaat het hier ook helemaal goed verder. Linnie, wat zijn die mannen toch ook schattig als ze niks doorhebben he? . Ik hoop dat mijn man net zo goed aanvoelt wat ie doen moet als die van jullie straks! xx